Nr 7 ——emi LJI 3 Januari 1915 ALLERLEI Lezinaen voor het Kristene Vlaamsche volk WEEKBLAD, Prijs 5 cenfiemen Rekeningen De Nieuwjaarmaand is de maand van den « grooten kuisch » in de boeken onzer handelaars en winkeliers, ofwel o-ok een lid van den hnize zelf draagt. de briefjes van « ter stede » rond., en hunkerend wordt zijne terugkomst — bijzonder nu de winkeliers zelf ailes comptant moet.cn betalen — verbeid. Zullen allen betalen? Zullen er geen moeilijkheden ontstaan?... Bo-ven allés de vrede ! En. dan zucht telkens de angstig-wachtende vvinkelier: lloe zoei ware 't toch kende men thans nog het oude spreeicwov rd onzer vaderen : « Boter bij den visch!» Niets jaal boven comptante betaling; het gereede geld in uw hand, als j;ij iets koopen gaat, zal u misschien van bittere schaamte s pareil, die u als eerlijk mensch onvermijdelijk ge-voeleri. moet waru.ecr ge uw schuldeischer onder de oogen komt dienge zoo i an g vergeten waart! 't Is echter minder in de.burgerij en werkersklas dat het gebruik bestaat slechts rond nieuwjaar zijne schulden te Ver-effenen !. 't ls bij de aartsrijke lui, die elk jaar een 20 à 30.000 fr. aan hun huishouden te besteden hebben, en die uitrekenen dat het krediet van een geheel jaar hun nog een schoon in-tréstje oplevert, schoon genoeg om er no'g een gegalonneer-den lakei meer op na te houden ! Het is im •■eenmaal zqo: elk bemint zijn profijt, men denkt niet aan een andere ! De rijke mevrouw meent dat haar schoen-maker, haar kruidenier zich al hèel gelukkig en vereerd mag achten hai'cn hoogedelen kalant te bezitten, wijl zij niet eens bedenkt dat haar krécliët-eischen deji armen nian belet groote voordeélige iiantoopen -te dden en hem aldns verplicht zijne winsten tè verkleinen, als er nog van winst kan sprake zijn ! Gond weerd was de stelregel van grootmoeder : , «Boter bij den visch ! » Zoovelen. thans zou hij van ondergang en ellende bewai'en! Het verhaal dat hier volgt levere er 11 een klaar bèwijs van; vval, meer is, de echtheid van 't verhaalde héeft de schrijver ons verzekerd. ^ Er bestond. in de starl A.., een huisgezin, samengesteld uit vadei', mop'ler en een: klein kind. van nauwelijks 1 1/2 jaar oud. Vader gin g uit werken en moeder, eene bekwame naaister, werkte thuis. O, gewone tijden konden zij leven. Op zekeren dag was éditer er gfebrek aan werk, de spaarpenningen wer-den aangesproken en verdwenen ras. Vader liep langs de stra-ten overal Izijne diensiten aanbiedend, maar te vergeefs, de moedei werkte, en toch !... het was 10 uur in den mo-rgen, en zij wist dat h(un geheele^ bèz'it in dat laatste stuivertje it»e-stond; dat haar man spoedig t'huis zou komen, en dat men gisteren de laâtste aardappelen had opgeëten. Zij nam een-stuk papier en schreef er met bevende hand eene rekening! Op, door eene groote dame haar verschuldigd, en met vertrou-wen op God ging zij uit-_Zij belde aanj he<t groote huis, en vroeg aan den livreiknecht om mevrouw te spreken. « Mevrouw ontvangt niemand », antwoordde hij haar. Zij verzocht hem dan om ten minste dit papiertje, dat in hare handen beefde, aan mevrouw te geven. En zij wachtte op ant-woord. 0! als mevrouw betaalde, dan waren zij gered! De knecht keerde terug : « Mevrouw herinnert zich niet dat zij om hare rekening gèvraagd heeft». — Weet, lezer, dat dit juist niet in de Nieuwjaarmaand voorviel. — De arme vrouw onderdrukte hare vlijmende smart. Zij draai-de als. iemand die duizeling wordt, en ging heen : voo-r haren laatsten stuiver koch't zij een klein broodje, opdat haar kind ten minste geen hong'er zou lijden. Als de kleine had gegeten, omhelsde zij het met geestdrift, en besproeide zijn îvlein ge-laat met hare Iran en ; 't was alsof zij mee-r moed ha.d gekne-gen ; dan wachtte zij geladen de komst van haren man af, Zij- omhelsde hëren man en zeide hem ailes; dan nam zij haren gouden trouwring van den vinger,, hij nam hem aan, kuste hem en, met een overgekropt gemoed, ging hij uit om hem te verkoopen. Zij konden ten minste dien dag eten. Maar terwijl zi j aten, wat ging er om in die beide ha.rtein! .Gev.oelL gij het niet? Gelooft ge dat de liefde voor de rijke danic grooter geworden was ? Wat mevrouw aangaat, door wier zorgeloosheid een huisgezin tôt honger werd gedoemd, wat deed ze anders, om haaj gedrag te rechtvaardigen dan zich te beroepen op het 'gebi.ik? Het gebruik is er nu eenmaal zij rie rekening en niet te betalêi/dan. op vastgestelde tijden, en, omdat dit gebruik stilzwijgendt door de werkster aangenomen is, heeft het de krach t. van .'eene; oVereenkomst. Hoe dikwijls echter drukt kom-mer en ontbering zvvaar op hen, die tevergeefs het verdiendei lopri jte gemoet zien. Bijken, bedenkt wel, dat men met de betaling uit te stëllen niet alleen aan de naastenliefde, maar 00k aan de recbtvaardigheid kan te kort blijven! * * * De winkeliers en handelaars, van eenen anderen kant, die-nen zicb wel te wachten hun rekeningen overmatig te x<pe-peren»; dat verbiedt hun niet alleen de rechtvaardigheid, maar 00k hun eigen belang. Want stellig zal een goeae huismeesteres niet nalateri. de factuur eens na te zien en te ontleden. Dat

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.