Tweede iaarcaiig Nr 36 . Prijs 6 centiemen Gent 23 Juli 1916 hoo fdredactie : algemeen secret ariaat oude houtlei, 34. met de medewerking van het werk der volks bibliotheeken "de straal,, thkresianenstraat, 13 ALLERLEI Weekblad voor ons Vlaamsohe Volk beheer : vrouwensecret ariaat peperstraat, 17. — «O» — abonnementen : per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 INHOUD : Uitgeboet. — Gezondheidsleer. — Zure melk. — Qelatenheid. — Droevige Onverschilligheid. — Kleine Aardigheden. —■ Menschen en Katten. — Slangen in het huiselijk Leven. — Lachen is gezond. — Voordrachten en Lessen. — Nieuwe Lezers. Uitgeboet Op het uiteinde van een lief klein dorpje in het schilder-achtig Limburg, stak een oude molen zijn grijze kop om-hoog en overheerschte met'zijne breede wieken een groenen heuvel, aan wiens voet een kabbelend beekje zijn zilveren wateren voortstuwde. Eenige meters verder stond het huis van den molenaar dat er al even gezellig uitzag als zijne gelukkige bewoners. De witgekalkte muren, het donkergroen loof der slingerplanten die er langs opklimden, de. helder-reine ruiten met de bloeiende géraniums, de lichtgroene tint der deur vormden een harmonisch geheei en verrieden wel-stand en orde. Treden wij binnen en maken wij eens nader kennis. Eene vrouw, reeds de middelmatige leeftijd voorbij, komt ons te gemoet en monkelt eenen vriendelijken groet. Als een late najaarsbloem die het oog des wandlaars bekoort en verrukt, zoo is hare verschijning vol bevalligheid en aantrekkelijkheid. Kommer en zorgen hebben zich, weliswaar, afgeteekend op haar goedig gelaat, maar hare regelmatige trekken spreken nog van vroegere schoonheid en hartelijkheid. De man met zijne breede borst, welgevormde schouders en forsche li-chaamsbouw is een van die aloude vlaamsche typen wien het voorvaderlijk bloed nog onverbasterd door de zwellende aderen stroomt. Aan de tafel is een jongeling gezeten, hun eenige zoon, het sprekend evenbeeld zijner moeder, om wiens rozenmond zich het eerste dons verspreidt en wiens donker oog tintelt van levenslust en vroolijkheid. Welgemoed begeeft hij zich naar het werk onder het fluiten van een lustig lied. Stil geluk en vrede heerschen in deze woning. Helaas! kortstondig en vergankelijk is het aardsch genoe-gen en als een vluchtige schim verdwijnt het, wanneer men denkt er het meest van te genieten. Veertien dagen later vinden wij moeder en zoon op weg naar het doodenveld om daar een laatste droeve piicht te vervullen. Snikkend en met gebroken hart vertrouwen zij in den persoon van den geliefden echtgenoot en vader, hun duurbaarste pand den killen schoot der aarde om tegelijk hun beider levensgeluk te begraven. Nu weegt een zware last op de schouders van den jongen telg. Moedig en gesterkt door het voorbeeld van den diep-betreurden, aanvaardt hij gelaten dien last en kwijt zich aanvankelijk goed van zijne plichten. Na eenige maanden echter, wannneer de tijd, die groote heelmeester van aile hartzeer, de wonde reeds verzacht heeft, gaat hij stilaan aan het wankelen, en weldra, aangelokt door eenige bedorvene makkers om de zoete vleitaal der bedriegelijke wereld, zich geheel en gansch aan hare zinne-lijke genoegens en weliusten over te geven. Wie zal afschetsen en besefhn de folteringen van het nog bloedend moederhart, dat nu door een nog pijnlijker en striemender slag komt getroffen te worden ? Hij haar zoon, de eenige band die haar nog aan het leven hecht gunt haar nauwelijks een norsch en onvriendelijk woord, een ontwijkend antwoord op hare vragen; zelfs waagt hij het niet meer haar in de liefderijke oogen te staren want haar blik is hem een sprakeloos verwijt. Noch smeekingen of de zilte tranen die hare oogen verduisterden, de onder-drukte zuchten die opwellen uit haren zwoegenden boezem, zelfs niet de herinnering aan den geërden afgestorvene, ver-mochten hem tôt inkeer te brengen. Somti-jds wel doet de rampzalige eene poging om zijne kluisters te breken, maar het menschelijk opzicht houdt hem in zijn ijzeren klauwen geboeid en telkens werpt hij zich meer en meer in den stroom van wulpschheid en bederf. * * * Drie jaren reeds dronk de ongelukkige met voile teugen aan den giftigen beker, immer bleef hij dorstig en onver-zadigd. Voor hem waren zij vervlogen als een nietig rook-wolkje in koortsige jacht naar steeds nieuwe vermaken en voldoeningen ; voor de brave weduwe eentoonig en slepënd, die alleen bleef met haar naamloos wee en dagelijks van den Oppersten Rechter zijne bekeering afsmeekte. Op eenen prachtigen zomernacht, onder eenen met sterren bezaaiden hemel en eene lieflijk glimmende maan, keerde de jongeling van eene slemppartij uit eene naburige gemeen-te huiswaarts. Hij opent het tuinhekje dat langs achter tôt de woning toegang verleende en wil langs daar binnentreden. Maar ziet, plotselings wordt hij tegengehouden door een klein zwart hondje, dat aanhoudend blafte en hem den weg versperde. Denkende dat het eene inbeelding was van zijnen • bedwelmden geest, wil hij doorstappen, maar nu komt het dier woedend en tergend op hem aangevlogen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.