Derde jaargang Nr 13 Prijs 6 centierae Oent 11 Februari 1917 hoofdredactie : vrouwensecretar1aat MET MEDEWERKING VAN HET algem. secretariaat EN HET WERK DEK volks bibliotheken "de straal,, ALLERLEI beheer : peperstraat, 17. — <C> — abonnementen: per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden : » 1,00 Weekblad voor ons Vlaamsche Volk INHQUD : Blijft thuis ! — Waartoe dienen toch al die cereinoniën in de Kerk? — Pelgrims Nachtlied. — Wat de kinderliefde vermag. — Ooievaar-Lepelaar. Van katten, katers en kattejongen. — Lachen is gezond. Voordrachten en Lessen. — Beste Lezers. — De Verloofden (23e Vervolg.) Blijft thuis ! Dat het huisgezin, zooals onze moderne maatschappij het opvat, sterk afsteekt bij het huisgezin zooals het werd begfrepen door onze groot- en voorouders, is droevige, maar ware werkelijkheid. De ware familiegeest, die vroeger heerschte tusschen man, vrouw en kinderen, de vurige godsdienstzin, die aile leden des huizes bezielde en ze%iauw aan elkander hechtte, is ten huidigeo dage in groote mate verflauwd ; en 't zijn de steden vooral, die besmet zijn met de kwaal. En verwonderlijk is het niet. Immers, de huiselijke haard blijft des avonds meest overal verlaten : vader begeeft zich naar den vriendenkring, moeder naar den schouwburg of de kinema en de kinderen loopen heen waar het hun lust. De Zondag wordt tehuis niet meer doorgebracht : herbergen, kermissen en volksfeesten lokken op aile wijzen jongelingen en jongedochters buiten de ouderlijke woning. Ook schijnt aan het huis, gelijk onze jongere bouwmeesters het optim-meren, aile denkbeeld van gezelligheid en familieleven vreemd. 't Is alsof men met opzet geene breede schoorstee-nen meer bouwt, waar gansch de familie vôôr kan zitten, om 's avonds te luisteren naar de vermanir.gen en wenken, de lessen van levenswijsheid van vader en moeder. Talrijke vensters maken van de moderne woning eene soort van vogelkooi, die weliswaar toelaat van binnen uit ailes na te speuren wat er buiten geschiedt, maar ook niet belet buiten ailes te zien wat er binnen voorvalt. Groote deuren geven iedereen toegang, noodigen allen uit om binnen te dringen dààr, waar het innigste familieleven, afgesloten en in een engen kring, door enkelen zou tnoeten genoten worden. Onze hedendaagsche bouwmeesters bedriegen zich niet : hun stijl drukt, maar al te jammer, de bittere waarheid uit. Inderdaad menigeen, dien men tegenwoordig naar zijne huiskamer zou vragen, zou ons moeten naar den schouwburg of het koffiehuis wijzen. Het familieleven, in gezelligheid en afsluiting, kwijnt weg in de steden, en, eilaas ! al vordert de besmetting er langzamer, — ook bij onze landelijke bevol- king. Het is alsof een zucht naar eigenbatige vrijheid onze eeuw kenmerkt, een zucht naar losmaking van aile "familie-banden, een zucht naar onafhankelijkheid van ailes... ja, zelfs van God. Want God ook wordt door onze hedendaagsche maatschappij uit het familieleven verwijderd, en niet alleen de familiegeest, maar ook de godsdienstzin is door 't verlaten van den ouderlijken haard deerlijk verflauwd. Thuis toch wordt nog gebeden : in den vriendenkring, in de herberg, in den schouwburg en de kinema natuurlijk niet... wel integen-deel. Thuis blijven, alhoewel ze steeds zeldzamer worden, nog zekere oude gewoonten in zwang, viert men nog herin-neringen, die eenen godsdienstigen oorsprong hebben : buitenshuis zijn ze teenemaal uit de mode. Thuis ontmoet het oog nog hier en daar een kruisbeeld of eene godvruch-tige prent : ailes buitenshuis is er op aangelegd om God te doen vergeten, en zoo gebeurt het dat men leert leven, loszinnig, onverschillig voor God en zijn gebod, vervreemd van al hetgeen ons hier op aarde eenig waar en duurzaam geluk kan verschaffen. Zoo begrepen onze voorouders 't familieleven niet. Zij be-minden op ouderen leeftljd nog immer met even groote liefde degenen, aan wie zij het leven schuldig waren ; zij luister-den nog immer even gehoorzaam en aandachtig' naar de vermanende en raadgevende stemmen, die zij in hunne jeugd gehoord hadden. Beter dan onze tijdgenooten kenden zij en vooral brachten zij. in toepassing de woorden van den H. Paulus : « Gij, kinderen, luistert naar uwe ouders in den Heer, want zulks is billijk. » En de ouders ook, zij wisten dat hun door dezelfden Apostel was voorgehouden ; « En gij, ouders, zoekt niet uwe kinderen toornig te maken, maar brengt ze op naar de wet en de vermaning van den Heer. » (Eph. VI). Toen trachtte men niet God uit de familie te verwijderen, omdat men wist dat gansch de familie op Hem vooral steunt ; niet één dag des levens vergaten ouders of kroost, dat zij kinderen warên van God en eens weder tôt God moesten. Ook was het vroeger vroolijker en gezelliger in de huiskamer. Zij was niet hoog en trotsch opgebouwd, maar laag en toch stevig. Men voelde, als men ze binnentrad, dat men er « tehuis » was. Vrome schilderijen en opschriften versier-den de muren : de haard was breed en het kruis bekleedde de eereplaats in de woning. 't Is dus niet te verwonderen, dat onze voorouders, de oude Vlamingen, zoo familievast, zoo godsdienstig geweest zijn, als men nagaat, dat zij elken

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.