Derde jaargang Nr 29 Prijs (> centlemen Gent 3 Juni 1917 hoofdredactie : vrouwensecretariaat MET MEDEWERKING VAN HET algem. secretariaat EN HET WERK DER volksbibliotheken "de straal,, ALLERLEI beheer : peperstraat, 17. — «o> — abonnementen : per jaar : fr. 3,25 zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 Weekblad voor ons Vlaamsche Volk 1NHOUD : Ouo vadis ? Waarheen. — Het Belfort. — De Spotter. — Mario en Beppino. — Prof. Dr A. Van Qehuchten. — Meer Broederlijkheid. — Lachen is gezond. — Lessen en Voordrachten. — De Verloofden (37e vervolg.) Quo vadis ? Waarheen ? Nagenoeg midden in ons lichaam voelen wij iets kioppen. Daar vinden wij het hart, het centrum van aile levenssappen en levensorganen, het zinnebeeld van al ons minnen en mij-den, de beweegkracht van al ons doen en laten. Aile werking binnen en buiten gaat om dat hart en van dat hart uit. T wee andere machtige faktoren oefenen daarop om strijd hun in-vloed uit in tegenovergestelde richting. Van den eenen kant tracht het verstand ons hart omhoog te trekken naar het hemelsche ; en van den anderen kant komen de zinneiijke neigingen Het omlaag trekken naar het aardsche. Er is een voortdurende strijd in ons binnenste, wic van beide ons hart zal winnen. God plaatste de rede bovenaan in ons lichaam als om ons te kronen tôt koning der Schepping ; alsof Hij daarmede wilde zeggen, dat de rede over al de bewegingen van hart en ziel het oppertoezicht zou houden. De rede ailes bestu-rende en leidende, het hart tôt zich trekkende en de harts-tochten regelende, dat was het ideaal dat Qod zich voor-stelde toen Hij zeide : « Laten wij den mensch maken naar ons beeld en gelijkenis. » Door den zondeval onzer stamouders greep een ommekeer in de menschelijke natuur plaats. De rede verloor een ge-deelte van hare kracht. Aldus kwam wanorde waar orde heerschen moest. Om dat te herstellen, zond God zijn ééni-gen Zoon Jezus-Christus op deze wereld. Doch zijn verlos-singswerk zal ons niet baten als wij Hem niet willen erken-nen, beminnen en dienen. Wij moeten ons door de rede laten geleiden, maar de rede kan niet ailes verklaren, en die leemte komt het gelooî aanvullen. Wij kunnen niet buiten het geloof, en zelfs hij die geen God erkent als den oorsprong van al het geschapene, kan zich niet ongeloovig noemen ; hij moet dan aannemen dat ailes wat bestaat uit het niet is voortgekomen, en dat is het onmogelijkste en onredelijkste geloof belijden, het geloof in het ,niet ! Door de rede naar het geloof, en door beide samen naar ons doel. Dit doel is wel bepaald : wij zijn geschapen om God te kennen, te dienen en te beminnen, en, daarin juist ons eigen geluk op de volmaaktste wijze te vinden. Doorloopt eens met uwe verbeelding het heelal ; bewon-dert de orde die daarin heerscht ; overweegt hoe ailes het nut en welzijn van den mensch beoogt en vraagt u dan af, of dat ailes zich rondom ons zou bewegen, zou werken en leven tôt nut van een doelloos wezen, den mensch. Bij den mensch treedt een hoogere faktor op dan bij de dieren : eene onsterfelijke, geestelijke ziel, zooals uit wezen en werken blijkt. _ De mensch, bestaande uit eene onvergan-kelijke ziel, met verstand en vrijen wik bedeeld en een ver-gankelijk lichaam, tevens met uitstekende hoedanigheden begaafd en op de kunstigste wijze gevormd, is het schoonste wat cns de aardé te aanschouwen geeft. Boven al de wezens, die de reden van hun bestaan niet in zich zelven kunnen hebben, erkent onze rede de noodzakelijkheid van een ander, een hooger wezen. dat eenig en alieen zich zelf genoeg is en tevens de oorsprong en het beginsel is van al wat er onder Hem bestaat, en dat wezen is God. Ziedaar onze christelijke wereldbeschouwing ! Velen in onze dagen treden uit hun kinderschoenen, voor-dat ze er aan zijn ontgroeid. Het Belfort Het belfort verheft zich nabij het stadhuis ; beide gebou-wen getuigen van Vlaanderens grootsch verleden, zij staan pralend, stevig de eeuwen trotseerend; hunne bezielde stee-nen spreken met trots van den tijd van Vlaanderens pracht en macht. In menige oude stad treft men dergelijke toren aan, de ambachtsmannen en burgers onzer Vlaamsche steden hielden hun Belfort in eçre evenals de edelmannen hunnen burcht. Het belfort diende als wachtplaats vanwaar men den nade-renden vijand op verren afstand kon ontdekken, ook tôt be-waarplaats der vrijheden en keuren. De eerste belforten dagteekenen van de XII0 eeuw. Op ieder belfort vertoefden torenwachters, wanneer er brand ontstond verwittigden zij de bewoners door klaroengeschal, wanneer de vijand nader-de deden zij de klok kleppen. Het oude belfort heeft niet de minste gelijkenis met onze moderne kerktorens, ook is de bedoeling zeer verschillend ; daar waar de kerktorens spreken van vrede en vroomheid, verheft de grijze reuzen-toren zich uitdagend en strijdlustig. Ons belfort is 't pronkjuweel van Gent en nog immer

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.