lste Jaar - N° 27 Vyf centiemen het nummer Vrijdag 19 en Zaterdag 20 Maart 1915, De Belgische Standaard Door Taai en Volk Voor God en Haard en Lan « SE 8EL81SCHE STAHQAfiRO » versctiijnt 3 maal te week. Abosnesueaisprijs voor 10 welcen bij vooruitbetaling : In België : vosr de seldaten^i.50 fr. — voor de niet-soldaten a.00 £r. Voor 't buitenland : 2.75 fr. BestuurdLer : ILDEFONS PEETERS, 0. M. C. VASTE OPSTELLERS : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN, Bertrand VAN DER SCHELDEN, Juul FILLIAERT. Voor aile mededeelingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DEPANNE. Aankondigingen : 0.25 fr. de regel. — Reklamen : 0.40 fr. de rege Vluchtelingen : 3 inlasschingen van 2 regels, 0.50 fr. Duitsche inzichten. Hét zal wel overbodig zijn hier nogmaals te bewijzen dat de Duitsche inzichten altijd ge-weest zijn verborgen wenschen van waan-zinnige grootheid en wereldmacht. De gebeurende krijg is daarvan het schrikkelijk-ste bewijs. Maardat deze inzichten zouden ge-paard gaan met en uitgevoerd worden inbloed -en vuur en ondergang;van heele menschen-geslachten.had niemand ooit durven denken. Te meer dat hun huichelende Keizer het als een verfijnde uiting van zijne complexe natuur aanzag, als Keizer van den vrede te paradee-ren.Doeh het gaat er hier niet op gaan, nogmaals den draalc te steken met dit scbijnbaar onbaatzuchtig, maar in den grond, terdege, eerzuchtigste en bloedgierigste mensch ter wereld ; doel wel te betoonen dat heel velen door zijne uitwendige-voornaamdoende vol-kerenzorg zijn misleid geworden en bij den neus getrokken, om, met den thans heerschen-den toestand een « mea culpa » op eigen borst te slaan. Geen vrijer land ter wereld dan België, geen vrijer volk dan het onze. We aanzagen die vrijheid als een heiligdom, dat anderen ons benijden mochten omdat het nooit te evenarén was geweest en te benaderen schaen in tockomende dagen. We waren ge-rust op onze vrijheid, omdat we meenden dat ze onverbreekbaar was.Dit bracht ons in een toestand van gemak, die weleens oversloeg tôt al te verregaand betrouwen op ons zelven en op anderen. We aanzagen ieder ander volk als minderwaardig in dit opzicht en onze gekende dienstveerdigheid had schuld aan onze blindheid jegens deze die we ontvingen met open armen, We hadden alzoo ten groo-ten deele onze zelfbewustheid verloren die leert dat een volk altijd zich zelf moet blijven door eigen patriotisch gevoel. Deze notie van eigen zeifstandigheid hadden we laten ver-wateren tôt eene notie van aller-vriend-schap. Daaruit vloeide een aeker miskennen van eigen wezen omdat we vol zorg deze ontvingen die rond ons waren en in ons inwendig leven brachten : hunne zeden en gewoonten, hunne gebruiken en daden. W« hadden geen acht voor 't gevaarlijke van deze doening, omdat we al liefde, al goed-heid waren en ons herte lieten spreken in plaats van de koude redeneering. We zouden zoover gekomen zijn hunne vreemde wenschen voor de onee te Iiouden en hun uiterlijk gebaar te aanzien als de innerlijke;weersplete van ons inwendig gevoel. We waren te goeden onze menschenkennis gin g er door te loor. Een goed hert berede-neert no»it 't gevolg van de daad, ondërzoekt nooit wat schijnbaar - vriendschappelijke dankbetuigingen verschuilen. Ons goed inzieht meenden we bekroond te zien door een goede belooning, omdat de uiting uitWen-dig schoon en dankbaar was. We geloofden aan geen huichelarij omdat we zelf recht in onze schoenen gingen en simpel waren in gemoede. We meenden anderen te mogen ioetsen aan onze eigene eerlijkheid en hadden nooit kunnen or durven vermoeden datschurken zich opentlijk anders hadden aangestëld. We hebben alzoo dwaas gehandeld, omdat onze redeneering niet juist was, omdat ons hert te oprecht en onze menschenlieîde te breed'-menschelijk was. Zoo is het gelegen gë-weest met al wat Duitsch was.Hun hoogmoed wilde de wereld. Die hoogrnoed lieten zè aan den dag komen, op enthoeveel manicren als er enthoeveel volkerenkaraktersop de wereld werkzaam zijn. fegen de Fransche fierheid stèlden ze hunne uitdagende grootdoenerij. Hier kondën ze ruwlachend hunae ovérmacht betoonen. Tegen de Engelsche vaardigheid en opent-Iijken durf werkten ze loensch in 't donker, met de standvastige koppigheid die er komen wil, onderduim8ch en ongemerkt. Tegen de Belgische lieftalligheid, vriend-schap en goedhartige oprecht beid waren ze sluw, geslepen,bedelende als welopgebrachte schooiers.Ze kwamen met den flikiîooienden l ichop hunne dikke lippen.de statige bewon-dering vannaiëve menschen voor een klein-groo't volk en ze doken 't venijn van hunne in de goeie sukkelachtigheid van hunne bierachtige beschaving. vv e werden beetgenomen door 't uiterlijke goede zicht Tan deze Germaansche huichelarij.. We kochten hunne produkten, dreven gemeenheid met hunne huizen, we werkten met hunne machinerijen, we bezigdea hunne krachtenin banken en geldwezen, in nijver-heid en handel. We vroegen hunne handen en we koesterden hun hart, tôt dat we zelf als opgeslorpt waren in hunne veelzijdige econo-mische verleiding. We hadden in 't eerst, maar oogen voor hetgeen ze rondom ons deden, tôt dat we verzadigd, welhaast niet meer geware werden wat ze verrichtten ! Ze deden ons patriotism als overtolligheid doorgaan en ze stolen onze materiele grond-veiligheid door hunne spionneering en onder-kruiperij.Hunne inzichten schenen zuiver voor ons omdat zij ons genegen geworden waren,maar hunne inzichten beoogden onzen ondergang. Het Duitsche volk heeft altijd ons land be-oogd als eene zijner schoonste provincies met Antwerpen als zijne metropool. Het wilde ons af hankelijk hebben van zijne dwingelandij en de glimlach van zijn Keizer was de venijnige serpenten-beet van zijn doel. We hebben daarom geboet in dezenoorlog! Maar desniettemin is onze goede trouw de glorie geworden van ons ras en de bewonde-ring van de wereld. Dat is nu ree»ds de eerste moreele over-winning die we later wel zullen volmaken, door de algemeene zege van ons volk en van ons land in de blijvende verachting van den meineedige en de heerlijke schoonheidopbloei van het jansche - ziel en stoffelijk - bestand-deel der natie. J- F. De Vrees voor de Duitschers bij de Belgen. . Van een Duitschen aalmoezenier, bij een cavaleriedivisie in Noord-België, ontving de Kôln. Volksz. een schrijven, waaraan wij het volgende ontleenen : « Eenigen tijd geleden heeft Mgr dr. Schul- te, bisschop van Paderborn, aan het alge- meen bestuur van België medegedeeld, dat de Katholieke paedagogische Vereeniging van het bisdom Paderborn bereid was, zich te interesseeren voor Belgische katholieke kinderen. ; « De kinderen zouden door de genoemde vereeniging in het tehuis St. Joseph, t« Bielefeld, worden bijeengebracht en dan bij godsdknstige gezinnen worden geplaatst. Een afschrift der bisschoppelijke mededee- ling werd 00k aan den districtbestuurder te Turnhout gezonden, om in overleg en samen- ■ werking met de Belgische geestelijkheid aan 1 de aansporing gevolg te geven. « De keizerlijke districtbestuurder van 1 Turnhout droeg mij op, deze aangelcgenheid met den eerw. deken Adams te bespreken. 1 Hoewel erkentelijk voor het grootbartig aan- bod van den bisschop, zal men er echter geen : gebruik van maken. « Ons volk is te zeer aan zijn geboortegrond gehecht, « zei men ! mij »; de ouders zullen niet van de kinderen I kunnen scheiden, en deze niet van de 1 ouders. » Doch dat was, naar mijn meening, 1 niet de voornaamste reden. De diepste oor- { zaak ligt in den af keer en de vrees der Beigen voor de Duitschers, welke ten gevolge van ' dezen oorlog is ontstaan. Voor menigen Belg ■' is, geloofik, naar Duitscliland overgebracht 1 te worden, lietzelfde als naar Sibérie te wor- « den gesleept. 1 « Men vertromot ons 110g niet, en acht ons tôt ailes in staat. » c (Uit De Tjjd, 12 Maart) : Die Duitsche legeraaïmoezenier was niet ^ mis in zijn oorâe&l, dunkt me. Neen we s betrcuwen den Duitschman niet ! We be- \ trouwen hem niet meer ! En ja, we achten c hem lot ailes in staat ! 1 Kon hst schooniîr gezegd worden door c een Duitscher zelf ? 1 Een niet te vernietigen volk. 1 * In den Reichstag, heeft de Duitsche sociaal- j democraat Haase, sprekende over Godsvrede, een woord gezegd dat ons, Belgen, eeuwig ter eere strekt, te meer omdat het komt uit een Duitschen mond. « Ons volk, zegde hij, is evenmin te vernietigen als een ander dat met aile kracht zijn zeifstandigheid en onafhanke-lijkheid verdedigt.»— Het grooteDuitsche volk moet Haase dus vergeiijken aan dit ander volk, dat klein -groot volk, ons volk, dat met aile kracht zijn zeifstandigheid en onafhankeljjk-heid verdedigt, en dat niet te vernietigen is, zelfs niet door het zwaar • plompe, overwel-digende Duitschland. li TE POPERINQHE Eene roerendë begrafenis. Ik heb hier voor mij liggen, 't zoo welspre-kend en diepbewegend doodsanctje dat aan-vangt met de christelijke smeekbede : B1D VOOR DE ZIELEN DER ONSCHULDIGE SLACHTOFFERS getro/fen door een Duitsche bom te Poperinghe den 12 Maart 1915. Maurice Back, van Lokeren, Belg. sol- daat, 45e Werk-Comp. Georges Gosset, van Charieroi, Belg. soldaat 55e Werk-Comp ; A. B. Smith, Engelsch soldaat, 2e Cc 5e Div-Train. Henri Teckel, Gustaaf De Wulf, Juliaan Cayzeelc, Victor Temperville en Juliaan Roetynck van Poperinghe; Désire De-hulster van Staden ; Firmin Beheyt van Moorslede ; Emma Descamps, vrouw Havegeer, van West-Roosebeke. Ze vielen Vrijdag laatst, onder 't moorda-dig geweld eener uitspattende bom, die, door duitsche lafaards uit de hoogte geworpen, vernieling bracht en dood op Poperinghe's markt. • Maandag laatst, werden ze begraven,onder 'nen toeloop van hartelijke menschen, die 'n , laatste vereering wilden brengen aan de lieve dooden, zoo barbaarsch uit het leven wegge-rukt, en ook een vuriggebed wilden prevelen ' roor hen, onder de eeuwenoude gewelven der : S. Bertenskerk, waaronder de Heer sinds 1 eeuwen zoovele beden had verhoord. 1 Overheerlijk was di« prachtige stoet — en i zôô mocht en moest het toch wel zijn — ' waarin het hart lag en de ziel der verbonde- c ne legers, en als een hulde was van Frank- s rijk, Engeland en België aan de gerallenen, s lie alhoewel gebukt onder den last van den :>orlogstijd, toch vreugdevol nog gingen en i vol hoop, door 't zwaar-zwarte leven ter rerlossing en ter verovering, Acn! hoe zwol ons de borst van fierheid, spijts onze oogen vol tranen schoten.toen die ! ^racht-droevige doodenprocessie statig voo--uitschreed naar de plaats ran 't gebed. Daar iceft de Heer wél moeten luisteren naar 't • 200 gloedvolle afgevraagde Requiem en zijn lart laten week worden onder de noodkreten I ran't nooit geëvenaarde Dies-iroe-Klaaglied. c iou Hij zijn Paradijs niet hebben geopend, 3p het uitgalmen van den laatsten vaarwel- s .vensen *In Paradisum deducant vos angeli.. £ :en paradijze geleiden u de enjelen....» .... Droevig grootsche stoet van krijgers ^ .lit allen rang, in prachtkleedij, en zoo vol 1' .'an 't geglinster der wapens en 't goud- en r nlvergellonker der schitterende uniformen. ^ Voorop : fransche gendarmen, er achter 't e îtadsmuziek. weeklagend over de twee Bel- z jische soldaten, wier schrijn gehuld in de îationale vlag, gedragen werd door hunne r nakkers...., weeklagend nog orer den En- z jelsclië, rustend onder Groot-Britanie's raandel en gedragen door Engclsche wapen- s sroeders... en ook, over de burgers, die ge- n ;neuveld als soldaten, de eer genoten naar de aatste rustplaats gebracht te worden, door le onyerschrokken verdedigers van het bloe-lend en brandend Vaderland. Ze gingen, vereerd in den slaap van den ^ lood, lijk ze nooit in hun leven vereering ^ Londen droomen, onder de geleide van een z Transchen Generaal en Belgische en Engel-che groot-officieren. Ze gingen, met na s' len 'n gevolg, Koningen waàrdig, van broe- 1T [ers en Zusters, uit denzelven Vadergrond, ^ vier oogen schreiden en wier harten bloed- s !en om hun dood en om hun graf. Ze gingen nog onder de bescherming der u temelsche engelen, en ook onder de hoede v lier twee vliegtuigen, die schutsengelen ge-ijk, de breede vlerken wijd-open, gedurig d tan, en op en neer, boven de stad zweefden d im ze te vrijwaren tegen die andere — zwen- « :ende duivelen gelijk — die hun levens zoo atanisch-wreed, met ijzer, staal en vuur, rerbrijzelden... Rust in vrede, Lieve Weggc-oofden ! Weet dat gloeirige Belgische broeder- V n zusterlippen voort gebeden zullen prevelen ei ■oor U, en gloeirige Belgische broeder-en n usterharten, ten eeuwigen dage, gloedvol h oor u zullen kloppen in Belgenland h Voor u is de verlossing en verovering ge- h ;omen. Vergeettoch niet, diezell'de broeders d n zuBters die thans, en zoolang reeds hun- ss :eren naar rust en zegepraal... Vergeet ze b Laatste .Uerieliteii. In België, —Ons leger heeft zijn bekomen vooruitgang vermeerderd. De Engelschen hebben Sint-Elooi weer ingenomen, de loopgrachten ten Zuid-Westen van het gehucht veroverd en den vijand verplicht de Zuid-Oostelijke loopgrachten te verlaten die door de artillerie gansch vernietigd werden. le Frankrijk.— Ten Noorden Arras, heeft de vijand in den nacht van 15 tôt 16 gepoogd de loopgrachten te hernemen die hij verloren had in de tiabijheid van O. L. V. van Loretten, doch hij werd tertiggeslagen en liet er verscheidene gevangenen. In Champagne nieuwe vooruitgang ten Noord-Oosten Souain alsook ten Noorden Beauséjour. In het bosch Le Prêtre hebben wij de verlorene loopgrachten weer veroverd. In Argonne hebben de Duitschers in den nacht van 15 tôt 16 tegenaan-vallen gepoogd tusschen de Four de Paris en Bolante alsook te Vauquois maar ze werden teruggeslagen . le de Vogeezen. — Een vijandelijke aanval ten zuiden de groote Rei-tiaeckerkoph had ons een loopgracht doen verliezen, maar wij hebben haar teruggenomen en verscheidene krijgsgevangen gemaakt. Volgens een snelbericht van John French zouden de Duitschen omtrent 4.0,000 mannen versterking bijgekregen hebben. Engelsche vliegers hebben den ijzerweg vernield tusschen Don en Douaai. iïn- Rusîand. — Tusschen de Niernen en de Vistule zijn al de vijandelijke lanvallen afgeslagen. In Oostelijk Gallicië werd een Oostenrijksch bataljon op de vlucht ^edreven. nzonder niet, de broeders en zusters die iwerven als ballingen achter 't land, of >n rreemde huizen en soms lijk de Goddelijke yleester, slapen maetenop 'tstrooi der schu-'en. Vergeet ze ook niet, de lijdenden die in t bezette Vaderland gebukt liggen onder den Iwangvanden onhartigen dwingeland... en meekt God, uw handen vol van Belgisch lacrificie-bloed naar Hem opgeheven, dat hij t Katholieke België, Zyn België weldra de edding en de rust verleene. P. Bertrand van der Scheiden. le Duitscher Kruiser " DRESDE*! " vernietigd. ; Londen 15 Maart. , De Admiraliteit meldt dat den 14" dezer, 1 e drie Engelsche oorlogschepen " Glascow" ' Omrah " en " Kent ", den Duitschen krui- ' j er " Dresden ", dicht bij het eiland Juàn- ( demandez, verrast hebben. Onmiddelijk begon een gevecht, en na vijf , lin u ten haalde de " Dresden " zijn pavil- . 3en neder en heesch de witte vlag. Hij was , eeds heel erg beschadigd en stond zelf in j rand. Na eenige oogenblikken hoorde men t ene geweldige ontploffing en de " Dresden" 1 onk. * De bemanning werd gered ennaarValpa- 1 aiso overgebracht ; 15 duitsche matrozen ' ijn erg gekwetst. Van onzen kant hebben wij geen de min- te schade te melden noch verlies van man- Jt en te betreu'ren. < GSangen Belgische Burgers losgelaîen. ; Men meldt uit Rotterdam dat «500 belgische < urgers die sedert verscheidene maanden in 1 luitschland gevangen zaten, nu naar huis ( ijn teruggezonden. Deze belgen waren beschuldigd op de Duit- 1 :hers geschoten te hebben ; en zonder het 5 linste onderzoek werden ze naar Duitsch-ind gezonden in wagens waarop er geteekend :ond " Belgische Vrijschutters ". la ver- t :heidene statiën werden zij door het volk ^ itgejouwd en te Keulen zelis door de vrou- ( ren in het aangezicht gespuwd. f Vooraleer in België teruggezonden te wor- r en, moesten «ij teekenen overal te zeggen * at ze goed behandeld geweest zijn. £ 1 fïlomsen over Bismarck. s c In ons blad — zie artikels over t, Duitsch e erstand " — werd beweerd dat Bismarck e ;n plan opgetimmerd had dat zijn opvolgers « iet zouden kunnen ten uitvoer brengen. Zie- (< ier wat Mommsen, een der gr. )tste Duitsche j storieschrijvers over hem zegae : « Van uit 31 diepste der hel, zijn laatste woonst, zal hij ipuinen van zijn werk bestatigen ! » Momm- c :n was iemand die zijn woorden niet knab- d îlde. e De reis naar Civita d'Antino, door JOHANNES JÔRGENSEN. I. Tagliacozzo, 18 Jan. 1915 lagliacozzo —tôt voor twee dagen slechts een naam op een bladzijde in Blocks Historié der Middeneeuwen, geleerd in den schooltijd, heihaald voor 't examen, vergeten met geest-drift in al deze lange jaren—en nuoprijzend (uit welke diepten?) tôt een nieuw leven, want deze kleine stad in de Abruzzen is voor enkele da-jen geworden het middenpunt van mijn le-/en.Tagliacozzo is slechts vijftien kilometers ver /an de — vuurlijn; men siddert bij de gedach-e. Want het is als met den indruk dat men uit ;en slagveld îerugkomt, dat men neerzit om zij-1e ondervindingen teschilderen in de streek der lardbeving. Men heeit gezien wat ook de îrijgscorrespondent ziet — verwoeste steden, neengestorte huizen, gekwetsten die heenge-iragen worden, dooden die men begraaft— nen heeft gezien ambulancen, 't Roode Kruis, dekenverpleegsters en geneesheeren in weik-taamheid. Men heeft gekeken in de aangezich-:en der dooden, en de geur der lijken hangt 10g in uw kleeren. Men heeft gehoord het jam-neren der gekwetsten, de klacht van 't onge-uk, het hartverscheurend geween van de ver-wijfeling — zooveel geween, dat men onvrij-viilig ineenkrimpt als men iemand hoort la-:hen — en dat men in de ooren als een verre-ïcho gestadig het woord hoort klinken, dat uit :ooveel monden steende, jammerde, huilde: D'io, Dio, Dio, — het woord waarin aile men-ichelijk gevoel eindelijk uitkomt aïs in de Iaat-îte noodhaven.... Met dit verschil dat het geen menschenwérk vas, de verwoesting en deellende waarvanmen verd getuigen — 't is de natuur zelve die in 't ipel was. (« De Natuur? Wie is die dame? 1k verd haar nooit voorgesteld !»riepeens Joseph le Maistre misprijzend uit. De natuur— gelijk rourgenief deze groote Moeder zag, even-'eel en even weinig bekommerd met al hare chepsels, van de mier af tôt aan den mensch...) De natuur was in 't spel — een wréedaardij ipel. De oude Hindoezen geloofden dat de we-eld berustte op den rug eener overgroote childpad. In werkelijkheid bouwen en wonen vij,menschen, op de schaal van een sluimerend indier. Wij wenden ailes aan : energie, geest, antazie, schoonheidszin, om ons schoon en ge-nakkelijk in te richten op den rug van dit dier. Ln lang blijft het stil liggen — tôt het zekeren choonen morgen, als in halven slaap, de leden litrekt, of enkel zich een weinig schudt. En al vat gebouwd is in de plooien van het dier zijn chaal, in de voren van/ijn pantser, valt er-iver heen als de huizen van een poppenspel, — n de werken van een Phidias storten in gruis ven onbarmhartig als de flauwe copies van en provincialen schilder-meester naar den Dans der uren » of naar Raphaëls werken in ,a Farnesina. * * De automobile vliegtop den weg uit Taglia-ozzo, over den bodem van het groote, vlakke al tusschen de Abruzzen, waar eens het Fu-inermeer lag ; de motor zingt zijn blijden mor-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.