1ste Jaar. N° 19 Vijf centiemen het nummer Zondag 28 Fehruari en llaandag 1 SVSaart 1915. De Belgische Standaard Door Taal en Volk Voor God en Haard en Land < DE BELGISCHE STANDAARD » verschijnt 3 maal te week. . Abonnementsprijs voor 10 weken bij vooruitbetaling : In België : vo«r de soldaten 1.50 fr. — voor de nict-soldaten 2.00 fr. Voor 't buitenland : 2.75 fr. Bestuurcier : ILDEFONS PEETER8, 0. IVÎ. C. /A5TE OPSTELLERS : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN, Bertrand VAN DER SCHELDEN, Juul FILLIAERT, Firmin DEPREZ. Voor aile mededeelingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DE PANNE. Aankondigingen : 0.25 fr. de regel. — Reklamen : 0.40 fr. de regel. Vluchtelingen : 3 inlusschingen van 2 regpls, 0.50 fr. UIT DEN VASTENBRIEF VAN Kardinaal Mercier Portret van PiusX Van nu af treedt het zoo aandoenlijke wezen van Pius den Tiende terug in de schadu-we, waar de overleden Paus het zoo gaarne voor immer had gelaten. Het is geweten, wat al tranen Kardinaal Sarto stortte, toen hem de pauselijke kroon werd op het hoofd gezet. Nederig door zijne afkomst, eenvoudig van aard, arm in zijne levenswijze, kon de vroe-gere Pau», metterdaad neen, zich nooit ge-wennen àan de pracht van zijn paleis, noch schik vinden in de ambtelijke plichtplegingen van zijn hof. Zijn natuurlijke neiging bracht hem steeds terug naar de kringen van meer innigheid: hijzocht ontspanning in de Yriend-schap, en in de betrekkingen van het familie-leven; hij beminde de bescheidenheid, den eenvoud, de armoede, en had eene voorliefde, voor het wrange, maar verkloekend genot, dat ligt in boetpleging, in eenzaam gestorte tranen, in het verkeer «clauso ostio, met gesloten deuren», met Hem, Die de wereld is komen verlossen door het lijden en Die nooit nalaat zijne gelieiden, vroeg of laat, met het goddelijk stempelmerk des lijdens te ijken. Zij allen, die het geluk genoten hun hai t op dat van Pius X te voelen kloppen, weten, dat een uitgelezen mengsel van ingehouden droefgeestigheid en van vaderlijke zachtmoe-digheid den grond van zijne ziel uitmaakté, en dat die beide hoedanigheden als twee hoofdlijnen uitkomen in de trekken van zijn wezen. Het plotseling uitbarsten van den Euro-peeschen oorlog bracht aan zijn gestel den doodslag toe, uitgeput als het was door onaf-gebroken arbeid en een alomvattende be-zorgdheid.Eén ding vooral griefde hem, luidens hen die zijn jongste vertrouwelijke gesprekken opvingen, te denken namelijk, dat priesters, dienaars van vrede, menschenlevens van me-debroeders in het priesterschap misschien zouden moeten slachtofferen. Zôôals hij leefde, zô6 vertoonde hij zich tôt op zijn jongste uur, en het is nog niet vergeten, dat die Pauskoning nagenoeg aldus zijn laatsten wil uitdrukte: «Ik bezat niets op het oogenblik, dat ik den pauselijken troon beklom; nu 00k heb ik niets, dat mij toebe-hoort en dat ik aan mijne bloedverwanten kan vermaken; maar ik verzoek mijnen op-volger te denken, in zijne îiefdadigheid, aan mijne tweezusters, die mij volgden, in mijne afzondering naar Rome. Mijn broeder zal blijven voortleven van zijnen arbeid, maar aan mijne zusters zou ik verlangen een hulp-geld te versekeren van twee honderd vijftig frank in de maand.» Welk eene les, mijne Broeders, voor hen, die behagen scheppen, in het uitstallen van hunnen rijkdom! Wat eerbied voor de waar-digheid van den arbeid! Wat oprechtheid in het eenvoudige leven! Wat bescheidenheid in het gebruik der aalmoezen! Wat aandoenlijke vereering van de armoede! De bevolking van Rome was tôt in haar onderste lagen geroerd door zooveel groot-heid, en in een eerder gemeen dan volksge-zind dagblad, dat mij onder 't 00g viel, las ik in een hartelijke levensschets van Pius X: «Hij deed onder ons Franciscus van Assisië opnieuw leven; Pius de Tiende is een heilige.» De innemende goedheid van den afgestor-ven Paus had niets gemeens met de laf zoete gevoeligheid der zwakken. Pius de Tiende was sterk. Er wordt gaandeweg gezegd, dat hi] volgend kort gebed opstelde, hetwelk de priesters op sommige dagen voor hunnen Bisschop moeten lezen: «Oremus et pro Ar.tistite nostro N. Laten wij 00k voor onzen Bisschop bidden. Stet et pascat in fortitudine tua, Domine, in subli-matate nominis tui. Hij sta recht, de Herder, sterk door uwe sterkte, op de hoogten van waar hij, uit uwen naam, o Heer, zich ver-toonen moet aan zijn volk.» Dat i», indien ik mij niet vergis, het ken-merk van den overleden Paus; in wondere mate paarde hij Vaderlyke teederheid aan eene gemoedskracht die, haar zelve bewust, zijne ziel in stevig evengewicht behield en over heel zijn wezen die uitdrukking ver-spreide van ernst, licilmte, inschikkelijkheid, ja, van hartblylcheid tevens, waarvan de wereld het aantrekkingsvermogen zoo diep onderging. Verwonderd, beangstigd soms, heeft de wereld dien kloekmoedigen Kerkvoogd aan het werk gezien in zijnen strijd, lijf om lijf, tegen het Modernisme. Wanneer die veelzijdige en toch ééne, die wijde en tevens diepgaande werking op af-stand zal overschouwd worden, dan zal de zielskracht van onzen grooten Paur bewon-derd worden en de Voorzienigheid gezegend, om het christenvolk te hebben gered uit het gevaar niet van ééne ketterij, maar van al de ketterijen te zamen, versmolten — voor zooveel — tôt een arglistig mengsel. Wij zullen niet looehenen, dat in zekere katholieke landen, met name in Italie en Frankrijk, de strijd tegen het Modernisme sommige onstuimige karakters, machtiger overigens met het woord dan metterdaad, deed vervallen in heftige, arglistige en per-soonlijke pennetwisten. Het scheen, dat het belijden van het katholiek geloof niet meer kon volstaan aan die ongeoefende voorvech-ters der ware leer, en dat men, om aan den Paus volkomener te gehoorzamen, over het ^ezag der bisschoppen heen moest stappen. aeenzins daartoe gemachtigde lieden zoo ze waren,spraken zij,in bladen en vlugschriften, ien banvloek uit tegen al wie niet goedwillig ;en smadelijk verdrag sloot met hun zooge-loemd «integrisme.» Derechtschapen zielen roelden zich allengs gestoord in den eenvoud ran hun geloof; de meest rechtgeaarde lieden eden in het geheim. Gewis, een groot man komt er niet toe zijn rolle kracht uit te werken, zonder af te bre-ten met dagelijksche gewoonten en zonder ichtbare belangen van mindere aangelegen-îeid in gevaar te brengen; maar eene daad, die verre dragen moet, vergt een krachtvol-en stoot, want, over 't algemeen, wordt het nenschdom niet, zonder hevigen ruk, uit lijnen slaap en zijne droomen wakker ge->chud. Bommen op De Panne. Vrijdag morgend rond 11 uren, zijn drie Duitsche vliegmachienen, komende uit zee, over De Panne gevlogen en hebben er drie bommen geworpen. Twee ervan vielen in de duinen en ontploften in 't zand, zonder schade te veroorzaken. De derde kwam terecht voor het gebouw der Samenwerkende bakkerij, sloeg er een put van ongeveer eene meter diepte in de straat, verbrij-zelde al de ruiten van 't gebouw, een telefoonpaal werd nèergesnakt, drie paarden werden doodgeslagen en miek helaas 00k een slachtoffer : een soldaat-brigadier van de Artillerie, wiens lich-aam ijselijk verminkt werd. Die bommen waren waarschijnlijk bestemd voor de troepen die op 't strand in oogenschouvv genomen werden. De bommen misten, gelukkiglijk, hun doel en vielen een vierhonderdtal meters verder. De vliegmachienen verdwenen in de richting van Nieupoort. 's Achternoens, kwamen nogmaals verschillige vliegmachienen over. Ver-scheidene bommen werden gesmeten. Eene kwam terecht in een veld waar een werkman bezig met spitten was. Hij werd doodelijk gekwetst. Een kind werd gedood. , Op Coxyde en Veurne werden insgelijks bommen geworpen, die slachtoffers ge-maakt hebben Wat de oorlog kost. De Engelsche minister van Financiën, M. Lloyd George, heeft in het Lagerhuis ge-jegd dat de oorlogsuitgaven der Bondgenooten sinde December, dichtbij de 50 milliard franken naderen. Engeland heeft van 21/2 tôt 3 1/2 milliard Tieer uitgegeveri dan degene onder de Bondgenooten die 't meest besteedde. Duitschland heeft al zijn krachten en ver-nogens uitgeput en da Bondgenooten enkel let derde. De Lesscn der Historié. « De groote gebeurtenissen van den tijd, als machtige golven in den oceaan, zien wij wel soms in hun ontstaan, maar dan niet verder in hunne ontwikkeling of hunne gevolgen. Dit vraagt het alziende 00g van God, uit zijne eeuwigheid al het tijdelijke en geschapene overblikkend en voor Wien hemel noch afgrond gehei-men hebben. Wij, stervelingen, «schep-sels van éénen dag», wij aanschouwen enkel de zwellende deiningen van toe-komstige tijen of de schuimende franje der tijdbaren als zij, uitstervend, het strand komen likken; maar oorsprongen uitwerksel vermogen wij niet tegelijk te aanstaren. Zoo was het voor aile tijdgenooten in aile beslissende oogenblikken, op aile keerpunten van moment: invoering van het Christendom, verbrokkeling van het Romeinsche rijk,Renaissance en Hervor-ming, of, dichter bij ons, de Fransche Revolutie, waar wij hedendaags misschien de laatste stuiptrekkingen van beleven.— Want met recht heeft men kunnen beweren dat, wat thans bezwijkt onder den schok derop elkander rukken-de scharen, het werk is van 't Weener congres, en wat was het Weener congres anders dan een onhandig ineen leg-gen van eenige brokken Ancien Régime, het maatschappelijk en politiek stelsel door de Revolutie stukgeslagen. Beleven wij thans een barenswee, een dageraad, eene belofte, of een doodsbed, een avond,eene vervulling? Niemand is bij machte het te zeggen; en nochtans is er niets dat meer spant en boeit dan de wijsgeerige kijk in de wisse-lende gebeurtenissen der historié. Zelfs het loutere aanschouwen ervan grijpt reeds ontzaglijk aan. En dat het he-den gevolgenzwanger is, zal wel niemand ontkennen. Was de omwenteling van ' 93 een zedelijke en maatschap-pelijke ommekeer, een geheel omwer-ping van de landkaart van Europa, zeker is het dat de huidige voorvallen geens-zins van minder omvang en beteekenis zijn. Ja, dieper nog in het verleden dan de Fransche revolutie schijnt de schep-pende hand der historié, die niets anders is dan de verborgen vinger Gods, te grij-pen, daar van aile schijnbaar onmoge-lijke mogelijkheden voor het denkend 00g ontsloten worden. Zoo bij voorbaeld het wellicht weer in 't wezen komen van Polen. Wie had ooit gedacht dat deze lang verdrukte natie, dat gemartelde volk ooit uit den doodslaap zou op-staan en 't bebloede gelaat wenden naar 't ongewone licht van vrijheid en verlos-sing?Gaat deze oorlog, met al zijne gruwe-len en geweldenarijen, dan de bakermat zijn van onverwachte vernieuwing en heropbeuring? — God is gewoon in 't verborgen te werken, en vermetel zou 't zijn den sluier zoeken op te lichten waar-onder zijn raadsbesluiten schuilen; maar een eerbiedig gissen is immer toegela-ten, en de Poolsche belofte is misschien een voorteeken van andere nog omvang-rijker veranderingen. — Zoo mag men zich afvragen of Frankrijk, na den oorlog nog een eind verder de baan zal opgaan van godloochening en kerkvervolging, of integendeel inzien hoe dwaas het han-delde met de éeuwenoude banden af te breken die hetverbondenaan de Kerk van Christus. Tal van dergelijke vragen rij-zen op. Zou het edelmoedige Engeland bij voorbeeld niet in zijn kwistige mild-heid jegens de verbannen Belgen, de kronende genade vinden van den vollen terugkeer tôt het geloof zijner vaderen, daar de kiem van dezen terugkeer lag in eeji ander liefdedaad: het even edelmoe-dig wijd openzetten van aile deuren om de slachtoffers der Fransche revolutie te onthaien? — De geschiedenis is steeds een herbeginnen. — Wat het orthodoxe Rusland betreft, zou dit verachterd land Laatste JEF, ericZiten. în Beïgïe liccft ons k'anong-escliôt een bîokhuis en vijandelijke be-schouwingsposten vernield. De vijand heeft voort, heel de vechtlijn bescho-ten : Onze kanonnen vverkten met goeden uitslag tegen groepen voetvolk en mitrailjeuzen in de huizen rond de brug«De drie Grachten» aangebracht. Bij Lombaertzyde bracht ons geschot eene vijandelijke batterij tôt zwijgen. Betrekkelijke kalmte op het front van de Leie tôt Champagne. ïn Champagne, nieuwe vooruitgang. Al de tegenaanvallen van den vijand mislukten. Onze vliegeniers wierpen met zeer goeden uitslag, 60 bommen op de vijandelijke spoorhallen, treinen en troepen. In de streek Souain-Beauséjour, blijft de kans ons gunstig ; wij namen een Duitsch verdedigingswerk in te Noorden Mesnil. Door ons vuur werd eene op wegzijnde kolon te zuid-oosten Tahure, zeer beproefd en uiteen-gedreven, eene batterij, en verscheidene kruitwagens getroffen. In Argon ne werd 00k een bîokhuis vernield. Tusschen Argonne en de Maas in het Cheppy-bosch, nieuwe vor-dering. Onze artillerie verbrijzelde geblindeerde schuilplaatsen. Oostelljke iegerlîjn : Geen merkelijke verandering in Oost-Pruisen. Onze aanvallende beweging te Noorden Varsovie breidt in de beste vooi-waarden uit. Onze vooruitgang in de streek Masnajz is een groote vijandelijke troe-penmacht tegengekomen. Te Zuid-Westen, tusschen Plonsk en Racvaz, hebben wij een doortocht gebaand. 00k niet, uit den schok der gebeurtenissen, in het medestrijden onder 'tvaandel van Christendom en beschaving,niet een nieuwen 1 , puis voelen totverjonging en ontvoogding in de vrijheid Christi? — Ailes is mogeljjk aan God, die 't goed uit het kvvaad weet te trekken enzijnvij-anden zelf dienstbaar maakt aan zijné glorie. Salutem ex inimicis. Doch ééne vraag beheerscht voor ons, katholieken, al die vragen, namelijk deze: of uit het conflict der volkeren niet een einde zal komen aan dezen onnatuur-lijken toestand in Italië: de gevangen-schap van 't Vaticaan. Of die Roomsche kwestie, zoo sarrend en plagend voor 't christengeweten, niet soms een onverwachte oplfessing vindt in de thans strijdende elementen? Hoe? onder welken vorm, om het behoud van 't rechtmatig nationaal gevoel niet te krenken? Dat is het gehqâm Gods. Doch aan ons, geloo-vigen, blijft in aile omstandigheden een dubbele troost in een tweevuldige plicht: onwrikbaar, rots vast vertrouwen op de ailes leidende voorzienigheid Gods en die zeifde Voorzienigheid onophou-delijk smeeken dat Zij de zegepraal der Kerk, de zegepraal der beschaving, de zegepraal van 't Recht zou verhaasten. M. E. Belpaire. 24 Fehruari 1915. Dit de Diplomatenwereld, M. Georges Lorand, die een reisje miek loor Italië, Rumenië en Bulgarie, bevestigt iat hij Italiaansche dagbladen kent, aan welke ie Duitschers een millioen en half boden, >m ze langs hunnen kant te krijgen. Te Bucarest gaven ze aan zekere dagblad-ichrijvers tôt duizend frank, om één artikel e kunnen plaatsen. « * * De «Stampa», orgaan van Giolittie, tee-;ent protest aan tegen de bewering van sorn-nigen, dat de partij van den oud-minister->resident zou neutralist-gezind zijn. « Allen n Italië, getuigt ze, zijn het eens over de îoodzakelijkheid de Italiaansche provinciën 'an Oostenrijk vrij te maken. Zoo dat doel îiet kan bekomen worden door diplomatische niddelen, dan zulien we wel tôt andere moe- en overgaan. » Veelbeduidende verklaring. * * 't Wordt van langsom klaarder dat Duïtsch-and, op verdoken wijze, Oostenrijk al meer n meer tôt overgave aan Italië, van zeker ;rondgebied wil brengen. Maar 't wordt klaar-ler dat Italië daarmeê niet te voldoen zal ijn ; zijn eischen dragen verder.... 't Wil neester zijn van de Adriatische zee en Oos-enrijk van de kust voor goed verwijderen. Het geschil kan dan, bijna onmogelijk,door le diplomaten ges.ccht worden, daar Oosten-ijk zeker nooit zulken eisch zal inwilligen. Oorlogsnieuws. TE LANDE. OP HET WESTELIJK LEGERFRONT De maandenlange uitputtingsstrijd duurt voort zonder merkbare voor- of nadeelen langs beide kanten. Het duitsch offensief dat verleden week in deVOGEEZEN ingezetwerd, is in deze laatste dagen met welgelukken ge-stuit geworden. Het is te voorzien dat langs dezen kant de Bondgenooten een tegenoffensief zullen beproeven, hetgeen uit de laatste plaat-selijke gevechten aldaar, schijnt te blijken. De vrijmaking van den Elzas zgu niet alleen een mereele spoorslag zijn voor "t Fransche volk, maar 00k eene groote materieeie waarde daar-stellen. Immers langs de kanten van Mulhouse hebben de Duitschers rijke petroleum- en erts-mijnen in uitbating, die hun in geval van verbes een gevoeligenknak zouden toebrengen.Dit aan te nemen offensief biijkt duidelijker als men nagaat dat in de streken van VERDUN eene geweldige drukking op de Duitsche linies uitgeoeîend wordt, drukking die in de dagelijksche berichten met welgelukken wordt op-gegeven. Is dit eene voorbode van een alge-meenen offensief? Zoolang toch wordt het aangekondigd, maar,denkelijk door ongunstige ujdsomstanaîghed 'n, is het tôt nog toe niet aangedurfd geworden. Wanneer dit gebeuren zal blijft een te be-grijpen geheim. Maar de „ Times " wees er deze dagen nog op dat overijling dient ge-weerd, en dat lijdelijk geduld hebben ons meer voordeel bij brengen kan dan een ge-deeltelijk offensief ons zou kunnen bezorgen. OP HET 008TEIIJK FRONT. Reeds verleden week kwam ons het opzien-barend nieuws toe dat onze Russische bondgenooten hunne tôt nog toe bezette stellingen ontruimden om betere punten te bezetten. Thans kunnen we met zekerheid de uitge-strektheid meten van die achterwaartsche beweging, diealhoewel ze uitgevoerd is geweest onder strategisch oogpunt, toch den indruk nalaat, dat aldaar een schrikkc!ijke veldslag is geleverd geworden. Van eene feitelijke naderlaag is er geen spraak, aangezien de gevechten nog voort-duren en we de volgende berichten moeten afwachten om een eindoordeel te vellen. Nadat de Duitschers de nufïdoosheid van hun pogen ingezien hadden "om 't middenfront van de Russische vechtlijn te doorbreken, — poging die op eene algeheele mislukking uit-liep en hen eene schrikkelijke nederiaag be-rokkende, — namen ze weer hun toevlucht tôt hun gekend krijgsplan : de omsingeling van den uitersten linkervieugel om zoo het gros van 't leger tôt een terugtrekken te dwingen. Ze hadden daartoe, op de Russen dit over-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.