De eendracht: weekblad voor het Vlaamsche volk

923 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1918, 23 Februar. De eendracht: weekblad voor het Vlaamsche volk. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/n872v2f66k/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

J Derde Jaargang Nr 8. s3 Februari 1918. m ' 1 ' ■nrtrrnrrn 1 'TiTui^wm lïîria- *« rw* Priis : 1© centtenK Derde Jaargang, Nr 8, — 2.3 Februari i§iS. DE EENDRACHT i-rijs per Jaargang fr. 5.20 » » drie maanden , a i.3o v Postehekrekenine; Nr 86. iVeekblad voor het Vlaamsche Volk Redaktie en Bureel : Prinsesstraat, 16, ANTWERPEN hig$î6i van um ifSEiHEiMUHUô. INSCHRIJVING door de zorytn van het wec-kblad ..De Eendracht". ~£e LXJ«ST' — 23-2-18 Overdracht fr. nS.io Naamloos, Beeringen. 3.— Opdat (inze srjjd in de Kempen begre- pen worde. 1.25 Op.dat de mejulîers ,van Bree, met liun mondvol gebrekkig franscb, h; nue moe-devtaal zouden leeren sefbiedlgen Fen Viaamsche dochrer van de Nitùwstad i.J5 Viijne moedertaal is mij lief. Een Vlaamsche juffer uit Reppah i 2? Nog van èen onderpastoor uit Brtisse'. ;.5o fr. 124.35 N. B. De gifle" zijn .voortaan enkel te Morien op de Postchokrekening van het week blad « De Eo: dracht », met dringend verzoelr éditer er per brief of postka u onmiddel ijk lcennis van te geven aan het bureel van d t blad, voor kontrool en teii ëinde mi.svers and of verwairing te vootiomen. I Mkmim El BEL01Ë. Nu! wij de uitroeping van Vlaanderen's zelfstandigheid eenige wékeri achter den cïïg hebben, is het uns mogeljjk gevolg-trekkingeii op te maken uit de wijze waarop deze beslissende s!ap door het Vlaamsche volk is opgenomeu. Wanneer wij spreken van « het Vlaamsche volk ■) gebruiken wij een terra die misschien tebreed is. Wij kennen immers best de achterlijkheid van ons volk op politiek gebied ; vôôr de oorlog liet de volksmassa zich aan. de Vlaamsche beweging, evenals als aan de andere br ancien de politieke vraagstukken weinig gele'gen, om de eenvoudige reden dat 7. ' gewoonweg te dom was' om er zich ' een heldei denkbeeld van te vormen. lu de kiezingen stemde de' massa- kalholiek of antiklerikaal, naar gelang van huis uit de gewoonte bij haar was ingewor-teld, of dat zij door hai'e omgeving in deze of gene richling was voort-gestuwd ; voor het overige liet zij aan de politiekers • de zorg over de zaken van algemeen belang onder elkaar te bedisselen, met eene fatalistische gela-tenheid van « wij kunnen er toch niets aan veranderen ». Ware aan de Vlaamsche vraagstukken door ons volk het belang geschonken dat zij verdi.ehen, Vlaanderen ware niet zoo lang door eene minderheid tfan Walen en Frans-kiljons onderdrukt gewo'rden. Hoewel op dit oogenblik het Vlaamsche vraagstuk al de lagen en standen onzer bevolking, tôt in het meest afgelegen dorp, beroert en bekommert, zooals nooit eene politieke of godsdienstige kwestie in staat was het te doen, vreezen wij toch dat vele onzer medeburgers den ernst van den toestand nog niet be-grijpen. Het denkbeeld maakt immers nog altijd opgeld dat na den oorlog al de Vlaamsche hervormingen met één pennetrek te niet zullen gedaan worden en dat de aktivisten zich niet haastig genoeg zullen kunnen uit de voeten maken, de dag dat het de gealliëerde legers eindelijk zal believen een ernstig offensief in te zetten en het bezette gebied te heroveren. Het spreekwoord « de Belgen denken niet dan in massa, » is hier van 'toepassing en het verwondert ons niet dat de breede volksmassa zich niet openlijk bij onze beweging aanslùit, zoolang de hardnekkige en machtige tegenstand van de Franskiljons aller aard, het Comité National, de hoogere gces tel i j k h e i d en de loge, niet gebrôken en zoolang de verwachting van een niogelijke offeusieve terugketr van de Entente niet voor goed uitgeschakeld is. Om die reden verstaan wij door « het Vlaamsche volk» niet zoozeer de logge, amorphe volksmassa (van dewelke mên zegt dat zij de vorm aanneemt van het vat waarin men ze giet), die in meerderheid hare Vlaamsche gevoelens nog niet uiten durft, maar die onze groote steun zal vormen, eens dat onze overwinnlng een voldongen feit zal zijn. Wij hebben het vooral over het gezond-denkende deel van ons volk, degenen die op dit oogenblik zooals voor de oorlog zich als.echte stambewuste Vlamingen getoo.nd hebben en die dan ook' alléén recht hebben gewicht in de schaal te leggen bij het uitoefenen van het zelfbeschikkingsrecht van ons volk. Wanneer wij dan overgaan tôt de ontleding van de gevoelens die de'uitroeping onzer zelfstandigheid bij de \T\ ~ - 1 • 1 - ». 1 r. ' ^ . ti deelvelling over de werkelijke toestand, dan kunnen. wij het niet verhelen dat die nieuwe stap niet met onverdeelde instemming en gees'tdrift is begroet. Veeleer heeft bij in breede kringen eene aarzeling teweeggebracht, die best te ver-gelijken is bij de verwarring die op de beruchte Reis naar Berlijn is gevolgd. Toeu heette het dat het ongevvone op-treclen van de zeven afgevaaruigderi van den R. v. VI. tweedracht en alvaîlighcid in de aktivistische rangen ging brengen. Eenige wek«n lang was dit wèrkelijk het gewtl, maar naderb.and nain het aktivisme eene zoo hooge vlucht als de Vlaamsche beweging voor de oorlog nooit gekimd had. Nu ook is hetzelfde Vefschijnsel vvaar te nemen. Hoezeer wij het ook betreuren dat niet aile rechtzinnige Vlaamschgezin-den op staanden -voet de leiderS van 'het aktivi.sme gevolgd hebben en aan de |ui-tenwereld het beeld niet veitoonden van een volk dat eendrachtig en nadrukkelijk de door den R. v. VI. genomen beslis-sing bezegelt, overschatten wij toch de nadeelen van dien toestand niet. H<;e inoeizuain ook, overvvini onze strijd tôt algeheele ' ontvoogdihg en zelfstandig-heid toch al de hindetpaien die ons in den weg worden gëlegd Hebben wij de voldoening nog niet beleefd dat heel fins volk de opp'ïrtuniteit van onzen opofte-renden en zelfverloochenenJen strijd er-kent en zich eendrachtig bij ons aanslùit, eens komt die dàg t- ch, wanneer de Vredeskonferentie zich in guiistigen zin voor het Vlaamsche volk zal hebben uitgesproken. Intusscheu loont het toch de moeite na te gaan om welke reden vele oprechte Via a m s.c 1 îgeSin den het met hun geweten niet konden overeenbrengen, de zelf-standigheid van Vlaanderen onbewim-pêld-tè erkénnen en toe te juichen. Ons inziens hgt die reden v.oor de hand, n, m. in het feit dat eene groote dub-belztnnighetd in het begrip « politieke zelfstandigbeid » besloten ligt. Wij wezen reecls op deze dubbelzinnighéid in onze vorige aitikels, o.a. in t. Pc Beteekenis » (nummer van 26 Januari), waarin wij schreven dat de zelfstandigheid van VlaanUeren op twee wijzen kan opge-vat worden : eerstens als soevereine >tâat Vlaanderen, los van Wallonie, met v< ledige uitschakeling van het begiip iieigië, tweedens, a-ls zelfs'.andig staatswezen met Wallonie één staatsver-bond vormende onder de gemeenschap-pelijke naam België en onder de Kroon van Koning Albrecht. Wij legden er toen nadiuk op dat beide zienswijzen in den R. v. Vl. vertegtfnwoordigd wa-ren en dat in aile geval door de aan-hangers der tweede oplossing formeel voorbehoud tegen de uitleg_;ing in den eersten zin gemaakt was Wel werd van wege eene Jong Vlaamsche minderheid gewenscht aan de uitroeping onzer zelfstandigheid eene uit-legging te geven die in hun programma (de soevereine Staat Vlaanderen), past. De meerderheid van den Raad heeft zich echter bij deze uitiegging niet aangesloten. Vermits dus de aanhangers van de Soevereine Staat Vlaandèren enkel een minderheid onder de bewuste Vlaamsi.h-gezinden zijn dan mag men het wel be-tr.euien dat bij het volk de schijn ge-wekt werd dat de stemming in den R. v. VI. de bedoeiing had een aansiag te plegen tegen het voortbestaan van Belgie. Te dezer gelegenheid achten wij het van belang er op te wijzen dat « de Eendracht » in deze altijd eene zujvère lijn gevolgd heeft en nooit afgeweken is van haar stelregel dat de zelfstandigheid van Vlaajideren binnen de grenzen van een hersteld België moet betracht worden. Vooral gedurende de laatste wcken hebben wij, met het 00g op de zwaargewichtige gebeuitenissen, in ver-schillen'de artikelen trachten aan te teio-nen dat de beste, oplossing in eene reële unie van Vlaanderen en Wallonie' zou te vinden zijn. Het is' omdat wij de 'mogelijkheid inzien dat de toekomst ons die oplossing brengen zal dat wij ons geesldriftig bij de uitroeping der politieke zelfstandigheid van Vlaanderen aangesloten hebben. In deze omstandigheden. zijn wij in geweten overtuigd dat wij er ver van af zijn het verraderswerk te verrichten, zooals de vijanden van het Vlaamsche volk le kwader trouw onze houding bestem- wij voorstaan wellicht het eenige middel om het verdere voortbestaan van België mogelijk te maken. Iedereen weet immers genoeg dat niemand nog wil van het herstel van België volgens het status quo a 11 te. I>e Belgische annexionisten. gesteun.l door de Haversche regeeiing, zijn de eersten gevveest om het opgeven van de Belgische onzijdigjteid te eischen. De Entente wil van geen onzijdig België, wel van een België dat zij politisch gehecl in hare invloedsfeer kan houden en mili-tair als een bruggehoofd en uitvalspooit tegen Duitschland inrichten. Duitschland, dat op dit oogenblik aan de winivnde hand is, wil een hersteld België wel aanvaarden, maar natuurlijk enkel onder beding dat het in de nipuwe status van ort.-. land voldoende waarborgen vinden kan voor de vei 1 igheid van zijn Rijk. Deze waarborgen kunnen zijn van ver-schillenden aard : aanhechting van grond-gebied, militaire bezetting.zedelijke waarborgen. !^)eze laatste, die geheel in lijn' liggen van het Vlaamsche belang, bestaan in eene blijvende en werkelijke ' onzijdigheid van België, dat geheel aan den Franschen invloed onttrokken wordt* en niet meer tegen een zijner naburen in het harnas kan gejaagd worden. Om daaitoe te komen is de beste nog, naast de ontwapening, d.w.z_..de beper-king onzer militaire macht tôt eene inwendige veiligheidswacht, de splitsing van België in twee deelen, Vlaanderen en Wallonie, die geheel gelijkberechtigd zijn en die, door hunne tegenovergestelde buitenlandsche politieke verzuchtingen. elkander in evenwicht houden en geen gevaar voor het drijven eener eenzijdige • buitenlandsche politiek meer opleveren. Naschrift. Bij de heropening van de Zittijd van de R. v. VI. die kortelings plaats heeft, aal éëne vërktariiTg komen, betreffende de zin van de uitroeping van Vlaanderen's zelfstandigheid. die, naar wij verhopen, aile dubbelzinnigheid en twijfel zal *uit den weg ruimen. Wll.FRIED. Voor die van Urussel Een Vtaamschge^ind priestë)' uit I.imburg schrijft'onss. het volgeiide, dat wij onstotplicht rekenen in ons blad op te nemen : Onlangs vertoefde ik een paar dagen in Brussel. Mijn opontjicnd in de hcofdstad viel samen met he^ uitroepen in den Alhembra-Schouwburg van Vlaanderens Zelfstandigheid. Al de Vlaamsche vrienden, die ik in die da-gen mocht ontmoeten, waren blakend van geest-dri-t en prachtig van durf en vastberadenheid. En 1oeh keerde ik van mijn reis in mijn stille dorpje wèer, nadenkend en vol onrust... Zullen de uit . de Vlaamsche gewesten in de hoofdstad overgeplante Vlaamschgeïinden niet in den maalstroom der verfransching worden mêegesleept ? Van aile kanten hoor ik protesten opgaan... Neen ! dat zal niet. Die Vlamingen zullen integendeel een heilzamen invloed om zich uitoefenen en door hun voorbeeld bijdragen tôt herovering van het in den grond Vlaamseh-geblevene Groot-Bïfissel ! Laten'wij het hopen. Maar, op gevaar of voor eeiî zwartkijker te worden uitgekreten, wil ik toch op de feiten wijzen die oorzaak zijn van de onrust die mij, spijts aile verzekeringen, kwellen blijft. Ik was te gast in een bij uitstek Vlaamsch en kristelijk gezin, dat pas eenige maanden zich te Brussel heeft gevesvigd. Ailes was er Vlaamsch, uitsluitend Vlaamsch — de gesprek-ken tusschen vader en moeder en tusschen onders en kinderen, de gebeden- vrîdr en 11a het eten; a les kortora zonder ujtzondering. Maar toen de melkverkooper kwam moest me-vrouw zolve naar de voordeur, omdat de dienst-meiden zijn Fransche spraak niet verstonden. Zoo ook toen een weinig-later de beenhouwer schelde. En mevrou'w vertehle inij dat ook bij den kruidenier, den bakker, de groenselvrouw, in de comiteiten — natuurlijk ! — overal met één woord Fransch Averd gebezigd en dat de lieden u bezagen alsofzij het in Keulen hoorden donderen wanneer men hen in onze taal aan-sprak. Niet dat ze goen Vlaamsch kenden ! De meerderheid zijn Vlaamsche van den buiten afkomstige menschen, die onderllng schier alleen Vlaamsch gebruiken —■ maar die, zoodra ze zich tôt ieinand die boven of ook maar buiten hun kring staat, dit in 't Fransch meenen te moeten doen en, om hun klanten te beliéven, er Waalsche of althans Fransch-sprekende bedienden denken te moeten op naliouden ! is het dan te verwonderen dat ik bijv. de gastheer"alleen in 't Fransch hoorde noemen en er zelfs., een onder hen betrapte op het spreken van Fransch ? Noodlottig worden die kleinen, tegen hun wil en. dien va;i hunne ouders, beinvloed door do vreemde taal die van aile kanten — de omgeving -buitenshuis, de School, de Kerk — in de gezinnen (ioor-dringt.De School en de Kerk ! ja die hebben er de grootste scould aan. Mijn gastheer was, bij gebrek aan een Vlaamsche sclrool voor kinderen van zijn stand, verplicht zijn dochtertjes naar een gansch verfranschte zustersschool en zijn zoontjes naar een ander geestelijk ondervvijsgesticht te zenden waar ook ailes wat de klok elaat Fransch is en waar een hunner bijna dagelijks terugkeert vol blauwe plekken, hem door Waalsche rnede-studentjes onder het welwillend 00g van glim-lachende leeraars bezorgd ! En 's Zondag was hij, wilde hij zijn godsdienstige plichten niet verzuimen, wel ge-dwongen een Fransch sermoon te slikken — ten ware hij de vroegmis van 5 lire 's mor-gens wilde bijwonen, de eenige. in zijn paro-chie waar 110g in'tVlaamsch wordt gepredikt .. Zeîfs tôt het afschaffen van dit eenig Vlaamsch sermoon waren pogingen gedaan geweest bij den pastoor, zoo verzekerde mij mijn vriend, door dames die waren komen aandringen dat ook in de vroegmis voor haar dienstmeiden een Fransch sermoon zou worden gehouden — iets waar de pastoor zich beslist had tegen verzet, omdat volgens zijn eigen woorden, « de overgroote meerderheid der parochianen geen voldoende Fransch kennen, » Over de taaltoestanden in zijn parochie, die over 't algemeen in heel Groot Brussel dezelfde zijn, wist, naar mijn vriend mij verzekerde, zijn pastoor hoogst intéressante bijzonderheden te verhalen. Indien, zoo had die priester ver-zskerd, welke in vroeger jarèn een overtuigd Flamingant was geweest maar oo'fc als slacht-oSer zijner "omgeving met den maalsjroom der verfransching meegesleept scheen geworden, indien men het lager onderwijs vervlaamscht is Brussel, na ten hoogste tien jaar, door de Vlamingen heroverd. Ook thâns is de overgroote meerderlfeid der kleine burgerij en der volksklasse in den grond VlaaSnsch ; maar tôt « Monsieur le curé >> bijv. achten schier allen zich verplicht met hun Fransch — en welk Fransch gevvoonlijk ! - uit te pakken. Als staaltje der kluchtig-droeve gevolgen van het verfranscht onderwijs dat die ge-moedstoestand heeft geschapen, verhaalde de heer pastoor hoe kleins kleuters van zeven, acht jaar hun biecht spreken : « Mijn péehé-kes. zal ik maar in 't Vlaamsch zeggen, monsieur le curé ; maar mijn « acte de construction » (voor acte de contrition !) zal ik in t Fransch reciteeren ! * * * Om aan de besmetting dier van aile kanten ailes doordringende verfransching te ontkomen is het volstrekt noodig dat onze Vlaamsche vrienden zonder uitstel maatreçelen nemen. Hoofdzaak is dat ze met elkaar in voeling blijven. Waarom geen c Vlaamsche club » of t Socie-teit » gesticht, zooveel mogelijk in t midden der stad gevsstigd,-waar zij elkander ontmoeten en, benevens de voordeelen en genoegens van een gezellig samenzijn, Vlaamsche en Holland-sche dagbladen en tijdschriften vinden met'ailes wat in een club behoort ? Wij hebben het « Vlaamsch Huis » zal men aanvosren ! Het « Vlaamsch Huis » mag natuurlijk niet verdwijnen. Het is de aangewezen zetel onzer groote Vlaamsche maatschappijen en strijders-kringen en de bestgeschikte vergadei-plaats voor politieke en letterkundige Vlaamsche bijeeai» komsteu. Maar daarnev«ns diende er gelegenheid te bestaan voor intiemere samenkomsten, waar onze leiders dagelijks onderling voeling houden, de gebeurtenissen bespreken en rlkan- der met raad en daad ter zijde staan. _ * * * Er moet nog meer worden gedaan. De Vlamingen van Brussel moeten om aan hun kinderen een Nederlandsch onderwijs te verzekereu de handen ineenslaan. Wachten tôt de openbare besturen ingrijpen om ook het vrije, lager en middelbaar onderwijs, te ver-vlaamschen, dunkt ons niet raadzaam — intus-schenworden hun kinderen verbasterd. Waarom niet liever dadelijk voor hunne dochters en zonen een tweetal onderwijzers of onderwijze-ressen aangesteld om hun kinderen doos middel van 't Nederlandsch te onderrichten ? Wat vôôr den oorlog vreemdelingen als de Duit-schers en de Franschen (met Walen en Franskiljons) tôt stand brachten — een school waar onze kinderen onderwijs in en door hunnç^ landstaal bekomen — zullen de Brusselsche Vlaamschgezinden wel bij machte zijn te stich- duurzaamheid der vervlaamschte staatsinstel-lmgen waaraan zij ojj zoo voorbeeldig eene wijze hun tijd, hun vlijten hun kennis wijden. Ook het verschil van godsdienstige, wijs-geerige en politieke gezindheid moet niet verhinderen dat allen elkander, ook wat be-treft het onderwijs hunner kinderen, verstaan. Men ontsla eenvoudig de kinderen der niet-katholieke Vlamingen van het Godsdienston-derwijs dat aan een priester-huisleeraar kan worden toevertrouwd, zooals in andere s»ort-gelijke instellingen gebeurt. Ook de te ver-wachten weigering^ Van Kardinaal Mercier aan een seculieren priester toelating te yer-leenen dit leeraarsambt te aanvaarden moet onze katholieke vrienden niet weerhouden : onder de reguliers geestelijkheid, of onder den Hollandschen clerus, zal de geschikte persoon zonder moeite gevonden worden. En al kostte het ook moeite en geld, waar een wil is is «en weg ; het gaat hier om het bewaren van den Vlaamschen aard van de kinderen onzer voormannen en onrechtstreeks om de vervlaam- sching van hun omgeving. * * * Inzonderhéid onze katholieke Vlaamsche voormannen in Brussel dienden zich nauwer aaneen te sluiten door bijv. een afdeeling der te Antwerpen reeds bloeiende vereeniging c Per C-rucem ad Lucem » te stichten. In haar midden zouden de middelen beraamd en aangewend worden die het aan de Katholieke Vlamingen mogelijk mâken zich in de taal van hun hart met hun zielenherders over hunne geestelijke belangen en die hunner geliefden te handelen. Waarom niet ? Vermits voor de geestelijke belarigen der in Brussel wonende Vlamingen in de hoogere kringen van onzen katholieken clerus zoo weinig' bezorgdheid schijnt te bestaan, moeten de door hunne herders verwaarloosde schapen zich zelven zoeken te behelpen. Helpt U zelven, zoo helpt U God ! « * * Nog is dat ailes, naar mijn vaste overtui-ging, niet voldoende om de Vlamingen in Brussel voor verbastering te vrijwaren. Een 110g' wanneer uitsluiting van al de — ik zeg nu niet meer activistische Vlaamschgezinden of Vlaamschgezinden in 't algemeen maar — Vlaamschsprekende Vlamingen zonder uitzon-dering dringt zich op in de toekomst. Wij mogen er ons aan verwachten, dat laster. broodroof, boycot op groote schaal ingericht ,en tegen ons aangewend zullen worden. De eerste slachtoffers ervan zullen de Vlaamsth-gezinde neringdoeners en ambachtslieden zijn, dan zullen cliegenen volgen wier eejnige schuld het is Vlaamsch te spreken of maar alleen van Vlaamschen oorsprong' te zijn. Daartegen moeten onze voormannen zich van nu af schrap zetten. Het zal wel niet zoo heel moeilijk zijn een lijst van neringdoenden en am-bachtslieden op te îaaken tôt wie de Vlaamschgezinden zich voor al de benoodigdheden van hun gezin wenden kunnen. Er zijn in Groot-Brussel duizenden Vlaamschgeblevene bakker», beenhouwers, winkeliers, kleer- en schoenma-kers, smeden, loodgieters, schrijnwerkers. be-liangers, gae- en electriekbewerkers. enz, bij wie me» in 't Vlaamsch bediend kan worden en zal worden als men het vraagt of zelfs als men die menschen maar m hunne taal aanspreekt. Onnoodig natuurlijk die lijst opeu-baar te maken ; dit zou tegenwerking uitlok-ken en een tegenovergesteld resultaat opleveren dan dat welk men beoogt. Het volstaat de Vlaamschgezinden in te lichten Indien men stelselmatig, voor^ichtig, censge^idd en volhardend te weik gaat, zal men dra ondervinden dat deze werking ten minste even rijke vruchten aiwerpen zal al» de vervlaamsching van het bestùur in Ge-meente Provincie en Staat. Nihil leges sine moribns. « Zoek eerst het rijk Gods binnen U zelven en ai het overige zal U op den hoop toe geschonken worden, » staat cr geschreven. Zoo ook zal, indien ons volk in zijn privaat leven Vlaamsch blijft, de vervlaamsching van ons openbaar leven duurzaam blijken en heilvol. Dat is ite genade die ik ons dierbaar Vlaanderen uitterharte toewensch. De pastoor van een dorpje in het land van Zand en Leem. » KRONIJK uit BRUSSEL 4 't Land is in beroering ! Op zulke schokkende gebeurtenis als de uit-ro?ping van Vlaanderens Zelfstand'gheid inoest de reaktie volgen en schrikt elijk. Eei st de tegenmanifi staties, nu de protesten. D.e laatsten zal het rege. en. 'k Heb de ge egenheid gehad er al eenige « onheilspellende » vooneekenen van te merken. Op de zuting van 'n vlaamsch. zuiver letter-kundig gezelschapje van een der vooi steden, kondigde de voorzitter aan dat hij, tegelijk met de hoof'den en bestuursleden van fransche, zoo-

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De eendracht: weekblad voor het Vlaamsche volk gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Antwerpen von 1916 bis 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume