De eigenaar: orgaan der Maatschappij Eigenaarsbelangen van het arrondissement Gent

660 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1915, 25 Dezember. De eigenaar: orgaan der Maatschappij Eigenaarsbelangen van het arrondissement Gent. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/8s4jm24z3m/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

2e JAARGANG JKEHSTJVUMMJEn Gent, 25 December 1915 DE EIGENAAR Officieel orgaan der Maatschappij vrcvU^l ~ Organe officiel de la Société ^9® Ocï cl PS D0I QfiQSrî van het arrondissement Gent. Zetel : NOTA-FtlSHUIS, Winkelstraat, 1, Gent. REDACTIE EN BEHEER : Dampoortstraat, g ^ Rue d'Anvers, Beriohtgever van onroerende goederen toebehoorende aan de leden der maat- schappij Eigenaarsbelangen. Kleine aankondigingen van 3 à 4 regels worden opgenomen aan den prijs van 0,50 fr. ✓ y Bulletin Immobilier de la Société Eigenaarsbelangen. A la disposition des membres pour annoncer l'achat, la vente, la location ou demandes d'hypothèques sur leurs biens immeubles. V'r 0.50 l'annonce de 3 à 4 liompç ABONNEMENTSPRIJS : Fr. 1,00 per jaar. Aankondigingen en reclamen : Fr. 0,25 den regel en ver nummer. EIGENAARSKREMET Zetel : Notarissenhuis, Winkelstraat, nr 1, Gent. Bureel open den Vrijdag van 7 tôt 8 uren. —o— Jnricfjtiijg tôt $teuq der eigenaars die door den oorlog getroffen zijrt. Jfc t/Jv wjv t/jv sJf* vjv w|v v|v w|v wjv w/jv vjv JJv w}w wjw w|W wjv wjw NIEUWJAARWENSGH aan onze leden en lezers —o— 't Klokje hebt gij hooren slaan 't Oude jaar is naar de maan 't Nieuwe zijn wij ingetreden Eenmaal wordt het ook verleden Dat is iets, dat kan geen mis, Daarom al wat wenschlijk is ! Voorspoed welvaart heil en zegen Aan Eigenaarsbelangen's leden Welkom nieuwe zonnekring! Welkom in den rang der tijden ! Maakt dat we weldra onderling In vrede mogen verblijden Stamgenooten met elkaar Opdeze maatschappelijke wegen Lezen wij « De Eigenaar » ! Gin bij tijd& ailes te weteni Jf* JJW sJf* wjw JJW Wf* styé Jf* w/JV wjv wfw Jf» Jf* JJV Belangrijk Bericht —o— Het wordt tôt herinnering der belanghebbenden ge-bracht, dat het Bestuur van Eigenaarsbelangen de leden in gehoor ontvangt aile Vrijdagen van 7 tôt 8 uren in het lokaal Notarissenhuis, Winkelstraat, nr 1, ter stede. Enkele proceduurkosten door het Bestuur goedge-keurd worden aan de leden vergoed. W|V V|V WJV WjV Vf*. VJV WJV VJV W|V WJV WJV WJV WfV w#v wfv DE GOEDE EIGENAAR KERSTVERTELLING DOOR E. WINSEL. —o— Het was even na den middag. Karel Kluisters, had zich zooals gewoonté, aan tafel nog al wel bijgezet, en was innig zelfvoldaan, achter zijn ronkend stoofken in een gemakkelijken leunstoel gaan liggen, met het inzicht de laatste nieuwstijdin-gen in hetdagblad eens te overloopen. Doch hier ook deed het spreekwoord : « Buikje vol 't hartje — en ook de geest — zoekt rust », zich weldra gelden, en na enkele oogenblikken gleed het dag-blad ons rentenierke — ik heb reeds gezegd dat ons Karelke van zijn rentjes leefde? — uit de handen, dat spoedig in een zalig dutje verzonken was. Die rust zou evenwel niet ongestoord blijven, want maar al te ras werd Karel door een helsch lawijd, uit zijne zoete droomen opgeschrikt. Het was zijne vrouw, een van die heksen, die schij-nen op de wereld gezonden te zijn om anderen tôt kwelgeest te dienen, en die niet kunnende verdragen dat haar brave man eenige oogenblikken rust genoot, niets beter vond, dan met groot gedruisch tafels en stoelen te verplaatsen zoogezegd om voor de zooveel-ste maal dien dag het huis schoon te vegen. Karel in de gemoedstemming van iemand die onzacht uit zijn middagslaapje wordt gewekt meende eene op-merking te maken, doch het zicht van den luiwagen in handen zijner juist niet zachtaardige wederhelft bracht hem weldra tôt vreedzame gevoelens. Hij kreeg ook noch tijd.noch gelegenheid een woordje te zeggen, want daar klonk hem reeds de vraag in de ooren, of hij zinnens was daar nog lang te zitten lui-lakken.Waarom, riep de toornige vrouw gaat gij liever niet naar den Ottergemschesteenweg om de huishuur te i ontvangen ? 't Is meer dan een jaar dat wij betaald werden door die lediggangers, die plantrekkers; zoo-lang gij die soorte gerust laat zullen zij van krommen haas gebaren. Trekt er maar naartoe, en doet ze maar leggen... leggen gelijk de kiekens, wij moeten ook be-talen... Lasten, contribution,'t slaat allemaal op; dat kan toch niet blijven duren, willen zij niet betalen zij moeten maar verhuizen, kunnen zij geen huis bewonen, dat zij eene kamer betrekken. Ons huis zal niet lang ledig staan, huizen van twintig iranken zijn algauw verhuurd, daar hoeft men niet mede te bedelen ! Haast u maar voort. Allo, Allo, trekt er maar van onder en zie dat gij met wat geld naar huis komt !... Gij zijt veel te goed, zij zouden het met mij zoo gemakkelijk niet hebben... Wel wetende dat aan zijne vrouw geen zeggen was. liet Karel haar hare gai uitspuwen, en om aan het tooneel een einde te stellen, greep hij hoed en stok en trok de deur uit, op een bedaarden doch vastberaden toon antwoordende : « Dat men geen kei het vel kon afdoen ». Heel op 't gemak al slenterende, alsof het. tegen zijn goeste was, nam Karel den langsten weg, de stad rond, hier en daar voor de schoonste tnagazijnen stilhouden-de waar hij, met zijn verstrooiden geest, ai" niet veel kon ondersch^iden. Stilaan geraakte Karel Kluisters tôt in het park, waar hij zich vermoeid op eene bank nederzette, want zijne zestigjarige beenen lieten hem geen al te groote wan-deltochtjes meer toe. Het was omstreeks drie uren namiddag. Eenige schaarsche wandelaars slenterden door de prachtige dreven, die de herfstwind reeds met gele bladeren had bestrooid. Na eenige oogenblikken rust, haalde Karel eene pijp te voorschijn, en dezelve zorgvuldig gestopt en aangestoken hebbende, maakte hij zich gereed om zijnen weg voort te zetten, toen een ruwe forsche kerel naar hem toekwam. Zijne slordige kleederen verraad-den maar al te wel zijnen ellendigen staat, terwijl zijn dronken toestand walg en afkeer verwekten, te meer daar de huidige omstandigheden min dan ooit zich tôt zulke buitensporigheden leenen. Karel Kluisters had geene redenen om zich over de bru'ale manieren van den drinkebroer te bekommeren. Immers de waCljten aan het feestpaleis, zouden hem wel tegen allen aanval of gewelddaden beschermen. Deze ontmoeting maakte echter eenen pijnlijken in-druk, en was voorzeker niet van aard om hem gunsti-ger tegenover zijne huuraars te stemmen. Zoo moeten de goeden het helaas maar al te dikwijls met de kwaden bekoopen. Onze Karel begon zijne vrouw inwend'g gelijk te geven, toen zij de slechte betalers met aile soorten van liefelijke namen bestempelde. Zag hij daar niet voor zijne oogen het duidelijk bewijs dat dat volk geen medelijden verdient? Wees dan al te goedhartig, zegde hij bij zich zelven, het stadsbestuur ruineert de burgers om het werkvolk ter hulp te komen ; allerhande lief-dadige instellingen rijzen aïs paddîstoelen uit den grond, en wat ziet men? KoncertzalWen Cinémas zijn te klein om al het volk te bevatten dat er zijne tijd in vermaak gaat doorbiengen, en op straat ziet men immer dezelfde tooneelen van dronkenschap en walle-bakkerij ! Daarvoor heeft men geld ! Voor den huisbaas te voldoen, geen knop! Het was in die betreurenswaardige gemoedstemming dat Karel aan de woonst van zijn huuraar aankwam, * wel besloten zijn goed hart het zwijgen op te leggen, en onmeedoogend te handelen. - Het was een arm en eenvoudig huisje, op het gelijk-vloers nevens de voordeur een enkel venstertje langs-waar lucht en licht met moeite binnendrongen. De dag liep ten einde en de avondschemering begon in te vallen, toen de eigenaar aan het doel kwam van zijnen tocht. De najaarslucht was eerder frisch, en Karel Kluisters begon reeds te denken aan de genoeg-lijke uurtjes die hij sleet achter zijn ronkend stoofken... en meteen ook bekloeg reeds zijn medelijdend hart de ongelukkigen die van dat genot verstoken bleven. Hoe zou het bij zijnen huuraar gesteld zijn? Doch daar herinnert Karel zich eenklaps waarvoor hij gekomen is. Neen ! neen ! aan medelijden kan hij thans geen gehoor geven. Geld moet hij hebben, ofwel ! y. - er valt te verhuizen. Vastberaden, zich zelve opwin-dend, in een gemoedsgesteltenis waaraan de gedachte aan mevrouw Kluisters met haren vaagborstel wel eenigzins schuld had, trad onze eigenaar het armmoedig huisje binnen. Het schouwspel dat zijne oogen trof was evenwel weinig van aard om hem in zijne hardvochtige gevoelens te doen volharden. Achter de niet branâende stoof zat een mager bleeke man, wien het lijden en de ontberingen hunnen onmis-kenbaren stempel hadden op het gelaat gedrukt. Bij het binnentreden van den huisbaas was hij met moeite rechtgestaan, en eene lastige hoestbui belette hem bij-na van den koelen groet van den eigenaar te beant-woorde^, en naar de reden te vragen van zijn bezoek. Die reden, de ongelukkige man vermoede ze maar al te wel... Aan eene tafel gezeten, was eene jonge vrouw bezig met koussente stoppen. Schuw blikt hare doffe oogen naar de binnentredende op, en schenen sprake-loos haren nood te klagen en te smeken om erbarming... Bij het zien dier ellende, had er een gansche omrae-keer in het gemoed van den eigenaar plaats. Zijne menschlievende gevoelens kregen aldra de bovenhand, en in plaats van in harde woorden tegen zijn huuraars uit te varen. zocht hij badremmel eene verklaring voor zijne komst. Die was gelukkig nog al gauw gevonden. Een eigenaar kan immers altijd reden hebben om zijnen eigendom te gaan zien, en na enkele woorden met de bewoners gesproken te hebben, was Kàrel wêi-dra tevreden zich weder op straat te bevinden, zich vleiende met de hoop dat zijne huuraars de ware oor-zaak van het bezoek niet hadden geraden... Maar zijne vrouw? Bah! Karel's geweten was gerust, het prees hem zelfsin wendig niet omdegoede daad die hij had gepleegd, maar wegens het laten varen zijner kwaadwillige voor-nemens, en met mevrouw Kluisters zou hij zich wel schikken... * * * Het waren twee jongen lieden van een blind vertrou-wen in de toekomst voorzien... hadden zij hun hoop, hunne liefdebetrachtingen samengebracht, en door het vooruitzicht op grooter loon aangelokt en bedwelmd, hun dorp verlaten, om in de groote stad, meer verdie-nende genot, ja met meer vrucht van 't leven te smaken ! Dp vrouw kreeg werk in eene vlasfabriek terwijl de man een goed betaalde doch gevaarlijke plaats in een nijverheidsgesticht van scheikundige produkten had gevonden. De ongezonde uitwassemingen en de dooden-de dampen hadden evenwel spoedig zijn kloek gestel ondermijnd, doch dank aan een matig en zorgzaam leven mocht hij met zijne vrouw alleen gebleven ver-hopen tôt eenen zekeren welstand te komen, toen de vreeselijken oorlog uitbarstte, lijden en ellende brengen-de waar vroeger geluk en welstand te vinden waren. De fabriek waar de man werkte was een der eerste die hare poorten moest sluiten en bijgevolg zich ver-plicht zag hare werklieden weg te zenden. Het jong paar had nog geen ernstige besparingen kunnen doen, daar zij genoodzaakt geweest waren de eerste verdiende centen te gebruiken om d'onmisbare voorwerpen in een huisgezin zich aan te schaffen, terwijl de meubelen door aen crediethuis waren geleverd, natuurlijk aan veel hoogeren prijs, aangezien de risicos der betaling en den intrest der koopsom. Wij zegden hooger hoe Karel Kluisters in eenegansch andere gemoedstemming dan hij er was binnengeko-men de woonst van zijnen huuraar verliet, gelukkig zich weder in de vrije lucht te bevinden. Dat hij geheel en gansch gerust was, mogen wij daar evenwel niet bij-voegen, want immer spookte de ontvangst die hem te huis te wachten stond voor den geest... Zoo kwam hij op den terugweg aan het lokaal der eigenaarsmaat-schappij waarvan hij lid was. In de hoop daar wellicht iemand te ontmoeten aan wien hij zijnen nood klagen kon, trad Karel zonder aarzeling daar binnen. Tôt zijn groot genoegen vond hij daar een drietal vrienden, die onder het drin-ken van een glas bier, daar rustig waren aan 't kouten. Het toeval wilde dat zij juist de huishuurkwestie be-spraken.De eene beweerde dat hij dank aan de bemoeiingen van den advocaat der maatschappij een zeer goeden

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De eigenaar: orgaan der Maatschappij Eigenaarsbelangen van het arrondissement Gent gehört zu der Kategorie Advertentiebladen, veröffentlicht in Gent von 1914 bis 1919.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume