De katholieke illustratie: zondags-lectuur voor het katholieke Nederlandsche volk

987 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1917, 24 März. De katholieke illustratie: zondags-lectuur voor het katholieke Nederlandsche volk. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/4f1mg7gj64/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

IN DE GOLVEN ROMAN IN TWEE DEELEN DOOR MIES VAN AMSTEL ■ —i (Vervolg.) 'fA(sA,-Al E voelde zich zoo goed, zoo buitengewoon goed, ze 'iee,t /e"-s treV vertelde de vader overgelukkig aan \ Chris. „Wat zou je denken van besc'iuiten met wat rook-uf vleesch en een geklopt eitje?" A" Jflal „Mag ze zeker hebben, als ze er trek in heeft! Ik ga het onmiddellijk klaar maken. 't Is enkel een kwestie van aan-sterken heeft de dokter gezegd," verklaarde Chris, een en ander ge-reed makend. „Dus hoe meer eetlust ze heeft, hoe beter het voor haar is!" Hij sloeg haar zwijgend gade, en voor het eerst verraste hem de gedachte, dat het toch wel trefifend was de overal gevierde tooneel-speelster zoo eenvoudig weg de dagelijksche bezigheden te zien ver-richcen. 't Kwam hem plotseling als iets wonderbaars voor, dat iemand die er genoegen in vond op de planken haar kunst te doen bewon-deren, tegelijkertijd zoo tevreden en kalm hier kon leven zonder iets van de voldoening, die weleer <le toejuiching der wereld haar schonk. In deze moeilijke dagen had hij ondervondcn wat een kracht er school in haar onverstoorbare tevredenheid, en hoe ze aan-m'oedigde, opvroolijkte door haar weldadige genegenheid. 't Heele huis scheen hem na haar komst in een ander licht, een kalme en opgeruinide atmosfeer was met haar meegekomen, aile sombere ge-druktheid ongemerkt verdwenen. Hij was veranderd, de kleine jon-gen was niet meer stil-/.iekelijk en meisjesarhtig-gedwee en ook zijn vrouw was dezelfde niet meer. Nooit had deze hem vroeger zoo lang in de oogen gekeken met zulk een overgave van zachtheid en liefde ; nog nooit had ze hem minutenlang over het hoofdhaar gestre-ken, fluisterend liefkozend zijn naam. En ook nu weer was ze zoo ongewoon lief voor hem en voor den jongen. Kwam dat ailes niet door den goeden invloed van Chris? Dankte hij dat ailes niet aan haar? Aan haar troawe zorg en mooie hulp voor zijn vrouw en voor het gezin! Wat was ze een steun voor hem geweest, wat had hij moeten aanvangen, als zij hem niet geholpen had? De kleine Wim trok hem met ongeduldige rukjes aan de jas : ,.Papa. tu in spelen." Zijn opbruisende dankbaarheid zocht met geweld een uitweg. Hoog hief hij het jongske op en zette hem al spartelend op den schouder. Zoo zag hij Chris aan, stralend van vreugde en dankbaarheid. „Hoera. marna is niet ziek meer. Hoera, ze is bijna beter. Hoera," kraaide het ventje nu, „niet ziek meer... bijna beter." Zoo draafden ze samen de kamer door, maar op de teenen om niet al te veel lawaai te maken. Begreep Chris hem nu? Las ze in zijn blijdschap ook zijn dankbaarheid? Voelde ze hoe gelukkig ze hem gémaakt had, hoe gelukkig z'n vrouw, hoe gelukkig hun eenigen jongen? Ze zag hem vroolijk aan met haar zachte oogen, die hem den ongewonen teederen blik der zieke weer in herinnering brachten. Dan wees ze hem met een glimlach, waarschuwend naar de klok. Was het zijn tijd niet voor het kantoor ? Hij zette het lichte, teere ventje op den grond, dat hem met nieuwen durf en kracht aan-spoorde den tuin in te loopen en te spelen. ,,1'apa moet weg, 't is hoog tijd," sprak hij ernstig tôt het teleur-gostelde kereltje, „wij zijn ook zoo lang bij marna gebleven !" Haastig kuste hij den kleine en spoedde zich heen. De heldere oogjes versomberden. de lachende lipjes vertrokken zich droevig. Chris merkte met schrik deze plotselinge verandering op. Wat over-scliaduwde zoo opeens dezen zonnigen kinderlach? Dan begreep ze, de bange, vreesachtige trek had het haar verraden : de kleine herse ntj es bedachten met angst, dat de stille, ernstige papa van vroeger, die niet vroolijk dorst zijn en spelen, weer voor hem stond. Nu nam ze het ventje bij de hand en door den tuin trippelde ze met hem mede naar den straatweg. Daar tilde ze hem op. „Zie je, papa, daar... kijk daar? Roep dan: dag papa..." Hij deed het onmiddellijk met hoog helder geluid. En toen hij de haastig voortstappende gestalte zag omkeeren en verrast met de hand wuiven, toen hij zag dat het zijn eigen papa was, die hem vroolijk teruggroette, straalde zijn gezichtje van vreugde. Chris voelde aan het onstuimig bonzen van zijn tenger polsje, hoe blij hij was, zoo wonderbaar bevattelijk was hij voor vreugd en smart. lloe warm omklemden zijn vingertjes haar hand! „En nu gaat tante matna helpen en Wim huizen bouwen!" Ze droeg zijn tafeltje en blokkedoos den tuin in, en zette hem in den stoel. Hij ging al da-delijk op in de bont gekleurde blokken. < )ngemerkt liet ze hem alleen. Op de kamer der zieke was het stil... heerlijk stil. De openge-slagen ramen vertoonden het groen van den tuin. In de blaren der zware kastanjes piepten de vogels en het gebladerte ritselde. Een oogenblik bleef Chris verrast op den drempel staan. De glimlach op het bleeke zieke gelaat en de vredige, zacht voor zich uitziende blik vormden een trefifend geheel met de stille pracht van den zomermorgen. Ze dorst zich niet te roeren, bevreesd de weldadige rust de zieke te verstoren ; maar deze voelde instinctmatig haar bijzijn en richtte langzaam haar blik naar de deur. Chris voelde aan dien blik, dat ze welkom was., ze zette zich bij het be<l. ..Kan ik je ergens plei/ier mee doen ?" „Ja, met een beetje te blijven praten." „Da's nog al gemakkelijk," trachtte Chris lurhtig te schertsen, maar ze kon niet verhinderen, dat de ontroering haar stem deed trillen. Ze begreep wat er'komen zou. Deden beiden niet beter aile gedach-ten aan het verleden van zich af te zetten. Moeilijk hief de zieke zich een weinig op, schoot zich hooger op haar kussen en fluisterde : „Chris, wat ben je goed voor mij... voor ons allen hier geweest. Chris, kan je me ailes wel vergeven ?" „Er valt niets meer te vergeven, ailes wat achter den rug is, is vergeten ! I,aten we enkel voorwaarts zien, nooit meer achterwaarts, Rosine !" ..Niet voordat ik gesproken heb; eerst moet ik je ailes bekennen. dat zal me lucht geven, dat zal me meer baten dan de beste medicijn." ..Doe 't dan kalm aan," Chris streek over de magere, bleeke hand. „hetis niet goed dat je je opwindt!" Rosine scheen haar nauwelijks te hooren. ..Nooit heb ik mijzelf eerlijk willen toegeven, dat je in werkelijkheid zoo mooi was. als waarop men op het eerste oog van je /.eggen zou. Toen moeder leefde, drong ik mij steeds op: Chris is lui en vleierig. (), wat vond ik mijzelf véél beter. veel tiinker. Moeder waarschuwde mij nog tegen het ver-keerde oordeel, dat ik over je velde. Maar ik was opzettelijk ver-blind. 't Is waar, je was anders dan andere nieisjes, je was stiller, teruggetrokkener, ging altijd op in je boeken en in je tooneelkunst. , En ailes van je legde ik in je nadeel uit en schreef het toe aan aan-stellerij." Ze haalde moeilijk adem, do stutende oogen schenen den afgrond voor zich te zien, waarin ze met de jaren al dieper en dieper was gevallen. Ja, ze lag in een afgrond, met onbegrijpelijke moeite had ze zich omhoog getrokken en reeds was ze moe en schrikte terug. voor de verdere inspanning van haar bekentenis. Chris bemerkte het. „Waarom dit ailes opnieuw op te rakelen, Rosine. Je hebt toen pijnlijke wonden in me geslagen, dat is waar, maar geloof me, ze zijn reeds lang genezen, spreek er verder niet over." „Het moet!" De krachten der zieke schenen teruggekeerd. ,,Onwe-tend heb ik ook in mij een -wonde geslagen, Chris, en die kon niet genezen al dien tijd .... misschien nu door je ailes te zeggen." „Doe 't dan maar," hielp Chris bewogen. „Kort daarop, na moeders dood, deed ik je dat aan, van dat con-tract met den notaris, ik zag heel goed, hoeveel het je kostte, maar wilde het niet zien, /ooals zooveel, dat ik schijnbaar niet van je zag. 'I'oen je daarna aan het tooneel ging, sprak ik tôt mijzelf, nu komt de ware aurd van Chris boven. 1k huirhelde je bedroefdheid, toen je hier wegging, 111 waarheid was ik wàt blij, dat bewijst deze stap. Had ik vroeger nu en dan \\ roeging over mijn daad ge\ oeld, nu was deze geheel en al verdwenen. Het woord tooneelspeelster zei me genoeg, en 't was me nog nooit zoo gemakkelijk gevallen, het lee-lijkste van je te denken. Ik drong me op, dat ik goed deed met je dit huis te ontzeggen. Hoe Willem er over dacht, weet je, dat heb je gezien dien avond. Maar hij had weinig in te brengen, ik overheerschte hem, mijn wil was wet, hij wist toch dat hij voor me zwichten moest." Ze zuchtte, 't was of ze een oogenblik om/ag in den afgrond om den afstand te meten, dien ze had afgelegd; maar toen ze van uit de duistere diepte opwaarts schouwde, ontwaarde ze een smalle lichtstreep ... dààr waar de rand van den afgrond was, Met nieuwe kracht sleepte ze zich verder voort. Dat licht had haar nioed geschonken. „Waarom je Maud bij je nam, begreep ik destijds werkelijk niet. Ik noemde het eene nieuwe lichtzinnigheid van je. Hoe kan men ook mooi over iets denken, hè Chris, als het daarbinnen in ons niet mooi is ! Ik verborg mijn zelfvoldaanheid niet, dat ik je zoo juist beoordeeld had; jou wijze van doen had mij in aller oogen gerechtvaardigd, die mij cens van hardheid beschuldigd hadden. Ze gaven mij nu volkomen gelijk en veroordeelden jou. Die triumf maakte mij niet beter. maar harder, lyrannieker dan ooit tegenover mijn man en den kleinen Wim. In ons huis heerschte weinig liefde, weinig vroolijkheid ; het was er altijd even correct, volmaakt volgens orde en plicht. Ik verbeeldde mij dat dit mij volkomen kon bevredigen. Ik was verblind door de vergoe-ding van mijzelf." Ze zweeg even. Al helderder werd de lichtstreep boven aan den rand... „Toen kwam je brief, waarin je meldde dat Maud van jej was heengegaan, en waarin je me als schreiend vertelde, hoe een-zaam je nu was. En je vroeg Wim ... Hoe afschuwelijk mijn wraaklust was blijkt wel uit het genot dat iedere klacht van je mij gaf. 1k was als me/.elf niet meer, er scheen een duivel van hardheid in me te zijn gekomen. Ik antwoôrdde je en slingerde je de wreedste verwijten naar het hoofd. Ik voelde dat ik schandelijk handelde, dat ik geen waarheid sprak, maar het kwade was in mij te sterk, het goede kon in mij niet te boven komen. Jou mooie brief, die mijn leelijke han-delwijze' rechtvaardigde : de opvoeding van je kind gaat bovenal, bracht me het eerste oogenblik buiten mezelf van woede. Maar toen die vlaag weggedreven was, achtervolgden me bij nacht en bij dag de vreeselijkste verwijten. Het werd me hoe langer hoe meer duide-lijk. dat jij, Chris, in werkelijkheid mooi was, en dat ik mijzelf opeen voetstuk- geplaatst had, waar ik niet behoorde Onbeweeglijk zat Chris neer, ze voelde zich koud van ontroering. Geen oogenblik dacht ze nog aan het eigen geleden leed, dat was verdwenen bij tien strijd, dien ze uiivechten zag zoo dicht in haar nabijheid. De stem der zieke klonk hartstochtelijker, al werd /e ook sleepen-der en heescher van vermoeidheid. Zoo'n helderheid van licht stak haar op de oogen, dat zij er bijna den adem door verloor. Nog enkele treden en ze had de hoogte bereikt, dan lag île afgrond achter haar 3;o KATHOf.TEKK IÎ.T.USTRATIK

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De katholieke illustratie: zondags-lectuur voor het katholieke Nederlandsche volk gehört zu der Kategorie Culturele bladen, veröffentlicht in Haarlem von 1866 bis 1967.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume