?^aâ?§Sng Ne 24 De Klok uit België % MCDAOTIE EN ADMINISTRAT»! WILLEM ll-STRAAT 56 - TILBURQ TELEPH. 744 ^ POSTBUS S3 ■ MMN NAARN 18 ROELAND ALS IK KLEP, 15 T STORM ALS IKLU4DI8TZEQI AlONNKMINTi V««r HOLLAND ...... Pl. 1.00 par Kwartaoi V*or BUITENLANO. .... PL 1.3M „ „ PRfJS PER NUMMERi 5 CENT EENE STRAF ? ? België lijdt...*. onze moeder. Wij, h'are Ikinderen, wij lijden met haar. En daar komt van rechts of links een wijsneus ons toesnauwenî ,,'t Is een straf des Hemelsl 't Is uwe schuld!" Die dat woord uitspreekt, dit ver-cfvijt hardvochtig1 uitslingert van het spreekgestoelte, weet niet hoe diep jen bloedig het door het herte dringt. Ondersteld, dat het waarheid zei-de, dan getuigt die handelwijs toch van weinig kieschheid, om niet te zëggen, van onbeschoftheid. Een mensch, die zich1 eerbiedigt, eerbiedigt ook eens anders lijden, al nveet hij, dat de lijder het door eig'en schuld op den hais trok: in aile ge-val zal hij den ongelukkige niet als èen farizëer in rt aangezicht spuwen : ;TGij lijdt ? Tt Is uw schuld ! Gij hebt fret verdiend!T' Zij die ons 200 verwaand verwij-tens „België draagt de schuld van *ijn ongerechtigheid en ongodsdiens-tigheid," die wijze rechters in Israël Slienden wel een andere bladzijdei -'an ,het wetboëk om te këeren, de hand op het hoofd te Ieggen en dan je vragen wie er onder zit. Wie zijn zij "die oordeet vellen ? — Eene straf ? Wie verzekert u dit ? Dat ge zegdet „een beproeving". Ja, dit zeu ik begrijpen, 'Ailes ter ivereld gebeurt met wete en met in-ïichte der Goddelijke Voorzienigheid. lusschen straf en beproeving ligt 'n xfgrond. De rechtveerdige ook lijdt beproeving. Maar is die beproeving een straf ? Jezus zag op zekëren dag een aiensch, die van zijn gëboorte af biind was. "En zijne leerHngen on-ûervroegen Hem en zeiden : Rabbi, .wie heeft gezon'digd, hij of zijne ou-3ers, dat hij blïnd gëboren werd ? — Jezus antwoordde: „Noch hij heeft tfezondigd noch zijn ouders, — maar Dpdat de werken Gods in hem ge-Dpenbaard worden/' (Joan. 9.) Omdat België lijdt, is dit een bë-wijs, dat België g'estraft -werd ? Nog eens : met welfc1 recht verwijt ge ons dit ? >Welik is onze schuld als volk voôr 'de vierschaar van het volk'renrecht ? Eên verkapte moî — en "hij, die aan zijn slippen hangt — moge be-Weren, dat België zijn onzijdigheid ; Dfte plicht was te buiten gegaan. Zoo leeren de valsche doctoren, : tnaar zij dolen. 1 De Paus van Rome getuigde voor ?t aanschijn der wereld, dàt België ' ïwirecht lijdt en leed; dat« België het < slachtoffer is van Duitsche gewelde- ' fiarij. ' : Maar heeft België dan geen schuld ' &ls volk v66r God ? 1 Dat jjkan" ; — maar wie verzekert dat -het „is" ? 1 Er valt niet te looehenen : Als volk 1 had België ôok verdiensten in Gods 1 bogen. j îk e za^ me ^ keîwisten' ? Zëg 1 Hij die België niet kënde met zijn < frjken, voorbeeldigen bloei van lief- < uadige en godsdienstige instellingen, < Wj die zelfs nooit, of maar amper, < tien voet in België zette, is ook niet 1 gerechtigd over België's verdiensten 1 Ultspraak te doen. - < Of België's schuld en plichtver- Kuim grooter waren dan zijrie ver- 1 ûiensten, dit weet -God àlleen. s jTOàrdeelt niet", zei de Zaligma- t cer' >,opdat gij niet geoortleeld 1 v>'oidt. Want met het oordeel, waar- j fnede gij 001'deelt, zult gij geoordeeld > M.01 den en met de maat, waarmede 1 SU. lûeet, zal a worden toegemeten. c Wat ziet gij den splniter in h'et Oog uws broeders, en den balk in uw eigen oog ziet gij niet ? Of wat zegt gij tôt uwen broeder: Laat nnj den splinter uit uw oog trekken, en zie, de balk zit in uw eig'en oog ? Huiche-laar, trelk eerst den balk uit u-wi eigen oog, en zie dan, hoe gij den! splinter uit het oog uws broeders zult trekken" (Matth. 7). — ■Wat er ook van zij, indien gij ons, rampzalige ballingen, eerbiedigt in ons wee en leed, — spaart ons dan den smaad welken ge ons België aan-wi'ijft zonder het te kënnen, zonder van Gods wege kennis en zending te hebben venkregen ; zonder daartoe reden te hebben als alleen .., Ddch neen, het wil uit de pen niet. Omdat hier tal van B eigen hun plichten verzuimen, js dit geen ge-gronde reden om er gansch ons va-derland verantwoordelijk voor tê ma-ken.Dit recht onlken ik u. 1 Dit recht gaf u niemand. Dit- recht aanmatigen is onrecht-vaardig, is al te laatdunkend. Dat Belgen schuld hebben, deze en gene persoonlijik, — dit nemen wij aan: Eil wie zonder zonde is werpe den eersten steen ! Dat België gestraft werd, och laat dit qordeël aan God. Ik herhaal het. Hij alleen weet dit. Welkë de werken Gods zijn, zal wëllicht binnenkort geopenbaard worden. Intusschen, gedenkt Jezus' woôrd 1 en vermaning ... Gaat uwen weg, gij die fariseesche verwijten of vonnis-sen te koop biedt, gaat uwen weg ... wij gaan den onzen. " 1 Doch wie aan België raakt, raafct ons ; — en hem die aan onze moeder : een kaakâlag geeft, zullen we op tijd ën stond kaakslag en schop te- ' ruggeven. „Trek eerst den balk uit uw eig'en 1 oogl" < Dr. J. MUYLDERMANS. 1 ... « Losîating. wDe Belgen zijn getrouwe onder- 1 danen, maar verdragen geene slavernij". Dat getuigde reeds César, de Ro-tneinsche overweldiger. Een andere karaktertrek van de Belgen, die even-:ens kenschertsend is, wordt door de ^eschiedenis getuigd: „De Belgen zijn tnoedige strijders voor hun vaderland maar ze zijn wars van allen militairen iwang". Dat hoeft geen bewijs. Iedere belg oceet dit, voelt dit. Zou er vôôr den aorlog één soldaat op duizend met /olle genoegen bij den troep gegaan rijn? De vraag stellen is ze beant-jcoorden. En door heel de geschiede-îis heen is het zôô geweest. Dat belet nochtans niet dat telken-nale zijne ' onafhankelijkheid, zijne echten en vrijheden gekrenkt of ver-reden werden, ons volk met heiligen jet-stdrift ten strijde trok tegen den /erdrukker. v Negentien honderd veertien heeft iat zien herhalen. En den moed van >ns leger in het gevecht, steeds )p het huidig oogenblik, _i"dt slechts jeëvenaard door de bewonderens-vaardige kalmte waarmede ia bezet îelgië de tyrannie van den overwel-iiger verkropt wordt. En 't is omdat wij als belg met ons rolk medevoelen in al zijn denken en itreven, in al zijn verzuchtingen en be-rachtingen, dat wij ons een denkbeeld :unnen vormen van dten overweldi-jenden indruk die het bericht der loslating" van eenfge der oudste z ilassen geinterneerden in dezer mid- h tens hee|t verwekt, (v Men plaatse zich in denzelfden toe-stand van. onze kameraden: Met eene treffende eensgezindheid hebben zein Augustus 1914 ailes verlaten: vrouw en kinderen, broodwinning, om aan den oproep van het vaderland te ge-hoorzamen. Ailes hadden zij veil om het goede recht van het vaderland,-zijne vrijheid en onafhankelijkheid te verdedigen. Twee maanden lang door-stonden zij met al de er aan verbonden lasten en gevaren, den schok van het sterkste leger dat ooit de wereld zag. En toen... toen was plotseling ailes gedaan... Ailes wat ze nog werkelijk aan de landsverdediging konden bij-brengen. Eerste foltering! Hun soldaat-zijn diende enkel nog om door vreemden achter een prikkel-draad opgesloten te worden en om door sommige landgenooten, die zelf van het soldatenleven niets af wisten, van terzijde aangezien, ja miskend te worden. Enkelen, de besten en de geluk-kigsten, die hunne vrouwen en kinderen zagen overkomen, die in de Nederlandsche bedrijven konden te-werkgesteld worden, zagen nog hunne handen en vrijheden gebonden, ver-lamd om doelm'atig voor hun gezin te kunnen zorgen. Eene vernederende liefdadigheid verving in sommige gevallen het recht :>p werk en op loon, bij die menschen die nooit in hun leven iets anders antvangen' hadden dan de zuur ver-diende opbrengst van hun handen- of geestesarbeid. En piotselings, daar komt het in de <ranten: MDe betrokken regeeringen lemen maatregelen om de vijf of zes Dudste klassen in Nederland los te laten". De vrijheidszucht, de liefde tôt de anafhankelijkheid. die men bij hen /ernietigd waande, maar in feite enkel >amengeperst was in het diepste van utnne zieîe, springt des tegeweldiger os. De vrijheid! Weg de barakken, weg len prikkeldraad en de bajonetten, weg le aalmoezen, weg de verdrukking, yeg dea nutteloos geworden militairen ommell Wij herhalen, beelden we ons dat n en leven we dat mêel En sedert dien, niets meer. Qekibbel :n getwist tusschen de dagbladen, angst ;n onrust en twijfel bij onze mannen. Geene officieele verklaringen, geene jezaghebbende geruststelling over het il of niet waar zijn der gazettenberich-en, over de voorwaarden der nlos- : ating" en hare gevolgen. ! Mond toe! wordt het wachtwoord 1 1er journalisten,deropenbare personen. i En het gevolg? Wij schrijven het >ver in al zijne weemoedige verschrik-;elijkheid uit een brief die een geïnter- 1 leerde ons toezendt: »Men zou gaan lenken dat de gazetten betaald worden ; »m ons te folteren... Moet die toe-tand lang aanhouden, dan zou het mij liet verwonderen dat er sukkelaars 1 ijn die hunne zinnen verliezen." 1 »De Klok uit België" en de »Bel-[ische Christen Broederband in Neder- 1 and" die er zich op beroemen en in < roosten mogen, steeds de ware be- 1 ingen onzer geinterneerden ibehartigd 1 e hebben maken zich het hunne, het 1 >esluit in dienzelfden brief «angegeven: , «Om een weinig balsem op de < iloedende hartwonden onzer geïnter-leerden te leggen, ware het wensche- « ijk die vertwijfeling te doen ophou- ; [en door eene bepaalde verklaring an bevoegde zijde". E. VAN QUAQUEBEKE. , Eatbollekea, ontwaakt I ! Toen ik Zondag I.L, 1 September, vijftiende ( ondag na Sinxen het Evangelie der H. Mis < oorde roorlezen dan kwam mij het tooneel 1 an de ODwekkins Yan den iongeling te NaTm i zoo levendig voor den geest dat ik er bÇ sidderde. Want ja, dit bljbeltafere'el, zoo kort, zoo kleurvol geschetst, heeft voor een christen die overwegen kan eene hooge didaktisch# beteekenis en menigvuldige toepassingen op ons eigen geestelijk leven. En we roeren in een tijd waar ailes on» spreekt van doodgaan «n verwelken van jonge krachten; een tijd van angstige ver-wachting heel omgeven van onzekerheid. En toch ! Hoe veranderlijk onze gewaarwor-dingen in ons overprikkeld gemoed I De kleinste lichtstraal in dien droeven oorlogi-nevel wordt ons een laaiende, hoopbrengenda verrijzeniszonne. Wanneer w'e, over eene onduidelijke oorlogskaart gebogen, den toch goed waarneembaren vooruitgang onzer nooft volprezen vrjjheidssoldaten stap roor stap navolgen dan roepen we hun in den geest toe s Vooruit, vooruit, voorult als 'tubelieft, nog een stoot, nog een duw ! Breekt er door en 't land wordt vrlj, en België herleeft, en ons bannelingenleven is uitl En dan is 't vrede!.... Ô, Vrede. la, vrede, maar ook werkenstijd. Ja, vrede, maar ook herstellingstijé. En dat werk vergt reuzenkracht en leeuwenmoed. Herstellingswerk eischt plannen evenal» nieuwe opbouw en soms wel lastiger valt het om vervallen bouwwerken te herstellen dan splinternieuwe op te trekken. Dat zal ook het geval zijn met de herbouwing van ons eigen nationaal leven. Vredestijd brengt ons weer tôt werkelijk-heid. Niet de oude werkelijkheid, neen. Veel is veranderd. In de bezittingen en in de menschen, in de karakters en in de partijen, in de manier van denken en van doen. Tett goede is veel veranderd. Maar ja.... ook ien kwade. * • « Wanneer de strijd op een uitgebreid ge-vechtsfront zijn vollen gang gaat (fan ver-mengen zich altoos de strijdkrachten en de nood dwingt soms de eene legerafdeellng de andere ter hulp te snellen. Voor dan de strijd beslecht is valt er niet te denken de groepen bijeen te zamelen en eerst nadat rusttîjd Is geblazen kunnen weer de strijdmakkers hunne oude eenheden terugvinden. Het einde van dezen geweldigen wereld-krijg is nabij. Om den éénen vijand te ver-Irijven hebben we, tegenstrevers Yan vroeger, de schouders bljeengestoken met de één» groote nationale gedachte voor oogen. En we deden 't wel. En 't was noodl£ iat we zoo deden. Maar amper is het einde in 't zicht of ieder schaart zich rond zijn oude vaandel en ienkt weer op 't leven van morgen. Sommigen- heeten dat een spijtige zaafc. Waar, och, 't is de noodzakelljke werkelijkheid. Of zou de oorlog belet hebben dat volgen» t oude spreekwoord „soort zoekt naar zijne joort." Dezelfde grondbeginselen vereenigen le- menschen die ze huldigen, dezelfde lOoden brengen tôt elkaar degenen di» :r onder lijden, Werkelijkheid I Ziet nu rond, ja, kijkt goed t'allen kante ■ondom U. Het socialism steekt zijn vaandel uit en roept zijn volgelingen tôt het appel. Vrij-netselaarsloges reizen op. Allen stichten îveer nienwe bondsorganen. Zij bereiden ie toekomst. Maar tevens roepen allen om 3odsvrede LEeuwig zinsbedrogl Katholieken, hier roep ik U toe. past op, ïlscht den Oodsvrede, den echten, tôt het :inde toe maar waakt en vereenigt u opdat nen u niet bedrlege. Naïef ware het d» eekenen des tijds met schokschouderen ,'oorbij te gaan en om wille van een be-lriegelijlr «lagwoord u door banden te laten >mknellen. De zielevijand loert immer om zijn proot :n de kinderen der duisternis zijn som« ilimmer dan de kinderen des lichts. V Ontwaakt en vereenigt U. Aile Belgen, toi' welke gezindheid zij ook behoorden hebben îunne plicht gekweten, maar de Katholieken leker niet min dan anderen. Wij hoeven >ns niet te schamen over onzen rechtvaai* ligen en klaarzlenden Vredepaus. We ho»« rt n ons niet te schamen over onzen heefJ ijken Kardinaal, oftze grootmoedige Belgisd»

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.