■WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 16 September 1917. 1© BLAD. lste Jaargang No. 25 De Klok uit België IRedactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS PER NUMMER : 5 Cent. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland .. . . Fl. 1.25 „ „ STERK VAN LIJF STERK VAN ZIEL Hoe dikwijls staan de ouderen niet j in verbouwereering over het al-te- ; vroeg-rijp-zijn van sommige kinderen? En men hoort ook wel met droef-foeid verklaren „er zijn geen kinderen meer". Inderdaad hebben vele van onze tien à twaalfjarige kinderen die naïveteit verloren die ze zoo bekoor-lijk maakte ; dat eenvoudige „der sim-pele duif' hebben ze niet meer, hun blauwe kijkers zijn zoo argeloos niet meer, en door die spiegels heen leest men dat er onrust in die zielkens is, begrijpt men dat er in dit binnenste begeerten en verlangens wakker ge-schud zijn, die voor hun welzijn nog jaren en jaren hadden moeten slui-meren. Vragen durven ze ons stellen die wij niet kunnen ontwijken en - de antwoorden die wij zelf vroeger ont-vingen en ons bevrediging brachten worden door hen op een spotlach ont-haald ! Ouders zuchten soms over het voorbarig groot zijn, en vragen zich in vertwijfeling af „waar dit nu toch naartoe moet"; ze zullen hun kinderen streng berispen als ze tôt de ont-dekking komen dat er iets niet in den haak is. Waarom dat zuchten en jammeren? Die wind zaait zal storm oogsten, o ouders! Gij hebt rond dat zielken geen omheining opgetrokken dat ze zou vrijwaren tegen het kwaad; gij hebt over die oogen geen sluier ge-smeten die hen zou beletten het wal-gelijke van 't leven te zien; ge hebt al de wegen die naar den hof van het kinderhart leiden opengelegd, en on-bewaakt gelaten; en de wilde dieren zijn gekomen, en ze hebben al de bloemen vertreden. Ouders ge hebt uwe kinderen van uit de reine atmospheer van den fa-miliekring in de duffe lucht der cinemazalen binnen geleid, en juist daar hebben die onschuldigen langs al 'hunne zintuigen het gift opgenomen dat hun frischheid heeft vernietigd. De cinéma zal ik niet veroordeelen als zijnde heel en al uit den booze, en ik ben niet blind voor al het nuttige dat die prachtige uitvinding op gebied van wetenschap, volksontwikkeling en volksopvoeding zou kunnen teweeg-brengen; ik zal ook niet ontkennen dat ze een aangename ontspanning kan verschaffen. Doch het is met de cinéma gesteld gelijk met tal van an-dere scheppingen van het mensche-iijk vernuft; ze berokkenen den mensch groote schade en schande. 't Was niet genoeg dat de laatste uit-vindingen der Techniek gebruikt verden om de moordkracht der wa-penen te verhoogen; men zou haast gelooven dat de moord der zielen ook den koopprijs der wetenschaps-triomfen worden moet. Maar wat kwaad ligt er nu in cine-mavertooningen?Wat kwaad? Eerst en vooral weet gij dan niet, moeders, die met de ge-zondheid uwer kinderen meer dan bezorgd zijt, dat de overprikkeling der zenuwen noodlottig inwerkt op de lichamelijke ontwikkeling der klei-nen? Kan het goed zijn uren na uren met wijd opengesperde oogen naar een kletshelder doek te zitten stàren? Die bliksemsnelle opeenvolging van beelden, dit plotselinge onderbreken van den fiîm, die schielijke overgang van 't donker in 't helle licht werkt storend op de oogen ; dat onop-houdend intense werken van ver-beelding en verstand om de onver-klaarbaarste historiés te snappen, mat de hersenen af; dat werktuigelijke meeleven met de filmhelden — want weet wel dat iedere beweging van de acteurs, onbewust door ons nage-bootst wordt — laat zich zoo voelen dat we gansch overspannen en ver-moeid de zaal verlaten. Tegen zulke drukking is een kinderzenuwstelsel niet bestand ; het moet er onder. Ook vind ik de maatregel uitstekend, waarbij door sommige regeeringen aan kinderen onder de 16 jaren de coegaug. toi de cinémas ontzegd wordt. Mocht onze Regeering een zulk-danigen maatregel voor België tref-fen. Kinderen hooren noch in de her-berg noch in de cinéma thuis; zij blijven op moeders schoot, aan vaders zij onder het ouderlijke dak. En toch verdwijnt dit kwaad on-middellijk op 't achterplan als we eens op den keper beschouwen wat al na-deel er voor de kinderziel uit cinema-voorstellingen voortvloeit. Ze leeren daar het min goede, het ongepaste, het kwade kennen en lief-hebben. Uit liefde tôt de waarheid, komt mij nu toch niet wijsmaken dat er in publieke bioscopen heel en al onschuldige kindervoorstellingen ge-geven worden ; er is op zijn minst een drama bij, waarin gebrand en ge-moord wordt, plus een boevenge-schiedenis waarin de dief zoo slim speelt dat de Justitia een mal figuur maakt; zelfs bij die kinderopvoerin-gen komen er films voor waarop de „broers" en „zusters" het wat al te druk hebben. Niemand zal durven beweren dat al die beelden zoodra zij van het doek verdwijnen ook uit de hersenen der kleinen gevaagd zijn. Neen! sommige scènen, sommige daden blijven met al hunne bijzonderheden diep in den geest gedrukt; de kinderen dragen ze overal mee ; ze roepen ze gedurig voor de oogen op; stilaan bekruipt hen een wondere verzoeking „waar-om zouden ze ook niet eens wat aan-vangen" ; de bekoring wordt sterker... en ze bezwijken. En zoo ge meent dat ik overdrijf vraagt dan aan de kinder-rechters hoevelen der jeugdige plich-tigen de aanleiding tôt hun misdrijven in de cinemavoorstellingen vonden? Vraagt aan de kleinen zelf die hun onschuld verloren waar zij voor 't eerste de kwade begeerten voelden losbreken, en zoo ze rechtzinnig zijn zullen ze antwoorden; in 't duistere der cinemazalen. In 't groote Leed. Z. E. H. Aug. Bruynseels. Wat was ik graag bij U, mij.n groot, Mijn arrem volk en at thans 't brood Der armoe met u s amen, En deelde in eigen land nog meer Uw heerlijk leed, oiw fier iverweer Om 't onrecht te beschamen; Voelde ik me>t .u -den driftslag van De liefde-in-smart, die 't houden kan En hotiden zal tôt 't einde, Uw koningstrouw, uw koningstrots, Die n.immer sterft, hoe 't rouwgeklots U Tazend sloeg en piinde; Droeg ik met 11, in. 't leege land De zwaarte van den slavenband, Daar gij dien draagt met eeren, Daar u, die zu'cht en u die lijdt, Meer zegen waoht ten. vrijheidstijd, Die sahooner zal 'gaan keeren; Leefde ik met n in ruwen dwang In kamp of werkplaats of gevang, U, armsten nog van lallen, Torschte ik als gij het hardste lot, Ontvoering voor uw liefde, tôt Uw vrijheidszang zal sohallen! Daar haakte ik naar, maar mocht het niet, En voelde in 't vreemde, diep verdriet Om onmaeht vlijmend snerpen, En kon me in liefde-razernij Inmiddels slechts vol meidelij Op 't ballingswee hier werpen. Maarhoogst voldaan-zijn stilt mij nu, Nu 'k, mannen, komen mag riaar u, Die zijt in België's lijden Ons vreugd en smart en stoere kracht, Ons hoop en roem en zegewacht, Die 't land eens zult bevrijden; Wier zegekraoht nu zwellend groeit, Wijl jeugd- en tevenswarm s'teeds vloeit A-ch 't paarsch bloed van veel .harten, Het stralend-schoone martlaarsbloed. 0 mocht 't zijn dat ik iets vearzoet Dier laatste igloriesmarten! Arth. OOiUSSENS. Er is meer : 't bijwonen der cinemavoorstellingen laat de kinderen onte-vreden worden met hun lot ; ze maakt ze tevens ongelukkig daar ze zich met de kleine maar reine vreugden van het huiselijk leven niet meer kunnen tevreden stellen. Op deze beide nadeelen komen we wel terug. Doch laten we nu reeds bekennen dat kinderen in cinemazalen bitter weinig te winnen, maar onbereken-baar veel te verliezen hebben. Logis'ch ware het dan eeen radicaal besluit te nemen, te doen uit overtui-ging, datgene waartoe men in sommige landen door de wet verplicht is : de kinderen uit de cinemazalen ver-wijderd te houden. En zoo ge er be-paald op staat die zoogenaamde vréugdepaleizen te bezoeken weest dan tenminste kieskeurig op de voor-stelling, gaat zelf mee, houdt de kinderen aan uw zijde ; wij vragen het u in naam der zielen die 't grootste ge-vaar loopen, in naam van ons Vader-land dat nu meer dan ooit kinderen van noode heeft „sterk van liif, en sterk van ziel. J. CALBRECHT. Wekelijksch Overzicht Kornilof of Kerenski. De bijzonderste gebeurtenis dezer week is zonder tegenspraak de bot-sing die er gekomen is tusschen het hooger legerbevel en de voorloopige Regeering. Die wrijving is nu toch van gisteren niet, dat duurt al enkele weken ; — en voor hem die aandach-tig het verslag der vergadering van Moscou las, was het klaarblijkend dat er iets niet in den haak was. Langs den eenen kant zag men de gene-ralen samen met de rechterzijde die een strijd zonder genade tegen de anarchie wilden aanbinden; Kornilof zelf zette zijn programma uiteen waarin het minimum der noodzakelijke her-vormingen in opgenomen waren ; van den anderen kant, de linker zijde, die zonder de buitensporigheden der Maximalisten en de wanorde 'in leger en binnenland goed te keuren noch-tans aan de bevoegde overheid de -macht weigerde om de zaken eens filnk in orde te brengen. De fout van de regeering was dat ze tusschen de twee watertjes zwem-men wou; ze was blijkbaar meer om haar eigen bestaan dan om de vrede in 't land bekommerd. En 't gevolg! De Soviets, altijd onder den invloed van eene minderheid maximalisten, lieten zich niet zeggen. Zij verzette-den zich tegen de uitvoering van maatregelen die volgens Kornilof al-'lernoodzakelijkst waren om de tucht wederom in 't leger te brengen, en de zaken werden er niet beter op in dat arme Rusland. Sedert de revolutie zien wij organismen zonder gezag en zonder ondervinding zich met den gang der zaken bemoeien, en 't loopt altijd op een warboël en een ontred-dering uit. Kornilof had ze laten praten, en had op eigen hand in de legerzone maatregelen getroffen die de anar-chistische propagande stop moest zetten, en de bevoorrading der man-schappen moest vergemakkelijken. Maar de soldaten kunnen niet vechten als de burgerbevolking niet mee wil. En 't Russisch leger zal hongersnood en nederlaag kennen als de munitie-fabrieken stilliggen en 't verkeer ont-redderd is. De onmaeht van de voorloopige regeering om wederom orde te brengen in de zaak — we schuiven noch-tans die onmaeht niet op zijnen kwa-den wil — noodzaakte de opperbevel-hebber voile macht op te eischen. Kerenski heeft het geweigerd, maar op deze weigering heeft de opperbevel-hebber Kornilof geweld wîllen ge-bruiken, en op 't oogenblik dat wij schrijven trekt hij met een leger naar Petersburg om de regeering onder-daniger te maken en de Soviets tôt de orde terug te roepen. Wint Kornilof het, dan komt Rusland onder militaire dictatuur te staan. Leest en verspreidt „De Klok uit België"

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.