1a Bîad Zondag 19 Mel 1919 2e «faargang I Ho 8 De Klok uit België REDACTIE en ADMINISTRAT!! i WILLEM ll-STRAAT 69 - TlkBURQ TELEPH. 744 . POSTBUS 23 RI LIN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID IS T ZEGE <—-*—» ■■■■ n... 1 i ■——— ,,i ABONNEMINTi Voor KOLLAND ...... FU 1.00 p«r Kwarteal V*or BUITENLAND n. 1.25 „ „ PRIJS PER NUMIMERr 5 CENT Voor onze gestorvene Soldaten Hij stiarf in eeo der groote hospitalen, de arme jongen. Hoe schrijnend moet do smart der laatste stonden niet geweeet zjjn: 'Toen de» plicht hem riep, had hij onmiddelljjk zgn vrouw on kinderen vaarwel gezegd. Zjjn huisje in Noord-Frankrgk gelegen had hij ook vol droefheid ver laten. En sederfc 3 jaien had hij van ginder ver niet h et minst-e ni-euwa ontvangen. Nu voelde hij heel goed dat het einde naderde. En zij, die hij zoo harteljjk beminde, vermoedden met eens, dat ae hem hiei< beneden nooit meer zien zouden. Waar bleven nu de medelijdende ipienschen in wier hart hij zijn groot leed kon uitstorten? Zijn uur was gekomen, on zijn baan ton einde: Gods stemme riep hem thans. Daar ging de droeve stoet traag door de et aten; een paar wapenmakkers droegen de enkele landgenooten volgden het lijk, too weinig helaas; De Hollandsche waoht "weike de laatste eer zou bewgzen? waa grooier in getal dan de rij zijner deelnemende land-ger.ooten.Is dat niit een bedroevende geachiedenis? LER AAN ONZE GESTORVENE SOLDATEN. Helben wij dan den plicht van dankbaarh-e'd uit het oog verloren? Laten wij toch nooit ver-geten dat het van den vrijen wil onzer gein-tsrneerden niet afhing of zij hun vaderland Jouden dienen door hun strijden, of door hun Hjden. Zoo goed als hunne broeder3 die nu f*n den IJzer vechten, hebben zij» bij den aan-»ang van den oorlog al wafc hun lief was voor 't welig'n van het Vaderland opgeofferd; hun è»ven hadden ze net als de anderen veil. Dat ze ket hoogste sacri'icie niet mochten brengen ^ing niet van hen af. Laten wij dan rechtvaar-«ig zijn tegenover hen, toon n wij, waar het pas Ceeît, dat we hunne zelfverloochening — zij wifdèn met hun b!oed de vrijheid en verlos-sing der anderen koopen — weten op prijs te «tellen-; huldigen wij nu degeaen onder hen iie van ,t vrggevochlen land de belooning voor hunne' dapperheid, en trouw niet meer zullen (intvangen. s Sterft er in de centrums, waar Belgen ver-klijven, een onzer soldatcn dan zou de heel a Vo'ov.ie moeten opkomem om den gestorvenen knagenoot naar zijn _ rustplaats uitgeleide te Vloen. Door dit eerbewijs zouden wij de ge-tui^enis afleggen dat wij het offer onzer solda-ten naar waarde weten te schatten en zij die Booda en levenden op den weg naar het kerk-lof ontmoeten, zul!en diepgroetend bij zich zelf zeggen ZIET TOCH HOE ZE ELKANDER BE-M1NNEN.Maar dat is niet ailes. WIJ MOETEN OOK EERBIED HEBBEN VOOR ONZE DOODSN. îlen trac ht tegenwoordig heel wat zaken goed te praten in naam der „Union Sacrée" Z5 die, aangevallen in hun heilig^ta overtui-£i g het aan.îurven hun gedachte te verctedigen «orden door diezelîde groofce heeren die 't vuurtje aanblazsn als „Union Sacrée '-verbre>-kers, en derhalve als sLchte vaderlanders uitgekreten. 't Is de eeuwenoude gaschiedenis van den pinagel die zich heel eenvoudig ver-dedigde als hij aangevallen werd en daarom als ijboos en schurftig dier" uitgsscholden werd. In naam der ,,Union Sacrée" zou er ook op den rand van het graf niet3 mogen gezegd worden dat zou kunnen indru'schen tegen de opvatting van ahdersdenkenden. En dan wor-den er iijkredenen aaneengeflanst die de een-voudigen verbluffen, de familiën grieven, en de verstàr.di;_;e menschen doen sciiokacho ^de-ten. Mag ik u een staaltje opdisschon? Een Belgisch soldaat was in det beste gevoe-■ens gestorven. Zijn vader was uit Belgia over-gckomen, helaas te laat om zijœ joagen no-j in leven te vinden. 't Was voor hem een ware troost te vernemen hoe goed zijn zoon d ; aken in orde had gebracht. Toen hg dan a\n t gral een der vrienden met/ een pap'er in de landen eag vooruit treden hoopte hij eenige zalvende woorde® tî vernemen. Wat moet er in ' gemoed van Id ien braven man omgegi'n toen hij hoorde dec'a-iKnren ,,Que le ^éant ou tu reposes, te sois doux. (Dat de Niet waarin ge ruit, u zvht wezî). Zou men niet gaan w>nschen dat er v°or dezen dia ïulken onzin uitkrani n en d e "Krschijnlijk wenseben zelf in den Nie' t; '6rziiiken, dat er voor hen een Niet bestond, pinnekers in. I ,..^n Iijkredenen h^eft met het o>k gewo n-I 0Ter de groote verdraagz".amh ii va:i Jjn I Triend die heeneing, „hiî wist eea iedera sa- dachte te eerbiedigen en daarom had hjj een ieders achting verworven Welau ik zou aan de welbespraakte heeren nu ook eens vragen de deugd die ze zoo hemelhoog weten te veref-fenen eventjes zelf te beoefenen. Wellicht heeft hij u allen trjdena zijn leven uw eigen wegen laten gaan; zijn taak waa het niet uwen handel en wandel te beoordeelen. Voorzeker meenda hg dat iedereen oud en wijs genoeg was om te weten wat hij doen en laten moest. Maar zijn eigen overtuiging bleef hg trouw, en voelde hij zich er dan ook niet toe geroepen ze aan anderen mode te deelen, toch kwam hij er voor uit als heti er op aankwam de ver-plichtingen die de overtu'ging meebraoht nai te leven. En 't ware dan ook niet meer dan bil'.ijk bij den laatsten afsclraidsgroet verdraagzaam tegenover den algestorvene te zijn, en hem dan zgn lof te geven waarop hij door een deugd-zaam en christeiijk leven eén recht verwon-en had; verdraagzaam te zgn tegenover zijn vrouw ■en kinderen die in 't bezette gebied weer houden, meer getroost zouden worden door de verzekerir.g dat echtg.noot en vader zond:r vaar of vrees zijn plichten kweet, dan door de mooiste volzinnen „over de koude aarde der ballingschap, en 't Nood'ot dat onverbid-delijk hem vervolgde". En als die redenaars dat vai< hun eigen niet kunnen gedaan krijgen, dat ze dan zwijgn en die taak aan een dlepgods'lieict'gen makker overdragen. , Wij hebben wel eens den aalinoezenier zien vooruiïkomen eu in een hartelijk en diepge-voeld woord hooren wijzen op het troostende dat daar kon gezegd worden, en bij) den vloed van al die ronkende en gdele klanken verzvvegem was. Hei hoopje uitgedolven aarde atipte m«î» op om den lof van den afgestorvene te verkondi-gen, en de smart van hen dis blijven te lenigan, maar niet om lauweren van we'.sprekendhaid te plukken. ,,Tu fus, Adieu." (Gg waart er, vaarwel) Klinkt dat niet allerakeligst? 't Is of het op 't kerkhof amen en uit ware, en of de afgestorvene niets m er noodig hadde. WIJ ZIJN HULP AAN ONZE AFGESTOR-VENEN SCHULDIG. Niemand kan weten of onze vrienden hiernamaals nieta meer te betalen hebben. Wij katholieken mogen ons n'et ver-genoegen met Iijkredenen uit te spreken, en blœrr.enkransen op het graf te leggen. Men doet heel vetl om den naam onzer jongens onsterfelijk te maken, waarom zou men niet evenveel doen om hen zelf eeuwig golukkig te maken ;"Een monument voor de dooderf oprich-ten is een lofwaardige daad, màar bidden tôt lafenia der zielen is een heilig en heilzaam werk. Wat hebben de dooden eraan dat hoogge-plaatste heeren, en vele heel vele menschen hunne teraardebost lling alleen met hunne tegenwoordigheid komen opluis-teren: Ze hebben reeds de ij lelhoid van de we-reldsche mooidoenerg doork.-ken, zij zelf vragen niet langer om eer waarop ze nochtans recht hebben, en die wij hun zullen geven: ze smee-ken om hulp en bijstand, en zoo gij waarlijk onze Éjoldaten met een werkd?dige l'efde be-mint zult gg voor hen een vurig gebjd storten. JOZEF- CALBRECHT. Officieel Boricîit. Wij ontvingen vanwege liet minis-terie van Nationale herinrichting de , volgende officieeie mededeeling : De Belgische Regeeiing heeft be-slotcn eene school voor Vlaamsche officieien onmiddellijik op te richtcn. De voertaal van het onderrxht in die , school gegeven zal Vlaamsch sipi- • Tegelijkerlijd zal er op denzelfclen ■ voet eene school voor Vlaamsche on- , dcr-officier'cn opgericht worden. < De Regeering heeft ook het besluit 1 genomen ccn officieel toezicht-Ko- < miteit te benoemen, sainengesteld uit j drie hoo^ere officieren, die zullen ge- 1 last zijn de toepassing der wet op t het gebt uik van het Viaamsch in het ieger en van de laatste Ministerieele 1 omzenubrjeven na te gaan. m Jhr. Mr. Ch. Rnljs de Beerenbrouck. Pas eenige dagen geleden vennamer wij de benoem ng van ckn Reg erit g cf m missaris voor de vluchtc liing en ii Noord-'Brahan^ e-n Zeeland, Jhr. CIi Ruijs der Beerenbouck, tôt commissaris der Koningin (gouwheer of gouverneui der provincie zouden wij dn 't Vlaamscl zeggen ) voor Limburg. Dxle en een half jaar is het onge veer geleden, dat Jhr. Ruijs de Be<.ren brouck zijné werkzaamheid ten voordeek der Belgen begon. Toen kwam en er tien duizenden en tiemduizenden vluchteDn gen langs Noord-Brabant ein Zeelanc over de grens' haveloos, uitge-îongerd zonder steun of hulp. Er moest voorzier worden in hun onderkomen, hunne voe ding, hunne kleeiing. De Belgen moger de Nederlandsche Regeering dank wij ten, dat deze reuzéntaak werd op .edragf r aan een flink werker, een flink or: ani sator en een uitmuntend adminiistrator Aile plaatsen'waar v uch'el'n i.n warcn heeft hij Le^ocht, onv riroejd 't land door kruisend: en nadat hij heel den dag de meest drinjendel maairege'en bad ge rof-fen, vond men hem 's avonds aan hei telefoon om zijne medevverkers te woord te staan. En dat hij zoo goed zijne mede-werkers wist t e kiezen, bcwijst op zich zelf genoeg welke goede keu~.e in hem de Regeering gedaan had : een jirster) kijk heeft Jhr. Ruijs de Beerenbrt-uk op menschen en d'ngen. W'e met hem om-ge gaan heeft, ondervond dat dadelijk. /andfifht'g e^mei n en nd ed u =;M't hij naar de u't\e :za\n , \aneci:ekwcst'e, duidelijk en /akelijk geeft hij besc". e d. Hij doct denken aan cencn geaeraal, die met hoofsc! e Lewooi'd ng commande ert en van wien men met belangstell'ing een commando verwacht. Den adel van af-komst, d e besche'd n doers raalr :n zijn vvezen en zi'n handelwijze, vc r, e t men al heel spoedig omdat men gewaar wordt dat hij meer houdt van zielenadel <L,n van ai het overi-e. Go.d doen om Gods liefde schijnt gansch he. docl te vveien van zijn streven. Daardoor komt het dat hij in onze arme landgenoofen meer /ag dan wczens die moeten leven, elen en slapen. Tcen er nog geen sprake was van eene Centrale Commiss'e van onderwijs vcor at-gewekemn, toen ni n cp vele plaatse.i p. s begon te denken aan het doelmal'ge \an nationaal onderwijs voor de Belgtn, «a-ren in' de voornaamste vîuchtel n_en-cen-cra in Noord-Brabant en Zeeland reeds verscheidene ïc o'en o^gcr'c' t v. or onze cinderen : Belgische se okn met Eelgi-jische leerkrachten. En naast den Bel-gischen onderwijzer stond waar het mo-gelijk was, de Belgische Aalmoezcn'er; ïn naast de school, waar hec noodig sleek, de Belgische kerk, Als onze vluch-:elingen zooveel zedeltjke opb uv ng en-iervonden, van het be in af aan, l.ebben :ij het te danken aan hun weldoener, aun Regceringocomm'ssar s. Nu ailes vanzelf in zijn werk'ng gaat, comt ons dat toch zoo natuurlijk voor ïn hebben wij eenige moe'te om ons in e denken boeveel arte d de inr'ciuing jëvraagd lieert aan den leider. Best zal emand dat be^rijpen, wanneer hij een duchtoord be/ocht lifreft. Want het duchtoord Uden en lie: wag< nkamp te 3ergen op Zoom zijn ook aan Jhr. Ruijs le Beerenbrouck te danken. Daarenbo-'en deed zijn invloed zich gelden in tal an instellingen ten bate der Belgen, loch steeds zonder uiterlijk vertoon, zoo-lat de meeste menschen er niets van af visten. Vooral' echter ging hem ter harte :sn èegtlijke opvo-ed ng der j. ugd. Hij s o.a. voorzitter van de Centrale Com-nissie voor Belgische kinderen ln Ne-1er land. Men is< geneigd zich af te vragen waar îij, bij zijne drukke bezigheden — hij iras inuners Vice président der Tweede Kamer en lid van den Raad van Maastricht — nog de k'raçht putte om zooveel werk te presteeren. Moest men het hem' vragen, dan zou hij waarschijnlijk' antwoorden : in mijne Katholieke over^ tuiging. Wanil een vurg Katholiek is hij, een man van de dagelijksche communie. Limburg mag fier zijn op zijn nieuwen Commissaris der Koningin. De Belgen betreuren hem te moeten afstaan, doch' hem dankbaar voor al het goede dat hij1 deed. , De Klok> uit België bdedt dezen vriendl der Belgen liaar eerbiedige hulde van dankbaarlieid aan en hare oprechte ge-i lukwenschen. Moge' God Z. E. Jhr. Chj Ruijs dc5 Bcerenbrouck lang aan het? hoofd der Provincie Limburg bevaren tôt lieil zijner landgenooten 1 Voor onze Geintsraeerfen. Als een gevolg op een telegram dat wij aan een Minister deden zen c'en, ont» vangen we met dt.n laais en post eea bnef uit Le Havre, waar n ons mede* gedeeld wordt hoe in het vervolg ce duurtetoeslag op de soldij zal 'oige^ast worden. Wij deelen hieronder de schaal rr.ede; De soldat-en, korporaals en brigadiers die vroeger 10 cents soldij irokken en geen wekelijksch loon verdi enen van 2.50 gulden, krijgen nu 10 centen per dag duurtetoeslag. De Onderofficieren die vroeger 2 5 cent soldij irokken en geen wekelijksch loon \erdienen van 3 50 gulden, krijgen nu een duurtetpeslag van: Sergent, fou:r en en le Sergent, 12 ca een halve cent, Sergent major 15 centen, te Sergent-major 20 centen, Adjudant 2 5 centen. Ziedaar de volledige toepassing zoo-als wij zé altijd gevraagd hebben. De soldaten, van, zoodat zij voor zichzelf vol-deening hebben, zu'len er gren reden tôt mistevredenheid in vinden dat de onderofficieien iets meer tiekk^n. En nu vooruit voor de voedselvoor-zieuing. Organ'satie is macht. Organisatie gesttut.d op recht en wet en op vader-landsliefde is plicht. Sluit aan bij den Belgischen Christen Brotderband. Honderden brieven komen ons toe om inlichtingen over de woons^v rgoeding. Het is ons stoffelijk onmo; elijk op allen persoonlijk te antwoorden. iWij zull n dus nogmaals van „De Klok" gebru.k moeten maken om zoo volledig mogelijk onze makkers in hunne familiën op de hoogi te te brengen. 1 Eerst en vooral, de aanvragen moeten schriftelijk gedaan worden aan den consul van het gebied waar men verblijft. In sommige consuîaten heeft men onze menschen een weinig tegemcetko-mend antwoord gegeven. Men store zich! daar niet aan. De consuls moeten de aanvragen in ontvangst nemen. Dan zal -eene spéciale commissie, samengesteid door het Ministerie, en bestaande uit vier personen en een sekretaris genomen uit het officieel Belgisch Comité, de aanvragen/ onderzoeken. Zijn ze goed-gekeurd dan moet de consul aile maan-den en op voorhand betalen. Worden ze niet goedgekeurd, de belanghebbenden hebben recht van hooger beroep bij de wervingskommissie van beroep in Le Havre. i Mogen do aanvragen doen, al de vrou-wen van gemterneerden, de vrouwen in Nederland wier man op het front is, krijgsgeva gen in Lu tsch'and, ock de\a-ders of moeders van jongens op het front, krijgsgevangenen, enz. In een'Vo^rd, al de familiën» die recht hebben op de milii tievergoeding of op de yergoadjagen der; wet van 21 Maart 1902, mogen de bij-zondere woonstvergoeding aanvragen. Om tijd en kosten te sparen, ziehier een model van brieije, dat men aan den

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.