Redactie ....... Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ' ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS PER NUMMER : 5 Cent. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland . . . Fl. 1.25 „ „ Polen. Polen zal vrij worden. — Het or.t-wakende Rusland heeft het beloofd en de verbondene Regeeringen hebben aan Miliukoff, de Russische Minister van Buitenlandsche Zaken, laten weten, dat zij instemmen met de verklaringen der voorloopige Regeering, waardoor Polen's vrijheid en zelfstandigheid ge-waarborgd werden. Het is evenwel opmerkenswaardig dat een volk, welk zooveel van poten-taten te lijden had, zijn verrijzenis zal begroeten met den ondergang der alleenheerschappij. De misdaden door de monarchen op rekening van Polen misdreven, moeten op de zwartste bladzijden van 'tGeschiedenisboek geschreven worden. In 1769 bezocht de Oostenrijksche Keizer Jozef II, Frederik II van Silesië en 't jaar daarop ontmoetten ze elkaar een tweede maal. In hunne gesprekken werd de Poolsche diefstal beraamd en onmiddellijk na 't bezoek van 1770 vertrok Frederik's broeder Hendrik naar Rusland, waar hij een goed afge-lijnd plan aan de goedkeuring van de Czarin Catharina zou voorleggen. Op 3 Oogst 1772 kwam het tusschen de drie medeplichtigen tôt een verdragin regel. In de doorzetting van de roovers-daad heeft men noch brutaal geweld, noch schijnheiligheid, noch bedrog, noch leugentaal ongebruikt gelaten. Deze manier van optreden was trou-wens algemeen in de regeeringskrin-gen van dien tijd. Een Staat werd geschat volgens het aantal vierkante kilometers grondgebied, waarover hij regeeren, volgens het getal soldaten waarover hij gebieden, volgens het getal onjerdanenwaaroverhij heerschen, volgens de waarde der inkomsten waarover hij beschikken kon. Al wat een Staat beoogde was uitbreiding van macht op elk gebied. — En gedachten van Recht en Eerlijkheid werden niet eens in aanmerkirig genomen. Bij de eerste verdeeling verloor Polen een derde van zijn grondgebied. Vijf millioen inwoners werden van hunne broeders gescheiden. Een tweede verdeeling zou in 1793 volgen ! Maar 't is waarlijk cm de kluts kwijt te geraken, als we de redenen die tôt deze tweede misdaad dre-ven, door de dieven hooren uiteenzetten. Pruisen, Rusland en Oostenrijk moes-ten Polen tegen de démocratie en 't Fransche Jacobinisme beschermen. — Het lam kon door den leeuw ver-scheurd worden en om dat leed aan 't arme lam te besparen, zou de wolf het maar zelf opeten. — Doch de Polen grepen naar de wapenen. Hun land, hun vrijheid zouden ze bewaren. Onder de leiding van Kos-ciusko vochten ze met de razernij van de wanhoop. Helaas, in den slag van Maciejovice werd het al verloren. De koning Stanislas moest afstand van den troon doen en in 1795 werd, wat er nog van Polen overbleef tusschen de drie onrechtplegende landen verdeeld. Het uur van Polen's einde scheen op de klok der Geschiedenis geslagen te zijn. Sindsdien is die geschiedenis van het Poolsche volk een ononderbroken lijdensdrama geweest. Nochthans zijn er in dit drama tooneelen die elke vrijheidslievende ziel tôt de hoogste verrukking brengen kunnen. De Polen werden bijzonder vervolgd door de Russische autocraten en de Pruisische militaristen. De omgeving van den Czaar wilde het stamgevoel uit de Poolsche harten rukken. De Katholieke Kerk werd op onmensche-lijke wijze lastig gevallen. Dikwijls hebben de. Polen het barbaarsche juk van hun nekken willen schudden, maar telkens werd de opstand in 't bloed gesmoord. De Pruisen gingen op geheel andere manier te werk. Ze wilden de Polen in hun eigen land verdringen. De Staat deed al wat hij kon om de Poolsche eigendom in de handen van de Pruisen te brengen. Het bestuur was beslist anti-PooIsch, Maar nooit hebben de Polen zich bij 't voltrokken feit neerge-legd. Ze hielden met al de krachten van hun wezen aan hun Godsdienst, aan hun Eigendommelijkheid, aan hun nationale verzuchtfngen. Neen. Polen was niet dood, het scheen den doo-denslaap te slapen. Hoe wonder'ijk de zaken soms kunnen draaien. . In 't begin van den oorlog meende de Czaar de eischen der arme Polen tegemoet te moeten komen ; doch er was wel vrees dat het weer bij mooie woorden en schoone beloften zou blijven. Maar het verdwijnen van 't Czarisme en de Bureaucratie heeft al met eens dit droevig vooruitzicht te niet gedaan. Ze staan nu naast elkaar de democra-tische Russen en de vrijheidslievende Polen en hun harten slaan nu in het-zelfde tempo. De Polen zullen nu wel in hun eigen taal mogen bidden, hun nationale hymnen zingen, hun eigen vlag mogen ontplooien in de stralen der rijzende Vrijheidszon. De dag der opstanding, neen der ontwaking nadert. Doch er leeft nog een groote vijand van 't arme heldenvolk; de grootste want de sluwste. Duitschland wil de Polen doen gelooven dat van zijn kant uit de ware redding zal komen. Proclamaties volgden op proclamaties, beloften op beloften, en als vrucht van al die warme sympathie ontstaat een staatsraad te Warschau onder Duitsch toezicht! Wij weten wat dit zou be-teekenen voor de Polen ! Polen moet heel en al vrij. Een Poolsch kunstenaar bracht op doek het Evangelie-mirakel van de opstanding van Jairus' dochter. En onder de schilderij zette hij : „De verrijzenis van mijn Polen !" Ja ik geloof dat het oogenlijk ge-komen is waarop de woorden gespro-ken worden : „Maagd sta op." En wij, wij juichen er om omdat in het hart van de Poolsche Maagd de zuiverheid, de goedsdienstzin, de vaderlandsch-liefde zoo diep geworteld zijn. Herinnering:. Voor mijn ouden, lieven vader, levend of dood. Rond mij is 't al één laeh, één zarvg Van jonge vreugde en praeht. Hoe komt het dat ik steeds verlang, Iets anders steeds verwacht? Dat 't heerlijk-mooie lentgetij In 't droomland hier van rust Zoo luttel vreugde wekt in mij En mijn verdriet niet sust? Ach! 't immer pijnend visioen Van 't liefste land, het mijn', Waar vreeslijke oonlogsweeën woên, En waar nu lijdend zijn Oif aeh! — smartvolle onzekerheid! — Sinds lang reeds dood misschien Zoovelen waar mijn liefde om schreit En die 'k nooit weer zal zien. Eén blij- en schoonheid is 't nu al: Toch voel 'k mij eindloos droef En hoe dit leed niet rusten zal En 'k immer troost behoef Tôt ik de vrijheid voel en schouw Die God mijn land hergaf, Met hen herleef in liefde of rouw In bidden op hun igraf. Middelburg. Arth. COUSSENS. Wekelijksch Overzicht. Westerfront. In 't begin van de week werd er een nieuw Engelsch offensief ondernomen door het centrum en de rechter-vleugel.In 'het centrum, op de Scarpe, hebben de Engelsohen het dorp Roeux genomen. Met den reohtervleugel zijn ze binnen Bullecourt gedrongen. De Duitschers hebben hardnekkigen weerstand geboden. Ze hebben zelfs tegenaanvallen ondernomen niet al-leen op dit deel van de lijn maar ook op het Front der Franschen, in de Soisonnais. Men mag dus met recht onderstellen dat Hindenburg nog over grootere troepen beschikt dan er ver-leden week ten zijnen dienste ston-den. Anderzijds hoort men geen woord meer van zoogezeg'de Duitsche troepensamentrekkingen op de Russische grens. Men mag dus verzeke-ren dat de vijand al de besohikbare manschappen naar het westfront ge-zonden heeft. En nochtans kan hij de voordeelen die de Verbondenen reeds bevochten niet ongedaan maken. In Duitschland weet men trouwens goed genoeg dat de krachten afnemen. Ziehier wa de „Frankische Tage-post" van Nuremberg schrijft: „Hij die weet dat er nog andere vader-landschlievende menschen zijn als de Duitschers, hij die inziet dat Franschen, Engelschen en Italianen de el-lende van den oorlog met waren hel-denmoed dragen, kan niet de volle-digste zekerheid bewaren dat de Duitschers het langst zullen volhou-den. 't Is de plicht van ernstige man-nen de zaken in te zien gelijk ze zijn!" Eh! waar is de hoogmoed van Oogst 1914. Oosterfront. Waar is 't ook dat, zoo Hindenburg er toe besluiten kon het Oosterfront te verzwakken, hij goed op de hoogte moet zijn van de strijdvaardigheid van 't Russisch leger, of beter gezegd van den toestand waarin het leger zieh bevindt. De inwendige toestand van het rijk heeft voorzeker een weer-slag op de loopgraven. De Commandant van Petrograde en de minister van oorlog hebben hun onts'lag ingediend. Ze konden het over hun geweten niet krijgen toe te geven aan de eischen van de extremisten. Laten wij hopen dat de innerlijke be-vrijding van Rusland niet te duur aan de Entente zal kosten. In Duischland. Ze zitten hier nu toch ook aan geen kermis tafel, en wat men hoort en ziet is niet 't springen van Champagne kurken, of 't lichten van vuurpijlen! O jerum! Dat was goed in den tijd der triomfen; maar die tijd is lang voorbij. Oostenrijk doet niet meer mee in zake annexaties. — De socialisten eischen gematigde verklaringen over de na te streven doeleinden. — De Be-houdsgezinden (conservateurs), vin-den de Hollweg-politiek niet ingrij-pend genoeg, en ze vallen den man gedurig lastig. Gelukkig nog dat de andere partijen hem ter zijde staan. Het mes is hem op de keel gezet: „Mr. von Bethmann zou klare wijn -schenken" riep men langs aile kant. Helaas hij heeft iedereen teleurge-steld. Aan allen die 't hooren wilden heeft hij verklaard dat ze niets over de plannen van de Regeering zouden vernemen. 't Is in ieder geval heel wijselijk gesproken want wie durft er verzekeren dat de Regeering nog plannen maakt? Wij gelooven dat de hersenen der Regeeringsbazen meer lijden onder den druk van kommer en zorg, dan onder den druk van glorie vizioenen, en overwinningsdroomen. Griekenland. Sarrail schijnt vooruit te willen, en daarmee zal onze aandacht weer op Griekenland getrokken worden. Wat zal de houding van Constantijn zijn? De cabinets-verandering zal de ge-voelens der Entente niet wijzigen. Die koning is te dikwijls aan zijn verplich-tingen van neutralen vorst te lcort ge-komen. Zijn handelwijze, op zijn zachtst uitgedrukt, is door ieder -rechtschapen man af te keuren. Ook zijn de Venizelisten zoo verontwaar-digd dat ze verklaren niet langer door eenen koning bestuurd te worden wiens gedragslijn het vaderland aile mogelijk kwaad berokkent. Wat nu het leger van Sarail betreft, het is allerbest geschikt om vijande-lijke troepen vast te houden. Maar zijn optreden heeft tôt nu toe geen strategisch doel, het moet den tijd afwachten dat het Roemeensch leger in voile werking zal treden. Nieuwsjes uit Belgie B/ussel. — Ze zijn gekend onze Brusseîaars onder den naam van „kie-kevretters" maar ze zullen hunnen lievelingskost wel mogen derven. Een mager kiekentje betaalt men 17 fr. WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 20 Mei 1917. le BLAP. lstë Jaargang No. 8

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.