De Landbouwer Waekblad voor Landbouwera ultgegeven ondar medewerklno van bat Duitsch Generaal Gouvernement in Belgii 9«lo'»eh» bladan megin ult < Da tindiiouwif > mata ova^naman, zondar tatkana a» bran ta varmaldan. Nf 48 Opstelraad en versending : Keizerl. Duitsch Beatuor, atdeel. VII, Namens-tfaa^ Drukkerij : Stnifsdrnlckerii. Ijeiivansehe ww. 40. 31 Jan. 1 91 " AANKONDIGINGEN : 33 centiem de kleine reg "Hiilfiffon. biizondêre Driii dl INHOUE Bijzondere verhandelingen : Hoenders on konijnen op de hoeve. -Vermeerdering van aardappelplantgoed door stekken. Akkerbouw, veeteelt, tuin- en boschbouiv, enz. . Voedering en vei pleging der jonge dieren. — Behandeling van den geitenuier vôé en na het afwerpen. — Broeiinachine-eiers. — Keus en aard de jpootaardappelen. — Invloed van den winter op den groei. — Sta en groenraest. — Oppcrvlakkig onderploegen. — Bj-iketteiuis^ehe als beiue«tingsmiil(iel. — Sut der boomci-ricol». — De practttielie sclirebertuinier. — IJondige raadgevingen : i. BijeatecU. e. Boéch-v bouw. Tuinbouw. Hoenderteelt". 3. Landbonw. (J. Praitteelt. r 7. Wei- en hooilaud. — fit stad en land. —• l'îageu ,l>ij onze huis-l- dieren. Hoenders en konijnen op de hoeve. 1. De hoenders : De opbrengst der eieren in de hoeven ïs ongelukkig nog niet in verhouding met het getal der daar gehouden hennen. De gemiddelde opbrengst van 60-80 eiers per hen moet geAvis als een mageren uitslag aangezien worden, nu bijzonder dat de eiers zoo goed betaald worden, maar de voedering duur te staan komt. Het streven van de vereenigingen voor hoenderteelt le platten lande moest er dus op gericht zijn meer invloed op de hoenderteelt in de boerderijen te krijgen. In olke hoeve zou men op een gemiddelde opbrengst van 120 eiers per hen moeten kunnen rekenon. De oorzaak van de slechte eieropbrengst ligt meest bij de hoenders zelf. Wie met open oogen door de boerendorpen gaal zal daar niet enkel op elke hoeve, maar zelfs in elk lioen een mengsel van rassen kunnen vaststellen. Zijn de dieren daarbij nog uit laie bro.cisels of voor den «ogst met honger groot geworden, zoo moet men zicii over kleine eiers en geringe opbrengst uiet vervvonderen. Zelden treft men heden nog een hoeve aan met eenheid in het ras der hennen. Wel, moet mon houden aan een ras op de hoeve? Stellig! Want juist als bij de veeteelt kan men enkel cen winstgevende teelt hebben bij de hennen, zoo men aan rasseteelt houdt. Al kunnen 00k kruisings-dieren uit twee dieren met groote voortbrengst goede leggers geven, toeli zal zulks van de nakomelingschap niet kunnen beweerd worden. Welk ras is nu den boer aan te prijzen? Een zelfde ras is niet goed voor allen. De hoenderteelt beoogt niet enkel eieropbrengst, maar 00k vleeschontwiklceling, en dus kunnen we 00k de lioen-derrassen in leg-en vïeeschrassen indeelen Voor de hoeve komt wel in de eerste plaals de eiervoortbrengst in aanmerking, dus een liclit ras ol legras, vooral het landhoen, zwart of patrijskleurig (00k Rhijnlanders genaamd) en het Italiaansche hoen, maar niet het van kooplieden gekochte. De hoedanigheden dezer rassen zijn : de jongen krijgen gauw pluimen, het opkweeken is dus gemakkelijk; zij zijn ijverige voederzoekers, wat voor de hoeve van groot belang is omdat daar anders veel voeder onbenuttigd bleef; zij verlangen daarom 00k weinig voeder, worden evenwel 00k bij overvloedig voeder niet te vet; zij leggen dikkere eiers dan de zware rassen. Zij hebben veel uitloop noodig, zoo mogelijk in het gras. Zij zijn goede vliegers, vliegen dus licht over haag en muur en 's avonds tôt onder het dak der schuren. Daarom leggen zij nogal op cen verkeerde plaats indien niet voldoende in een stillen donkeren hoek goede legnesten voorhanden zijn. De Italiaansche hebben enkel het nadeel dat hun groote kam gemakkelijk bevriest en zeer vaak door kamschurft aan-getast wordt, indien hun enkel de mestheop ter beschik-kintr staat. Zii broeien in 'l eeheelniet en leveren weeens hunne gele- huid een minder goed braadstuk. De land-hoenders hebben een kleinen kam, broeien «ict veel,zijn echter goede klokbennen, die hunno kuikeus tegen bond en kat verdedjgen. Beschikken zij over een grooten stal, die dikwijls goreinigd wordl en ffoed verlucht is, dan gewennen zij er zieh licht aan. Warrn hoeft îii| niet te zijn, indien bij maar legon wind beschut is. Aan zware rassen vinden we meest Orpington-s en Faverolles. Beide rassen hebben een diçht gevedeçte, schijnen dus grooter dan zij zijn. De jongen krijgen langzaam pluimen. De dieren hebben voor hun ontwikkeling en voeding veel meer voeder noodig dan de lichte rassen, worden echter gauw vet en leggen dan naluuflijk nifct. Zij zijn lui en dus slechte voederzoekers, leggen tamelijk kleine eiers, die wegens hun gele schaal meer gezocht zijn dan de witle van de landhoenders en van de Italiaansche. Zij zijn daarom evenwel niet smakelijker noch voedzatner. Zij broeien zeer veel en worden daarom nevens de lichte rassen veelal als broeiliennen gehouden, al h00 wel zij als zoodanig plomp en te zwaar zijn en 00k de kuikens slechfc hoeden. De Faverolles hebben daarbij nog vederpooten en zulk pluimvee hoort zeker niet op den mesthoop. Wie dus over vrijen uitloop beschikt, en dat is schier op aile hoeven het gcval, moet dus enkel het landhoen houden. Voor het kleine gesloten hoî komen de zoogenaanîde middelrassen : Wyandottes, Sundheimer, Piymoulhs in aanmerking. Een witle lien is voor de hoeve echter niet geschikl. De konijnen. — O veral in dé slad en op de hoeve wordt thans konijnenteelt gedreven. Er is een gansch leger van nieuwelingen ontstaau, die zich kruisings- en rasseteelt-materiaal van aile scort met groole kosten aangeschaft hebben en van de uitkomst zal het afhangen of men in de toekomsl 00k nog konijnenteelt zal drijven. Zooaïs men echter langsvclc zijden lioort vcrtelleh, is in den zomereen groot aanlal jonge dieren bezweken en dus werd verdere îioop 00k begraven. Welke mogen wel de oorzaken van dat menigvuldig sterven zijn? De eerste en groote oorzaak waren wel de nieuwelingen in de teelt zelf, door hun ondoelmalige voedering, houding en verpleging. Dan is er door de sterke vraag teeltmateriaal aangeschaft geworden dat als zoodanig niet geschikt was en daarenboven nog' te vroeg voor de teelt gebruikt werd. Kleine î-assen : zilver, Black, Russen, llermelijn mogen op 6 maanden, middel-matige : blauwe Weensche, Japansclie en kruisingsdieren op 10 maanden gedekt worden Tegenwoordig moet men de voorkeur geven aan kleine en middclmatige rassen, daar deze vroeger slachtrijp zijn, minder voeder en bijzonder geen krac-htvoeder verlangen. Renzen kan men enkel houden met kracht-A'oeder. Velen ncnicn de jonge dieren op 5-6 weken vaa

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.