Octoher 1910 iSmmrner 333 DE LEGERBODE den Dlnsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende """" ' ' ' " " J' Tt7Tr'1 .ra-i-* ■TT-r-rt-n-;—r-r-r--n-~-nrmf.iaTrin-rrrrr-Tr-■■■ air .~r.rrx.nrrT.-L.viv/v/ ,i ]g-i-r,-n-<.Er-rt-rr^rr-3T—YTn.fg:iaiwa.r"".— —'T-nTriaW*^—30* Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLiDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. 11 nMn ■■^■■■■"-■iwwTTimTiïïinMrnr-TirTiirrrfiiimwïïMBnrTiir1 n ji— De» Plicht Twee jaar zîjn verloopen sedert de tragische ©çtoberdagen van 1914 toen men ons léger, dat nochtans uitgeput was van al de inspanningen die het reeds had gedaan, op den Yser den ont-zettonden schok van den vijand zag breken. die in zijn woedenden stormloop zich kost wat kost ©en weg naar Kales wilde banen. . Twee jaar zijn verloopen sedert onze soldaten in die epische gevechten zooveel roem verwier-ven. En de regeering maakt zich gereed om plechtig den verjaardag van dezen kardnekkigen slag te vieren, die een der meest roerende epizoden uit dezen oorlog zal blijven, en tevens een van de meest grootsche, door de buiten-gewoon belangrijke gevolgen die liij zou na-slepen.Men kan deze viering van eene roemrijke overwinning, behaald door het uitgepulte Bel-gisch leger, dat gedurende dezen strijd meer-maals de meest bewonderenswaardige lielden-daden verrichtte, niet genoeg toejuichen. Hierbij werden onze soldaten slechts gesteund door eene onder allen heldhaftige brigade marinefusiliers, el? door ,^e versterking van eene Fransche divisie, die op praclitige wijze in den strijd îngreep, op het oogenblik zelf dat, na een har-den strijd van eene week lang, de verdedigers ten einde kraeht onder de wanliopige pogingen Van den vijand begonnen te wankelen. Indrukwekkende plechtigheden zullen ons deze dagen van roem en zelfverloochening berinneren. Een wind van overwinning schijnt opnieuw ïangs de linie van den Yser te waaien, daar waar ons verrezën leger, dat sterker en dap-perder is dan ooit, sedert twee jaar hardnekkig de wacht houdt om het vaderland eene laatste strook gronds ongeschonden te bewaren, in af-Wachting dat het glansrijke uur der verlossing voor het bezette gebied zal slaan. * s- * Maar de slag aan den Yser komt ons niet slechts aan al die glorie herinneren. Hij is misschien nog meer een der edelste voorbeelden Tan de algeheele zelf'opoffering aan den Plicht. Het is om dien, welke de Koning hun voor-schreef, geheel te hebben vervuld, dat'onze soldaten toen het offer van hun leven brachten. Zij wisten dat zij een oppersten strijd aanvingen en dat de kans om te winnen zeer gering was. Zij hebben zich nochtans totter dood aan de te ver-dedigen stellingen vast geklampt, niet om de lauweren te plukken waarmee de overwinning1 en de bewondering van gansch de wereld hun weldra bekroonen zou, maar omdat de plicht, die hun geweten hun duidelijk voorhield, van hen dit offer eischte en deze volledige onder-werping aan aile lijden. Zoo zij roem veroverd hebben was het omdat zij de verheven dienaars waren van de grootsche en bewonderenswaardige verplichting waaraan Belgiê, in zijn streven naar recht en eer, gezwo-ren had zich op te offeren, wat er ook gebeuren wocht. Misschien is het niet onnoodig deze groote les uit dien heldenstrijd te trekken, op het uur dat de omstandigheden het zouden beschul-digen slechts aan den hoogmoed te hebben ge-dacht van zegevierend uit dezen bovenmensche-Iijken strijd te voorschijn te treden. Inderdaad, de roem is voorbijgaand en zeer grillig. Doch eeuwig is de plicht. Ongeveer zes en twintig maanden verschrik-kelijken strijd hebben aan de Bondgenooten toe-gelaten eene overmacht te verkrijgen, die hun voortaan eene onbetwistbare overwinning ver-jsekert. « Nu hebben wij ze bij de ooren ! » zegde onlangs generaal de Castelnau « en wij zullen ze Bchudden tôt hunne hersens tôt pap geklopt worden !... » Niemand twijfelt aan eene volledige overwinning. Maar twee lange jaren vol heldhaftige overwioningen, hebben ook al de macht doen blijken waarover een wreedetegen-strever beschikt, dien wij genade moeten doen afsmeeken. Deze macht is heden tôt in het harte aangetast, maar zij ligt nog niet neergeveld. Nog rust er een groote plicht, zoowel op de Belgen als op de andere Bondgenooten ; deze, om volgens al hun middelen, volgens al hun verstaudelijke vermogens en met al hunne wilskracht, mede te doen aan de algemeene en hardnekkige inspan-ning, die van dag tôt dag moet aangroeien, tôt dat de hersenen van hen die den geesel des oorlogs over de wereld ontketend hebben, inderdaad « tôt pap geklopt zullen zijn ». 7f * * Het is zeker aan onze strijders niet dat wij dezen plicht moeten herinneren. Zij vervullen hem aan den Yser, zonder rust noch duur, met dezelfde bewonderenswaardige zelfverloochening als de roemrijke soldaten van 1914, wier onvergelijkelijken heldenmoed heden herinnerd wordt. Sedert twee jaar bevinden onze dapperen zich in een voortdurend gevaar, en blijven steeds even dapper en even standvastig. Met hun gewone en heldhaftige gelatenheid, aanvaarden zij de mogelijkheid om nog een d'-rden Winter in het siijk der loopgraven door te brengen, daar waar de dood voortdurend rond hen waart. Op voorhand zijn zij reeds bereid om al de edele offers te brengen die de plicht van hen zal eischen ; zoo blijven onze strijders steeds al de andere Belgen tôt voor-beeld strekken. En deze zouden zich onze soldaten onwaardig toonen, zouden onze zaak en hun vaderland verraden, zoo zij zelf niet met hart en ziel, uit al hunne kracht, met volstrekte zelfverloochening, zich aan de taak wijdden die op hunne schouders rust. Zij zijn zeer talrijk, zij die wat men het leger achter het front noemt, uitmaken. En dat is onvermijdelijk. De ongehoorde ingevvikkeldheid van den huidigen oorlog eischt inderdaad dat er, op min of meer grooten afstand achter het front, eene menigte diensten in werking zouden zijn, die evenveel onmisbare raderwerken vormen voor den regelmatigen en gelij kloopenden gang van de reusachtige machine die een modem leger is. Maar zij bestaan slechts om aan de strij-denden de middelen tôt de overwinning te leveren. Ieder van hen moet, door een onop-houdelijken arbeid, zijn voortbrengingskracht tôt het uiterste inspannen. De soldaat aan het front moet weten dat zij, die achter het front aan het werk zijn, uit aile krachten hun arbeid vol-brengen. Hij zal zijn gevaarlijken plicht met des te meer zelfverloochening kwijten, als hij weet dat overal iedereen zijn nuttige en noodige taak volbrengt, al moge deze dan ook bescheiden we-zen, en er al zijn wilskracht, en al zijn verstand aan wijdt, bezield door het voorbeeld van hem die zich zelf zoo edelmoedig aïs offer biedt. De strijders, tôt wie zich steeds al onze ge-dachten moeten richten, zullen daarentegen slechts misprijzen over hebben voor al wie zijne toewijding zou verschacheren ofwel zich aan eene noodlottige nalatigheid zou overleveren, hetzij uit vermoeienis ofwel uit twijfel. Niets, schijnt het, zou heden meer verachtelijk kunnen zijn dan een dergelijk misprijzen. Zij, die door hun werk van de gevareû van den strijd ver-wijderd blijven, moeten dus, in deze groote algemeene krachtinspanning, bewijzeu dat zij inderdaad nuttig zijn, door huti algeheele toe-wijding aan den plicht tôt de uiterste gi ens door te zetten. Laat ons dan steeds en voortdurend denken aan hen die strijden. Laten wij ons geweten on-derzoeken en ons afvragen of wij voor onze heldhaftige wapenbroeders, die strijden en val-len, ailes doen wat er in onze macht ligt ? Het geheim van de overwinning berust in de indi-vidueele offers aan de algemeene zaak, waar» van wij de zegepraal wenschen en waaraan iedereen, hoe bescheiden zijn gebied ook weze, uit aile macht moet mede werken. Het woord van een kleinen Belgischen soldaat kan ons misschien tôt gedragsregel dienen. Nau-welijks zestien jaar oud had hij als vrijwilliger dienst genomen ; tweemaal werd hij ernstig ge-wond ; ongeschikt verklaard voor den veld-dienst, wendde hij zoo lang pogingen aan tôt hij onlangs weer de toelating verkreeg om terug naar het front te keeren en er zijn regiment te vervoegen. Aan iemand, die vol ontroering zijn bewondering voor zooveel vaderlandsliefde uit-drukte, antwoordde die soldaat van 18 jaar heel eenvoudig : « Men hcefl; nooit gedaan met zijn plicht te vervullen. » Comm. Willy Breton, Van Rechts en Links De verjaring vgn den Slag aan den Yser zal met luister gevftrd wordeu te Londen. Een groote bijeenkomst zal plaats grijpen in de Hippodroom ; ze zal gehouden worden ten voor-deele van het « Kerstgeschenk van den Belgischen soldaat ». # * # Een Engelsch blad meldt ons dat Dr Bull, een Amerikaansch tandarts te Brussel gevestigd, voor het Duitsche militaire gerecht is verschenen onder beschuldiging aan Miss Gavell geld te hebben verschaft dat dienen moest tôt net ont- snappen van geallieerde soldaten. * * Het borstbeeld van Miss Edith Cavell, de heldhaftige vrouw die door de Moffen te Brussel vermoord werd in den nacht van 11 op 12 Octo-ber 191o, werd in eene der zalen van het school-gasthuis geplaatst dat eenige dagen geleden te Parijs werd ingehuldigd. Het is het werk van sir George Frampton, de beeldhouwer belast met het uitvoeren van het gedenkteeken dat toeko-mende lente te Londen zal ingehuldigd worden. Het borstbeeld, waar van wij eenekopij konden bewonderen, is zeer gelijkend ; srnaakvol en sierlijk. Het geeft op praclitige wijze de trekken weer van haar wier herinnering wij steeds in ons zullen levend houden, als eene heilige wier naam voor eeuwig in het martelaarsboek van dezen oorlog zal geschreven blijven. * * * Bij de opening van den arrondissementsraad van Havre, heeft de heer voorzitter een rede-voering gehouden, waarin hij hulde heeft gebracht aan a onze heldhaftige soldaten en aan hunne oversten s. « De geallieerde legers »,voegde hijer bij, a leiden nu den oorlog ». Op aile fron-ten van het onmetelijk slagveld, waar om de toé-komst van de wereld gestreden wordt, voelt zich het Oostenrijksch-Duitsch verbond bedreigd; het gaat het krietieke tijdperk in dat uitloopen, zal op zijne vernietiging. *5 # Reims is een echte onderaardsche stad gewor-den. De 15,000 inwoners die aan hun vadergrond getrouw zijn gebleven, leven veertien meter onder den grond in de champagnekelders. Er zijn geene tramways meer, geen electrieiteit, geen gasverlichting, geen telefoon, geen telegraaf meer ; de inwoners van Reims leven er niettegen-staande dat; militaire muziekkorpsen, cinémas spelen onder den grond voor de troepen en tarten de Duitschers die op drie kilometers van de gemartelde stad liggen. * $ £ Er is eene maatschappij voor hulpbetoon aan de Fransche weeskinderen gesticht door een groep invloédrijke personen te New-York, waar-onder verschiîlende groote bankiers. De maatschappij stelt zich tôt doel, na vijftien jaren, eene som bijeen te hebben van 750 millioen frank, die aan Frankrijk zal gezonden worden ter ondersteuning van de weezen. *** De Nieuwe Courant berieht dat de Hallasd-sche politie te Rotterdam, vier spioenen heeft aangehouden die Duitschland inlichtten ovev den aard der lading van de handelsschepen. Verder heeft de politie een ander eentrum va» spionnage ontdekt te Delftshaven, voorstad vam Rotterdam, waar een Duitsch kantoor was opge-richt om de inlichtingen nopens de schepeo es hunne lading te centraliseeren. *** Een raonsterproces werd in Engeland gepleft tusschen twee machtige maatschappij en uit Transvaal. Het heeft de rechtbank gedurende 144 dagen bezig gehouden, waarvan er «5 werdea in beslag genomen door het pleidooi van de verdediging. De advokaat van deze laatste had 50,000 vragen en evenveel antwoorden te besto,w deeren, 5,000 gedrukte bladen die de verklarin> gen van de getuigen bevatten en 256 procedum> akten.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.