Nummer 11. t - . MET I)E TOELATING I)ER MILITAIRE OVERHEID. Oetober 1917. DE MAESEYCKENAAR UlTGEGEVEN DOOR DE MAESEYCKER VRIENDEN IN LE HAVRE. Voor inlichtingen zich te wenden tôt M. Joseph BOONEN, Boulevard de Strasbourg, 36, Le Havre. Bravo, mannen! Reeds meërmalen schreven mij verseheide-nen onder u, hoe zij in de loopgraven, in het kantonnement, elke vrije s tonde besteeden aan « wat le leeren » ; menige klacht kwam mij ook toe ©ver gebrek aan leer- en leesboeken, soms wel aan het noodige schrijfgerief ; door meer dan een werd nog gevraagd om sehool-boeken en sehoolgerief. U te zeggen dierbare jorigens, hoe die brie-ven mij goed doen aan 't harte, kan ik niet. Ik ken u, ik begrijp u, gij allen zooals ik, trouwe zonen van ons nederig Maas- en Kem-penland, waar de inboorling van zijn vroegste jongelingsjaren af in noesten arbeid te kampen had vooi' 't dagelijksch brood ; waar van af ons elfde jaar onze ontluikende krachten wer-den ter hulp geroepen door 't dringende werk in huis, op veld en wei ; waar later het stille vreedzame leven, onbewust van politieke hartstochten, ons zachtjes aan verwijderde uit boeken en nieuwsbladen, en ons de pen onaangeroerd op 't schouwplaatje liet verroes-ten. Doch de oorlog, de verwoestende, ailes omwentelende oorlog, brak uit en duurt voort. Nieuwe toestanden ontwikkelen zich; een gansche omkeer grijpt plaats in 't leven. Nog lana, zelf nadat de oorlogzal uitgewoed hebben, zullen ons de rustige, kalm-zalige dagen van voorheen ontzegd zijn. CENSUUR En ik begrijp u zoowel! Gij zijt niet meer die kuddeschaar welke vroeger de eerste de beste menner toomde en leidde waar hij wilde ; het wapengekletter en kanongebulder heeft u wakker geschud uit dien dompeligen slaap van onvérschilligheid in zake landsbestuur en helaas! al te dikwijls zelfs, eigenbelang. Cxij wilt leeren, studeeren, n opwerken in de kennis uwer moedertaal eerst en dan in de fransche taal,om eens met kalm gemoed en vlaamsche vastberadenheid te wikken en te wegen wat men u voorhoudt, om met woord en pen uwe dnurbare rechten te doen gelden, om volgens verlangen u le knnnen heen en weer bewegen in die samenleving waarvan ge bewezen hebt de hechtste steunpilaren te zijn. En daarom roep ik n toe, jongens, bravo! Nogmaals bravo! «'t Dag'het in 'l Oosten»! Boven deze diiistere nacht van wreedheid en geweld gloort een nieu-'- licht en bakent onze volksbeschaving. Het zielsverheugende schouwspel van het ontlnikend bewustzijn uwer eigenwaarde doet mij des te dieper 't droeve gémis gevoelen aan middelen om u oogenblikkelijk een helpende hand toe te steken. Doch wij hebben de stem van den plicht gehoord, wij hebben zijn waehtwoord vernomen; de handen hebben we aan 'l werk geslagen, eene grootsche taak op touw gezet — ik mag nog vooreerst niet uit de biecht klappen, om n allen, die van goeden wil zijt, ter hulp le komen. In het volgend nummer, hoop ik wel, u desaangaande meer nieuws te mogen mede-deelen, en er op te wijzen hoe we trachten met al ons vermogen u met raad en daad bij te staan. Dat die edele gevoelens u mogen blijven bezielen ; dat uit u, een volk gedije, waarop de komende eeuwen bogen en *t nakroost zegenend staart !

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.