Nr 11 Nagezien door de Krijgsoverheid 2 en 11 Oct. 1917 (N" 859 en 922) 1 en 15 Oktober 1917 De poperingsche Keikop- ^^eX^^PoV)e-rjitjnXcLrs i.rrt^ér ABONNEMENTSPRIJS Poper. Soldaten : KOSTELOOS. Andere soldaten : feQ© fr. •?•*><> Burgers fr. Verschijnt maal te maande BliHEER E. H. Jul. Vanneste, Aalm. D 65 I H. G. Herpelinck, brank. D 195 H. A. Baert, Noordstr., 13, Pop. AAN ONZE LEZERS Ons blad verschijnt soms met eene zekere vertraging. Dit komt grootendeels voort door de schaarsheid van treinen en de nieuice verordeningen der overheid. Ons lezers zullen er loch niets bij verliezen. — De onjuisle adressen, zooals Barneville en Carteret, worden niet meer verzonden. Deze, die ons hun nieuw adres niet be-lorgden, hoeveyi niet te icachten. — Kan ons iemand helpen aan het iiortrel van Gilbert Devos, ïoon van Ileer Schepen Devos ? HET BEHEER. Dn een krijgshospitaal 't Loopt al dooreen in 't Krijgshospitaal : op ens zijn er een twintigtal gekwetsten aangevoerd : daar liggen ze zuchtend of kermend, eenigen zieltogend, anderen kalm en gelaten, tervvijl verplegers en geneesheeren met haast aile mogelijke hulp toe-dienenIn de drukte der bezigheid heeft niemand tijd noch zin om te letten op het akelige van het sc.houwspel. Eerst als al de gekwetsten verzorgd zijn, — de eenen ter rust in een zacht bed, — anderen in de operatie zaal, — een paar, heilaas, zijn reeds dood, — begint meti te bedenken hoe gruwelijk dat al is, en in stille gesprekken jammert men over zooveel leed en lijden en rouw, en men doet gissingen hoe het met dezen of geven gekwetste waarschijnlijk zal afloopen. Even waren al die soldaten ons nog heel vreemd : van nu af zijn het on\e jongens, wier genezing ons ter herte ligt, die wij zullen helpen en troosten zoowel wij het vermogen, wier leven wij met zorg en angst zullen betwisten aan de dood, wier verhakkelde ledematen wij zullen trachten te behouden en te herstellen. Er zijn er waarvan de genezing langen tijd, veel werk, ja last zal vragen : maar dat geeft niets, mits onze jongens beteren. Wij zullen erbij waken, hunne grillen verduldig verdragen, ze kuischen en optooien als moeder haar troetelkind : wij bidden voor hen even ook als zij zelf vergeten te bidden. Genezen zij, dan zijn al onze vermoeinissen beloond : verergert het met hen, wij hebben hertzeer en angst als om eenen bloedverwant. — Gisteren nog hoorde ik twee ziekenverplegers blij en opgeruimd elkaar het nieuws ver-tellen : « Zeg ! de gekwetste die gisteren ingekomen is, zal niet blind zijn : hij begint te zien op zijn linker oog !» — « Te beter. de schamele jongen : en onze nummer tien gaat ook opperbest : sedert zij ne operatie valt de koorts af. » — Beiden gaan voort al praten alsof het van eigen volk ware. Zoo is er troost en kommer, in ruime maat, met gedurige af-wisseling, in ons werk : maar niet alleenlijk met de lichaamlijke herstelling onzer jongens zijn wij bezig : hun zielewee en geestelijk welvaren boezemt ons, — toch eenigen onder ons, — even veel deernis soms of innige vreugde. Meestal is het den priester alleen gegeven eenen oogslag te werpen diep in de herten, en den strijd gade te slaan tusschen goed en kwaad, in het geheim der zielen. Maar ik kan toch iets, vooi maten en vrienden, beschrijven dat wij diep getroffen heeft en dat. hoop ik, voor sommigen eene les zal zijn. Een gekwetste werd bij ons ingebracht, deerlijk verminkt en overstroomd met bloed : hij moest geweldig lijden, want als men hem aanraakte was het al huilen en vloeken. Vloeken, och, wat ijselijk dingen op zulk een oogenblik. Daar zie ik nog den almoe-zenier verlegen kijken : hij poogde den gekwetste op te beuren, te stillen, maar vrucliteloos : hij kreeg enkel vloeken tôt antwoord even veel als de verplegers en doktoren voor hun zorgen. Die gekwetste moest opereerd worden : 't was om leven of dood ; onmogelijk hem te berechten : op dien stond kon hij maar vloeken. — Daar heb ik angstig en vurig gebeden opdat de operatie zou gelukken, want zoo mocht onze jongen, een vlaamsche jongen uit een christelijk midden, niet sterven. Goddank! de operatie liep wel af en 's anderdaags ont-waakte de gekwetste bedaard en beter : hij wierd dan berecht met zijn vol verstand en welgesteld : doch de beternis duurde slechts eenige uren : 't was eene verlichting voor de dood : met den avond begon de doodstrijd, lastig en lang : dat hert kon niet breken ! Maar met al het geweld van dat kloek gestel tegen het bloedbederf kwam ook-de slechte gewoonte van vroeger op : 't was vloeken, vloeken, eenig om hooren ! En zoo stierf hij... ! ('( Vervolgt) E. J. V.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.