N: 3283. Zondag 12 April 1914. 56e Jaar. DE SCHELDEGALM GAZETTE VAN AUDENAARDE HET BLAD VERSCHIJNT WEKELIJKS DEN ZATERDAG. — Men schrijft in bij de Uitgevers BEVERNAEGE GEBROEDERS, Krekelput, -15, en in aile POSTKANTOREN. — De prijs (1er inschrijving per jaar, vooraf betaalbaar is voor BELGIE 3 fr. 75 ; voor FRAIS7KI>!JK en aile BUITENLANDEN 7 fr. 50; voor AUDENAARDE 3 fr.—Alleartikelen en mededeelingen betreffende de i-edactie moeten vrachtvrij toegezonden worden. MenisverzochtdeAnnoncen den VRIJDAG middag te lateD geworden; de prijs is 20c. per regel. Reclamen en rechterlijke aankondigingen 50 centimen per drukregel. — De inschrijvers die hun blad niet wekelijks en op behoo-renden tijd per post ontvangen, worden vriendelijk verzocbt ons er seftens kennis van te geven. Om dit te voorkomen is ook het beste middel het abonnement in het postbureel of aau den briefdrager te vragen, aan wie men niet meer dan de gemelde prijzen moet betalen. Aile toegezondene of terhandgestelde gesehriften die wij in ons blad niet kunnen opnemen worden niet teruggegeven. MEXICO De slag bij Torreon. — De slag bij Tor-reon die over eenige dagen met de overgave der stad afliep, begon vrijdag van verleden week. Eerst werd er een tijd lang, zonder opbouden langs beide kaaten dapper gevochten. Goneraal Villa bestormde zelf de stellingen der regee-ringstroepen bij klaren dage; daar hij er echter het leven van te veel manschappen bij inschoot, besloot hij de stad eerst te beschieten.'s Nacbts werd Torreon door generaal Villa's soldaten weer bestormd en veroverd, verscheidenemalen door den vijand weergenomen en eindelijk door Villa behouden. Naar men beweert waren de kanonniers der regeermgsgezinden schier allen franscben en duitschers. Het terrein waarop de slag geleverd werd was 4 mijlen breed en zoo gelegen dat de meeste gekwetsten niet konden gered worden ; ze zijn dan ook zeer talrijk aan bouger en dorst omgekomen. Te Torreon zelf werden na het inpalmen der stad, een aanial gcvechten in de straten geleverd. Gelukkiglijk werd geen enkel vreemdeling gedood of ge-Jfwest.De regeeringsges;inden hebben eindelijk de stad ontruimd en zijn naar 't zuiden gevlucht. Vrijdag heeft generaal Villa den vluchtenden vijand op 26 mijlen westwaarts Torreon inge-haald, de ach.erhoede uiteen gedreven en 123 soldaten gevangen genomen. Villa schat de verliezen der regeeringstroepen op 2500 dooden en gewonden. Zijn eigen verliezen geeft hij niet op, maar die zullen zeer groot zijn, ook omdat het yei'plegingsmaterieel der opstandelingen zeer onvoldoende was. Hon-derden gewonden zijn door honger en dorst op 't slagveld omgekomen. Er heerschte tijdens den strijd eene ondraaglijke hitte. De troepen, die Huerta onder generaal De Moure tôt ontzet van Torreon had gezonden, hebben hun doel niet kunnen bereiken. Generaal Villa heeft ze bij San Pedro de la Colonais waar een zijner onderbevelhebbers een sterke stelling had ingenomen, tôt staan gebracht. Volgens een correspondent te Mexico, loopen deze regeeringstroepen gevaai1 omsingeld te worden. Generaal Maas is uit Saltillo met 1800 man op weg om hen te ontzetten. In Tampico moet groot walergebrek heer-schen. Sedert negen dagen is de toevoer van water afgesneden en reeds zijn besmettelijke îiektep, vopral pokken, in de stad uitgebroken. De wrecdheden te Torreon. De ooggetuigen verklaren dat generaal V elasco te Torreon, drie Spanjaards heeft doen dood-scbieten, die volgens het schijnt op de troepen hadden gevuurd. De vrouw van een hunner, die beproefde het lichaam van haren man te beschutten, werd rakelings doodgeschoten door het strafpeloton 350 Spanjaards, mannen, vrouwen en kin7 deren, die in eene bank waren gevlucht, waar jij onder de hoede waren van den Amerikaan-schen consul, wqonden de strafuitvoering bij. De oproerlingen hebben te Torreon vier groote kanons en 1900 houwitsers, alsookverscheidene duizenden geweren buit gemaakt. ()e baan, door de regeeringstroepen in hunne vlucht gevolgd, ligt vol weggeworpen wapens en kardoezen. De zieken in het hospitaal zaten in angst, toen zij hoorden dat Villa geen kwartiergaf; Cunard Cummins, de Engelsche consul te Gomez Pala-cio, die na den val der stad het eerst het hospitaal binnenkwam, na over stapels lijkengeklom-men te zijn, steïde hen gerpst. Cummins deelde hun mede, dat Villa hem had beloofd, de gewonden niet te zullen deren. De gekwetsten, die daartoe nog in staat waren, riepen : leve Villa. Een hunner riep het nog literyende en blies toen in de armen van eene verpleegster den la^tsten J)e atmosfeer in Torreon is verpest door den reuk van bloed. J AP A.N De pest. — In een der Duitsche bladen vin-den wij een bericht uit Jokohama — van den 6 maart — over het voortdqren van" de pestbe-smesting in die stad. Ofschoon sinds maanden in die stad niemand meer aan de pest gestor-ven of ziek geworden is, bleef men steeds maar lijken vinden van pestratten. Den 28 februari zou de haven van pest vrijverklaard worden, toen op dien dag weer een aan pest gestorven rat gevonden werd- Den 3 maart vond men er opnieuw drie. Daarom werd bes|oten de voor-zorgs- en bestrijdingsmaatregelen tegen de ziekte door te zetten tôt einde mei. Den 19 september 1913 deed de pest haar intrede in Jokohama, en sinds dien zijn 204 pestratten gevonden (na 1 januari 50). Men vreest voor een weder uitbreken der smetziekte in den herfst. RUSLAND Eene begraving per vliegrnachien. — Een Russische aarts-millionair, Sopornowski, een vijand van allen vooruitgang en die nooit in een automobiel had willen stappen, heeft in zijn testament de volgende buitengewone be-paling gelast : « Ik vermaak 200,000 roebels aan elken per-soon die mijn lijk van mijne woning per vliegrnachien naar het kerkhof zal willen voeren. » De erfgenamen trokken wel wat de lip op toen zij dat hoorden, maar zij stelden zich spoe-dig gerust, denkende dat niemand « gek » ge-noeg zou zijn om zulken onwaarschijnlijken « wil » van den doode uit te voeren. Helaas ! Een jonge luchtvlieger bood zich aan, met name Michel Posow. Hij plaattt: de lijkkist, op zijn tweedekker steeg'op, veronge-lukte bijna bij de landing, beschadigde deerlijk de kist— maartrok de 200,000 roebels op. — Gruwelijke misdaad. — Te Zaritzyn, in het gouvernement Sarotow, vergrepen drie jongelingen zich aan een Joodsch meisje, sleep-ten haar 's naciits naar het kerkhof en nagelden haar aan het kruis eener grafzerk. Zij staken daarop het arme slachtoffer de oogen uit. Personen, die het kerkhof bezochleti, vonden het lijk van het meisje aan het kruis hangen. Tôt hiertoe is men er nog niet in gelukt de schuldigen te ontdekken EN G ES-A NO Plichtbesefvan een stervenden wisselwachter. Aan de statie van Kirby-Stephenson, op de Noord-Oostersspoorlijn, moesten al de treinen gedurende meer dan een h a 1 f uur stoppen, daar de seinen zonder oogenschijnlijlce reden geslo-ten waren. Men begat' zich naar de plaats waar de wisselwachter zich bevond en trof dezen dood aan. De ongelukkige was door eene geraaktheid getroffen. Zich zwak voelende worden, had hij den tijd gehad de seintoestellen af te sluiten om aile on-gevallen te voorkomen. FRANKRIJK Politieke moord te Parys. De président der republiek getuigt De heer Ferrichon, eerste voorzitter van het Hof van Beroep, vergezeld van een griffier, begaf zich naar het Elysée om de getuigenis te gaan hooren van den président der republiek, in zake den mnord op den heer Calmette. Tôt hiertoe werd er, over deze getuigenis, nog nietde minsteofficieeleaanduiding gegeven. Er wordt nochtans verzekerd dat de heer Poincaré bevestigde dat de heer Caillaux hem op den morgend van den dag dat de misdaad plaats had, kwam spreken over de polemiek die den heer Calmette tegen hem voerde. De président trachtte den heer Caillaux te bedaren, doch deze bleef de meening toegedaan dat Calmette gebruik zou maken der brieven, die hij in zijn bezit had- Het procès van mevr. Caillaux. Een blad zegt te weten, dat de openbare debatten van het procès van mevr. Caillaux, welks procès, hetzij in juni, het zij na de groote vacantie, zal voorkomen, geleid zullen worden door den raadshecr Couinaud, denzelfde, die met zooveel kracht en takt het moei< ljke p:oses der auto-bandieten geleid heeft. Het openbaar ministerie zou waargenomen worden door den procureur-genenaal in eigen persoon en dus niet door een advocaat-generaal, maar, op het oogenblik dat het procès voor zal komen, zal het ambt van procureur-generaal bij het Pary-sche Hof reeds niet meer bekleed worden dotir den huidigen titularis, den heer Fabre. Deze zou ontslag nemen. Tôt procureur-generaal bij het Parysche Hof zou dan benoemd worden de huidige raadsheer in het hof van verbreking, de heer André, oud-bestuurder der crimineele zaken aan het ministerie van justitie. Zoo zou het dan de heer André zijn, die het rekwisito-rium tegen mevr. Caillaux zou uitspreken. De zaalt Rochette. Zaterdag werd er in het Elyseum een mini-sterraad gehouden onder voorzitterschap van den président, den heer Poincaré. De ininisters hebben gesproken over de zaak Rochette, doch er werd geene beslissing genomen, aangaande de maatregelen welke dienen genomen te wor den na de bespeking van het verslag van den heer Jaurès in de Kamer. De minister van justitie is belast geworden te doen onderzoeken in hoever debetrokkenmagistratenplichtig zijn. Men denkt algemecn dat de heer Fabre zijn ontslag zal geven. Wat de heer Birault de l'isle betreft, die onafzetbaar is als voorzitter van het beroepshof, men zal onderzoeken of men hem moet doen verschijnen voor den hoogeren raad der magistraten. * * Den 16 maart laatst, dag der moord, werd er 's morgends, in het. Elysée, een ministerraad gehouden. De heer Caillaux vroeg om den heer Poincaré eenige oogenblikken alleen te mogen spreken, waarin de président gereedelijk toe-stemde. De heer Caillaux deelde hem zijne vrees mede over de mogelijkeafkondiging zijner brieven, die in handen van den heer Calmette geraakt waren. De heer Poincaré stelde den heer Caillaux gerust en verzekerde hem dat de heer Calmette zoo iets nooit zou doen, daar hij te beleefd en te deftig is om eene vrouw te beleedigen, met brieven bekend te maken, die haar door haren man gestuurd werden. De heer Calmette zou steeds op 't politiek terrein blijven. De heer Caillaux kon echter niet gerust ge-steld worden. Hij beweerde uit de beste bron vernomen te hebben, dat Calmette van zin was eerstdaags zijne brieven bekend te maken. En, in gramschap ontstoken, riep Caillaux uit : « Indien Calmette het durft doen, dan zal ik hem vermoorden ! » Caillaux verliet zeer opgewonden hetkabinet van den président. Deze ontving 's namiddags den heer Doumer-gue, voorzitter van den ministerraad, en ver-telde hem het geval van Caillaux. De heer Doumergue beloofde op zijne beurt ailes in het werk te stellen, doch toen hij het Elysée veiliet trad mevr. Caillaux reeds den « Figaro » binnen en eenige oogenblikken nadien was de heer Calmette vermoord. M. Caillaux is donder.dag voorlaatst bij den onderzoeksrechter geweest, waar hij bij hoog en bij laag beweerde vast overtuigd te zijn, dut Calmette zijne brieven ging afkondigen. Ten bewijze, dat de heer Caillaux de open-baarmaking zoo zeer kon vreezen, deelt men mede. dat in een dezer brieven onder anderen den volgenden zin zou voorkomen, die herinnert aaneenefraseuit een minnebrief van Gambetta : « Wat kan de republiek mij schelen, als gij mij maar lief hebt. » Caillaux vertelde aan den rechter zijn ondet'-houd met den heer Poincaré en vroeg dat deze als getuige zou opgeroepen worden. De onderzoeksrechter stemde hierin toe en gaf den procureur, den heer Lescouvé, bevel den président der republiek te dagvaarden. Doch, hoemoest dat gedaan worden? Kan men een président der republiek, het Staatshool'd, verplicbten in een procès te getuigen ? Daarvan was erin Frankrijk nog geen voorgaande. De procureur en de magistraten wisten niet goed wat. aangevangen, toen de heer Poincaré zelf, wien ailes ter oore gekomen was, hen uit de moeielijkheid kwam redden. « Ik ben de eerste njagistraat van het land, zegde hij, en als dus-danig hoef ik den allereerstén plicht van elken burger te vervullen : de waarheid zeggen in het belang der gerechtigheid. » M. Ferrichon, begaf zich dus zaterdag naar het Elysée om er den heer Poincaré's getuigenis op te nemen. De président legde den eed af en vertelde zijn onderhoud met Caillaux, zooals wij het hooger mededeelen. De getuigenis van d'heer Poincaré werd geschreven en de président ondertee-kende ze. — Twee halsrechtingen. — Te Vesoul werden maandag morgend twee ter dood veroorc deelden onthoofd : de bakkersgast Piccinelli, die den 26 september zijnen meester te Lure vcrmoordde, en dezes vrouw poogde te dooden; en een genaamde Rvitetter, die te Belfort de doehter van zijn meester vermoordde. Voor dag en dauw werd de guillotien voor het gevang opgetimmerd. Ten 4 1/2 ure werden de ter dood veroordeelden gewekt. Beiden woonden de H. Mis bij. Ten S ure 9 werd Piccinelli buiten gebracht en naar het schavot geleid. Hij kustte het kruisbeeld, dat een priester hem toe-reikte. De beulsknechten wierpen hem op de plank en Deibler liet het mes vallen. Een em-mer water werd over de bebloede plank gego-ten, terwijl Kvitetter buiten gebracht werd. Deze wankelde, kuste het kruisbeeld en staarde dan met verwilderde blikken de guillotien aan. De beulsknechten grepen hem vast en wierpen hem op de plank. Kvitetter bood hevigen tegen-stand, doch hij zat spoedig met het hoofd in de I ! I plank vastgekneld en het mes viel een tweede maal. Door de geweldige zenuwspanning on-derging het onthoofde lichaam nog een gewel-digen schok, zoodat het van de plank nevens de lijkenmand plofte. Dit verwekte een pijnlij-ken indruk op de menigte. — Gelieimzinnige moord. — Woensdag morgend om 10 1/4 ure, heeft men de 31 jarige Suzanne Jacquillard, wonende te Dijon, ver-worgd en met een prop in den mond als lijk in hare kamer aangetroffen. De misdaad moet daags te voren, rond 7 1/2 ure 's avonds, gepleegd zijn. Inderdaad, rond dit uur heeft men in de kamer van deze vrouw, eene woordenwisseling gehoord. Mev. Jacquillard was sedert een jaarwedawe. Men denkt zich hier voor eene driftmisdaad te bevinden, te meer daar er niet het minste voor-werp uit de kamer verdwenen is. Stoutmoedige poging tôt diefstal en moordpoging te Brussel. Zaterdag avond, rond S 1/2 ure, kwam een zindelijk gekleede heer in den goudwinkel van den heer Léo Rosseels, Nieuwslraat, te Brussel, en vroeg om eenige gouden, met edelgesteenten versierde dasspelden te zien. De juwelier haal-de eenige schrijnen uit de uitstalling en legde deze op de toonbank. De onbekende bezag nauwkeurig de juweelen, doch vond zijne keus niet. Op het oogenblik dat de heer Rosseels zich bukte om andere dasspelden uit de uitstalling te nemen, bracht de onbekende hem twee ver-schrikkelijke slagen op het hoofd toe, bij middel eener matrak, voorzien van een looden bol. Het bloed gulpte uit de twee diepe wonden en spatte de niet al te breeden winkel rond. Het slachtoffer, alhoewel door de slagen schier be-dwelmd, had nog het bewustzijn de voordeur te 1 sluiten en den kwaaddoener, die gekomen was om den winkel te plurideren en niet voor eene 1 moord zou teruggedeinsd hebben, om zijn ! doel te bereiken, vast te grijpen. Eene korte worsteling ontstond, tijdens dewelke een deel ! der glazen afsluiting van de uitstalling brak. ' Op hetgerucht kwam mevr. Rosseels toege-sneld en op dezes hulpgeroep schoolde weldra de menigte voor het huis samen. De dader wilde vluchten, doch werd door het volk vastgegrepen en, zooals hij het ver- ' diendp, vrij onzacht behandeld. Politieagenten kwamen toegesneld en de ellendeling werd in hunne handen overgeleverd en naar het com-missariaat der 4e afdeeling overgebracht. Het slachtoffer. Middelerwijl diende men het slachtoffer, dat overvloedig bloed verloor, de beste zorgen toe. De heer Rosseels werd vervolgens naar het St Jansgasthuis gevoerd, waar de geneesheeren bevonden, dat de wonden, alhoewel ernstig, geen doodsgevaar opleverden. Na het noodige verband gelegd te hebben, oordeelden de geneesheeren den toestand van den gekwetste vol-doende om zijne overbrenging naa"' zijne bij-zondere woning Noordlaan, toe te laten. De dader. Door den opoliiitifflcier Leroy ondervraagd weigerde de bandiet eerst te antwoorden op de gestelde vragen. In zijne zakken vond men den stok met looden knop en een geladen pistool. Na eenigen tijd, evenwel, deed de kerel zich kennen. Hij zegde René Vande Maele te heeten, wonende Heyvaertstraat, te Molenbeek. Bekentemssen, Na eenige uren opgesloten te zijn geweest, werd de dader nogmaals ondervraagd door den officier van politie Leroy, en hij deed alsdan bekentenis. Over zijne daad schecn hij niet de minste wroeging te hebben. René Vande Maele zegde sinds lang het inzicht te hebben een slag te wagen. Uit zijn dienst als magazijnier in een han-delshuis ontslagen, had hij sedert maanden te vergeefs eene andere betrekking gezocht. De ellende bedreigde hem, en niets aan zijne le-venswijze willende veranderen, moest hij door een of ander middel aan geld geraken. Hij had dus het oog geslagen op den goudwinkel van den heer Rosseels, waar hij voor meer dan 200,000 fr. diamantenhad kunnen stelen,ware zijn aanslag gelukt. De jongeling, die tôt dusverre van onbespro-ken gedrag was, had nooit iets uitstaans met het gerecht. Hij was nog in het bezit, op het oogenblik zijner inhechtenisneming, eener som van 23 frank. De politie deed huiszoeking te zijnent, in de Heyvaertstraat, doch er werd niets verdacht gevonden. De toestand van het slachtoffer. Uit inlichtingen, zondag morgend ingewon- ' nen, blijkt dat de wonden van den heer Rosseels, alhoewel diep, niet het minste gevaar '• voor zijn leven opleveren. Doch zij doen het ' slachtoffer veel lijden, zoodat hij een slapeloo- ' zen nacht heeft doorgebracht. Zaterdag avond was op last van het parket, 1 de wetsdokter Heger bij den gewonde gekomen v om de kwetsuren te onderzoeken en verslag uit £ te brengen aan het gerecht. - —- — I Moorddadige aanranding ie Lokeren. Het gehucht « Oude Bosch », te Lokeren, r gelegen op anderhalf uur van de stad, op de 0 grensscheiding van Lokeren en Seveneecken, werd zondag avond door eene moorddadige z, aanranding in opschudding gebracht. p Herbergtwist. Eenige jonge mannen bevonden zich in eene d herberg van het gehucht Meest allen hadden b reeds te veel gedronken en verkeerden in eene a; twistzoekerige stemming. Het duurde dan ook al niet lang of ze gingen aan 't ruziemaken. Het z< eene woord lokte het andere uit, zoodat het. weldra volop twist en krakeel was. Nadere bijzonderheden. g( Het onderzoek heeft maandag avond tôt rond zi 5 ure geduurd. Door de tegenstrijdigheid der gi jetuigenissen, bleef ailes eerst duister. Het d jarket is er echter in gelukt Iicht in de zaak te gi jrengen. Zeggen wij eerst dat er geen spraak vi neer is van een moorddadig gevecht, maar wi 1 ni ran eene laffe, verrad rlijke aanranding. m Het onderzoek heeft uiigewezen, dat 't slacht- >ffer, Casimir Leyn met niemand ruzie heeft ki jehad. Zondag avond, rond 8 ure, ontmoette di -.eopold Eeckhout hem, nabij de herberg « Het bl Scherpei. » Het slachtoffer zegde : « 'k Geloot ai lat er verraad is ». Hierop ging eerstgenoemde is jinnen, terwijl Leyn buiten bleef. st Nauwelijks was Leopold Eeckhout binnen of Fi îij hoorde verdacht gerucht. Samen met den b( îerbergier Theoliel Van Trappen en Leopold fa ;n Theofiel De Kezel ging hij zien. Op enkele jtappen van de deur vond men Casimir Leyn h( ;en gronde liggen. Uit eene diepe wonde aan ze îet hoofd, vloeide bloed en de ongelukkige gaf w »een teekeu van leven meer. d< De eerste vermoedens vie.len op C. D. M. en a| H. C..., die met het slachtoffer in eene herberg di »ezien waren. Zij werden dan ook in den voor- niddag gevangen genomen, doch wisten van to liets. Latervernam debevelhebber dergendarmerie to ran Lokeren dat zekere De Mever verteld had, d: lat de genaamde Léon Van Eeckhout, 22 jaar zc 3ud, werkman in eene houtzagerij te Gent., hem di n de herberg van Troch was komen zeggen : le « 'k Heb het « Casse » daar gedraaid » Aan de di suster van H C... had Van Eeckhout verteld : « Casse is daar op 'nen arduinsteen gevallen. Zijn kop ligt open. » Van Eeckhout werd dan Dok aangehouden, alsmedezekere Léonard H..., . 3n Jozef R. van Cslcken Het parket heeft kunnen vaststellen dat deze drie laatsten in de herberg van Fiers waren, toen Casimir Leyn er wegging. Kort nadien zijn Van Eeckhout en Léonard H... langs achter weggegaan. 't Is dan dat de moorddadige aan- * randing gepleegd werd. ai Uit al de getuigenissen bleek welhaast dat 11 L. Van Eeckhout de bijzonderste plichtige was. K Alhoewel hij looehende werd er tegen hem een aanhoudingsmandaat afgeleverd. Al de andere " verdachten werden in vrijheid gesteld. M Maandag avond, om 7 ure, vertrok 't parket. 'E De vermoedelijke dader werd naar de gendar- v; merie van Lokeren overgebracht, van waar hij n rond 9 ure naar het gevang van Dendermonde gevoerd werd. Vcoraleer uit de brigade te ver-trekken, bekende hij Casimir Leyn te hebben afgewacht met Léonard H. Het wapen der misdaad. Men heeft het wapen der misdaad terugge- \ vonden. 't Is een dikke knuppel, omstreeks een n meter lang. Hij werd in drie stukken terugge- S' vonden achter de herberg Fiers, 't Is daar dat s> de aanranders den knuppel hadden genomen. d Men maakt aldaar eenen pomput, werk dat door k de aanhoudende regens thans stil ligt. De pomp steekt voorloopig in den put en is door stukken g bout geschoord. Een der stokken hebben de iinranders voor hun moorddag werk er afge-;rokken. Dit wapen is op het parket neergelegd. Opstand tegen de gendarmen. Vooraleer de gendarmen van Overmeire en Loochristy ook ter plaats waren, hadden de okersche gendarmen de handen vol. Zekere Theophiel Buyst, maakte van de om-itandigheid gebruik om den bevelhebber der irigade allerhande moeielijkheden aan te doen. lij protesteerde tegen de aanhouding van Léon ?an Eeckhout en versperde op aile mogelijke vijze den weg, De kerel, die zich uit de voeten vist te maken, toen er versterking kwam, zal treng vervolgd worden. — le drievoudige moord der Zalmstraat, te Gent. Dragomir Niketich werd maandag ander-laal langdurig in het kabinet van den heer nderzoeksrechter onderhoord. In den loop dezer week zal de heer onder-jeksrechter VanGinderachter nog verscheidene ersonen uit Brussel en Gent aanbooren. Niketich's verstandige vermogens zullen on-erzocht worden, zoo werd door het parket îslist, die daartoe drie krankzinnigendoctors induidde. De heer onderzoeksrechter wil zijn onderzoek io degelijk mogelijk toegelicht zien. De toestand van mevr. Bonting. De toestand van mevr. Gustaaf Bonting, iboren Marie De Cock, de eenige nog in leven jnde der drie slachtoffers, nog steeds in het isthuis verzorgd, betert voortdurend. Dewon-;n van het slachioffer helen uitstekend en de iestelijke vermogens komen sti'aan terug. De ouw heeft echter, gelukkiglijk voor haar, nog et de minste herinnering van de gruwelijke isdaad. Dinsdag, rond den middag, toen zij 't bezoek eeg van haar man, vroeg zij hem naar haar ichtertje. de kleine Frida I Vreeselijk oogen-ik voor den diepbetreurden heer Bonting. Met gewend hoofd, antwoordde hij : « De kleine bij moeder ! » Dit scheen de zieke gerust te îllen. En, de arme man had niet gelogen : •ida is inderdaad bij hare grootmoeder ; de ;ide lichamen rusten, zijde aan zijde, in den miliekelder op het kerkhof der Heuvelpoort. Dinsdag namiddag kreeg mevr. Bonting ook :t bezoek van haar schoonbroeder. Aan dezen gde zij onder meer, dat « ze nog niet sterven ilde, dat zij er nog te sterk van doen was voor ! kleine », en meteen gaf ze hem twee oranje-ipelen, om aan de kleine Frida te overhan-gen ! Woensdag morgend was de beterschap nog egenomen, Thans beperkt men de bezoeken aan de zieke t het strikte minumum, daar men bevreesd is it ze meer en meer naar haar kindje vragen u, zich, door een of ander woord, de toedracht '.r misdaad zou herinneren, wat bij de herstel-nde een schok zou teweeg kunnen brengen, e noodlottige gevolgen voor haar hebben zou. r jan < Verslag over het Muziek-onservatorium van Audenaarde Vervolg van het proces-verbaal van 28 Juni i8S3. In zitting van 28 Juni 1883. deelt de heer aul Raepsaet, dd. Secretaris-Schatbewaarder, in de commissie der muziekschool de rekening ede voor den jaargang 1882, die met een ali van 822,87 fr. sluit. De commissie beslist een dubbel van deze ikening te zenden aan de heeren Gevaert en iry, met voor ieder een brief bij om hun uit te ggen dat, zonder de geldelijke tusschenkomst in den Staat, het Conservatorium van Aude-jarde niet meer kan blijven bestaan. Ziehier den inhoud dezer brieven : Audenaarde, den 29 Juni i913. Mijnheer de Voorzitter, In zitting van 28 dezer maand, heeft de mimissie der muziekschool hare rekening voor 882 vastgesteld, waarbij hierbij een afschrift. ie rekening sluit met een malivan 822,87 fr., >m die voorschoten werd door den secretaris-;hatbewaarder, M. Paul Raepsaet, ten einde e twee eindjes van 't jaar te kunnen aaneen-noopen.In tegenwoordigheid van dien deficiet en ah evolg aan den brief, dien M. Raepsaet de eer B E! 1ST VOORGEVOEL ■wvW\AAAAAVW-,< ■■ Op het laatst der vorige eeuw had een koopraan, Schreuder genaarnd, te T., zijnen bande! i n ruw ijzer tôt eene aanzienlijke hoogte gebracht. Hij was sedert jaren we-duwnaar en had slechts eene doehter, Mar-celline, die 25 jaren oud was en menig huwelijksvoorstel had af'gewezen, om bij haren vader te blijven, zijne levensdagen te veraangenamen en|hem in zijn beroep be-hulpzaam te zijn. Zij kweet zich zoo goed van hare taak, dat de vader er geen bezwaar in zag haar gedurende zijne alwezigheid de leidingvan zijnkantoortoetevertrouvven Den 24 december 1788 was zij alleen en las bij herhaling eenen brief, waarin de vader haar berichtte dat hij te P. eene be-langrijke bestelling bekomen hebbende, de bronnen opspoorde van waar hij eene zoo groote partij rnetaal zoo verkrijgen. Alvorens het meisje zich ter rust begat, besloot zij tôt eene laatste wandeling, zooals zij elken avond gewoon was. Van een lan-taarn voorzien en door den hond vergezeld, doorzocht zij het huis, zolders en pakhuis, en was in den hoftoen het 10 ure sloeg. Met vasten stap doorwandelde Marcelline dien, en slechts het gedruisch harer voet-stappen brak de nachtelijke stilte af. Eens-klaps kwam het haar voor als drong door een boschje een kreet tôt hare ooren door en aan haar oog vertoonde zich, niet als eene verschijning, maar als een stoffelijk wezen, haar varier, worstelende met twee bandieten die hem hadden overvallen en met stokken sloegen. De vader viel neder, aan het hoofd gewond ; toen verdween het vreeselijk tooneel even spoedig, en Marcel-line moedig op 't boschje toesuellende, vond het donker eenzaam en stil. De hond had niet geblaft of eenigteeken van onraad gegeven; hij had blijkbaar niets gezien of gehoord. Allés in den hof was in orde, geen spoor van verwarring was er te bespeuren. Welk een vreeselijke droorn, zeide Marcelline bij zich zelve, zoodra zij hare gedach-ten weder meester was. En loch waak ik ; mijne oogen zijn open, mijn hartklopt, ikheb mijn voile bewustzijn. 1s het een voorgevoel dat op wo.iderbare wijze een stoffelijken vorm heeft aangenomen? Is het eene geheim- zinnige tijding. Zou vader in gevaar ver-keeren ? Zij ging in huis en bracht den nacht in groote onrust en opgesvondenheid door. Bij het aanbreken van den dag begaf zij zich naar den pastoor, een vriend des huizes. De grijze priester deed ailes om het meisje gerust te stellen, raadde haar ernstig aan die gedachte te verwijderen en ontijdige vrees uit het hoofd te zetten ; hij wees haar op de liefderijke voorzienigheid, die over haren vader waakte. Door die vertroostende woorden gerust-gesteld, verbande Marcelline eenige uren haren angst; maar deze nam later zoodanig toe, dat zij des anrierendaags besloot aan een ouden bediende huis eu hof toe te vertrou-wen en haren vader op z'jne reis te volgen, Toenmaals reisde men, zelfs met extra-post niet spoedig. Ofschoon goedwillige postillons de paar ien aanspoorden, konden zij, door de slechte wegen, onze reizigstei eerst in twee dagen te P. brengen. Ver-moeid en af'gemat trad zij de zaal van bel logement binnen, waar de kolossale sohoor-sieen van dien tijd door eene menigte gaster omringd was, die bij de felle kourie erw verkwikkende warmte zochten. Niemar.c schoof een weinig op, om de onbekendt een plaatsje te verschaffen. Gelukkig voor Marcelline, welke ondanki hare schijnbaar kinderachtige meeningen, niet ongevoelig bleek te zijn voor de streng-heid des klimaats en de onbeleefdheid der gasten, hief een klein oud man die in een hoekje zat het hoofd op en riep, het meisje ziendc, uit : —Ei, ei ! Hoe komt gij hier ? Kom nader bij het vuur, Marcelline ! vervolgde de man opstaande en het meisje zijnen stoel aan-biedende. Waarlijk, van aile mensohen had ik het minst u alhier verwacht. Gij moet veel rnoed en een groot doel hebben om bij zulk weer te reizen. —1k, ik reis naar P., waar mijn vader is. Hij heeft in de laatste dagen niet van zich laten hooren, en daarom reis ik hem na ; ik vermoed dat hij mijne zorg noodig heeft. — Als dat het geval is, kunt gij getroost naar T. terugkeeren. Uw vader is zeer wel-varend ik sta daarvoor in, dewijl wij te za-men van P.zijn gekomen. Wij hebben eenen dag met elkander doorgebracht en er is nauwelijks eene week verloopen dat hij mij verliet, om te C, aankoopen te doen, waai ik hem weder zou ontmoeten. — Is vader te C. ? — Te C. of in een 'bergwerk in den om-trek.Marcelline gaf zich met gebogen hoofd aan hare droombeelden over. Bij zich zelve zeide zij, dat zij eene zottin was, die zich zonder genoegzame reden verontrustte. i men haar gedrag ten kwade kon uitleggi Paste het haar het land te doorreizen i eene ingebeelde vrees, om eenen droom ! Eenige dagen later zien wij Marcell niet meer in een rijtuig, maar op de on, baande wegen te paard ; zij is niet m alleen aan hare treurige gedachte overg< ten maar door eenen ruiter, den eerlijl Sender vergezeld. De nacht breekt aan, zij haasten zich eene herberg te bereik een huis op den top eens bergs gelegen. Daar gekomen stapte zij af en treden ei kamer binnen, ruimer maar niet zoo zin lijk als die van de vroeger vermelde h berg. Het vertrek was bijna ledig ; slec aan een tafeltje ter zijde zitten twee muile; drijvers met breed gerande hoeden op ( blauwachtigen grond hunner gelapte kie is het slijk der met ijzerers bedekte wej vermengd met het stof der gebrande kol een bewijs dat men in de nabijheid is ■ ijzersmelterijen en kolenbranderijen. Somber en mismoedig zetten de reizig zich aan eene andere tatel neder. — Moed gevat, Marcelline ! brak Sen' het stilzwijgen af. Gun u eenige rust neem wat voedsel ; gij zijt vermoed en h versterking noodig. Het meisje hoorde de bemoedigei woorden niet. Zij staarde onafgebroken )at de twee muilezeldrijvers, die hun avondmaal sn. gebruikten, en op de vijf personen die het- sm zelfde bedrijf uitoefenden en langzaam zich | bij de eerste schaarden. ine De oude man volgde derichting welke de ?e- oogen van het jonge meisje hadden geno- ser men, en zeide: la- — Ik begrijp den afkeer dien de aanblik, ;en het gedrag en de gesprekken dezer onbe- en schaafde lieden u veroorzaken ; maar bedenk 3n, dat wij door woeste streken reizen en in die herbergen het gemak niet kunnen vinden me dat wij zouden wenschen. Wij moeten het de- derhalve voor lief nemen met deze kamer. er- — Ik acht mij om het laatste gelukkig, hts waarde Sender. :el- Nu ik deze menschen nauwkeurig gade len sla vervolgde zij fluisterend, maakt een len duister vermoeden zich van mij meester. ;en Vindt gij niets opmerkelijks in het gelaat 3n. van den grootste ? 'an Sender beschouwde den aangeduiden persoon nauwkeurig, doch vond niets bui- ers tengewoons in hem ; en het zou inderdaad moeilijk zijn in de gelaatstrekken eens mans ier die zich met het kaartspel onledig houdt, en eene meer dan dagelijksche uitdrukking te ebt onderscheiden. Wordt Voortgezet,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.