Nr3269. Zondag 4 Januari 1914. 56eJaar. GAZETTE VAN AUDENAARDË HET BLAD VERSCHIJNT WEKELTJKS DEN ZATERDAG. — Men schrijft in bij-de Uitgevers BEVERNAEGE GEBROEDERS, Krekelput, 15, en in alle POSTKANTOREN. — De prijs der inschrijving per jaar, vooraf betaalbaar is voor BELGIË 3 fr. 75 ; voor FRANKRIJK en alle BUITENLANDEN 7 fr. 50; voor AUDENAARDË 3 fr.—Alle artikelen en mededeeiingen betreffende de redactie moeten vrachtvrij toegezonden worden. MenisverzochtdeAnnoncen den VRIJDAG middag te laten geworden; de prijs is 20c. perregel. Reclamen en rechterlijke aankondigingen 50 centimen per drukregel. — De inschrijvers die hun blad niet wekelijks en op behocrenden tijd per post ontvangen, worden vriendelijk verzocht ons er seffens kennis van te geven. Om dit te voorkomen is ook het beste middel het abonnement in het postbureel of aan den briefdrager te vragen, aan wie men niet meer dan de gemelde prijzen moet betalen. Alle toegezondene of terhandgestelde geschriften die wij in ons blad niet kunnen opnemen worden niet teruggegeven. JAPAN De hongersnood. — Groote ellende, voorkomende in vele streken, ten gevolge van de mislukking der oogsten en door de weinige opbrengst van het visschen teistert de bevolking. De hongersnood is vooral groot in det NoordWesten van het land. In talrijke streken en dorpen is de opbrengt van den oogst | nul». Hoe meer de sneeuw toeneemt hoe grooter de hongersnood wordt. Men meldt dat de regeering eene som zal gebruiken van 16 millioen 500,000 frank om de hongerlijdenden ter hulp te komen. Eene der uitslagen van deze treurige hongersnood is de talrijke dagelijksche aankomsten in Tokio van troepen jonge meisjes, die door hare ouders worden verkocht, ofwel zich zelf te koop bieden. Er wordt krachtig opgekomen tegen die soort menschenverzending. AMERIKA Bene ijselijke ramp. — Den vooravond van Kerstmis gebeurde te Calumet, in den staat Michigan, een ijselijk ongeluk. Calumet is eene mijnwerkersstad, grootelijks door italianen en andere vreemdelingen bewoond. Ongeveer 700 mijnwerkers en hunne families waren in de «Italian Hull» vereenigd, waar opeen verhoog, een Kerstboom geplant was. Op 't oogenblik dat de kinderen vooruitgekomen waren en een groep vormden om hunne geschenken te komen halen, riep een onbekende :«Brand! Brand!». Er was evenwel geen spoor van brand te zien, doch eene onbeschrijfelijke verwarring ontstond tusschen het publiek. Mannen en vrouwen grepen hunne kinderen en snelden naar de deur. Andere kinderen volgden de menigte. Een ijselijk gedrang ontstond en een hartverscheurend gehuil en geschreeuw werd gehoord. Dit ijselijk tooneel duurde slechts eenige minuten. De politie en de pompiers kwamen naar de plaats der ramp gesneld ; zij drongen langs de vensters in het gebouw en begonnen de gekwetsten van de dooden te scheiden. Aan den voet van den trap lag een hoop lijken >Een groot getal slachioffers hadden den dood in den gang gevonden. De slachtoffers waren meestal kinderen : zestig op drie en tachtig dooden ! De lijkjes werden in de zaal op de stoelen gelegd, en hartverscheurende tooneelen hadden plaats wanneer de ouders de doodgetrapte of doodgedrongen kinderen kwamen herkennen. Het gebouw was over vijf jaar opgericht en werd beschouwd als op voldoende wijze tegen alle ongelukken gewaarborgd. Er ziju verscheidene uitgangen en de trap was 2 meters 50 breed; er waren ook verscheidene reddingtoestellen. Ongelukkiglijk dacht daar niemand op. Het is de grootste ramp die men in de Vereenigde Staten beleefd heeft, sinds den brand van den Iroquois Theater, waar, over tien jaar, vijf honderd menschen het leven verloren. De ramp zou aan 72 slachtoffers het leven gekost hebben. De ware oorzaak is nog onbekend; sommige lieden schrijven de ramp toe aan de handelwijze der werkstakende mijnwerkers, die met de andere bewoners der stad in gedurige vijandschap leven. M Mayer, voorzitter van den Mijnwerkersbond van 't Westen, die zich te Calumet bevindt, waar hi] de werkstaking bestuurt, heeft vrijdag voorlaatst aan M. Wilson, president der Vereenigde-Staten getelegrafeerd om te vragen dat hij een onderzoek zou bevelen. M. Mayer beweert dat de ramp aan kwaadwilligheid te wijten is. De minister van arbeid van den staat Michigan heeft zijn eersten secretaris naar Calumet gezonden om de vijandschap te stillen, die tusschen de inwoners en de werkstakers bestaat. Een der pompiers van Calumet geeft eene hartverscheurende beschrijving van het tooneel dat hij een'ge minuten na de paniek bijwoonde. Gekomen aan den trap nabij den uitgang der zaal, waar het kerstfeest plaats had, zag hij een' hoop verwonde en vertrapte lijken liggen, die schier tot aan het gewelf reikte. Een knaapje greep de hand van den pompier smeekend om gered te worden. Doch wanneer het bovenlijf van het ongelukkig kind ontzet was bleven de beenen aan een hinderpaal haperen, en voor dat de pompiers den armen jongen onder den hoop lijken en stervenden konden uithalen had hij reeds opgehouden te leven. Een andere pompier kon een knaap redden die eene vrouw, rechtstaande tusschen de lijken ingesloten, in de armen gedrukt hield. Zoodra men haar het kind ontnomen had, stierf de vrouw. De damen die het kerstfeest ingericht hadden, gaven blijken van groote koelbloedigheid; zij hepen naar de piano en begonnen te spelen en te zingen; ongelukkiglijk bleven hunne pogingen, na de verwarring te stillen, vruchteloos. Verscheidene mannen, die zich tusschen de aanwezigen bevonden, verloren hunne tegenwoordigheid van geest niet, doch zij waren in minderheid. De meeste mannen verloren het hoofd en vergrootten nog het ontzettend gedrang. Een man die poogde het gedrang tegen te houden, werd doodgepletterd. Meestal de kinderen stierven vertrapt. — Ben blauwen diamant. — Een diamant die men zegt de schoonste licht blauwen diamant der werpld te zijn, werd tijdens de Kerstfeesten, tentoongesteld in de vitrien van een juwelier van de Vijfde Avenue, te New-York. Deze diamant wordt geschat op eene waarde van 1,500,000 fr. hij weegt 400 karaat meer dan de blauwe diamant van Hope, die befaamd geworden is omdat hij zijne bezitters nooit geluk bijgebracht heeft. Men heeft den kostelijken steen onlangs in Afrika gevonden. MEXICO De burgeroorlog. — De burgeroorlog schijnt in Mexico alle menschelijk gevoel tusschen de bevolking uitgeroeid te hebben. De barbaarschheid keert in dit nog grootendeels half beschaafd land, terug ! Bij de talrijke benden, die thans plunderend en verwoestend het land afloopen, bevinden zich 700 knapen van 11 tot 16 jaar. Deze kinderen weten niet wat vrees is; zij trekken op tegen iederen vijand, onverschillig of zij voetvolk, ruiterij of geschut tegenover zich hebben. Zij loopen storm onder een kogelregen bergop bergaf. Niets weerhoudt hen. Slechts een gebrek hebben zij: zij schieten slecht en verspillen dus veel munitie. Maar enkele knapen schieten vrij goed. Zoo bijvoorbeeld, de 14 jarige « Cabo Chiquito », (kleine korporaal), die te Ojinaga viel, na eerst elf soldaten van het regeeringsleger te hebben neergeveld. Een andere knaap, de 12 jarige José Blanco, had deelgenomen aan vier groote veldslagen, en werd ten slotte doodgeschoten door de regeeringstroepen. Dit doodschieten van kinderen werd zoowel door de regeeringstroepen als door de opstandelingen met ijver bedreven. De muiters brachten, na de inneming van Gomez Palacio, zestig gevangenen ter dood. De meesten waren kinderen van 11 tot 14 jaar. Zij werden in groepen van 15 doodgeschoten, en de meesten ondergingen hun lot met vertoon van flinkheid. De terechtstelling vond plaats, omdat de jongens, door verraderlijk zwaaien met de witte vlag, regeeringstroepen in eene hinderlaag hadden gelokt. Deze kinderen verwilderden tot de wreedste en onmenschelijkste wezens. Zij dooden om het genot van te dooden ; ouden van dagen en gekwetsten worden door hen afgemaakt. Zij vragen als een gunst om te mogen deelnemen aan het voltrekken van doodvonnissen. Een Amenkaansch blad deelt een foto mede waarop een groep naakte kinderen in eene rivier staan. Zij smeeken, de handen omhoog houdend, om genade. Op den stroom ziet men lijken afdrijven van doodgeschoten kinderen. Als toelichting staat onder de foto, datde ouders reeds waren doodgeschoten, toen de foto genomen werd. RUSLAND Geweldige sneeuwstorm. — Saratof, 30 december. — Ten gevolge van een sneeuwstorm, die een heelen dag aanhield, heeft men in de omstreken de lijken gevonden van tien boeren, die, terugkeerende van de jaarmarkt, doodge- vrozen zijn. Twintig andere boeren zijn verdwenen. Men weet niet water van geworden is. Bij de statie Czekine, van de lijn MoscouKoersk, zijn zeven personen in een sneeuwstorm omgekomen. SPANJE Hevige brand te St Sebastiaan. — Alhier barstte Maandag, zeer vroeg in den morgend, een geweldige brand uit. Een schouwburg, een circus en een overgrooten blok huizen stond in brand. De troepen infanterie, wier kazerne in de nabijheid gelegen is, hebben ze ontruimd, daar ze ernstig bedreigd werd. De brand in den cirkus ontstond rond middernacht ; een bal had in den namiddag in het lokaal plaats gehad, maar was om 8 ure geëindigd. De bedienden en de portier waren om 10 1/2 ure te bed gegaan, na hunne gewone ronde gedaan te hebben. Rond middernacht werden zij gewekt door een dikken rook, die hunne kamers vervulde. Hulp kwam spoedig toegesneld en de kazern, die langen tijd bedreigd werd, kon behouden worden. De schouwburg is echter ten gronde vernield. Eerst om 9 ure 's morgens, was de brand volkomen bedwongen. Er zijn geene slachtoffers, maar drie brandweermannen werden licht gekwetst. De burgerlijke gouverneur werd bijna gedood door een gloeiend dak, dat dicht bij hem instortte. Men denkt dat de brand veroorzaakt werd door de onvoorzichtigheid van een rooker, die een brandend stekje of sigaar in den kelder zal geworpen hebben. NOORWEGEN De koningin moeder van Zweden is dinsdag morgend, om half 7 ure, overleden. Koningin Sofia, de weduwe van wijlen Oscar II, is eene prinses van Nassau; zij werd geboren den 9 juli 1836. Op 6 juli 18o6 trouwde zij met den toenmahgen kroonprins Oscar van Zweden, met wien zij 50 jaren lang in gelukkigen echt vereenigd was. Zij verloor haar gemaal op 8 december 1907, twee jaar nadat Oscar II van den troon van Noorwegen had afgezien. — Walvischvangst: Sinds de uivindirig van den ontpbffenden harpoen, wordt er eene echte moorderij uitgevoerd onder de wal visschen. In het jaar 1911 bracht men alles bijeen 3800 walvisschen van de vangst mede. Als het zoo voortgaat zullen er weldra geene walvisschen in de Noorweegsche en aanpalende wateren meer gevonden worden.. Men spreekt dan ook van het nemen van krachtdadige maatregelen tegen de uitmoorders van den reus der zeeën. ITALIË De « Gioconda ». — Maandag, van 10 ure 's morgends tot 4 ure 's namiddags, werd de « Gioconda » in het museum van Brera, te Milanen, tentoongesteld. De inkom was betalend zooals in al de museums van het gouvernement 't geval is. Ten 5 ure 's namiddags werd de schilderij overgebracht naar eene der zalen van 't Koninklijk Instituut van Schoone Kunsten, waar het publiek kosteloos toegelaten werd. Een aanzienlijke ordedienst was aan den inkom ingericht: er bevonden zich daar 140 gendarmen, 150 agenten van de Openbare Veiligheid en 150 politieagenten. In de zaal beschermden 30 gendarmen de kloeke houten afsluiting, tusschen de openbare omheining en de « Gioconda ». Het meesterstuk van Leonardo de Vinci was door electrieke gloeilampjes verlicht, en kon door de bezoekers, slechts op verscheidene meters afstand bewonderd worden Eene overgroote menigte vulde de plaats en de aanpalende straten. Telkens een groep bezoekers binnen het gebouw gelaten werd, ontstond er een onbeschrijflijk gedrang. Veertig vrouwen verloren het bewustzijn, en talrijke kinderen geraakten verdoold. De Gioconde te Parys. — De Gioconda As woensdag om 2 ure namiddag te Parys aangekomen. De overste van den algemeenen veiligheidsdienst, de heer Pujalet, dezelfde, die [gedurende een jaar bestuurder van den Louhre was, zal « Mona Lisa » van den trein halen en in een auto, met bloemen versierd, naar de « Ecole des Beaux Arts » voeren. Daar zal nu een nieuw nauwkeurig onderzoek naar de echtiheid plaats hebben. Gedurende drie dagen zal fde « Gioconde » dan in de « Ecole des Beaux Arts » te zien zijn. Den 1 januari tegen 1 frank ^n den 2 en 3 januari tegen 5 frank, inkomgeld. De opbrengst is voor de Italiaansche liefdadigheidsinstellingen . Van zondag af zal de « Gioconde » weer in het Louvre museum voor iedereen, te zien zijn. ENGELAND Londen, 20 december. — Hier is voor de som van een half millioen, de verzameling van Engelsche postzegels verkocht van den graaf Crawford. Kooper is de heer R. B. Sparklow. De verzameling bevat heele bladzijden van den beroemden zegel van 1 penny, van koningin Victoria, drukproeven van zegels enz., alsook een historiek der Engelsche postzegels, sedert het begin der posterijen. — Wat het Kerstfeest kost. — De viering van het Kerstfeest heeft-volgens de berekening van een Engelsen blad aan het Vereenigde Britsche rijk niet minder dan 900 millioen frank gekost, waarvan 600 millioen aan geschenken. De posterijen hebben alleen eene ontvangst te boeken van 72 millioen. . Men schat de hoeveelheid plum-pudding, te Londen alleen, in den Kerstnacht verorberd, op 3 millioen kilos, waarvan zijn benoodigd geweest 2 millioen kilos bloem, 5 millioenen eieren, 200 000 kilos gedroogde druiven, enz. I Nog werden er geëten : 150.000 ganzen en kalkoenen, 300 000 kiekens, 100.000 hazen, 150.000 konijnen, 2 millioen kilos vleesch, 300,000 hespen en ten slotte 200 000 kilos visch en groenten. DUITSCHLAND Het lijk der door haren man vermoorde gravin Mielzynski is ter aarde besteld. Aanwezig waren alleen de broeder van den dader, zijne vrouw en zuster. Voor de kinderen van het slachtoffer is op verzoek van den vader de oorzaak van den dood hunner moeder verzwegen. Daarom is bij de begrafenis die bijgewoond werd door een groote menigte, geen toespraak gehouden. — Te Berlyn zal binnen kort het geding voorkomen ten laste van den giftmenger Hopt', 50 jaar oud, die langzaam en achtereenvolgens onder meer zijne moeder, zijne vrouwen en zijn dochtertje door vergift van 't leven bracht. Hopf wordt beschuldigd van zes gevallen van giftmenging en van even veel gevallen verdacht. Hopf deed eerst zijne familieleden op het leven verzekeren en ruimde ze dan uit den weg, om de premie te trekken. FRANKRIJK Ben bommenaanslag. — Maandag morgend vond men bij de ondernemers Nessi en Bouthery te Neuilly, een verdacht pakje, schijnend een helsch werktuig te zijn. Het kistje werd aangetroffen ter plaats waar de heer Nessi gewoonlijk zit. De heer Nessi, dit zonderling vindend, riep den 18jarigen werkman, zekere Roubinowitch, en verzocht hem het kistje te openen. De jongpling deed zulks met een breekijzer. Pas had hij een voet op het kistje geplaatst, om meer steun te hebben, of de ontploffing deed zich voor. Roubinovitch werd zwaar aan de handen en het gelaat verbrand. Tal van ruiten werden door het geweld der luchtverplaatshg stukgeslagen. Een ijzeren plaat 150 kilos' zwaar, in den muur gemetseld, werd^, uitgerukt en weggeslingerd. Streng onderzoek werd ingesteld waaruit reeds blijkt dat het ontploffingstuig met meliniet geladen en zeer gevaarlijk was. Later wordt er gemeld dat de toestand van Roubinovitch wanhopend is. — Ben panter ontsnapt. — In een dierenspel, op den boulevard de Belleville, te Parys,verbrak een jonge panter den ijzeren halsband, die hem weerhield, en sprong in de zaal. Erontstond niet het minste geharrewar, doch daar enkele toeschouwers op het dier schopten om het weg te krijgen, sprong het naar een lOjarig knaapje en beet het vreeselijk in het gelaat. De arme kleine werd naar het gasthuis overgebracht. De panter werd opgevangen en in zijne kooi opgesloten. — Zaterdag voorl. zijn te Nancy twee reusachtige houtwerven door een verschrikkelijken brand in asch gelegd. Deze werven waren nietmin dan 150 meters lang op 150 meters breedBuiten de pompiers, kwamen eene compagnie van het 37* linie, talrijke gendarmen en gansch de politie van Nancy ter plaats. De schade overtreft het millioen. NEDERLAND Wildstroopersdrama, — In den omtrek van Maastricht, op de Ravenboschbuu't, is er een schrikkelijk wildstroopersdrama gebeurd. Twee jachtwachte s waren op ronde op het goed van baron de Selys, en betrapten twee wildstroopers. De eene kon de vlucht nemen, terwijl de andere aangehouden werd Deze, zekere Quax, bood hevigen tegenstand, trok zijn mes en ging er de jachtwachters mede te lijve. Hij bracht den eene zeven en den andere drie steken toe. Een der wachters vuurde dan zijn geweer op den bandiet af. Deze werd in volle borst getroffen tn bleef op den slag dood. De eene jachtwacheer was doodelijk gekwetst. — Eene spoorwegramp. —Woensdag vl. is te Groningen, nabij het Oranjekanaal, in de provincie Drenthe, een sneltrein ontriggeld. Er zijn vijf dooden, waartusschen de zoon van M. Cort van der Linden, voorzitter van den ministerraad, doctor in de rechten ; zijn vriend de geneesheer Rosenburg, van Groningen, een zekere M. Punt, van Den Haag. De twee andere slachtoffers zijn Mad.Kapsteyn echtgenoote van een hoogleeraar van Leyden, die met haren echtgenoot huiswaarts keerde, en mad. Maatjes echtgenoote van een notaris. Twee reizigers werden erg en verscheidene andere licht gekwetst. Het juist getal gekwetsten is niet gekend, omdat meest allen per bijzondere treinen onmiddellijk vertrokken zijn en zich in hunne woning hebben laten verzorgen Tusschen de erg gekwetsten bevindt zich eene onderwijzeres, mej. De Boer, die zich naar Hoogeveen begaf, om haren verloofde een kerstmisbezoek te brengen. Hare twee beenen zijn gebroken. Drie uren lang bleef zij onder de wielen van een waggon geplet, weigerend de beenen te laten afzetten. In den nacht werd de ongelukkige naar Groningen overgebracht, waar de afzetting plaats had. Men vreest dat zij de verminking niet overleven zal. Er werd gansch den nacht, bij fakkellicht, gewerkt om de slachtoffers op te zoeken en de spoorbaan te ontruimen. De voorzitter van den ministerraad en mevr. Cort van der Linden zijn donderdag morgend op de plaats der ramp gekomen en hebben het lijk van hunnen ongelukkigen zoon herkend. Schrikkelijk familiedrama te Koekelberg. Zondag avond werd de wijk der Deneckstraat te Koekelberg door een schrikkelijk familiedrama in opschudding gebracht. E'en 15jarig meisje loste vier schoten op haren vader, die getroffen werd. Het gezin Denet. In het huis Nr 20 der Deneckstraat, woont sedert 6 maanden M. Albert Denet. Deze is 57 jaar oud en eigenaar van verscheidene huizen van wier opbrengst hij met zijn gezin bestaat. Dit gezin is niet zeer groot. M Denet, die sedert iets meer dan een jaar weduwnaar is, heeft twee kinderen, eene dochter Jeanne, 15 jaar oud, die bij hem woont, en een zoon, die onderofficier is bij de artillerie. Beide kinderen zijn van onberispelijk gedrag en worden geacht door al degenen die hen kennen. Droevig geschil. Sedert het afsterven zijner echtgenoote had er een gansche ommekeer plaats bij den rentenier. Dit verlies had hem eenigszins geschokt en om het te vergeten zocht hij troost in den drank. Alzoo keerde hij zich meer en meer af van zijne kinderen en het duurde niet lang of deze schenen hem tot last. Gelijk men wel denken kan onstond er dan meermaals twist in huis. Telkens hij dronken of halfdronken thuiskwam, was hij onverdragelijk voor de zijnen. Dikwijls gebeurde het dat hij zijne dochtp.r zonder de minste reden beleedigdeof sloeg. Het kind werd er uiterst gevoelig aan ; de gedurige opmerkingen van haar vader hadden haar daarenboven uiterst zenuwachtig gemaakt. Zij vreesde dezen zoozeer, dat zij bij zijn zicht alleen al hare koelbloedigheid verloor. Maakte de vader een dreigend gebaar, wierp hij een dreigenden blik op haar, dan rilde zij door al bare ledematen. Noodlottige maatregel. Over eenige dagen haalde het meisje een revolver uit de lade van eenen lavabo en sinds droeg zij het wapen op haar. In haren kinderlijken eenvoud hoopte zij dat het zou voldoende geweest zijn er haar vader eens mede te bedreigen, om hem terug tot betere gevoelens te brengen. Zoo zij hem maar wat schrik kon aanjagen, hoopte zij, dan zou hij wel beteren. Het drama. Zondag avond, rond 6 1/2 ure, was de zoon Denet, die zich in verluf bevond, in eene plaats van 't gelijkvloers aan 't schrijven. Zijne zuster hield hem gezelschap. Op zeker oogenblik kwam de vnder thuis. Wat er dan juist gebeurde weet men niet. De zoon heeft niets gezien. Het meisje beweert dat haar vader er dreigend uitzag. Gesterkt door de tegenwoordigheid van haar broeder, die haar desnoods wel zou beschermen, dacht ze, haalde zij den revolver te voorschijn om haar vader te bedreigen. Doch onbedacht drukte zij op den aftrekker en vier schoten knalden. De rentenier werd getroffen aan het hoofd, den hals, den arm en de hand. M. Denet zoon sprong recht en ontwapende zijne zuster ; daarna nam hij zijn vader op die badend in zijn bloed ten gronde gestort was. Het eerste onderzoek. De geburen snelden bij 't hooren der losbrandingen, gevolgd van het hulpgeroep van het slachtoffer, toe en terwijl de eenen den gekwetste de beste zorgen toedienden, liepen de anderen de politie verwittigen. De commissaris M. Ryckmans kwam nogal spoedig ter plaats en stelde een eerste onderzoek in. Daarna deed hij den rentenier naar het gasthuis overbrengen. Dezes toestand is geruststellend. Het parket ter plaats. Het parket begaf zich maandag naar he gasthuis en ondervroeg er het slachtoffer. M. Denet bekende dat hij eene slechte luim bezat en dat zijne kinderen nogal te klagen hadden over hem. Daarna begaven zich de magistral en ter plaats en ondervroegen er de dochter, die ter beschikking van den kinderrechter naar het justiciepaleis overgebracht werd. AUDENAARDË, 3 JANUARI. KONINKLIJKE HARMONIE Dinsdag: 6 Januari, om 8 1/2 u 's avonds, gewone repetitie.Het Restuur. Openbare Leergang over Fruitboomen Groenselteelt, te geven te Audenaarde, Stadhuis, Kapellekamer telkens om 2 ure nanoen. A. Fruitboomteelt. — 1914. — 11 en 25 Januari, 8 en 22 Februari, 8 en 22 Maart, 5 en 19 April, 3,10 en 24 Mei, 1 en 7 Juni. R. — Groententeelt : Telkens om 3 ure nan. 8 en 22 Februari, 8 en 22 Maart, S en 19 April, 3 en 10 Mei. T> E Eiland-Prinses (17eVervolg.) De kapitein was niet in het huis. Ik riep hem luid maar kreeg geen antwoord . Zoo verbijsterd was mijn geest, datik niet anders dacht of ook hij was omgekomen en ik was alleen op het eiland. Ik liep weer den tuin in, met knikkende knieën en verwilderden blik — en daar zag ik eindelijk den man aankomen. Hij kwam van den kant der kreek, en droeg onder den arm zijne hengelroede en in de hand een paar visschen. O, kapitein Scott! riep ik, er is iets vreeselij ks gebeurd ! Wat is er dan gebeurd ? vroeg hij, stilstaande. Uwe dochter is in het water verdwenen en denkelijk verdronken. Verdronken ? waar ? Daar, zegde ik wijzende. Neen, neen, antwoordde hij, naar mij toekomende en glimlachend. Zij is niet verdronken. Zij brengt een bezoek aan hare grot, wij zullen haar aanstonds zien terugkeeren. Ik stond verstijfd. Ik dacht dat de waanzin uit hem sprak. Hare grot ? riep ik. Maar zij dookonder water — en zij is verdronken ! Neen, neen.— Hij glimlachte weer. — Kom binnen. Hier heb ik een kostelijken schotel visch. Mijne dochter moest hier zijn om hem te bakken. Ik dien het nu zelf wel te doen. Ik was verbaasd over zijne koelheid, die ik aan krankzinnigheid toeschreef. Hij keek mij nu eens ernstig aan, en toen hij zag hoe vreeselijk ontdaan ik was, hernam hij: — Ik kan mij begrijpen dat gij, toen ge haar zaagt duiken en nietweer boven komenhaar voor verdronken hieldt. Maar ge moetweten, dat is hare meestgeliefkoosde zwemplaats, en daar heeft zij eene onderzeesche grot. Ik zelf ben er nooit geweest; maar zij vertelde er mij wonderen van. Wij traden in huis, en ik was nu genoeg tot kalmte gekomen om op te merken dat Eulalie voor zij uitging, het ontbijt had klaar gezeten ook een vuur had aangemaakt dat nu bijna uit was. De kapitein verzocht mij, er een paar houtblokken op te leggen. Ik deed dit, en toen zegde ik tot hem : Kapitein Scott, ik ben sedert een half uur buiten mijzelf van schrik en smart, in de meening dat ik uwe dochter voor mijne oogen heb zien verdrinken. En wat zegt ge mij nu ? Dat zij vertoeft in eene grot onderwater! Ik begrijp niet wat gij bedoelt, en ik bid u dringend om eene opheldering. Wei zeker zegde hij. In zijn waardigsten en meest hofFelijken trant, terwijl hij den visch op den grondlegdeen met de hand op de tafel leunde. Dat wil ik gaarne doen. Ik zelf ben aan Lily's uitstapjes zoo gewoon dat ik niet zoo terstond bedacht hoe gij, die daarvan nog niets afwist, u over haar verdwijnen ongerust zoudt kunnen maken, — voor welk blijk van belangstelling (dit met eene diepe buiging) ik u ten zeerste erkentelijk ben. Een van mijne Kanaka's zwemmende op de plaats waar gij de prinses in het water zaagt, dook achter eene schildpad. Daarbij ontdekte hij, eenige voeten onder den waterspiegel, in de rots eene holte of tunnel, en, met de waaghalzerij van iemand voor wien de zee het tweede element is, drong hij daar in door en kwam zoo in eene groote en prachtige grot. De ingang is kenbaar aan een plaatsje diepblauw water, dat echter enkel van de zeezijde zichtbaar is. Zoodra mijne dochter nu van deze grot gehoord had, dook zij er heen, en sedert bezoekt zij minstens eenmaal in de week dit onderaardsche natuurwonder. Ik voor mij echter, die slechts een middelmatige zwemmer ben, heb nooit kunnen besluiten om haar bij dezen tocht te vergezellen. Ik herademde, met een onuitsprekelijk gevoel van verlichting. — Wel wel, zegde ik — hoe had ik aan zoo iets ook kunnen denken ?... Zal de prinses lang wegblijven ? O neen ! Zij komt voor het ontbijt wel terug. Ik vermoed dat dit bezoek aan hare grot samenhangt met een plan om ook u er heen te lokken. Maar nu nog niet, vriend, nu nog niet, zegde hij waarschuwend — en daarbij liet hij h^t blijven en begon den visch schoon te maken en daarna te bakken. Toen de visch gebakken was, noodigde hij mij om plaats te nemen en toe te-tasteu. Daar ik zijn gast was, moest ik wel gehoorzamen, zonder te wachten op Eulalie Evenwel, nu ik omtrent haar was gerustgesteld, was mijn eetlust weer goed, en ik het mij niet onbetuigd tegenover den visch, die door een Britschen Kroonpretendent was gebakken, nog tegenover de toebereidselen van brood vrucht en bananen, benevens de kokosmelk en de marmeladen, die waren voortgekomen uit de handen van Hare Koninklijke Hoogheid de Erfprinses. Terwijl wij nog aan tafel zaten, kwam zij binnen, reeds verkleed, met de nog natte haren in rijke golving neerhangend om te drogen, en een paar roode bloemen op de borst. Ik sprong op, en ik zag een guitig flikkeren in hare oogen en een ondeugenden glimlach om haren lieven mond. — O ho ! riep zij. Dacht ge niet dat ik verdronken was ? Ik staarde haar half verwijtend aan en antwoordde: Ja zeker dacht ik dat ! Ik zag u mij volgen, zegde zij, ën ik wist dat ge toezaagt toen ik dook. Daarom wou ik u eens in den waan brengen, dat ik onder water kon leven. — En zij lachtevroolijk. Gij hebt mijnheer de la Touche een grooten schrik aangejacht — ja, erger dan dat — hem pijn veroorzaakt. Dat hadt ge niet mogen doen ! zegde haar vader, niet streng, maar toch ernstig genoeg om haarte doen begrijpen wat er voorgevallen was en hoe ik de zaak had opgenomen. Hare oogen werden vochtig. Zij naderde mij met een smeekende blik en stak mij hare hand toe. — Heb ik u pijn gedaan? riep zij. Ik dacht niet dat ge mij werkelijk voor verdronken houden zoudt. Vergeef het mij !... Ik was in mijne grot. Daar is het zoo heer- lijk ! Daar zou ik ook u zoo gaarne eens brengen ! Neen neen ! viel kapitein Scott in, tamelijk barsen. Ge kunt toch duiken, mijnheer de la Touche vroeg de prinses. Ja, ja, maar niet zooals gij. Ik zal u een eind touw laten vasthouden dan hebt ge mij onder water maar te volgen. Het is zoo gemakkelijk. De doorgang is kort — geen minuut lang. Men duikt — en als men weer boven komt, dan is men in eene prachtige hal, grooter dan de kathedraal van Lima. Ga nu zitten ontbijten, zegde de kapitein tot het meisje, dat in hare opgewondenheid het eten geheel vergat. Mijnheer de la Touche kan vooreerst uwe grot nog niet met u bezoeken. Dat zou eene roekeloosheidzijn. Maar vader, er is toch in 'tgeheel geen gevaar bij, als ik bij hem ben, wierp hetmeisje htm tegen. Er kan van dit waagstuk in den eerstentijd geen sprake voor u zijn, mijnheer de la Touche, zoo wendde zich kapitein Scott nu tut mij, meteen donkeren blik, dien ik zeer goed verstond. Wanneer dan ? riep de prinses, gestoord als een kind. O, dat heeft den tijd nog, antwoordde haar vader, en met een blik en eene buiging tegen mij, die zooveel zeggen wilde als :« Ik hoop dat u mij begrijpt», stond hij open verliet de kamer. XII. De kapitein liet ons samen alleen tot den tijd van het middageten, en ik kreeg hem in al die uren niet te zien. Eulalie wees mij hoe men olie maakte voor de lampen, en zij toonde mij een inlandschen spiegel, die bestaat uit water in eene zwarte kokosschaal. Zij hield mij bezig en maakte mij gelukkig door mij eene sigaar te laten rooken. Het was mij eene heerlijkheid, zoo bij haar te zijn, haar te zien en te hooren. Eens kwam zij heel dichtbij mij, zag mij ernstig in de oogen en zegde : Welk antwoord denkt ge dat moeder gisteren avond aan vader gegeven heeft ? Dat weet ik niet. Ik weet niet wat hij haar heeft gevraagd. Wel, immers of zij goed vindt dat gij hier bij ons blijft. Dat zal zij zeker wel goed vinden, zegde ik. Zij kan toch niet wenschen dat gij hier altijd alleen zoudt blijven — zelfs al is zij bij u. Zij keek mij strak aan en ik dacht dat zij nog mer over dit vreemde onderwerp zou uitweiden. Maar in plaats daarvan zegde zij, op een toon van gezag waartegen niets viel in te brengen : Ik zal u voortaan Ruppert noemen. Dat is aangenamer en gemakkelijker, dan dielange andere naam van u. Gij kunt mij noemen zooals ge wilt. Bij welken naam ook — nooit zult ge mij vergeefs roepen, gaf ik haar ten antwoord. Haar vader zegde geen woord over haar tot mij, ook niet na het middagmaal. Wat ging er in hem om ? — Hij kon niet blind wezen ? — Verwachtte hij dat ik te werk zou gaan in den meestgebruikelijken trant dat. wil zeggen, hem eerst om zijne toestemming vragen ? Wordt Voortgezet,

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.