De stem uit België

499782 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1917, 12 Oktober. De stem uit België. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/r785h7d59v/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Ibu'CU : M 21, ROSSEIA SQUARÏ ■london, W.C # Téléphoné) gWMuseum 267 De Stem VOOR GOD EN VADERLAND. uit Belgie Abonnement : 2sh. voof 3 maanden. Subscription : 2sh. for 3 rnonths. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. , of 1.50 fr. Ide Jaargang, Nr. 4. (B'iz. 1655-1662.) Oplage: 11,200. VRIJDAG, OKÏOBER 12, 1917. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. îy2 d. (Enkele beschouwingen over macht en recht den heer Léon Maury opgedragen. ■ Het artikel van, Léon Maury, in "De Stem .Éguit België," op 28 Sept, verschenen, gaf voor aanleiding tôt en&ele beden^ingen, die den geachten schrijver ten beste geef, in He hoop van hem eenige nabeschouwingen te. ^ntv.angen. Het doel is dus duidelijk, ik ivensoh door tegenspraak ingelicht té worden. [ "De heer Maury zegt dat eeni democratisch bestuur eyen militaristisch zijn kan dan een autocratisch bestuur." r Daarmee stem ik in, maar niet onvoorwaar-Belijk. Een autocraat kan inderdaad zeer iredelievend zijn. En in dit geval zal de prede zelfs zekerder gewaarborgd zijn onder zijn autocratisch dan onder een democratisch bestuur, vermits van zijnhouding alleen, jvrede of oorlog afhangt, voor zoover de scheiding tusschen offensief en defensief te trekken is. Immers een autocraat, hoe vre-Mdelievend 00k, is verplicht zijn land te ver-Rledigen, er de noodige maatregelen toe te ^fcemen in tijd van vrede. Welnu 00k voor |H>en autocraat is het zeer moeilijk te weten ^Banoeer zijn land bedreigd wordt. Zijn ge-.^jbuur maakt groote voorbereidselen tôt den Hjorlog, hij brengt zijn léger op oorlogsvoet. Eal de vredelievende autocraat wachten om oorlog te voeren? Is hij niet verplicht te iandelen vooraleer zijn gebuur klaar is? Niet :och deze, die het eerste schot schiet, is laarom zedelijk verantwoordelijk ! Zoo 00k kan een democratisch bestuur oo.r-logsgezind of' vredelievenjl zijn. Dat om twee redenen. Ten eerste omdat het bestuur ioor het volk tôt oorlog kan gedwongen wor-ien. Kan dat gebeuren? hoor ik pacifisten uitroepen. Hoe kan zulke vraag gesteld worden wanneer pacifisten beweren dat de gehei-tne betrekkingen tusschen de landen oorzaak zijn van oorlog. Welnu mij is het nog niet bewezen dat er minder oorlogen zullen zijn wanneer deze betrekkingen openbaar zijn. Sommige volkeren zijn zoo kitteloorig dat bij 3e minste internationale moeilijkheid hun vechterstemperament naar boven komt. Zou de vrede in 1905, iin 1911 ter gelegeniheid der internationale moeilijkheden behouden geweest zijn indien de moeilijkheden door de ppenbare opinie moesten, geslecht worden. Ik durf het betwijfelen, des te meer dat zekere soort pers, en wel de meest talrijke, er aile belang bij heeft de passie van het volk te itreelen. Daarbij, is het mij ook niet zoo duidelijk lat de massa van het volk vredelievend is. Vat me tôt nadenken bracht is deze bestati-jing, dat telkens een " goevernement, tijdens :en oorlog, om wille eener parlementaire egenkantmg, beroep doet op het kiezerskorps, îet oorlogvoerend goevernement zegevierend ùt de stembus komt. Zou het geen ver-ichijnsel zijn van atavisme, dat een volk, îoe beschaafd het zich noeme, zijn wilde iriften. slechts tôt slapen brengen kan, maar aiet uitroeiën? De tweede reden waarom een democratisch iestuur niet noodzakelijk vredelievend is dan îen autocratisch bestuur, is wel de volgende, iat er in zalkie vrede of oorlog, in zake bui-ienlandsche politiek maar geen democratisch bestuur bestaat in dezen zin dat het bestuur ^»oor het volk verantwoordelijk is Nemen Ve de volkeren, die den maam hebben, de ^fceest democratische volkeren ter wereld te ilfcijn: Engeland en Frankrijk. Welnu in deze |peide landen, hangt de Buitenlandsche Poli-Biek^ af van twee of drie of vier personen. P" 't is toch niet omdat ze op een democra-■isché lijst gekozen zijn dat deze personen ■aarom vredelievend zijn. "L'habit ne fait ■pas le moine." Maar nog minder kan men Bien politieker beoordeelen, naar zijn pro-jMemmrna, of zijn uithargbord. ■Mijne bedenkingen komen dus hierop neer : ■ In zake buitenlandsche politiek, in zake j^5.vrede of oorlog bestaat er' geen democratîsch Hbestuur, maar alleen een autocratisch bestuur ■ z-jifs in democratische landen. Een demo-.jciatisch bestuur is in, dezen voor mij onbe- ■end. En 't is mij in 't geheel niet bewezen ^Bat de democratisatie meer vredelievendheid ■brengen zal. ■ voorgaande laat me toe met den heer ^■laury te besluiten dat vrede zal heerschen Bwanneer "de stoffelijke macht voor het zede-H;h]K recht moet onderdoen." ■ Maa; hoe dat verwezenitlijken? ■ ; leitelijk is het vvaar," ze»t de heer Maury, ^■diat er gevallen geweest zijn in het leven' ■fer naties, waarin deze tbeorie (der macht) ^■eid toegepast, maar het is een schromelijke ^■terdrijvmg te beweren dat er geene heer- jl ? en geene goevernementen geweest zijn, niachî^' rec^ hebben gesteld boven de 1 ■ O? zaohtst gesproken, de heer Maury ^ 11 eî_ e'6^ zacht. Zeker zijn er wel eens jêï eerschers geweest die het recht gesteld heb- ■ en boven de rnaoht. Maar laat het ons toe- * zlJn ' rari nantes in gurgite vasto." ^•leel de gesohiedenis, zooals ze ons in de 0 en onderwezen werd is een geschiedenis ^pan macht. De standbeelden. ep de open-^■are plaa,t.sen in aile werelddeelen en in aile Bi? -l!1 Z^n. een aan de dragers der ■nacht. Ook wel eens staat er een stffcd-^■«eldje hier of daar in een verloren hoekie ■ eere van een; verdediger van 't recht. En de groote machtdragers werden ons altijd voorgesteld als de grooten. der grootsten. Nu nog leert men, onze kinderen met -eerbied uit-spreken den naam der machtdragers en opdat ze het goed zouden onthouden voegt men. açhter hun naam een vereerend bijvoeglijk naamwoord. Zij worden genoemd : Fredevik de Groote; Karel de Groote, Suliman le Magnifique ! Mijn besluit komt nagenoeg met dat van den heer Maury overeen : De wereld wordt bestuurd door macht. En 't gebeurt wel eens dat hij bestuurd wordt door recht. Dat is nu geen reden om de macht te 1-digen, zooals Duitschers het doen, boven recht. Wat gebeurde is slecht en we moeten ons zelf beteren door luide het recht te hul-digen. boven de macht. Laten we beginnen in 't onderwijs onzer kinderen, in 't oprich-ten van openbare standbeelden aan de heer-schers' door recht; maar ook aan dezen die heerschen over het volk zoowel als dezen die de betrekkingen met het Buitemland regelen. Ook hier :s toch zoo waar wat de heer Maury liet uitsohijnen, dat een democratisch gouvernement daarom niet een vredelievend, een rechtvaardig gouvernement is. Ook in zoo-genoemde democratische landen was heel dikwijls het eene volk aan het andere onder-geschikt. En ik beweer zelfs dat onder de rispelijk bestuur van hun département, tôt het bekomen van noodige middelen van, den minister van finantiën en tôt het zegevierend verdedigen derzelve tegen, de parlementaife aanvalen, door hun welsprekendheid en des-noods door feun .onderdanen te verloochenen.) Wat kan men daaruit besluiten? Dat wij zoowei voor Binnemlandsche als voor Buitenlandsche Zaken het recht moeten leeren huldigen boven de macht. Maar hoe er toe komen? Op internationaal gebied, door een scheids-gerecht. Daar moeten en gaan we naartoe. Dat echter kan niet bestaan zoolang we onze gedachten over Staatssouvereiniteit niet wij-zigen. De betrekkingen van een land tegenr over een ander mogen niet aan den belang-hebbenden Staat overgelaten worden, maar door een tribunaal geregeld. Heeft de maat-schappij dat reeds tôt stand gebracht, dan ben ik overtuigd dat de dag zal aanbreken dat vraagstukken ook van nationaal belang aan dat tribunaal zullen onderworpen worden zonder dat er daarom afbreuk gedaan worde aan de rechten van den Staat. Wilson heeft dat reeds laten verstaan toen hij zei dat ook verdrukte volkeren zouden kunnen beroepen op het internationaal tribunaa'. DR. A. VANDEPERRE. Volksvertegenwoordiger. Het hôtel Kaiserhof te Tabora, dat voor Belgisch kriigsgasthuis diende. Bemerk de schade aangerlcht door de beschieting. , huidige opvatting die ondergeschiktheid moei-îij'k te verhelpen is. Nemen we België als voorbeeld. Het ..Vilaâmsche volk beschikt over algemeen stemrecht, al zij het dan in een beperkten vorm. Welnu de afgeveerdig-den van het Walenland stemmen gewoonlijk op enkele uitzonderingen na, tegen de rege-ling van de rechten der Vlamingen. Er hoe-ven dus slechts enkele afgevaardigden van het Vlaamsche voll: met dezen der Walen te stemmen om het Vlaamsche volk in zake stamreohten in een ondergeschikten toestand te houden. En die zullen er altijd in vol-doende getail gevonden worden. En veron-derstellen we nu dat het Duitsch bestuuî morgen gedemocratiseerd wordt, dan nog zal de Duitsche invloed zoo> overwegend zijn, dat noch Polen, noch Elzassers tôt hun recht komen. Voor Polen en Elzassers wordt dus (het recht ondergeschikt aan de macht, vermits het bestuur, het goevernement toch dan de uitinig zal bîijven, de weerkaatsing van 't Parlement. Is het niet hersenschimmig te meenen dat die pariementsleden vrijwillig van de voor-reohten van hun volk zullen atfstand doen, van hun macïht, ten gunete der kleinere volkeren onder hun bestuur? Zullen zij zich niet eerder om hun machtsstandpunt te doen voorkomen als een reohtsstandpunt, schuilen achter de mooie staatstheorie die beweert dat de kleine volkeren hun recht moeten opofferen aan de eenheid van den Staat? Dat zal nog meer het geval zijn voor het gouvernement. Een volksvertegenwoordiger heeft nog n.et zijn ministerieele zetel ingeno-men of hij heeft reeds een brokje van dien "Staatgod" ingeslolcken. Hij wordt zijn nieuwe zending bewust. Hij is wel de die-naar van zijn voik, nog een beetje, maar wordt veeleer de dienaar van den : " Staat " met een hoofdletter. Patriotisme heeft voor hem nog een beteeken 's : den " Staat " te dienen. Daaruit volgt dat hij over 't alge-meten een man wordt van zijn département: een béstuurder van openbaar werken, een bestuurder van den spoorweg, enz. De algemeen,e leiding van het volk krijigt voor hem minder belang. • Wat Bismarck in zijne "Herinneringen " zegt, is nog waar: "Niet vijf percent van a!l de ministers die ik de gelegeniheid had na te gaan, zijn bewust dat ze niet alleen zijn om hun département, maar dat ze minister zijn van den Staat, die de gemeenschappelijke verantwoordelijkheid dragen voor hun gemeenschappelijke politiek. De anderen bepalen zich tôt het onbs- \U> De Paus en de Menschen. De Paus heeft gesproken o-ver vrede. Hij heeft de standregelen van, een vredeverdrag opgesteld en ze overhandigd aan de regeerin-gen. Hij heeft het woord vrede dat zucht in ieder hart diurven uitspreken, zonder vaar nocli vrees. Wie durft in, dezen tijd van durfloosheid voor zijn gedacht en de waar-heid vooruitkornen. is een groot man, want hij durft, gelaten en ridderlijk, voorzien dat hij niet met roozen maar met doornen zal worden gekroomd. Och, spot niet om 's Pau-sen naiveteit ! Ook de Heilige Vader, die 't hart der wereld kent, weet dat zijn woord niet plots de wapens zal doen uit de verstij-vende handen vallen, van de volkeren. De oorzaak van den oorlogslangdurigheid ligt niet in de wapenen zelf, maar in de hebzucht, de hoogmoed, het wantrouwen der gemoede-ren, en hij die als een kind komt aan die opgeleerde wereld de eeuwige grondwaarhe-den verkondigen, wordt als een naive bela-chen. Maar enkel, wanneer de volkeren, en de staatslieden weer kinderen worden, kan de waarheid van den vrede en de vrede der waarheid theerschen allenthenen. "Er zijn stemmen die roepen in de wildernis en verloren gaan, omdat zij niet machtig genoeg zijn ; er zijn stemmen die machtiger zijn dan de wildernis en wier weërklank blijft hangen in de ruimten, zoodat zelfs de woeste leeuwen luisteren. Het woord vrede hangt nu over de Europeesche wereld, en geen, wapengeklet-ter kan er den weerklank van verdooven De menschen, thans ontblind, hebben een groot licht gezien, en hun harten, gereinigd door 't lijdien, erkennen dat zij in een valsche wereld hebben, geleefd, dat vrede wel mogelijk is zonder wapengekletter, dat de vrede ligt in den goeden wil der voikeren, en dat de massa, in al deze levensellende, niet noodzakelijk naar 't oorlogsoingeluk is gedreven, maar de middelen terhand heeft om den oorlog te voorkomen, of den oorlog stil te Jeggen. De wereld ®terft, door 't gémis aan eeuwige be-ginselen, of beter gezegd door kwakzalverige grootspraak over zoogezegde eeuwige begin-selen. N'mmer aapte de wereld zoo zeer de grootheid der gedachten, beginselen en daden na, als in dezen kleinen tijd. Eu naapen is vervalschen, is zich optooien met een vasten-avondpa"k. Beginselen om levenbarend te zijn moeten leven in zielen, en niet ;n woor-den. Daar kwam nu die Pauselijke vrede-nota, als een arm kind, in onze wereld, en die eeuwige beginselenwaarheid werd gebun- seld in povere doekjes en boven 't kribbeike zongen de engelen van goeden wil en vrede, en de ster schijnt er boven,, en wacht op de koningen, want de herderkens—het volk—zijn reeds gekorraeni ter aanbidding. Maar lijk dat kindeke, moest ook die vredenota een steen des aanstoots worden in Europa. Een steen des aanstoots. Och, ja, 't kindeke Jésus wist dat, en 't kwam er des te liever om, want door zijn zelfsacrificie moest de wereld verlost worden en herboren. Ook de Paus wist het. Maar Hij wist ook dat het steeds de gang der wereld is, dat groote zaken en waarheden geweldig worden aangevallen, dat de wereld de weldoeners kaakslaagt gedurende hun wel-dadig-zijn, omdat de wereld haar eigen we.l-zijn niet rechtstreeks inziet. Het woord blijft altijd waar: hij kwam onder de zijnen, en de zijnen wilden hem niet aannemen. En wat hebben de menschen gezegd bij 't lezen van 's Pauzen vredenota? Wat zij gevoeld hebben, och, vraagt lfet aan hen zelf, tusschen vier oogen, daar waar zij rechtzinnig zijn en durven rechtzinnig hun gevoel uit-spreken? Zij hebben een gevoel beleefd als van een verlossing. Maar wat hebben de menschen gezegd? In onzen tijd, zeggen de menschen niets luidop, zij zwijgen en peizen op zich zelf, voor zich zelf alleen,. Zij spre-ken zelden als enkelingen, zij spreken als massa. En als massa spreken zij na wat de gazetschrijvers voontuitein en de gazetschrij-vers tuiten voor wat hun opgelegd wordt door eigenbelang, of zelfgenoegzaamheid. Het is hun niet om de waartoeid te doen,, het is hun enkel te doen om het succès. Wat hebben de gazetten gezegd? Ve'e, ja de meeste, hebben lijk Herodes, die 't Kindeke beweerde te wil-len gaan aanbidden., de vredenota, onder praal van schoome woorden, willen begraven. Andere, vele, zijn als dolle honden, uit hun kot gesprongen en hebben den Paus gebeten. Persoonlijk verheug ik mij in dat geraas en dat Lawijd. Het legt het hart van de wereld bloot. en '<t schandvlekt zich zelf, want veel menschen die nog in de eerlijkheid der wereld geloofden, werden er door, ten bate der eeuwige beginselen, ontgoocheld. Daarbij ik ben n,ooit bang van groot lawijd. Honden die veel blaffen bijten zelden, en een stil woordje doet ze kwispelsxaarten. Wie veel lawijd maakt, gelijkt aan een holle trommel. De gazetten hebben een week lang groot lawijd gemaakt om de hoofden der massa duizelig te maken. Dan zijn zij stil gevallen. Zij hebben de vredenota d! wereld rondge-trommeld. G'i moest ze doodgezwegen hebben, gazetschrijvers, hoe hebt gij hier toch uwe oude méthode van princiepenvernie'iging door doodzwijgen, opgegeven? Och, kom", heel onze wereld raakt het hoofd kwijt, de» gazetteschrijvers het meest. Het, gazetten-lawijd is uitgestorven. De Pausel'jke vredenota leeft. Herodes heeft ze niet 'kunnen treffen, al hamerde en kerfde hij op onnoozele bloedjes van kinders. En ®pijts 't gazettengekon'kelfoes staat de Paus in het licht. Hij zal er meer in staan, wellicht, want enkel na den vrede en door 't oordeel der geschiedenis zal recht geschie-den aan de vredewerking van Paus Bçnedik-tus. En verondersteld nu dat de Paus niet slaagde in zijn vredewerking, daaruit volgt niet dat zijn vredewerking een slechte is. Succès is wel een vereischte van wereldlijke populariteit, maar wereldlijk succès is zelden een eigenschap van geestelijken arbeid. Het is een oneindige zegening voor de wereld, dat beginselen die vergeten geraakten, weerom op den kande'.aar worden geplaatst. En als de wereld weêromuom een dag gezond en vreed-zaam worden wil, zal zij wel moeten gaan putten in dien beginselenschat door de Pau-selijke vredenota aangebracht. Een oorlog beginnen gaat gemakikelijk, maar een oorlog eindigen, een. wereldoorlog eindigen, dat gaat niet door oorlog. Het is den Paus ten slotte wel onverschillig of men hem ja dan niet als een gro-ot man, een groot staatsman. be-schouwe. De tijd is nog niet gekomen om de grootheid van generalen of staatslieden in dezen oorlog af te meten. Er zijn er die zeggen dat deze oorlog geweest is de triomf der middelm'atigm. In elk geval dag op dag worden gisteren verheerlijkte generaals en staatslieden, morgen afgebroken. Al de legers en de kabinetten zijn gebouwd op de puinen van glories, en kunnen morgen ook tôt puinen instorten. Waar zijn u de ware groote, de echte krijgskundigen, de toBiou-dende helden, de duurzame staatsmannen? Ook hier is de wereld haar gezond oordeel kwijt geraakt, want zij oordeelt n et volgens de hechtiheid en den inhoud der beginselen, en daden, maar al naar gelang haar belang en haar opportunisme. Ridderlijkheid bij den, eene is lafheid bij den andere. Rechts-gevoel bij den eene is revolutie bij den andere, en zoo voort. Arme wereld, en arme mensch, die met een rechtzinnig hart, en een helderdenkenden geest-, en een klaarzienden blik, en een vrijen mond wil door deze kunst-inatige, veshitte, en drif.tige oorlogswereld gaan ! Arme Paus, die durft vooruitkornen met de onwrkbare beginselen van natuurwet en. zedeleer, die met dat lidht helderhe'd brengen wil en richting geven in den doolhof der Europeesche politiek. Arme Paus, die wordt aangeblaft door onwetenden. zich vastk'am-pend aan den hoogmoed hunner onwetend-heid ; door opportunisten, wendend en kee-rend met 't succès van den dag ; door gods*

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De stem uit België gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Londen von 1914 bis 1916.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung