Burael: ZI, RUSWSLL StUAJUS LONDON, W.©. Téléphoné i Mueeum 267. AboontnisBt ; ïsh. voor 3 maanden. ■ubscrfptlon : 2sh. for 3 months. Voor «Je Vere«!gde Slaten : 50 cts. Voor Hoîland : 1 1!. Voor Frankriik : 2.50 fr. Voor d* *oldaten : Xsh. ot 1.50 fr. 3de Jaarp-ang, Nr. 27. Oplage: 10,500. (Blz. 1371-1382.) VRIJDAG, 23 MAART, 1917. Rceistercd at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. i%d. Onze Toestand. Van vole kantan is er vriendenhulp opge-daagd. Vooral hebben wij danik te wijten aan ons zusterblaa " De Belgische Standaard," die in zijn nummer van 15 Maart te onzen behoeve, geheel uit eigen initiatief, een op-roep deed ; welke oproep niet zonder ant-woord gebleven is. We zijn o<5k dank ver-9chuldigd aan de EE. HH. Aalmoezeniers van Glasgow en vele anderen die we een voor een hier niet noemen kunnen. Van ééne zaak hangt nu ons regelmatig verschijnen a £ : dat aile onze inschrijvers ons getrouw blijven ondanks de prijsverhooging d'e komî van 1/9 op 2j voor de driemaan.de-lijkische inschrijving. (Voor Frankrijk is de prijs van 2.25 fr. op 2.50 gebracht.) Voor onze so-ldaten en aalmoezemers blijft de prijs dezelfde (1.50 fr. per abonnement). Geraken we eenmaal de moeilijkheden door, dan bren-gen we onzen prijs op 1/3 terug. —Met dit Nr. 27 begint een nieuwe tri-mester. De abonnenten die hunne inschrij-ving te vernieuwen hebben, gelieven zonder verwijl 2/ in postal order in te sturen, opdat ons verdere onkosten van verwi-ttiging mogen gespaard blijven. AANMERK1NG.—Ten einde den Vasten-brief van Z. Em. den Kardinaal in zijn geheel t3 kunnen geven, hebben wij de voortzetiting van Richard Rolle's Overwegingen, en hert tweede artikel van E. P. Callewaert over Vlaamsche volkskracht, e.a. tôt volgende week verschove®. VERBETERING.—We bedankten verleden week de "Westminster Chronicle" voor het leenen van het portret van den hertog van Norfolk. Men gelieve te lezen " Westminster Cathedral Chronicle." • O Vastenbrief. _ Woorden van zedelijke en christelijke opwekking. I. Zedelijke grootheid van de Belgische natie. 1s het wel noodig u moed in te spreken? En als ik zeg " u " dan denk ik, voorzeker, op de eerste plaats aan de bestendige lotge-nooten van ons onheil, maar mijne gedachte strekt zich 00k uit, over de grenzen ouzer bezette provinciën, tôt onzi uitgewekenen, onze gevangenen, onze weggevoerden en onze 9oldaten. Broeders uit ons leger van Luik, Haelen, Antwerpen, den Yzer en Yperen, van Kame-pqup ai-, A.i;.'ïft, gij ziji 0020 allereersts moedbezorgers. Op den 2eu Augustus 1914, zijt gij uit den schoot van al onze adellijke familiën met een bewonderenswaardige geest-drift opgestaan, voor het aanschijn der wereld getuigend dat in België de adelstand zijne erfelijke beteekenis bleef beJiouden ; de bur-gersklassen, die stevige grondslagen van de natie, zijn aan uwe zijde opgerezen ; —van een eenvoudigen beambte onzer stad Meche-len staan de zes zonen aan het front ; —het volk heeft insgelijks zijn aandeel vrijwiLli-gers geleverd, met des te meer verdiensten daar hun vertrek een smartelijke leemte in het huisgezin kwam delven ; krijgsaalmoeze-niers en ziekenverplegers hebben om strijd hunne diensten aangeboden en waargeno-men ; de Regeering, sinds twee en half iaar, vervult hare taak met eene door niets aan te tasten manhaftigheid ; onze wenschen verge-zellen die dapperen ; allen maken eene eere-wacht uit, trouw en trotsch, rond den edel-moedigen Vorst, die van het plekje grands dat van zijn koninkrijk overbleef, aan Belgiè en aan de wereld het volmaakte voorbeeld geeft van onverwinnelijke lijdzaamheid en van vertrouwen in de toekomst. Zij die strijden voor de vrijheid der belgische vlag zijn dapperen. Dapperen 00k, de geïnterneerden in Holland en Duitschland, die hunne met ketenen beladen armen ten Hemel opheffen voor het Vaderland. Onze verbannen landgenooten, die in stilte den druk hunner afzondering verdragen, dienen 00k, naar hun best vermogen, het Belgisch vaderland, evenals al die zielen die, hetzij achter de kloosterwanden, hetzij in de inge-togenheid van den huiselijken haard, bidden, weenen, zwoegen, verbeidende de terugkomst der afwezigen em oos aller verlossàng. Wij hebben de machtige stem van de echt-genooten en moeders vernomen : onder haar snikken, smeektan zij God den moed en de eeretrouw hunner manu en en zonen, met geweld weggevoerd naar de werkplaatsen va.n den vijand, hoog te houden. Men heeft die dapperen, op het oogenblik van hun vertrek, hunne krachten zien verzamelen om hunne gezellen moed in te spieken of om, met eene uiterste inspanning, het mationaal lied aan te hefîen ; wij hebben hen, na hunne terugkomst, gezien, bleek, uitgemergeld, mensche-lijke wrakken gelijk : terwijl onze oogen, door de tranen bevochtigd, hunne uitgedoofde blikken trachtten te ontmoeten, bogen wij diep voor hen neder, want, zonder dat zij het zelf wisten, vertoonden zij ons een nieuwen, on/vermoeden kant van de heldhaftigheid onzes volks. Is het wel noodig, na dit ailes, u moed ln te spreken? Ja, er ligg«n wel schaduwera op hert tafereel dat ik daar afschets ; hier »n ginder werdtn er door d» onzen zwakheden bedreven die ons moeten doen blozen ; ik bedoel thans niet —het weze goed in acht genomen—die hand-vol werklieden die, uitgeput door de ontbe-ringen, versteven van de kouds of onder de slagen verpletterd, ten laatste een woord van oaderwetpiag au hun** lippec îieteo ont- vallen : menschelijke wilskracht is niet gienzeiuloos ; maar ik heb op 't 00g, tôt mijn spijt, die cnkele trouweloozen die met opzien tegen de winstgevecde roi van verkldkkers, kruipers en bespieders, of die enkele ver-dwaalden die niet beschaamd zijn uit de ellende hunner landgenooten winst te slaan. Gelukkiglijk, van uit de verte der geschie-denis aanschouwd, zuilen die vlekken voor 't 00g verdwijnen, en, tôt opleidmg van de toekomstige geslachten, zal alleen overblijven het grootsche schouwspel van een volk van zeven millioen zielen dat, niet enkel, met eenparige begeestering, des avonds op den 2en Augustus, met wilde dat men, al was het maar sen oogenblik, over zijne eereplicht redetwistte, maar dat, gedurende ruim dertig maanden lichamelijk en zedelijk steeds toe-nemend lijden, op de 9lagvelden, in de militaire en burgerlijke gevangenissen, in bal-lingschap, onder eene îjzeren overheersching, „ „ l de martelaar van gelrode. , Een van hen, de pastoor van Cetiude, is imai Lille waarschunlukheid als martelaar sevallen." (Kard. _ Mercier): E. H. Dergent (t22 Augusti 1914). Zie De Stem, I, Nr. 21 (12 Februari 1915). Naar de kunstteekenina van M. A. Van Mechelen. op onverstoorbare wijze meester van zich zelf blijft en zich nog geen enkelen keer overgaf tôt de klacht : Het is te erg ! ' 't Is nu genoeg ! In onze jonge jaren deden onze ïeeraars in de geschiedenis ons, te recht, Leonidas met zijne dnehonderd Spartiaten bewondereii, die, liever dan hun behoud te zœken in eene gemakkelij'ke vlucht, zich door het leger der Perzen in den bergpas der Thermopylen lie-ten verpletteren. Zij wekten onze geestdrift op voor de zesihonderd dapperen uit de streek van Franchimont, die, na des nachts, er hunne vrijheid en hun leven bij wagende, de legerkampen van Lodewijk XI en van Karel den Stoute te zijn doorgetrokken, allen om-kwamen in eenen aanval uitgevoerd met bijna waanzinnige vermetelheid en met wanhopi-gen weerstand. De leermeesters van het op-komend geslacht zuilen feiten kunnen aan-halen die heel wat levendiger den krijgs-heldenmoed en de vaderlandsliefde voor de geesten oproepen. En mogen wij niet ver-hopen dat 00k ons geslacht de gedachten-is zal blijven bewaren van de eendracht welke het heden bewerkt, en dat er morgen bij allen een inniger vèrlangen naar nationale eenheid zal bestaan, minder persoonlijke wrangheid in den gedachtenstrijd, een minder afgedongen eerbied voor het burgerlijk •n het geestelijk gezag., kort, «en meer alg»-meene getrouwhtid, zoowel in het openbaar als in de iinigheid der ziel, aan onze leuze: "Eendracht is macht," weerklank van 's Hee-ren woord: "Ut omnes unum sint (1), Moch-ten zij allen slechts ién uitmaken "? (t) Jo. xvii, »i. II. Christelijke grootheid. Edoch, mijne Broeders, wij hoeven ans hooger te verheffen. De natuurlijke zedelijke deugden zijn, on-getwijfeld, achting waard, en dwaas ware hij die haar zijne bewondering zou weigeresn. In beroerde tijden zijn er weleens overdre-ven geesiten opgestaan, die de menschelijke natuur, hare vermogens, hare werken mis-achtten. Maar Christus en de Kerk behan-delen ze met eer. Onze Heer Jésus Christus is de natuur niet komen verdelgen, maar hare toevallige afwijkingen terechtwijzen, ze boven haar zelve verheffen. Heeft Griekanland aan de wereld geen geniale denkers geschonken? Is de wijsheid van het oude Rome niet spreekwoordelijk geworden? Heeft de heidensche kunst geene meesterstukken voortgebracht, door de christelijke geslachten voortdurend bewonderd en nagebootst? De groote Pausen Léo XIII en Pius X hebbein de classieke letteren onder hunne bescherming genomen tegen hen die er het christelijk onderwijs wilden van be-rooven, en in eenen zijner meesterlijke we-reldbrieven heeft Léo XIII aan de katholieke wijsgeeren uitdrukkelijk aanbevolen voordeel te trekken uit andermans wetenschap en ge-dachten, om 't even waar zij worden aange-troffen.Het verstand is niet, van de bepaling uit, christelijk, evemmin als de gezondheid des liebaams, de geschiktheid tôt den arbeid, de ondernemingsgeeat, de wilskracht, de rijk-dom. Deze gaven der natuur zijn zelfs niet met de deugd verbonden. God neemt er behagen in, zegt het Evangelie, het licht en de warmte van zijne zon en zijn weldoenden rege.n te spreiden over de goede.n en over hen die het niet zijn. (1) Wat de zedelijke deugd beitreft,—de dap-perheid, bij voorbeeld, de atandvastigheid, de menschlievendheid, de vaderlandsliefde onder hare menigvuldige vormen,—zij veir-dient met dankbaarheid en eerbied te worden begroet, overal waar zij komt te blijken. Het christendom bezit haar niet bij uitsluiting van anderen. De natuur is daartoe niet on-bekwaam en, daarbij, d» boven n atu urli jke gTatiSn zijn niet nitslniteliit voorbeihouden aan de leden der katholieke Kerk. Weest. trotsch op uw geloof, voorzeker, maar doet den Farizeër niet na die er op roemde aan de overige menschen niet te gelijken, en van zijne hoogte nederzag op den armen tolle-naar, die» de God van barmhartiçheid met (1) Matth., v, 45. welgevaJlen aanschouwde. "Waardeert overal "en bij eenieder, zegt de H. Paulus, wat waar "is, eerlik, rechtvaardig, onberispelijk, "beminnelijk en lofwaardig ; waardeert de "deugd." (x) Bemint en vereert uwe broe-"ders, zegt hij elders, betuigt elkander voor-"komendheid, 'diligentes, honore invdcem "praevenientes' (2); beter nog, weest zoo "ootmoedig, te denken dat de naaste u over-"treft; gij zult er toe komen u daarvan te "oveftuigen, indien gij, in stede van behagen "te scheppen in hetgeen er goeds m u is, er u "op toelegt op te merken wat er goeds is bij "de anderen: 'in humilitate superiores sdbi "invicem arbitrantes, non quae sua ^unt "singuli considérantes, sed ea quae aLi^-"rum ." (3/ Niettemm, mijne Broeders, ontbreekt aan de deugd, wanneer zij niet door de cluiste-lijke liefde wordt ingegeven, haar vooffnaam-ste bestanddeed. Het is, inderdaad, niet vol-doende het goede te plegen, men moet het op een goede manier doen : welnu, dat is enke-lijk dan het geval, wanneer men het verheft tôt eene volmaaktheid waardoor het verdiens-telijk wordt voor het eeuwig leven. De H. Augusitinus heeft het aanzienhjkste deel zijner leerkundige schriften en twistreden ge-wijd aan het vaststeilen van deze grondwaar-heid, ten overstaan vian de rationalisten uit zijnen tijd, met name de Pe'.agianen of halve-Pelagianen,—te weten, dat alleen de werken door de liefde ingeboezemd,—dat wil zeggen, dor de liefde tôt God en de liefde tôt den naaste om God,—bij machte zijn om voor ons de deur des Hemels te ontsluiten. De H. Kerkleeraar duldt niet dat men, onvoor-waardelijk, "deugdzaam" heete, eene daad die slechts natuurlijk goed is Ailes te za-men genomen, zoo schrijft hij, "is de deugd "een en hetzelfde als de liefde. want zij be-"staat hierin dat men beminne wat moet "worden bemind. 'Virtus est chantas, qua "id quod diligendum est, diligitur (4) Werkelijk, heeft de Zaligmaker zich niet beijverd om ons te zeggen en te herhalem, dat de geboden Gods zich laten samenvatten tôt de wet der liefde? En zegt de H. Paulus niet dat "beminnen, heel de wet volbrengen is," "plenitudo ergo legis est dilectio?" (5) Het christendom heeft de zedelijke grootheid laten bestaan, maar het heeft ze meteen verbeterd, vervolmaakt en doen stijgen tôt op het verhevenste toppunt waar zij in on-middellijke aan,raking is met God. De ziel, in het bezi'. vt d" l.cfdo.. lîeft hep goddsliik leven mede. God leeft in haar, zij in God. Jésus Christus is de levende band tusschen haar en de allerheiligste Drievuldigheid. Voortaan is de natuurlijke beoefening van de 'zedelijkheid, van de godsvereering onvol-doende ; God aanvaardt die niet meer. Het is .fîoor Christus, die op bovennatuurlijke wijze in onze ziel de uitstroomingen van zijn leven uitstort ; het is met Christus, het is in Christus—"Per Ipsum et cum Ipso, et in Ipso "—dat moeten opstijgen tôt God den Vader almachtig, in de eenheid des H. Gees-tes, voor immer, in den tijd en in de eeuwig-heid, aile eerebetoon en aile glorie : "Per "Ipsum et cum Ipso et in Ipso, est tibi Deo "Patri Omnipotenti, in unitate Spiritus "Sancti, omnis honor et gloria, per omnia "saecula saeculorum." (6) Hoe grievend is het te denken, mijne Broeders, dat zooveel lijden, sedert weldra drie jaren onder9taan door zooveel millioenen onsterfelijke zielen, voor een misschien aan-zienlijk getal onder haar zoude verloren zijn voor de eeuwigheid ! De glorie welke het geluk der wapenen bekroont, is benijdens-waard, gewis ; de heldenmoed die blijkt in het geduld, in de ontberingen, in het verlies van de vrijheid en tôt v66r het aanschijn der dood, is bewonderenswaard, voorzeker ; maar zouden de bewerkers van die glorie, de hel-den van die 9chitterende daden niet te bekla-gen zijn, indien zij, op den drempel der eeuwigheid, eenskLaps staande voor opperste werkelijkheden waaraan zij zouden geweigerd hebben te gelooven, wanhopig, moesten be-lijden : " O, dwazen die wij waren ! Dit uit-"gewischte leven der christenen die ons otn-" ringden, hielden wij voor dwaasheid ; wij "vonden hun lot niet schitterend genoeg, en " zie ! thans zij n zij geschaard bij de kinderen " Gods en in de zegevierende vergadering der "heiligen. Wij hebben ons dan vergrepen ! "Wij hebben den weg der waarheid met ge-"volgd, onze oogen hebben het licht der " rechtvaardigheid niet erkend, de zon van "het bagrip is voor ons niet opgegaan. ' Nos "insensati, vitam illorum aestimabamus in-"saniam et finem illorum 3ine honore. Ecce "quomodo computati sunt inter filios Dei, et "inter sanctos sors illorum est. Ergo erra-vimus a via veritatis, et iustitiae lumen non " luxit nobis, et sol intelligentiae non est ortus "nobis'." (7) Zij die aaji den anderen kant van den scheidsmuur des tijds staan, onze overlede-nen van gisteren en eergisteren of die uit de verleden eeuwen, zouden ons wel gaarne eenen bode willen sturen, om ons datgene te melden wat de rijke vrek voor de zijnen vroeg : Gij beschikt nog over eenen levens-tijd, gij viindt nog in uw bereik den biechtsi*oeil (1) Philipp., iv, S. (2) Rom., xii, ta. (3) Philipp., xi, 3-1. (4) Epist. ad S. Hieronymum, 167a, uitg. Vives. (5) Rom. xiii, t®. (o) Slot van dtm Canon der Mis. (7) S&p. v, 4-6.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.