Burtdl il, russell square, london, w.c. Ttlophoric : Muséum 2 6 7» De Stem voor god en vaderland. uit Belgie. Abonnement : lsh. 9d. voor 3 maanden. Subscriptlon : lsh. 9d. for 3 months. Voor de Vereenigde Staten : 50 cts. Voor Holland : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.25 t fr. Voor de soldaten : Ith. of 1.50 fr. ■ 3<ie Jaargang, Nr. 24- Oplage : 10,300. (Biz. 1339-1350.) VRIJDAG, 2 MAART, iç Registered at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. I }£d. Bericht aan onze lezers. Nogmaals dreigt ons een opslag van kos-tonden, prijs. Daarom doen wij nogmaals •en dringenden oproep aan onze vrienden. Vele, schoone stof konden wij zelfs deze week niet mededeelen. Indien ons echter aiet meer steun toekomt dezer dagen, moeten wij op 8 blz. uitkomen, en onze verzameling, die een "national record " uitmaakt tôt hier-loe voor het refugeeleven, zou noodwendiger wijze, minder volledig zijn van inhoud. Dat Boet verhoed ! Deze laatste weken heeft het ons niet aan aanmoedigingen ontbroken. Er is echter tog meer liulp vereischt. —Koop: " Uit Soldatenpennen," 3/4 vracht-wij.—Naar onzen nnantiëelen toestand zouden we deze week op 8 blz. Aoeten verschijnen bebben. De noodzakelijkheid echter eener Fransche "Paaschklok," die den Vlaamschen tekst op 5 blz. zou gebracht hebb&n, hield ons tegen Wij doen hierbij een beroep op de welwillendheid van al wie kan, ons te helpen onze moeilijkheden te boven te komen. —Wachtend voor plaats zijn : Voordracht Tan Dr. De Bie, over "Eten en Drinken " ; drie historische studiën over "de betrekkin-gen tusschen Vlaanderen en Engeland " ; TOortzetting der studie van E.P. Janssens over "Het huidig Anglicanisme"; eene phi-lologische studie over "de Welsche taal"; de herdruk van een roman van " Renier Snie-ders," Studentenbladzijde, Schoolbladzijde, <nz., enz O De Belgische Supernatie en het Nationaliteitsbeginsel. Is België eene Natie? Indien eenheid van ras en eenheid van taal gebiedend vereischt worden voor het wezen «enr natie, dan kan België, evenmin als Zwit-serland en menig ander volk, zich op die «igenschap beroepen. Maar het verschil van ias en taal wordt geheel overschaduwd door ket gevoel van wederkeerige verkleefdheid tusschen de onderscheiden landskinderen, Toortgesproten uit de herinnering aan gemeen-schappelijke lotsgevallen en aangekweekt onder de bedreiging van dezelfde gevaren : deze toch zijn het meest wezenlijke in de nationaliteit, en men kan niet ontkennen, dat het leven van het Belgische volk genoegzaam afgescheiden is geweest van dat van naburige Staten en zijne geschiedenis genoegzaam met den stempel der eenheid is gemerkt, zoodat daaruit niet enkel het bewustzijn der samenhoorigheid kon opgroeien, maar 00k de wil ion ontstaan om daarin te volharden. En op slot van rekening, zegt Ramsay Muir, het is een feit, dat de leden van een land een natie vormen "wanneer zij hartstochtelijk en gemeenschappelijk het er voor houden, dat zij eene natie zijn." Dat is voorzeker toe-passelijk op België. Men weet echter dat er penvoerders zijn, die tijdens dezen oorlog een driesten ijver hebben getoond in het aandikken der vear-«chillen, welke de groepen der Belgische familie kenmerken. Een schrijver in de "Nineteenth Ceniury" spot met de zooge-«egde "belgeoisants," die "dévots du gouvernement," die " assoiffés de pouvoir," die "mendiants de subsides ou de décorations," die "ronds-de-cuir en peine d'avancement." Volgens hem zou een machtig " antagonisme " de Vlamingen van de Walen scheiden; zij zouden enkel door een "politieken en econo-mischen " band aan elkaar verbonden zijn en een "mosaïque de races" vormen, "divisée par des aspirations contradictoires." Zoo men zeggen mag dat België eene natie is, dan heett zij toch geene eigen, maar eene uit-heemsche ziel : "la Belgique est une nationalité d aspirations françaises." Indien der. halve het nationaliteitsbeginsel over gansch Europa moet toegepast worden, volgens den wensch der geallieerden, dan zou er logisch uit volgen, dat de Belgische natie ten doode js opgeschreven: Frankrijk moet dan maar wijd zijne armen openspreiden om België, dit aeel van Gallia irredenta, als een verloren zoon te omhelzen ! En zoo het beginsel in zijne uitgestrektheid niet kan toegepast worden, dan moet er toch eene "union franco-belge" komen, met "des relations toujours plus nombreuses," want : "La Belgique de demain sera latine ou elle ne sera pas." Men zou zich erg vergissen, indien men meende, dat er vele Belgische stokpaardrij-ders zijn, die door den kanonnendondea zoo op hol zijn gebracht. Neen; maar het was toch noodig die wilde rossen bij den toom te vatten. En dit werd dan 00k gedaan op een "îtstekende wijze, door een bezadigden en geleerden Waal, den heer Fernand Passelecq, oie daarover een fraai artikel schreef in het Uctobernummer van de "Nineteenth Cen-u>7, onder den titel : "Belgian Unity and Flemish Movement." Eigenlijk is zijn opstel rechtstreeks gericht tegen von Beth-fflan Hollweg en vele Duitsche geleerden ; maar het toeval wil, dat dezen over de Belgische natie in hoofdzaak dezelfde wanbe-gnppen verkondigen als de Belgische bela-gers onzer nationaliteit. Of, zouden sommi-gen dezer niet instemmen met de volgende opvattmgen der hedendaagsche Duitsche oru-fessoron?: "De Belgische Staat, zoo schrii-*en zij, is een louter politieke abstractie. Hii mist den grondslag van nationale eenheid. De stammen, die leven tusschen de Ourthe en de Noordzee, zijn niet een "volk," doch brokstukken van verschillende volken, saam-gebracht door politieke omstandigheden onder de benaming " België." Zooiets als een Belgische natie, bestaat niet. Er is een Vlaamsche, of duidelijker een Dietsche groep, en een Waalsche groep, wellicht 00k van Duit-schen oorsprong, maar die geheel gelatini-seerd werd in 't verleden en nu volkomen onder Franschen invloed staat. De tegen-stelling tusschen den oorsprong, of minstens de cultuur, de taal, het karaktet. en zelfs de belangen va:: deze twee groepen verhitideren de onderlinge samensmelting. Hunne veree-niging tôt een op-zich-zelf-staand bestuurlijk organisme was uitgedacht door diplomaten van de vorige eeuw, die zoodoende zich voor een tijd van een onmogelijk te ontwaren vraagstuk wilden losmaken. De ge.vonden uitweg scheen, toen nog al gelukkig ; in wer-Jceliikheid was hii iîdel en schadeliik." de eigenschappen die er uit voortvloeien, kunnen we zeggen, dat ons vaderland uit twee nation bestaat, de Vlaamsche en de Waalsche, die samen behooren tôt de "supernatie," welke "België" genoemd wordt. Wij verkeeren in het geval, waarop Ramsay Muir, in boek "Nationalism and Internationalism " de aandacht vestigt (bl. 50) : " Uit zuster-naties, zegt hij, kan een soort supernationa-liteit van Groot Britannië ontstaan, die zon-. der daardoor zwakker te worden in zich om-sluit de nationaliteit van Engeland, Wales, Schotland en Ierland." Neen, er bestaat geen gevaar voor "ver-zwakking" door het samenvoegen en samen-levea van twee rassen, van twee natiën in don boezem van eene supernatie, waar de wil voor samenlhoorigheid blijft voortbest^an : op voorwaarde nochtans dat de eisch vervuld worde, waàrvan Ramsay Muir elders (bl. 40) spreekt : Wat fataal is voor den opbloed van den nationaliteîts^in, is, dat een van de samenstellende rassen de overtuiging van fl—M—M—k. J——1—Sm-^rnÊIÊÊMil^I Straat in Tabora, na den doortocht onzer zegevierende troepen. De inboorljngen gereed voor feestdans. » De heer Passelecq doet terecht opmerken dat we hier op de eerste plaats te doen hebben met een histoiisch feit, en stelt dan de vraag : Is een Staat, waarvan de bepaalde of zelts onafhankelijke bestemming tijdens drie eeuwen, steeds beschouwd werd als de sluit-steen van het Europeesche evenwicht en den Europeeschen vrede, een zuiver kunstmatig getimmerte der politiek? Of, mogen we den-ken dat dezè Staat op zich zelf genoegzame waarborgen bezit om te leven en te bloeien? Het antwoord luidt bevestigend : onze ge-schiedschrijvers hebben op overtuigende wijze aangetoond, dat in den loop der eeuwen de ontwikkeling van België een beeld van eenheid en samenhang vormt. Alhoewel de bewoners der Maas- en Scheldeboorden in taal verschilden, toch zijn beiden onder de eersten in Europa geweest, die gezamenlijk gemeente- en provinciale vrijheden genoten. Nooit bestond tusschen hen een rassenstrijd. Noch de politieke noch de kerkelijke indee-- ling viel samen met de taalgrenzen. Het is niet enkel sedert het jaar 1830 dat de Belgen in dien toestand van samenhoorigheid verkeeren. Wij mogen zeggen, dat zij sedert de Romeinsche overheersching nooit opgehouden hebben te deelen in hetzelfde maatschappe-lijk, economisch, rechterlijk, godsdienstig en politiek leven. Het idee van politiek zelf-bestuur, en daarmee de Belgische vaderlands-liefde, ontwikkelde zich in de vijftiende eeuw, toen al de provinciën der Nederlanden veree-nigd waren onder het bestuur der hertogen van Burgondië. En zoo daaruit niet vroeger een onafhankelijke Staat is ontgroeid, todh zijn de Belgen steeds onderworpen geweest aan hetzelfde lijden, aan dezelfde economi-sche en politieke belangen, alsook aan dezelfde wettelijke gebruiken, terwijl eenzelfde godsdienstige. belijdenis op hen eenzelfden stempel drukte. De nationa.liteit is overigens een groeiende kracht, en deze is nu werkzaam geweest gedurende een tachtigjarig leven van onafhankelijkheid, onder de leuze dat " eendracht 00k macht is " ; die eensgezind-heid werd tijdens dit verloop nooit verstoord, en zij is op eene schitterende wijze aan den dag getreden, toen de zonen van aile gewes-ten zich geschaard hebben rondom hunnen Koning om weerstand te biedeu aan den over-weldiger en broederlijk hun bloed te mengen op dezelfde slagvelden. Ja, voorwaar, België is eene natie. Dat wil nu echter niet zeggen dat door dit besef van samenhoorigheid het verschil van ras, taal en geaardheid werd weggenomen ; en het is niet te voorzien noch te wenschen dat dit ooit geschiede. Gelijk we waren in 't verleden, zullen we blijven in de toekomst. Met het 00g nu op het verschil van ras en taal, en zijne meerderheié boven het andere zou koes-teren, en dat dit denkbeeld zou vastgelegd worden in wet en gebruiken." Een supernatie zal daarom steeds moeilijker te besturen zijn, maar wanneer de regeerders met waren vaderlandschen zin bezield zijn, zich be-kwaam willen maken om de behoeften der verschillende rassen te begrijpen, en baat weten te trekken. uit den verscheiden aard der bevolkingen, dan zal 00k dezer gezame-lijke arbeid rijker en verscheidener vruchten voortbrengen. Daartoe wordt echter 00k vereischt, dat de instellingen zich aanpassen aan het vermogen en het karakter der naties, waaruit het gemeenschappelijk vaderland bestaat. Zôô, althans, oordeelt men in Engeland, zegt Delisle Burns, waar men het als "wen-schelijk aanziet, dat er een nauwe overeen-komst zou bestaan tusschen het verschil van nationaliteit en het verschil van staatsinrich-ting." En het is juist die overweging, welke aan het nationaliteitsbeginsel zijn ware be-teekenis verleent. Sommigen meenen, dat dit princiep enkel een politieke strekking heeft. Zij zouden willen, dat elke natie een afzon-derlijken staat vormde, en zij kennen haar zelfs het "recht" toe om dit door geweld te bewerken. Dat is eene "overjjrijving," die haren oorsprong heeft in de Fransche revo-lutie en de "Directoire van 1795." Neen, aan hetgeen billijks ligt opgesloten in het nationaliteitsbeginsel kan men 00k voldoen op een vreedzame wijze, zonder staatsont-wrichting, zonder tranen en zonder bloed. "Het is dwaas, zegt nog Delisle Burns, de nationaliteit enkel als een politiek feit te beschouwen ; het is 00k êen godsdienstig en cultureel feit." En ik îneen, dat het steeds in dien laatsten zin is, dat men in ons vaderland de Waalsche nationaliteit en de Vlaamsche nationaliteit beschouwd heeft. Behalve misschien eenige heethoofden, verlangen noch de Walen noch de Vlamingen eene inlij-ving bij een anderen Staat : maar binnen de grenzen van het gemeenschappelijk vaderland, wenschen zij eene ontwikkeling van hunne raseigenaardigheden langs de lijnen hunner afzonderlijke nationaliteit. Voor de Vlamingen althans heeft de heer Passelecq dit wel begrepen : "De Vlaamsche beweging, zegt hij, is noch politiek, noch anti-Belgisch, en nog minder pro-Duitsch." (Bl. 71^.) "Tusschen den Vlaamschen geest en het Germaan-sche Teutonisme gaapt een onoverbrugbare kloof (715). Doch "binnen de politieke gele-ding van den Belgischen Staat wenschen zij een leven te ontwikkelen zoo volkomen en oprecht Vlaamscb als het eenigszins mogelijk is ; en tôt verwezenlijking van dit doel verlangen zij, in het Vlaamsch gedeelte van het land, een Vlaamsch regime, overeenkomstig met hunne taal, evenals er een Fransch regime bestaat voor het Zuiden." Zoo hopen zij te bekomen "de natuurlijke ontplooiing der vermogens van den Vlaamschen geest, voor zooverre deze verschillen van den Waal-schen. Hunne actie is geheel ondergeschikt aan het Belgisch nationale leven. Het stelt geen hinderpalen in den weg van het een-drachtig samengaan der twee groepen in de politieke eenheid van den Belgischen Staat Iîet is een louter innerlijke beweging, welke geen enkele anti-nationale strekking, noch eenige uitheemsrhe tusschenkomst mede-brengt/icla.** het. ijat:oh£lft<>itsfc.-'giasr' toegepast op ons land. Mochten zij, die te zorgen hebben voor de belangen van het gemeenebest, zich meer en meer overtuigen, dat dit beginsel, toegepast in den geest van de Fransche Revolutie en in den geest van Cavour en Mazzini, dikwijls onrecht schept, terwijl het volkomen overeenstemt met de "natuurlijke rechten " der burgers, die daardoor gelegenheid vinden om zich te ontwikkelen overeenkomstig hun starn, hun aard en hun taal. O In Memoriam. t OSCAR ERKENS, S.J. Zaterdag, 3 Femruari, rond 9 u. 's morgens, kondigde men aan den aalmoezenier van C..., dat er een gekwetste was op de voor-posten. Aanstonds vertrok hij met P. Erkens om den gekwetsten te gaan halen. Zij kwamen goed op den voorpost. Bij 't terugkeeren voelt de aalmoezenier eensklaps dat een kogel hem getroffen heeft in den arm. Hij gaat een anderen brancardier zoeken en wanneer deze bij Pater Erkens kwam zag hij dat een kogel hem in het hoofd getroffen had. De aalmoezenier Kerremans die juist in de loopgraven was, na het nieuws vernomen te hebben, is naar de plaats ge-gaan en heeft met den brancardier, Pater Erkens naar den hulppost gebracht. Hij is vervoerd geweest naar de Panne, waar hij 's avonds rond 6 u. godvruchtig in den Heer ontslapen is. De lijkdienst gevolgd van de begrafenis' heeft plaats gehad Woensdag, 7 Februan, om 10 u. in de parochiale kerk van Adinl^erkp. Pater Erkehé had zijne studién begonnen te Turnhout, -waar hij zijne eerste Communie gedaan heeft den 24 Mei, 1906. Hij had het kollegie verlaten na de 4e klas ge-eindigd te hebben in Juli, 1910, en was toen naar O. L. V. Kollegie van Antwerpen ge-gaan waar hij zijne studiën eindigde in Juli, 1913. Den 23 September trad hij in 't novitiaat der Paters Jezuiten te Drongen. Den 10 October, 1914, vertrok hij naar Engeland, waar hij den 23 Jnli, 1915, in het leger ingelijfd werd als brancardier. Na negen maanden doorgebracht te hebben in de C.I.B.I. te Auvours kwam hij in Mei, 1916, naar 't front, waar hij gekwetst geweest is door een stuk schrapnell aan de wang op a 't einde van October. Teruggekomen in het begin van December is hij naar zijn oud regiment teruggekeerd. Altijd heeft hij ons de schoonste voorbeelden van moed en zelf-opoffering gegeven. Hij heeft zijn leven ten beste gegeven voor de redding van den gekwetsten wapenbroeder. De Heer zal hem voor zijn schoon en edelwerk in den Hemel beloonen, waar hij voor ons allen bij den Gever van aile goed, zal bidden. E. P. PAUL DELVA, der Witte Paters van Afrika. Paul Delva werd den 2osten Februari 1896 te Wervick, van vrome Vlaamsche ouders geboren. Hij groeide op, doordrongen van een diepen godsdienstzin, en> allen die hem kenden, zagen naar hem op, geslagen door 'n stille bewondering, want de genade Gods was over hem. Hij voltrok zijn humaniora te Doornik, in het Notre-Dame College der E. P. Jezuieten, waar hij voor zijn studiemakkers steeds een rijk voorbeeld was van werkzaamheid en geloof, dat hen aan al hun pliebten herin-nerde. Groot was zijn invloed, want nederig was zijn inborst, gulhartig en zachtmoedig. Hij beminde den Heër eijn God met geheel zijn hart, met geheel zijn ziel en geheel zijn verstand. Reeds lang vooraleer hij 't college verliet, had in zijn verheven ziel onweerstaanbaar weerklonken de stem van zijn Meester: "Indien iemand mijn volgeling wil zijn, zoo verloochene hij zich zelven, en hij neme zijn kruis op en volge mij. Want wie zijn leven redden wil, zal het verliezen ; doch wie zijn leven verliest om mijnentwille en het Evan-gelie zal het redden."—(Marcus, 8-34-35.) Paul Delva werd zendeling, en verkoos het orde der Witte Paters van Afrika. In September 1908 trad hij in het noviciaat van de H. Maria, en daarna vertrok hij naar 't Scho-lastikaat te Cartago, alwaar hij op 2gsten Juni 1912, priester werd gewijd. Aanstonds daarop, scheepte hij in voor den Ouganda, om eerst te Virilia, en daarna te Butiti zijn zendelingstaak die hij zoo ter hart nam, te vervullen. Eindelijk werd hij naar den post Muzi-Maria in BelgiSch Congo ge-stuurd, waar hij voort met onvermoeibaren iever, talrijke zielen won voor 't ware Geloof. Daar trof hem de ziekte, die hem lang-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.