Bur«tl : 21, RUSSELL SQUAK VJNDON, W.C. Téléphoné t Muséum 267. De Stem VOOR COD EN VADERLAND. uit Belgie. Abonnement : 2sh. voor 3 maanden. Subscrfptîon : 2sh. for 3 montbs. Voor de Verceniflde Staten : 50 cts. Voor Holîand : 1 fl. Voor Frankrijk : 2.50 fr. Voor de soldaten : lsh. of 1.50 fr. 3de Jaareang, Nr. 27. oplage: 10,500. (Blz. 1371-1382.) /RIJDAG, 23 MAART, 1917. Regïstered at G.P.O. as a Newspaper. 12 blz. 1 V2à. Onze Toestand. Van vele kanten is er vriendenhulp opge-daagd. Vooral hebben wij dank te wijten aan ons ziusterblad " De Belgische Standaard," die in zijn nummer van. 15 Maart te onzen bahoeve, gelheel uit eigen initiatief, een op-roep deed ; welke oproep niet zonder ant-woord gebleven is. We zijn oak daxik ver-schujdigd aan de EE. HH. Aalmoezeniers van Glasgow en vele anderen die we een voor een hier niet noemen kunnen. Van ééne zaak hang.t nu ons regehnatig verschijnen a£ : dat .aile onze inschrijvers ons getrouw blijven ondanks' de prijsverhooging 1> komt .',1 c-p -/ voor de d'iemaande-1 j ^.scjifc inschrijving. f\ooi i rankrljk is de prijs van 2.25 fr. op 2.50 gebracht.) Voor onze soldaten en aalmoezeniers blijft de prijs dezelfde (1.50 fr. per abonnement). Geraken we eenmaal de moeilijkheden door, dan bren-gen we onzen pri.js op 1/9 terug. —Met dit Nr. 27 begint een nieuwe tri-mester. De abonnenten die hunne inschrijving te vernieuwen hebben, gelieven zonder verwijl 2/ in postal order in te sturen, opd-at ons verdere onkosten van verwittiging mogen gespaard blijven. AANMERKING.—Ten einde den Vasten-brief van Z. Em. den Kardinaal in zijn geheel t3 kunnen geven, hebben wij de voortzatting van Richard RoLle's Overwegingen, en het tweede artikel van E. P. Callewaert over Vlaamsche volkskracht, e.a. tôt volgende week verschove®. VERBETERING.—We bedankten verleden week de "Westminster Chronicle " voor het leenen van het portret van den hertog van Norfolk. Men gélieve te lezen "Westminster Cathedral Chronicle." O Vastenbrief. __ Woorden van zedelijke en christelijke opwekking. I. Zedelijke grootheid van de Belgische natie. Is het wel noodig u moed in te spreken? En als ik zeg "u" dan denk ik, voorzeker, op de eerste plaats aan de bestendige lotge-nooten van ons onheil, maar mijne gedachte strekt zich 00k uit, over de grenzen onzer bazette provinciën, tôt onze uitgewekenen, onze gevangenen, onze weggevoerden en onze soldaten. Broeders uit ons leger van Luik, Haelen, Antwerpen, den Yzer en Yperen, van Kame-roun en Oost-Afrika, gij zijt onze allereerste moedbezorgers. Op den 2en Augustus 1914, zijt gij uit den schoot van al onze adellijke familien met een bewonderenswaardige geest-drift opgestaan, voor het aanschijn der wereld getuigend dat in België de adelstand zijne erfeldjke beteekenis bleef behouden ; de bur-gersklassen, die stevige grondslagen van de natie, zijn aan uwe zijde opgerezen ;—van een eenvoudigen beambte onzer stad Meche-len staan de zes zonen aan het front ; —<het voïk heeft insgelijks zijn aandeel vrijwilli-gers geleverd, met des te meer verdiemsten daar hun vertrek een smartelijke leemte in het hui9gezin kwam delven; krijgsaalmoeze-niers en ziekenverplegers hebben om strijd hunne diensten aangeboden en waargeno-men ; de Regeering, 9inds twee en half îaar, vervult hare taak met eene door niets aan te tasten manhaftigheid ; onze wenschen verge-zellen die dapperen ; allen maken eene eere-wach.t uit, trouw en taotech, rond den edel-moedigen Vorst, die van het plekje gronds dat van zijn koninkrijk overbleef, aan België en aan de wereld het volmaakte vcorbeeld geeft van onverwinnelijke lijdzaamheid en van vertrouwen in de toekomst. Zij die strijden voor de vrijheid der belgische vlag zij.n dapperen. Dapperen 00k, de geïnterneerden in Holland en Duitschland, die hunne met ketenen beladen armen ten Hemel opheffen voor het Vaderland. Onze verbannen landgenooten, die in stilte den druk hunner afzondering verdragen, dienen 00k, naar hun best vermogen, het Belgisch vaderland, evenals al die zielen die, hetzij achter de kloosterwanden, hetzij in de inge-togenheid van den huiselijken haard, bidden, weenen, zwoegen, verbeidende de terugkomsit der afwezigen en ons aller verlossing. Wij hebben de machtige stem van de echt-genooten en moeders vernomen : onder haar snikken, soneektan zij God den moed en de eeretrouw hunner maonen en zonen, met geweld weggevoard naar de wcrkplaatsen van den vijand, hoog te houden. Men heeft die dapperen, op het oogenblik van hun vertrek, hunne krachten zien verzamelen om hunne gezellen moed in te spteken of om, met eene uitersite inspanning, het mationaal lied aan te hefien ; wij hebben hen, na hunne terug-komst, gezien, bleek, uitgemergeld, mensche-lijke wrakken gelijk: terwijl onze oogen, door de tranen. bevochtigd, hunne uitgedoofde blikken trachtten te ontmoeten, bogen wij diep voor hen neder, wan.t, zonder dat zij het zelf wisten, vertoonden zij ons een nieuwen, onrvermoeden kant van de heldhàftigheid onzes volks. Is het wel noodig, na dit ailes, u moed In te spreken? Ja, er liggen wel schaduweo op het tafereel dat ik daar afschets ; hier en gmdar w«rden er door de onzen zwakheden bedreven die ons moeten doen blozen ; ik bedoel thans niet —het weze goed in acht genomen—di« hand-vol werklieden die, uitgeput door de ontbe-ringen, versteven van de koude of onder de slagan verpletterd, ten laatste een woord van ondarwerping a»n hunne lippen Ii«t«n ont- vallen : ''<5 men'schelij'ke wilskracht is niet grenzeniloos ; maar ik heb op 't 00g, tot mijn spijt, die enkele trouweloozen die niet opzien 1 tegen de winstgevende roi van verkl-ikkeTs, kruipers en bespieders, of die enkele ver- § dwaalden die met beschaamd zijn uit de I ellende hunner landgenooten winst te slaan. Gelukkiglijik, van. uit de verte der geschie- \ dénis aanschouwd, zullen die vlekken voor r 't 00g verdwijnen, en, tot opleiding van de a toekomstige geslachten, zal alleen overblijven c het grootsche schouwspel van een volk v an i zeven millioen zielen dat, niet enkel, met t eenparige begeestering, des- avonds op den 1 2en Augustus, niet wilde dat men, al vvas het maar een oogenblik, over zijne earpplicht g redetwistte, maar dat, gedurenâe ruim dertig \ maanden lichamelijk en zedelijk steeds toe- g nemend lijden, op de slagvelden, in de mili- r taire ar» burgerlijke gevangenissen, m bal- t lingschap, onder eene îjzeren overheersching, r H. Christelijke grootheid. Edoch mijne Broeders, wij hoeven ons ooger te verheffen. De natuurlijke zedelijke deugden zijn, on-etwijfeld, achting waard, en dwaas ware ij die haar zijne bewondering zou wéigereo. In beroeTde tijden zijn er weleens overdre-en geesiten opgestaan, die de menschelijke .atuur, hare vermogens, hare werken mis-.chtten. Maar Christus en de Kerk behan-elen ze meit eer. Onze Heer Jésus Christus 3 de natuur niet komen verdelgen, maar hare Devallige afwijkingen .terechtwijzen, ze boven iaar zelve verheffen. Heeft Griekenl.and aan de wereld geen eniale denkers geschonken? Is de wijsheid an het oude Rome niet spreekwoordelijk eworden? Heeft-de heidensche kunst geene leesterstukken voortgebracht, door de chris-alijke ges.lachte'n voortdurend bewonderd en agebootst? De groote Pausen Léo XIII en „ „ , DE MARTELAAR VAN GÉLRODE. Een van hen, de pastoor van Gelrode, is naar aile waarschijnlijkheid als martelaar gevallen." (Kard. _ „ . Mercier) : E. H. Dergent (t22 Augusti 1914). Zie De Stem, I, Nr. 21 (12 Februari 1915). Naar de kunstteekening van M. A. Van Mechelen. op onverstoorbare wijze meester van zich zelf blijft en zich nog geen enkelen. keer overgaf tot de klacht : Het is te erg ! 't Is nu genoeg ! In onze jonge jaren deden onze ïeeraars in de geschiedenis ons, te recht, Leonidas met zijne driehonderd Spartiaten bewonderen, die, liever dan hun behoud te zoeken in eene gemakkelij'ke vlucht, zich dcor het leger der Perzen in den bergpas der Thermopylen lie-ten verpletteren. Zij wekten onze geestdrift op voor de zeshonderd dapperen uit de streek van Franchimont, die, 11a des nachts, er hunne vrijheid en hun leven bij wagende, de legerkampen van Lodewijk XI en van Karel den Stoute te zijn doorgetrokken, allen om-kwamen in eenen aanval uitgevoerd met bijna waanz-innige vermetelheid en met wanhopi-gen weerstand. De leermeesters van het op-komend geslacht zullen feiten kunnen aan-halen die heel wat levendiger den krijgs-heldenmoed en de vaderlandsliefde voor de geesten oproepen. En mogen wij niet ver-hopen dat 00k ons geslacht de gedachtenis zal blijven bewaren van de eendracht welke het heden bewerkt, en dat er morgen bij allen een inniger verlangen naar nationale eenheid zal bastaan, minder persoonlijke wrangheid in den gedachtenstrijd, een min-der afgedongen eerbied voor het burgerlijk en het geestelijk gezag, kort, een meer alge-meene getrouwheid, zoowel in het openbaar als in de innigheid der ziel, aan onze leuze: "Eendracht is macht," weerklank van '1 Hee-ren woord: "Ut omnes unum siat (1). Moch-ten zij allen slechts één uitmaken "? (1) Jo. xvii, 2i. Pius X hebben de classàeke letteren onder hunne bascherming genomen tegen hen die er het christelijk onderwijs wilden van be-rooven^ en in eenen zijner meesterlijke we-reldbrieven heeft Léo XIII aan de katholieke wijsgeeran uitdrukkelijk aanbevolen vooxdeel te trekken ui.t andermans wetenschap en ge-dachten, om t even waar zij worden aange-troffen.Het verstand is niet, van de bepaling uit, christelijk, evenmin als de gezondheid des lichaams, de gaschikitiheid tôt den arbeid, de ondernemingsgeesit, de wilskracht, de rijk-dom. Deze gaven der natuur zijn zelfs niet met de deugd verbonden. God neemt er behagen in, zegt het Evtangelie, het licht en de warmte van zijne zon en zijn weldoenden regen te spreiden over de goeden en over hen die het niet zijn. (1) Wat de zedelijke deugd betreft,—de dap-perheid, bij voorbeeld, de standvastigheid, de menschlievendheid, de vaderlandsliefde onder hare menigvuldige vormen,—zij veT-dient mat dankbaarheid en eerbied te worden begroet, overal waar zij komt te blijken. Het christendom bezit haar niet bij uitsluiiting van andeien. De natuur i-s daartoe niet on- ' bekwaam en, daarbij, de bovennatuuilijke gratiën zijn niet nitsluitelijk voorbe'houden aan de leden der katholieke Kerk. Weest trotsch op uw geloof, voorzeker, maar doet den Farizeër ni*t tua die er op roemde aan de overige memschsn niet te g«lijken, en van zijn» hoogte nederzag op den armen tolle-naar, dien de God van barmhartigheid met (i) Matth., v, 45. welgevallen aanschouwde. " Waardeert overal "en bij eenieder, zegt de H. Paulus, wat waar "is,* eerlik, rechtvaardig, onberispelijk, "beminnelijk en lofwaardig ; waardeert de "deugd." (1) Bemint en vereert uwe broe-"ders, zegt hij elders, betuigt elkaader voor-"komendheid, 'diligentes, honore invicem " praevenierutes ' (2); beter nog, weest zoo "ootmoedig, te denken dat de naaste u over-"treft; gij zult er toe komen u daarvan te "overtuigen, indien gij, in stede van beihageai "te scheppen in hetgeen eir goeds in u is, er u "op toelegt op te merken wat er goeds i.s bij "de anderen: 'in humilitata superiores sdbi "invicem arbitrantes, non quae sua sunt "singuli considérantes sed ea quae aiU'o-"ium (3) Niettemin, mijne Broeders, ontbreekt aan de deugd, wanneer zij niet door de christelijke liefde wordt ingegeven, haar voornaam-ste bestanddeel. Het Ls, inderdaad, niet vol-doende het goede te plegen, men moet het op een goede manier doen : welnu, dat is enke-lijk dan het geval, wanneer men het verheft tôt eene volmaaktheid waa.rdoor het verdiens-telijk wordt voor het eeuwig leven. De H. Augustinus heeft het aanzianlijkste deel zijner leerkundige schriften en twistreden ge-wijd aan het vaststellen van deze grondwaar-heid, ten overstaan van de rationalisten uit zijnen tijd, met name de Peîagianen of halve-Pelagianen,—te weten, dat alleen de werken door de liefde ingeboezemd,—dat wil zeggen, dor de liefde tôt God en de liefde tot den naaste om God,—bij machte zijn om voor ons de deur des Hemels te ontsluiten. De H. Kerkléeraar duldt niet dat men, onvoor-waardelijk, "deugdzaam" heete, eene daad die slechts natuurlijk goed is. Ailes te za-men genomen, zoo schrijft hij, "is de deugd " een en hetzelfde als de liefde. want zij be-"staat hierin dat men beminne wat moet "worden bemind. 'Virtus est chantas, qua "id quod diligendum est, diligitur (4) Werkelijk, heeft de Zaligmaker zich niet beijverd om ons te zeggen en te herhalem, dat de geboden Gods zich laten samenvatten tot de wet der liefde? En zegt de H. Paulus niet dat "beminnen, heel de wet volbrengen is," "plenitudo ergo legis est dilectio? " (5) Het christendom heeft de" zedelijke grootheid laten bestaan, maar het heeft ze meteen verbeterd, vervolmaakt en doen stijgen tot op het verhevenste toppunt waar zij in on-middellijke aan.rakin.g is met God. De ziel, in het bezit van de ':: ' - .. " .* \ T leven mede.. God leeft in haar, zij in God. Jésus Christus is de levende band tusschen haar en de allerheiligste Drievuldigheid. Voortaan is de natuurlijke beoefening van de zedelijkheid, van de godsvereering onvo,l-doende ; God aanvaardt die niet meer. Heit is door Christus, die op bovennatuurlijke wijze in onze ziel de uitstroomingen van zijn leven uitstort ; het is met Christus, het is in Christus—"Per Ipsum et cum Ipso, et in Ipso"—dat moeten opstijgen tot God den Vader almachtig, in de eenheid des H. Gees-tes, voor immer, in den tijd en in de eeuwig-heid, aile eerebetoon en aile glorie : " Per "Ipsum et cum Ipso et in Ipso, est tibi Deo " Patri Omr.ipotenti, in unitate Spiritus "Sancti, omnis honor et gloria, per ornnia "saecula saeculorum." (6) Hoe grievend is het te denken, mijne Broeders, dat zooveel lijden, sedert weldra drie jaren onderstaan door zooveel millioanen onsterfelijke zielen, voor een misschien aan-zienlijk gâtai onder haar zoude verloren zijn voor de eeuwigheid ! De glorie welke het geluk der wapenen bekroont, is benijdens-waard, gewis ; de heldenmoed die blijkt in het geduld, in de ontberingen, in het verlies van de vrijheid en tot vôôr het aanschijn der dood., is bewonderenswaard, voorzeker ; maar zouden ?fe bewerkers van die glorie, de hel-den van die schitterende daden niet te bekla-gen zijn, indien zij, op den drempel der eeuwigheid, eensklaps staande voor opperste werkelijkheden waaraan zij zouden geweigerd hebben te gelooven, wainhopig, moesten be-lijdan : " O, dwazen die wij waren ! Dit uit-" gewischte leven der christenen die ons om-"ri.ngden, hieilden wij voor dwaasheid ; wij "vionden hun- lot niet schitterend genoeg, en " zie ! tlhans zijn zij gesohaard bij de kinderen "Gods en in de zegtfVierende vei'gadering der " hei.ligen. Wij hebben ons. dan vergrepen i "Wij hebben den weg der waarheid n«et ge-" volgd, onze oogen hebben het licht der ^ " rechtvaardigheid niet erkend, de zon van "hët begrip is voor ons ndet opgegaan. ' Nos "insensa-ti, vitam illorum aestimabamus in-"saniam et finem illorum sine honore. Ecce "quomodo computati sunt inter filios Dei, elt "intar sanctos sors illorum est. Ergo erra-vimus a via veritatis, et justitiae lumen non " Iuxit nobis, et sol intelligentiae non est ortus "nobis'." (7) Zij die aan den anderen kant van d-en scheidsmuur des tijds staan, onze overlede-nen van gisteren en eergisteren of die uit de verleden eeuwen, zouden ons wel gaarne eenen bode willen sturen, om ons datgeme te melden wat de rijke vreik voor de zijnen vroeg : Gij beschikt nog over eenen levens-tijd, gij vindt nog in uw bereik den biechtstoel (1) Philipp.; iv, 8. (2) Rom., xii, 10. (3I Philipp., xi, 3-1. (4) Epist. ad S. Hieronymum, 167a, uitg. Vives. (e) Rom. xiii, 10. (6) Slot van den Canon der Mis. (7) Sap. v, 4-6.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.