De stem uit België

3853 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1915, 09 Juli. De stem uit België. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/0g3gx45g2c/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

gelsch maakt,—wat ook geldig is,—moet men met de ingevulde formule naar een "Solli-citor " gaan welke het handtefeken van den erflater authentikeert. Dit testament belet niet dat men tevens een tweede—Belgisch— make, later uit te voeren in Belgiè, zooals hierboven gezegd. Wie geld of waardens op een bank of " Safe Deposit " in bewaring geeft, of er een brand-kast bezittèn zou, doet goed aile dépôts te doen op naam van twee personen en schrif-telijk te verklaren dat te allen tijde de dépôt kan afgehaald worden door een der twee dépositaires. Bij sterfgeval, ware zulks niet voorzien, zouden de erfgenamen voor groote moeilijk-heden en kosten staan, om in bezit te komen van het gedeposeerde. Deze schriftelijke verklaring door beido personen onderteekend wordt op de bank neergelegd. Volgende week deelen wij een en ander mede omtrent hetgeen onze jongens aan het front in het bijzonder aan te raden is, in zake testament. o Moederke uit de duinen. Lief, lief Moederke uit de duinen, Licht en leven midden puinen, Liefde van 't Soldatenkind Dat u als een moeder mint, Wistet gij, gij schaamle vrouwe, Hoe ge ons, in uw simple trouwe, Kostbaar zijt, ge danktet God Om uw heerlijk oorlogslot. Want gij zijt ons 't grootst der aarde : 't Beeld der moeder die ons baarde, 't Beeld van 't land, waarvoor ons bloed Nu zoo kwistig vloeien moet. De eigen moeder is zoo verre, Ver gelijk een avondsterre, Wijl ze vroeger, voor ons oog, Daagraad was en zonvertoog ; Maar wij zoeken en wij vinden In u weder wat wij minden, En 't is Zon gelijk bij haar Als wij komen bij malkaâr ! 't Land ook zien wij in u pralen, En al schonden 't de Vandalen, Onbereikbaar voor hun hand Staat het steeds in u geplant : Vlaandren is 't dat wij begroeten Wen gij bidden gaat en boeten, 't Harte licht gelijk uw stap, Zedig als uw mantelkap ; Vlaandren is 't, zijn zwijgend zwoegen, Wen van 's morgens, in den vroegen, Tôt den laten avond komt Gij uw rug op de arbeid kromt ; Vlaandren in uw doen en laten, In uw minnen, in uw haten, In uw blijheid, in uw leed, Eéne ziel onder één kleed. Vlaandren, wen ge zonder leven In uw hutjen zijt gebleven ; Vlaandren éen ué moederhart Balsem giet op onze smart!... Lief, lief, moederke uit de duinen, Engel Gods op blanke kruinen, Beeld van Moeder, beeld van 't Land, 't Eeuwig dierbre Vaderland. Grenadier. o Het werk voor Belgen in Engeland. Om werk te bekomen moeten de Belgen zich wenden tôt de volgende werkbeurzen : 1) Zij die in Londen verblijven tôt de werkbeurs SKATING RINK, ALDWYCH, W.C. 2) Zij die in een der Kampen, EARL'S COURT of EDMONTON verblijven, moeten zich wenden tôt de werkbeurs die voor hen in deze Kampen is opgericht. 3) Belgen buiten Londen verblij-vend, wenden zich tôt de Werkbeurs dichtst bij hun verblijf gelegen. Men kan het adres dezer Beurs op elk post-bureel bekomen. ...Stielmannen die in ver-afgelegen dorpen gevest zijn, en op de naaste werkbeurs niet terecht komen, kunnen vragen om een bruin formulier (brown formel) in te vullen. Dit wordt voortgestuurd en hun geval te Londen beredderd. Het is onnoodig, en eenvoudig geld en tijd verspillen, indien men zich, V zij schriftelijk 't zij -persoonlijk, tôt eene andere werkbeurs wendt. Eens opgeschreven op eene werkbeurs, moet men gestadig met deze Beurs in betrekking blijven, en het werk aannemen dat men u voorloopig aanbiedt. Het is mij persoonlijk dik-wijls gebeurd, dat Belgen bij mij inge-schreven voor werk, zich voor eene heele maand niet lieten zien. Inmid-dels had ik voor hen werk gevonden, en in plaats van naar werk komen te hooren, vonden zij het beter, naar Frankrijk te schrijven, of wel aan hunnen vriend Peer of Jan die al aan 't werk was, te vragen of hij voor hen nog geen werk had, of wel aile de werkbeurzen van Londen af te loopen van waar ze dan na eene maand weer bij mij toekwamen, en dan waren ze verwonderd dat ik werk had gehad, en het voor hen niet had kunnen houden. Dit gebeurt nog op grooter schaal bij de Belgen die buiten Londen wonen. Die schrijven zoo maar naar elke mo-gelijke werkbeurs. Zoo kreeg ik deze week, vijf brieven, juist den eenen van den anderen gecopieerd, en door den-zelfden persoon geschreven, een aan mij gericht, een aan Gen. Buildings, een aan Alexandra Palace, en de twee andere aan twee werkbeurzen van Londen. Misschien is die brave vriend nog bezig met copieeren, en dan krijg ik vlaamsche brieven om te vertalen, met hoopen. —Zoo schrijft ons een vriend, be&mbte op eene werkbeurs. Laten onze menschen nu eens goed bovenstaande inlichtingen in acht nemen. De "Stem" kan "in 't alge-meen" aanwijzigingen geven, bij hooger hand aandringen opdat dit of dat gedaan worde. Maar werk bezor-gen is de taak der werkbeurzen, die weten welk werk beschikbaar is, waar en aan welke voorwaarden. o — Pour nos Prisonniers en Allemagne. Savez-vous, ami lecteur, qu'il y a, en ce moment, "plus de vingt-cinq mille" soldats belges prisonniers de guerre dans les divers camps allemands? Vous le saviez peut-être; mais vous êtes-vous jamais représenté la dure vie qu'ils mènent là-bas? Séparés de leur famille (beaucoup ont femme et enfants) et de leurs amis, ils n'ont personne qui jamais leur parle des leurs ; ils sont, depuis de longs mois, sans nouvelles ; dans plusieurs camps, la nourriture est à peine suffisante et de qualité très inférieure ; ils achèvent d'user les vêtements et les chaussures qu'ils portaient il y a près d'un an Ces malheureux manquent de tout ce qui rend la vie supportable : en vérité, leur sort est navrant.Plusieurs ont succombé beaucoup encore succomberont très certainement, avant la fin des hostilités, à moins qu'on ne pourvoie à leurs besoins... De prime abord, notre Gouvernement du Havre, bien qu'il ait déjà tant et de si lourdes charges, s'est ému et préoccupé de leur situation ; mais ses ressources sont limitées et, dans l'impossibitilé d'assumer cette nouvelle charge, hélas ! toujours croissante, il a fait appel, une fois de plus, à l'inépuisable charité de l'Angleterre. Sous ses auspices, un Comité s'est formé. Il s'intitule: "Relief for Belgian Prisoners in Germany " (Œuvre d'assistance aux prisonniers belges en Allemagne), et son adresse est : 32, Goswell Road, London, E.C. Il se compose de : Lady Lowther, présidente ; H. E. Baron Moncheur, vice-président; Sir William Henry Dunn, Monseigneur E. Carton de Wiart, trésoriers ; Mademoiselle G. Koch de Gooreynd, J. Navaux, secrétaires. Le but "pratique" de ce sympathique groupement est de trouver à chacun de nos 25,000 abandonnés SON protecteur, qui se chargera d'envoyer ou de faire envoyer, par l'intermédiaire d'un Comité spécial fonctionnant déjà à Berne, "régulièrement" à son protégé particulier ce dont il est le plus privé. L'idée n'est pas neuve, mais belle et pratique ; et ce serait faire injure aux généreux Anglais de douter des fruits qu'elle produira. Encore faut-il avant tout, qu'elle soit connue et que le public sache qu'il peut accorder toute sa confiance à la nouvelle œuvre : le patronage du Gouvernement belge et les noms cités en sont de sûrs garants. Le but de cet article est précisément de présenter cette nouvelle œuvre, moins au public anglais, qu'aux lecteurs de "L'Echo de Belgique." Puisque malheureusement les réfugiés belges ne sont pas assez riches pour soulager leurs compatriotes des camps allemands, qu'ils mettent du moins, toute leur bonne volonté, tout leur zèle charitable à faire connaître et à recommander autour d'eux cette admirable œuvre. Qu'ils y emploient cette éloquence du cœur et cette persévérante douceur qui finissent toujours par persuader. Chacun de vous, amis lecteurs, a des protecteurs et des amis riches : c'est à eux qu'il faut parler de la détresse de nos prisonniers et du moyen nouveau d'y porter remède ; c'est eux qu'il faut prier d'en parler aussi à leurs amis... Ainsi s'acquiert la notoriété. Cette charité ne vous coûtera rien : un peu de cœur et de patriotisme y suffiront, et qui de vous n'en a pas assez, pour ce petit effort? Un mot dit à propos, une simple démarche, une lettre peuvent sauver la vie à un malheureux, qui se trouvera peut-être votre parent ou votre ami... oui, LA VIE, car les privations en ont déjà tué là-bas ! Ne sommes-nous pas des dizaines de mille réfugiés? Si seulement un sur cinq, voire un sur dix, réussit à intéresser un ami anglais à un prisonnier belge, tous, ou presque, sont tirés de peine jusqu'à la fin de cette atroce guerre. L'amour et la pitié font des miracles, surtout quand Dieu les inspire et les soutien*. Voici une facile occasion de s'acquérir de grands mérites et d'attirer sur soi, sur sa famille, de merveilleuses bénédictions. Car. au dernier jour, nous serons récompensés ou punis selon que nous aurons ou non donné à manger à ceux qui ont faim, vêtu ceux qui ont froid, consolé les affligés, en un mot, aimé le Christ dans ses pauvres. Et quels pauvres plus sympathiques que ceux-ci? Gaston della Faille df. Leverghem. o De Belgische soldaten in de Engelsche hospitalen. Het is met eene innige voldoening over prachtig afgedaan werk, en eene diepe dank-baarheid voor de Engelsche gastvrije zieken-verpleging, dstik heden herdenkonze Belgische gekwetste soldaten in de Engelsche hospitalen. Officieel moeten er een 20,000 geweest zijn, en lijk andere almoezeniers in andere districten, heb ik ze opgezocht al over het Manchester district, in krijgs of rood kruis hospitalen en in convalescent homes. Nu zijn zij verdwenen onze gekwetsten levende herin-neringen aan België's gekwetst doch enver-loren recht, zij zijn ofwel terug in de loopgrachten ofwel als afgekeurden rusten zij uit in zomerhuizen, ofwel werken in munitiewerken, altijd nog voor 't vaderland. Hier en daar blijfter nog een over, ongenezen doch niet ongeneesbaar, en geliefkoesterd aïs het troetelkind en het kakkernest door elken-deen, en wanneer ik daar henenga dan komen de Engelsche tommies rond dat bed en zijn gelukkig als kinderen omdat ik dien Belgischen soldaat door mijn bezoek en taal blij en gelukkig maak. Enkele soldaten heb ik begraven en misschien weet hun moeder het nog niet : de eerste dien ik heb begraven werd, in katholieke plechtigheid, in de tegenwoordig, heid van duizenden, door de protestantsche stad henen ter ruste ged-ragen en ik stond sprekend op de boorden van zijn graf en herdscht Gezelle 's rede uit de kerkhofblommen. Soms ga ik een gebedje lezen op het eenzaam graf en 'k weet dat Belgische kinderen elke week gaan bloemen strooien op dat graf : en bloemen strooien gaat niet zonder bidden bij vlaamsche kinders. Het was binst en na dien grooten Yzerslag van October-November en we zagen uur op uur de roodkruij wagens rollen stoor de stad en zachtjes op lijdens bedden neder-leggen België's helden en menig man en vrouw in de straat veegde een traan weg met 't keeraafsche van de hand. Het was zoo akelig die lange reeks van bedden met hin lenden en kermenden, met afgematten en zinneloozen, met onbeuristen, en slaaploozen ver af van hun moeder en hun huis, in een vreemd land, zonder een woord in eigen tael. De Engelschen wandelden op en neer en wierpen bloemen op de bedden—en onze jongens pinkoogden naar elkander om dat drollig gedoe—of gaven cigaretten en tabak— zonder welk een oorlog niet voortgaan kon— en wanneer ik binnenkwam, hoe sprankelden die oogen, hoe vlot en los sprak de tong, hoe ging aile lijden den vergetelhoek in, omdat zij hoorden België's taal en België's ziel her-voelden ! Dan zijn wij gegaan van bed tôt bed, en hebben ondervraagd, waaren hoe gewond, of nieuws van huis en strategie gemaakt voor 't heden en de toekomst, tôt wij er doodmoe bij vielen en in rust zetel hadden willen schreien om zooveel lijden en vernielinig onder de jeugd van ons land. Als ik nu aile feiten en ervaringen terug-breng, dan kom ik tôt de volgende onweer-sprekelijke beschonwingen. Onze gekwetste soldaten hebben zich in de hospitalen gedra-gen gelijk niemand het beter wenschen han : stilen zacht als een lam, gehoorzaam als kinderen, dankbaar voor het minste dat voor hen werd gedaan. Zij waren niet rumoerig noch zingensgezind lijk de Engelsche tommies en wasromniet? Ach ! zij hadaen zooveel gezien en zij wisten van hun dierbaren niets als hun lijden in 't overrompeld vaderland, en zij leden minder in hun eigen fohtering, dan in de marteling van hun volk ginder in het land van overzel. Liefde immers groeit en bloeit in lijden, en vond ik daar niet vaders van vele kinderen, en voelden zij allen in hun smarten niet, hoe ver af zij van hun moederwaren? Later als zij heen en weer wandelden of sprongen op krukken, bleven zij dezelfde gedweee kerels 't gebeurde wel eens dat zij een stuk van de straat wil-den zien, en soms dak heel zelden, eens keken in een glasbier, door den sympathieken Engelschman, hun opgedrongen. Enwat volgde? het Engelsch bier of whisky was hun te sterk, en. met een stuk in hun kraag, kwamen zij te huis, en mieken vlaamsche lente, met 't gevolg dat de moeder matron het gewaar werd, en voor straf moesten ze in hun bed, wilîen of niet, nen heelen dag, want moeder matron had hun kleeren weggeno-men. Wat 'n vreeselijke Engelsche straf ! En als moeder matron haar beklag maakte bij mij over Pier of Jan, " who had been a bad boy," dan zegde ik hun wel : jongens ge moet dat niet meer doen, maar 'k zegde ook aan moeder matron : Hof waren wij maanden lang in de loopgrachten geweest, we zouden ook naar een glas snappen van dat verkwik-kend Engelsch vocht. Maar onder dat stil lijden, lag die zelfver-zekerdheid en fierheid omdat zij hun plicht hadden gadaan, en zoo het voorwerp geweest waren van der wereld bewondering en ver-wondering. Dit herinnert mij de historié van mijn vriend Robbrecht. 1k wist dat hij gekwetst lag, waar of hoe dat wist ik niet. Ik ging er henen : en vond onzen blonden jongen met fijngekamden haarbos en een paar roode kaken, en twee oogen die vlam-den. En als ik reeds een kwart uur met hem had gepraat over Jan en alleman, vroeg hij mij of ik zijn voetwonde zien wilde en wat was het? Robbrecht zijn been was afgezet, en edelschoon in zijn hebdenmoed, hij lachte zalig. Onder al dat stil lijden, vonkelde de vaste hoop vanzegepraal, onder de leiding van hun glorierijken koning. In al die zielen en gedachten die voor mij opengingen als bloemen, las ik die woorden uit onzen vlaamschen Leeuw "een volk zal niet ver-gaan."Voor de edele en beleefde dienstvaardi-heid van de Engelsche dokters en nursen heb ik enkel woorden van lof. De Engelschen tommies—al waren zij het niet—hadden er kunnen jaloersch over zijn. Voor de eerste maal in mijn leven, werd ik zoo duidelijk gewaar wat al schatten van kiesche zelfopoffe-ring er liggen in een vrouwenziel, bijzonder-lijk in de zielen van die vele rijke dames en jufvrouwen die vrij willig hospitaalwerk deden. En dewijl het nu eenmaal een feit is dat ons Belgisch karakter ruwer is en meer onbeleefd, mochten onze soldaten nimmer die les van beleefdheid en opwoeting verge-ten. Ook die beleefdheid van den Engelschen soldaat zal aan het oog van ons soldaten niet ontsnapt hebben, en die geniegdheid om elken vreemdeling els een " gentleman " te behandelen. Wat heb ik schoone dagen beleefd in 't midden van die Engelsche tommies, meestal protestantsch of beter zonder godsdienst, die mij spraken over hunne ondervindingen op vlaamschen grond en bijzonderlijk fier waren om de kruisbeeld-jes en médaillés uit de handen van onze Belgische nonnen ontvangen, en ik durf het te zeggen : het zicht van katholieke streken, met kruis en lieve vrouwebeelden, met opgepropte kerken, en door heiligenbeelden versierde huizen, zal hoe langer hoe meer den Engelschman katholiekgezind maken. O wist het Engelsch volk hoe zijn fouten een natuurlijk uitvloeisel zijn aan zijn protestantisme en hoe het enkel, het grootste volk der wereld worden kan door het terugkeeren naar het katholicisme, waarvan zijn huidige deugden nog de langdweige vrucht zijn ! Ik heb onze soldaten heel christelijk gevonden en door een rijke oogst opgedaan van geestelijken troost. Nog king hun rozen-kransrond hun hais met moeders médaillé, en zoovelen baden stildien rozenkrans in de eenzame uren. De onverschilligen en de vijanden waren eerbiedig geworden : en de vrijheid zegevierde. Hoe kon het anders? Was al het christelijke van hun opvoeding niet or-weer naar boven gekomen in de oogenblikken van het gevaar? Zagen zij niet in de verte hun moeders en volk op bede-vaart? Zweefde de engel des doods niet rond hen met gedachten over het hiernamaals? Hadden zij niet den priesteren heldenmoed, gezien op de slagvelden? en hij die nu praten kwam met hen, in eenvoud en genegenheid, was hij niet de priester? Was hij het niet die hun de inlichtingen gaf over ailes wat hen aanbelangde? En 'k hoor ze nog die woorden van den mijnwerker: ik ben een socialist, maar dat ze nu nog een keer wat zeggen tegen de pastoors ! En toch ! hebben wij priesters iedereens vrijheid eerbiedigd en even goed den godsdienstloozen soldaat bdhandjeld, omdat hij ook een held was geweest, nu lijdend was, en Belg was. In de hospitalen ben ik de heilige communie gaan dragen : en protestantsche nursen hadden het tafelke bèreid met kruis-beelden en kaarsen, terwijl de Engelsche tommies, in stommen eerbied, het wondere gedoe van den Belgian chaplain afmuisden. Was dat niet de verdraagzaamheid op haar best? | Ze zijn heengegaan nu, ommendom vers-preid al die lieve vrienden uit de Engelsche hospitalen. In eerbiedendank, groet ik die eerste slachtoffers van België's heldenmoed en recht, die in schier onmogelijke omstan-digheden, kop hebben gehouden keikoppig tegenover Duitsche overmacht, en de Enge-land's bewondering hebben afgedwongen. En nu versta ik hoe het kwam dat, wanneer ik gisteren door Manchester's vermaarde Market Street wandelde, tusschen twee Belgische soldaten die van het front voor een paar dagen op verlof kwamen, hoe het Engelsch volk stil stond en de handen greep, hoe de vrouwen van ver keken en zegden, "Look, Belgian soldiers," hoe de soldaten aansloe-gen, en hoe mijn paar soldaten diep bewogen en half beschaamd, over hun triomf naar mij keken. Hoe zal het eigen vaderland, u groeten. helden, op den dag der zegetocht, u dragen op zijn schouderen, bij 't binnentreden in het beloofde land, en u allen, kreupelen en zie-ken, eeuwig liefhebben en u kussen alsreli-kwiëen ! Pater L. J. Callewaert, O.P. o Verkeerde Praktijken. Wij hebben reeds herhaaldelijk onze lezers op hoede gesteld tegen het zoogeheeten " Oud Gebed." Daar er nog altijd brave sukkelaars zijn die het afschrijven en voortgeven, herha-len we nog eens dat zulks een geheel verkeerde praktijk is, daar het zooge-zegd "gebed" de noodige goedkeu-ring niet heeft en op eene wijze wordt rondgestuurd die met ware godsvrucht niets te maken heeft. 2 (Van de verzameling blz. 364) L'ECHO DE BELGIQUE—DE STEM UIT BELGIE

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De stem uit België gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Londen von 1914 bis 1916.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Themen

Zeiträume