De telegraaf: sportwereld

167031 0
12 Oktober 1914
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1914, 12 Oktober. De telegraaf: sportwereld. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/xg9f47ht75/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

DERDE JAARGANG. — 360. MAANDAG 12 OCTOBER 1014. 5 o^efttjsmobit peb isrxjn^cn^EEze Alle mededeelingen te zenden: KORTRIJKSCHESTRAAT, 61,GENT SPORTWERELD Antwerpen worstelt dapper tegen de overmacht Een deel der versterking is gevallen. — Het overige deel weerstaat nog Men verwacht een groot gevecht in de omstreken van Gent De Buitschers blazen den aftocht in Oost-Pruisen De belegering van Antwerpen DU Is de kop u«n « Fox » die sedert hel begin van den oorlog reeds ingespannen loopt, in het karreke eener mitrailleuse. Fox is de goedheid zelf. Hij klaagt of mort nooit, verschiet in geen klein gerucht, is van de Duitschers niet benauwd, en tot ter dood toe, aan zijnen « kanonnier » gehecht ! Nietwaar dat de kop, van dezen trouwen Vaderlander niet misslaat in « De Telegraaf »? GR00TE GEBEURTENISSEN Men verwacht een groot gevecht rond Gent Duitschers en Bondgenooten zijn reeds handgemeen geworden, op de baan tusschen Gent en Aalst. Van weerskanten, zijn er aanzienlijke versterkingen gekomen; men mag zich dus in 't kort aan een groot gevecht verwachten langs daar. De belegering van Antwerpen Het bombardement tegen Antwerpen, is Zaterdag avond gesiild. Officieel nieuws omtrent de belegerde stad is er niet, doch het gerucht loopt, dat het gevaar er heel groot is. Eene Duilsche nederlaag in Frankrijk Volgens de officieele mededeelirrg is ergeene merkelijke verandering in Frankrijk. Het gevecht nochtans breidt zich meer en nver ni', naar onze grers. Viijdng leden de Duitschers eene nederlaag te Roy0 , en verloren 1200 krijgsgevangenen. Aftocht der Duitschers in Oost-Pruisen In Oost-Pruisen zijlde Kussen vooruügerukt en mieken reeds 10,000 krijgsgevangenen en 40 kanonnen buit. Zegepraal der Serviërs Langs de Save, nabij Schabaiz, hebben de Servers woensdageene schitterende zegepraal behaald, op de Oostenrijkers/die totaal verpletterd werden. Reims opnieuw gebombardeerd Een telegram uil Parijs meldt, dal Reims opnieuw gebombardeerd werd, sedert 8 Oktober. Wat onze krijgsgevangenen in Duilschland doen De krijgsgevangenen in Duilschland, zoowel burgers als soldalen, woeden gebruikt om allerhande werk Ie doen, zxxils : het bebouwen en bemesten van grond, het graven of kuischen van walerloopen of rivieren, het aanleggen of herstellen van spoorwegen, enz., enz. Wat de oorlog aan Duilschland kosl Volgens de berekening van de « Deutsche Tageszeitung », kost de oorlog aan dit land, dagelijks 843 millioenen 750,000 franks. Dit cijfer, voegt het dagblad er bij, is eerder onder, dan boven de werkelijkheid. Springmijnen in de Baltische Zee Londen, 9 October. — De « Morning Post » verneemt van betrouwbare zijde dat de Duitschers voornemens zijnsprin°mijnen te plaatsen in de internationale wateren, ten Zuiden van de « Bell » bij Langeland. Rei antwoord van " de beschaafde wereld „ In ons nummer van eergisteren hebben wij « in extenso » het protest van het denkend en kunstminnend Duitschland meegedeeld, waarin het « aan de beschaafde wereld » onbeschaamd alles afloog wat zijn legt-en zijn natie thans wordt ten laste gelegd, na die mensen- en volkonteerende gruwelen van Leuven, Mechelen, Reims. Wij hebben er een antwoord op beloofd; beter en doeltreffender, strengen vei oordeeling kunnen we niet uitbrengen dan dé heer C. L. Dake, de gekende kunstcritikus van onzen Amsterdamschen konfrater « De Telegraaf » het deed, en waarvan wij eenige brokken mededeelen : Het verwondert ons geenszir.i, dat het puik van de natie, ontsteld door liet afgrijzen, nat alom in de wereld het optreden der Duilsche troepen in de door hen bezette landen verwekt heeft, te go.-der trouw een poging wil doen tot verontschuldiging vavi dat optreden. •' Want, ofschoon zij niet het tiende deel der bedrevenwandaden kennen, daar de strenge censuur het hun onmogelijk maakt volkomen kennis der feiten te vergaren, zienzij toch in hun verbeelding de vuïnes der in vlaamsch opgegane steden en dorpen en hoo£?n zij het gekerm der duizenden onschuldige slachtoffers, er zieken, der vrouwen, derkinderen en der grijsaards, di weerloos gestraft werdenvoor wat het oorlogsrecht (diïjwil zeggen het « geweld ») enkele wanhopig ï'n. tolX « O, wij beamen het met hen, « tuchtelooze wreeuiiem » zal in de onder tucht staande Duitsche troepen niet zooveel voorkomen als misschien in andere legers, maar het is juist de gereglementeerde wreedheid, de wreedheid van boven af, die zoo ten hemel schreit. Het is die gereglementeerde wreedheid, die den Duitschen soldaat de naftabom-men doet werpen midden in de slapende bevolking der steden. '« Het is de gereglementeerde wreedheid en onrechtvaardigheid, die gevangen overheidspersonen en geestelijken fusiljeert als er, onafhankelijk van hun wil en zonder dat zij er iets tegen kunnen doen, door wanhopende burgers op de overwinnende troepen geschoten wordt. De « franctireurs » zijn zoo oud als de geschiedenis. Te allen tijde hebben alleenstaande burgers der veroverde landen en steden tegen de geregelde troepen der indringers gevochten, maar nooit of hoogst zelden werden daarvoor geheele steden in asch gelegd of onschuldigen vermoord. En als zulks in een oorlog gebeurde, dan werd die oorlog door de geschiedenis gebrandmerkt als onmenschelijk en bleef de blaam duizenden jaren op de schuldigen kleven. « Ziet, indien de 93 groote Duilsche mannen niet verblind waren, zouden zij zich afvragen of in dezen oorlog hun militaire overheden wel besef hebben, dat zij bezig zijn den grooten Duitschen naam voor eeuwen te verspelen. « Dan zouden zij, in plaats van zich tevergeefs te wenden tot de « beschaafde wereld », die dan toch den weg der Duitschers ziet afgeteekend door rookende ruïnes en in puin geschoten monumenten van schoonheid en kunst, een angstkreet geslaakt hebben tot hunnen Opperheer,den keizer, en hem gebeden hebben, een streng onderzoek te doen instellen naar beschuldigingen, die door bloed en ruïnes gestaafd worden. « Dan zou de verschrikte menschheid met hen geweest zijn en God hebben bedankt voor de genade, dat in het land van kanonnen en sabels nog de edele kern bestond, die hoop gaf op een terugkeeren van dezen weg, die van gruwel tot gruwel voert. « Gij, o 93, verontschuldigt de wreedheid uwer krijgsoversten, door u te beroepen op politieke noodzakelijkheden, op de wreedheid des Russen en op de paar kistjes met dumduinkogels, in een kleine, Fransche vesting gevonden. (Ietswat nog te bewijzen valt. N. d. K.) « Gij, o 93, grondt uw protest op de getuigenis van hen, die bevelen gaven ; de aanklacht wordt gesteund door dé getuigenis van het onschuldig vergoten bloed en door de ontelbare ruïnen. « Maakt nu uwe fouten, o Duitsche mannen van groote uitgelezenheid, niet grooter door een woord zooals ik het schrijf en dat, hiervan ben ik zeker, de gevoelens der « beschaafde wereld » wedergeeft, aan te tnerken als ingegeven door laster en haat. « Want het wordt gevolgd door den hartewensch dat, mocht de krijgskans keeren en gij uw land ziet overstroomd door Belgen, Franschen en Russen, hun legerhoofden niet zullen vergeten, dat het wreken van hetgeen in België en Frankrijk is geschied, een duivelswerk zou zijn, dat de rest der Europeesche beschaving den doodsteek zou geven. » * * # Ja, dat is wel de stem van de « beschaafde wereld, die door den mond van den heer Dake is opgegaan ! Met die klinkende afstraffing van het onbeschaamde loochenen vanwege Duitschland's intellectuëelen, van al wat door officiëele verslagen is vastgesteld en bevonden, kunnen we niets bijvoegen. Dat is dan het antwoord op de vraag van Romain Rolland aan Gerhart Hauptmann om, — en met hem gansch het verstandelijk Duitschland — te protesteeren tegen de gruweldaden van Mechelen en Leuven. « Zoo gij niet protesteert, schreef Rolland, zult gij betoonen dat gij, ofwel de Hunnen goedkeurt die u beheerschen, ofwel dat gij niet in staat zijl u tegen hen te verzetten. De Europeesche opinie wacht uw antwoord af! » Het antwoord is gekomen : Hauptmann was een dier 93 onderteekenaars, die niet protesteerden of de Hunnen afkeurden, maar dezen verontschuldigden en de protesteerende beschaafde wereld voor leugenaars uitkreten ! Iets toch hopen wij : dat is dat het denkende en kunstminnende Vlaanderen na den oorlog gezamenlijk de stem zal verheffen tegen dat smadelijk protest der Duitsche kultuur-mannen. Thans zijnonze schrijvers en kunstenaars uiteen gestrooid en niet te genaken ; nadien moeten zij een algemeen vertoog opmaken dat aan de wereld zal verkondigen welke onnoemelijke euvelen hier bedreven werden in name van dat hooge, Duitsche kultuur-volk ! « Wij mogen niet vergeten ! » schreef Junius, in de « Echo de Paris ». En wat hij voorstelde voor Frankrijk, kan ook voor Vlaanderen, voor België dienen. Wij ook hebben onze Akademiën, de Koninklijke Vlaamsctïe Akademie, de Koninklijke Akademie van België,.tal van literaireen kunstverbonden, die alle briefwisselende of werkende leden tellen in Duitschland. We weten dat, sinds dagen iceus, de schers de belegering van Antwerpen met ongehoorde hardnekkigheid doordrijven. Het bombardement heeft niet opgehouden, noch bij dag, noch bij nachte. Zij willen de stad, kost wat kost. Hoeveel soldaten het hun zal kosten, of opoffering van wapenen, geld en schietvoorraad, daar komt het bij hen niet op aan — Antwerpen willen zij hebben ! Antwerpen zullen zij hebben! Waarom ons nog begoochelingen maken? De weerstand der Bondgenooten is wanhopig, en zal tot het uiterste beproefd worden, doch de overmacht der Duitschers op gebied van artillerie, valt niet meer te ontkennen! Knarsetanden kunnen we,en de vuisten ballen in machtelooze woede, maar bekennen moeten we't; de bezetting van Antwerpen strijdt met den moed der wanhoop! Een groot deel der' forten zijn reeds gevallen, en we vreezen terecht dat de andere het ook niet lang meer zullen uithouden. Ziehier ten andere het laatste nieuws over de belegering : Het bombardement herneemt Zaterdag morgen, met den vroegen, hernam het bombardement in volle geweld. Ditmaal richtte de vijand zijn moordend vuur op het noordelijk, en noord-oostelijk gedeelte der versterking, en verders tegen de stad. Van op afstand kon men de vlammen in de lucht zien gaan. Aanzienlijke sohade Het bombardement heeft reeds aanzienlijke schade berokkend in de stad. Verscheidene groote instellingen en openbare gebouwen zijn afgebrand of ingestort. Het uitwerksel der obussen van de zware kanonnen is verschrikkelijk. Zij ontploffen met helsch geraas, en verwekken een gruwelijk spektakel. Ruiten breken, gebouwen storten in, vrouwen en kinders schreeuwen en tieren, en boven dat alles hangt een dichte zwar'e rook, of likken de vlammen in rekkende slangen naar boven. 't Is verschrikkelijk ! De forten springen Eene officieele mededeeling heeft reeds bekend gemaakt, dat verscheidene forten vernield werden. Deze werden stuk geschoten door de Duitschers, terwijl andere vernield werden door onze eigen troepen, die kanons, schietvoorraad, eten en al wat er zich in bevond, in de lucht lieten springen, ten einde niets in de handen der Duitschers te laten. Generaal Frenoh Het gerucht loopt, dat de beroemde generaal French dezer dagen in Antwerpen zou geweest zijn, alwaar hij den waren toestand van zaken zou verkend hebben. «Men werpe ze buiten! schrijft Junius. Het zijn ellendelingen, zoo hunne wetenschap, hunne letterkunde en hunne kunst niet gediend hebben dan tot zulke wildemansstreken. Zij mogen ze behouden voor hen — en er mee vergaan ! » En ook onze schrijvers en geleerden kunnen niet langer lidof beschermer blijven van Duitsche instellingen : een Duitsche dekoratie bezoedelt de borst, een Duitsche eeretifel is'n schande veeleer, daar de grond, het land van oorsprong tot eeuwige schande is gedoemd! Over eenige weken, na de vernieling van Reims' grootsche kathedraal, schreef C. L. Dake in « De Telegraaf » van Amsterdam : « Ontzag hadden wij voor Duitschland. Daarbij komt nu nog een gevoel van deernis. Deernis, met een volk van onbevlekt verleden, dat eeuwen lang onder grievend zelfverwijt zal gebukt gaan. Leuven en Reims. Moge het land van Albrecht Durer, Goethe en Beethoven nog van de dwalingen zijns weegs terugkomen.» Hel euvel is thans voltrokken : het land van Durer, Goethe en Beethoven is niet teruggekeerd, maar heeft zelf het graf gedolven waarin zijn naam en eer voor eeuwig zal ten onder gaan! Oktaaf Steghbrs. * Weinig hoop De//ûop om Antwerpen van den val te reaüeu is bitter klein. Een groot deel der versterking begaf reeds. De worsteling langs den anderen kant, is wanhopig. In 't Land van Waes De Duitschers trekken eene groote troepenmacht samen, op den westelijken kant van Antwerpen, en voornamentlijk in 't Land van Waes en 't Land van Aalst. Men schat deze troepen op 100.000 man. Op verscheidene plaatsen werden zij handgemeen, met de troepen der Bondgenooten, onder meer te Loochristy, Seveneecken, Moerbeke, Beirvelde, St-Niklaas, enz. Heel deze streek is ontvolkt. Al de inwoners vluchten naar Holland, over Selzaete, Sas van. Gent en Terneuzen. De strijd om het leven Sinds « De Telegraaf » in Gent gedrukt wordt, heeft hij al heel wat beroering gebracht in de gazet Ion wereld der Arteveldestad ! Zonder nog te gewagen van een geesteskind, dat bij de geboorte een naam kreeg, die danig wel aan den onzen geleek, worden we sinds enkele dagen regelmatig eens over 7 muurke genomen, bij oudere en zeer gedaagde konfraters ! En 't gaat dan van : « gelegenheidsblaadjes die geld willen kloppen, en sensatienieuws uitstrooien ! » Dat de bijval van « De Telegraaf» hen wat in den weg staat, valt te begrijpen, en we zouden hun heel geerne den troost gelaten hebben, van ongestoord hun hert uit te spreken , ware 't niet dat we twee dingen in 't klaar willen trekken. Vooreerst we hebben de eer onze geachte konfraters van Gent ter kennis te brengen dat « De Telegraaf », dien ze regelmatig betitelen met den naam van gelegenheidsblaadje, vast besloten is zijn heerlijk bestaan voort te leven. Sinds dagen en weken is 't beslist dat « De Telegraaf» dagblad wordt, dat ook na den oorlog verschijnen zal. Mocht het hen soms niet te best bevallen, dat die gewaardeerde konfraters zich stroosten, 't is de eeuwige strijd om 7 leven l Het tweede is voor « Le Bien Public » die met de zinspeling op sensatienieuws, onzen titel bedoelt : Men vreest het ergste voor Antwerpen ! Voorloopig zullen we 't zaakje maar zoo laten, doch als 't oogenblik zal gekomen zijn, zullen we herinneren aan « Le Bien Public » waarom wij in ons nummer van 10 October zegden : Men vreest het ergste voor Antwerpen ! DE TELEGRAAF

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Zufügen an Sammlung