De Vlaamsche wachter

1413 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1918, 01 April. De Vlaamsche wachter. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/hh6c24rk6q/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

TWEEDE JAARGANG APRIL 1918 Nr 6 DE VLAAMSCHE WACHTER Den Vaderland ghetrouwe blijf ick tot inden doot. Den vrede om den vrede, den vrede ten allen prijze willen is laf en goddeloos; wij mogen niet metgelijkmoedige onverschilligheid acinvaarden het recht en het onrecht, de waarheid en de leugen; het onrecht moetgewroken, de wanorde hersteld worden, de waarheid zegevieren ! Kardinaal Mercier. VAN CAUWELAERT EN DE ACTIVISTEN. In Hoîland heeft,voor de eerste maal, een soort Vlaamsche landdag plaats gehad van het Vlaamsch-Belgisch verbond, dat een 6000 leden telt. Frans Van Cauwelaert voer er hetwoord. Deze redevoering is bijzonder in den smaak gevallen der activisten. Luc schrijft « Indien gij dit geen activisme heet, dan hebt gij allen zin voor de werkelijkheid en de ware bediedenis der woôrden verloren. » — En verder : « Wie twijfelt nog aan de redding, aan de toekomst van Vlaanderen Leve Frans Van Cauwelaert ». De wensch is ook hier de vader der gedachte, zouden de moffen zeggen. Ze hebben Van Cauwelaert nog lang oiet, zooals aanstonds zal blijken; doch vooraf een paar woordjes ter opheldering van het standpunt der Vlamingen zoowel aan den Yzer als in Holland en in het bezet gebied. In het begin van den oorlog, werd hier ook op taalgebied de godsvrede geteekend; allen kozen gesloten partij tegen den gehaten indringer. Het was toen dat Borms, in de Gazet van Antwerpen schreef,dat de Belgische Leeuw zijn klauwen zoo diep mogelijk moest slaan iri het lijf van den Duitschen arend i Met wederzijds goedvinden, zou de taalstrijd dus •ophouden tôt na den oorlog. Maar het duurde niet lang, of in het buitenland, staken enkele Vlaamschhaters het hooîd -op, en verdwaasd door ons toevallig bondgenootschap met Frankrijk, begonnen ze te roepen : België zal latijnsch (Fransch) worden, of té niet gaan. Na den oorlog zal er geen spraak meerzijn van Vlaamsch, enz. Zulk geschreeuw was voor ons Vlamingen, zeker pijnlijk, maar, gelet op de hoedanigheid der schreeuwers, op hun gémis aan invloed, op hun schreeuwerig verleden, konden we gerust zijn : dat geschreeuw zou ons niet deeren ! Wilden echter, in het buitenland, onze Vlaamsche voormannen aan die Vlaamschhaters antwoordden, dan kon men ons niets verwijten, warit niet WIJ hadden den godsvrede verbroken, maar wei-ZIJ. En wie kaatst moet den bal verwachten. Maar enkele Vlaamsche heethoofden bepaalden zich niet bij het afweren der aanvallers, doch onder voorwendsel, dat de regeering die mannen steunde of liet begaan, begonnen ze aanstonds de regeering zelve aan te vallen. Ook waren er van die tafelspringers, die zoozeer door spreeklust gekitteld werden, dat zij daaraan niet konden weerstaan. Het activisme wasgeboren. Daar de bezettende macht aanstonds van dien toestand proîijt trachtte te trekken, door den tegenstand tegen de Belgische regeering aan te moedigen, de eischen der activisten in te willigen, en met veel geld die beweging te steunen, was er, voor ons, oprechte Vlaamsche vaderlanders, d.w.z., Vlaamsche Belgen, maar één middel, om onze eer onge- schonden te houden, en het verwijt te ontgaan van vader-landsverraad, wegens hulpverleening aan den vijand, n. 1. passief te blijven, d. w. z. ons voorloopig verre te houden van iedere beweging in zake Vlaamsch, omdat men daaraan niet kon meedoen, zonder in de klauwen te vallen van den gehaten overweldiger. Wij voorspelden, en de feiten hebben ons gelijk gegeven, dat het activisme, hoe fraai klinkend ook in het begin, heel spoedig zou uitloopen op verstandhouding met den vijand des lands. En wie daaraan nog eenigen tijd mocht getwijfeld hebben, werd door de reis naar Berlijn, door de Bestuurlijke scheiding en eindelijk door de uitroeping van Vlaanderens zelfstandigheid, van zijne begoocheling genezen. Wij passieven behielden volledig ons oud Vlaamsch pro-gram maar wilden daarin volstrekt geen inmenging dulden van vreemden, allerminst van een meedoogenloozen overweldiger.• Aan de overzijde van den Yzer, mogen onze soldaten, binnen de grenzen van de militaire tucht, natuurlijk ailes in 't werk stellen,om de Vlaamsche bepalingen te doen naleven of om er betere te verkrijgen, tôt hun recht volledig is. Daar heeft de vijand geen voordeel bij. In een neutraal land, b.v. in Holland, is de toestand onzer mannen nog weer eenigzins anders. Zij zijn vrij, zij kunnen in verbinding komen met onze regeering, en mogen dus rechtstreeks of onrechtstreeks in hunne bladen, hunne wen-schen en verlangens te kennen geven, en tevens trachten de Vlaamsch-vijandige invloeden, die op de regeering zouden kunnen werken, te niet te doen. Ook dat is nog geen activisme. Dat heeft Van Cauwelaert gedaan in de bewuste redevoering.Hoe weinig activistisch hij is, en hoe ver hij staat van de kliek Luc-Borms en Cie, blijkt zonneklaar uit deze regelen van het verslag (N,R.C., 5-3-13 avondbl.) « Het is het goed recht der Vlamingen nu reeds hun eischen te stellen (dus niet reeds tôt de uitvoering van die eischen overgaan, wat zonder Duitsche hulp niet mogelijk is. Red. VI. W.) voor de toekomst. Zij vinden evenwel niet ieder middel goed, omdat het doel, dat ermede bereikt wordt, goed is. Hun ideaal is zuiver en ook kun middelen blijven zuiver. Het Vlaamsch-Belgisch verbond keurt dan ook onvoorwaar-delijk af aile activisme en aile maatregelen, door den Duitschen bezetter, om de Vlamingen te believen, tôt stand gebracht, zooals de Vervlaamsching van de Gentsche hoôge-school.Als Luc, na deze zinsnede nog kan roepen : Leve Frans Van Cauwelaert, dan is dat een groote huichelarij, of hij bewijst weer eens te meer, dat hij zelf « allen zin voor de

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De Vlaamsche wachter gehört zu der Kategorie Clandestiene pers, veröffentlicht in S.l. von 1917 bis 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume