De vlam: socialistisch weekblad

479 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1918, 29 September. De vlam: socialistisch weekblad. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/vd6nz81k5w/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

SOCIAAL-DEMQKRATISCH WEEKBLAD abonn.ementsprijs : 3 maand. . Fr. 1.50 6 maand.... 2.50 ——msmm—mmtm — iwii n Bestei.huis : G. FLIBS Zavelstraat, 7, BRUSSEL Beheer en Redaktie : 120, E. Bockstaellaan LAKEN IAankondioingen worden aangenomtn : IM. E. BIDEZ 75, Anspachlaan, 75 ts H U S S a L (Betirs) Voop Vrede. De g'aiische wereld heelt bahoefte aan vrede, zooals het lastdier in de woestijn behoefte heett aan laving. Oostenriik heeft dan weer een gewiciitigen stap gewaagd, door luide te verkondigen da* onderhandelmgen op onzijdig gebied kunnen worden gedaan. Al de tlians vechtende ver-wœsters zouden afgevaardigden naar een soort «redeskonfeTentie uitzenden. Daar zou men on-derzo-eken of er op één of meer voorwaarden zou kunnen overeengekomen worden oin he-slist onderh.andeIin.gen te kunnen aanvang-en. Het zou zelis voor die konferentie n.et noodig zijn de wapens neer te leggen, zeifs met cens noodig een wapenstilstand te doen. De oorlogvoerende mogendheden, zoo er hog wezenlijk zijn, die geen enkele dagen kunnen (even zonder menschen te vermoorden, dorpen £01 steden af te branden en tôt puin te vernit-len, de landen, de wereld te verarmen, — de oorlogrvoerenden zouden kunnen voortgaan met «•erwoesten, zonder eenigen uitslag. Doch dan zou de hoop dagen. Uit onderhan-îeling zou overeenkomst kunnen spruiten. Het einde van de grootste gruwelen aller tijden zou te voorzien zijn. De stap van Oostenrijk, oin 't even hoe en door wiens toedoen hij is tôt stand gekomen, héeft de bloedende wereld bui-tengewoon veel vertroosting gebraclit. De pers over de gansche aarde is van vreugde oj>gc-«prongen en er is nagenoeg niets gehoord m den aard van het vroeger schatexlachen dat uit de gewesten der Entente tegen andere vooxstel-Ven is opgegaan. De wereld is nu eenmaal voor goed het vecb-ten nioe, is uitgevochten. Zoo de oorlog nog Juurt, dan is het omdat ailes uit zijn verband is geslagen en het prolctariaat tôt een gewa-pe.nde willooze kudde is gekroost, die geen gc-legenheid meer vindt om onder den druk van ransel en geweer uit te geraken. De enkcie polit: ekers, die oorlog en toekomst in handen heh-ben, kunnen nog steeds vrij hun misdodig-heid voortzetten. Door de schul4 van deze pou-tiekers alleen duurt de oorlog voort. Ze zetelcn in de bureaux van de Entente, allermmst in Frankrijk, aKermeest in Engeland en Amenka. In Augustus 1914 kon men zeggen : « Er is haat en twist onder de menschheid. Er moe? gevochten worden, omdat de menschheid over-tuigd is dat het anders met kan dan door vech-ten vrede te bezorgenl. » In '14 hadden de tegenover elkaar ^taande legers dan wel >ie overtuigmg dat vechten onontbeerlijk was om huis en haard te behouden en op net werekl-veld ongestoord aan den arbeid te bhjvcn. '--r. overtuigmg is misschien thans nog in enkele koppen, achter de schermen, doch met mcet in den geest van de millioenen soldaten, die nog tegenover elkaar in de loopgraven staan Die hebben nu eenmaal weer in den anderen rnensch veel meer den broeder leeren erkennen dan den bozen Kaïn, moordenaar van Abel. Allen hebben huis en thuis, vrouw, kinderen en verwanten. die treuren en in an.gst leven. Veel van hun naastbestaanden zijn spoorloos vernie-tigd. In Duitschland, Oostenrijk, Krankrijk. Engeland, Italië is geen huis meer zonder oor-logsdooden. Veel familiën zijn gansch uitge-moord. De menschen, die thans vechten. weten dit, voelen het, treuren er om. Men bekomt elken dag meer de overtuigmg dat overeenkomst moet worden gesloten, nie! door de macht, die moedwillig verwoest. docli wel door de redeneering, die spreekt. luistert. redekavelt, tôt een overeenkomst. Dit was waarschijnlijk met meer mogelijk id Augustus 1914, toen de gemoederen te zeer wareo opgewonden en elkeen zich van den oorlog een gansch ander begrip vormde dan de verschrikkelijke wezenlijkheid van heden. Doch wie aarzelt nog? Zij die aan den oorlog fortuinen verdienen en die met verdienen te worden gehoord*.Ook zij, die nog immer n er dé nederlaag van. Duitschland verhopen en er. niet aan denken willen, dat in dit geval nog honderden dorpen en steden van onzen bodem zouden weggeschoten worden. De boosdoeners moeten worden overwonnen door de menigte, die vrede in haar schoot koestert, met de. vu-rige hoop dat hij weldra zal verwekt worden. Steven BOL Een schrijven van M. Brijs. Van den heer A. Brijs ontvangen wu het on-derstaand schrijven : Hopggeachte Heer Hootdopsteller, In ui'/ geëerd blad van Zondag 8 beptCmber, lees ik een artikel a Aktivisten... Jusqu au-boutisten en militaristeu », geteekend door a Een Unionis.t », betrettende mijne voordrach-ten gedurende mijne reis in Duitschland. 1k moet hier echter bijvoegen, dat ik tôt mijn groote verwondering jezien heo, dat uw artikel op 8 September verschenen is, terwijl gij nochtans rôeds in «Het Vlaamsche Nieuwsa mijn antwoord omtrent het artikel van « Vaderland » op 4 September hadt kunnen lezen. Hetgeen echter te beticuren valt is, dat men een Vlaming, dien men toch steeds g- end heeft als een zuiver Vlaming, woorden in den mond legt, waaraan hij zelf nooit gedacht heett. Hoe kan men van ondergeteekende verwacijten, dat hij voor Vlaanderen aansluitmg bij Uuitsch-land zou vragen? De waarheid is, dat ik juisr verscliillende malen in mijn voordracht onder-streept heb, dat wij woistrekt zelfstandig moe-ten zijn en dat ik o.a. gezegd heb : i Moet ik hier even nog" aanstippen dat het « niet waar is, wat ook wel eens van ons ver-<c teld wordt. dat wij n.l. wenschen verduitscht » te worden : Wij willen evenmin van een ver-« duitsching hooren als van een verfransching. « Wij hooren ons zelf te wezen. a Ik zelf heb een oproep tôt de Du.tsche démocratie gedaan en bewezen dat Vlaandereu's Zelfstandigheid goen hinderpaal is voor aen vrede. Hoe zal mijn oproep tôt de Duitsclxe ae-mocratie samenrijmen met een voorgewend an-uexionisme ? U ziet dat wij omtrent vrede en démocratie akkoord gaan. Ik wil heel de verantwoordelijkheid van mijne rede dragen, maar ik weet ook bepaald, dat niet alleen de Raad van Vlaanderen, maar zelfs aile Vlaamsche activisten, deze rede kunnen on- derschnjven. Ik wensch hier ook nog even de vraag op te werpen of het in 't belang van de Vlaamscùe politiek zelf — aan kant gelaten de onrecht-vaardigheid tegenover personen — met beter zou geweest zijn zich rechtstreeks in te lichten. alvorens onnauwkeurigb.eden, die een ongun-stigen indruk bij het Vlaamsche pubuek moe-ten verwekken, in het licht te zenden ! Hoogachtend. A. BRlJS-bCHOUl'l'b. LASTER. Dat de aktivisten als mmlezels belasterd en beladen worden, mag niet verwonderèn. Die vijanden hebben dan nog vermogen genoeg o*n hun fieitenj krachtdadig door te drijven. Thans worden wij bcschuldigd in dienst van bezettende macht en politie te staan, om de smokkeJaars aan te houden. Ueze kunnen we natuurlijk niet goedkeuren, doch dat we a!s speurders zouden dienst doen en ge-■imokkelde waar afnemen is louter laster. Wij hebben wei wat anders onder de vmenschen doen en dan ook noch tijd nocli b;voeganeic„ om als smokkelpolitie dienst te doen. Verder worden wij besçhuldigd in dienst van den bezetter te staan tôt het ontdekken van op-geëischte vcrheelde voorwerpen : wol, koper, enz. Er is bijna geen aktivist of ook bij hem werden door de politie meesrmaals huiszoekm-gen gedaan, zoowel als bij elkeen. De aktins-ten, zoo goed als wie ook, hebben moeten tnle-veren wat opgeëischt werd. Onder hen, die ge-straft zijn geworden wegens nalatigheid op du gebied, werden de aktivisten niet vrij gelaten. De hoogstaanden, zcowe] a!s de nederigsten onder ons, hebben aan koper ailes moeten at leveren, als elkeen. Aktivisten zijn geen versp'eders. Ze ziin niet te vlnden om eigen menschen te plagen. « Niet alleen in groote centra, wel tôt m de kleinste gemeenten worden de aktivisten alzoo stelselmatig verdacht en openbaar aangeklaagcl. Het lijkt wel een beslist pian, tegen hen opge-ruid te zijn, ten einde alzoo onze politieke werk-zaamheid te belcampen en ons verdacht te maken. Ook komen wij met klem tegen deze boosheid op en kunnen de verzekermg geven dat we onze fcerlijkheid niet zullen laten besmeure'n. AMNESTIE! Onze lezers hebben door de dagbladen reeds kennis genomen van de nota van de Belgische regéering, inzake het van Duitsche —niet otti-cieele — zijde gedane voorstel tôt vredesonder-handelingen.De eerste gestelde eisch is dat Belgie zich zou verbinden het talenvraag'Stuk op te lossen derwijze dat hetgeen tijdens de bezetting- op dit gebied tôt stand werd ge-bracht, na den oorlog zal blijven bestaan. Duitschland zou eveneens de amnestic eischeu voor de aktivisten, alsmede de handhavmg van de vroegere handelsverdragen. Zooals men wel kon verwachten, heett de Belgische regeering, die biijkbaar te àainte-Adresse niet vrijer is dan ze het had kunnen zijn, ware ze te Brussel gebleven, een weige-lend antwoord gegeven. Deze notageschiedenis is trouwens van gèén beteékenis en heett ons niets nieuws geleerd. Alleem de kwestie van een amnestie voor de aktivisten moet even onz© aandacht weerhouden. Aminestie ! Klln-kt dit woord met als een diepe vernedering voor al wie nog een greantje waardigheidsgevoel bezit? Amnestie wil immers zeggen : vergiffenis voor politteke misdnjven, waaruit voortvloeit dat, als men voor iemand om amnestie verzoekt, men onrechtstreeks toegeo» dat hij iets heeft misdreven. Welnu, wij hebben niets misdreven, wij* willen de voile verantwoordelijkheid bhjven dragen voor onze daden en daarom blijven wtj liever van een amnestie veirscuoond. In tegensteiling met het begrip : genadever-lcening sluit hot begrip amnestie clke vervol-ging uit. Als het- nu ooit zoover komt di.: de Havers^he regeenng almachtig terugkomt, ver-kiezen wij duizendmaal voor de rechtbanken gesieurd te worden boven eene redding die wu te danken zouden hebben aan eon vernederende kwijtschelding. Wanneer wij voor de rechters staan, zullen wij zonder veél moeite kunnen bewijzen dat hetgéen de m ©est extremistische aktivist op zijn kerfstok kan hebben im het niet verzinkt, vergelekeil met de zonden door Havere bedreven. Zoo zal ten minste onze stem tôt het volk doordringen, terwijl wij door een amnestie tôt eeuwig stilzwijgen zijn gedoema. Hoe de oorlog ook moge uitdraaicn, zal het in laatsten aanleg het volk — en niet de regeering — zijn, die over de taalkwestie het be-slissend woord zal uitspreken. Slaagt het ak-tivisme er in, dank zij eene meer demokratische politiek, het volk voor zich te winuen, dan zal later met of zonder amnestie aa'n geen enkel aktivist een haar gekrenkt worden. Vergeten wjj daarenboven niet dat onze kra-nig*e IJzeTjongens ook iets' in de pap willeJi te brokken hebben, en dit v^rre van ons af te schrikken, dit vooruitzicht ons met vcrtrouwen in de toekomst moet laten biikken, T. Hoe larsg nog ? In de « Peuple Wallon » lezen wij dat het activisti.sch lied « Mijn Vlaanderen hoe lang nog » op het front verooden werd op verzoek van de Fransche regeenng. Deze maai-regel, zegt het Waalsch blad, heeit de Belgische regeering zelf niet durven nemen, daartoe ontbrak haar don noodigen durf. He: ware ons inzien juister te schrijven dat de Haversche regeering het hatelijke van dezen maatregel <^p den rug van de Fransche overheid wil schui-ven, daar ze weet dat de verbittermg onder oe Vlaamsche IjTzerhelden zeer groot is. Of is soms haar gezag zoo gedaald dat ze het noodig heeft gecordeeld het verbod te laten uitgaan van een vreemde regeering. Havere schuilt zich achter Marianne om de Vlamingen te bestoken ! Mijn Vlaanderen. hoe lang nog?... Leest in dit nummer : Hoe de komiteitsbeambte Nico Lampenpït zijn geîuk verschopte. Een modem enovel. Persstemmen. Het Duitsche weekblad » ooziale Praxis » had de opmerking' gemaaktî dat 1:1 de nieuwe Duitsch-Kussische aanvulhngsverdragen bepa-lingen ontbreken aangaande de sociale wetge-ving. De « Norddeutsche Allgemeine Zeitung a wijst er op dat in latere overeenkomsten ook de wensch van den Rijksdag, dat de mjmmum-eischen op gebied der arbeidersbescherming eu sociale verzekermg worden omschreven, waarschijnlijk wel in vervulling gaan. Het « Vaderland a teiikent aan bij de vtrkla-ringen van vice-kanselier von Payer : De op. lossmg van de Vlaafnsche kwestie wil Duitsch. land nu aan den rechtvaardigheids- en den staatsmansziin van de Belgen overlaten. Dat lijkt ons ook het goede beginsel : België zelt moet die kwestie regelen. Maar het zal een nieuw België moeten zijn, dat de kwestie rech"-vaardig en wijs oplost. Intusschen, de Vlamm gsn van nu zijn ook niet meer de Vlamingen van voorheen : Zij zullen zich niet meer laten fingelooren. De klerikale « Metropoie » vraagt of het waar is dat Van Cauwelaert en Van de Perre de anti-aktivistische dagorde van Havere mot kebbeu gestemd. Indien beiden met logenstrafîen, zullen de Belgen on in het bijzonder de Vlamingen het recht hebben te beslurten, zegt ae « Metro-i pôle » : 1. Dat Van Cauwelaert en .Van de Perre de nationale eendracht niet onwnkbaac verlangen te behouden; 2. Dat aii de taal-kwesties niet willen oplossen zonder eenige bui-i tenlandsche inmenging (zie Van Cauwelaert's mémorandum); 3. Dat zij weigeren de aktivib, tische verraders te vearoordeelen ; 4. Dat zij wcj-geren te sympathiseeren met de patriotten die de Duitsche bestuurlijke scheiding hetoen vsi-stooten ; 5- Dat zij ziclr met aanslmten bij de verklaringen van de panementsleden van bezet België. Dat Van Cauwelaert en Van de Perre het weten : tusschen het loyalisme en het aku-visme is geen middenw€g. Weigeren zij zich onbewimpeld te verklaren tegen de verraders die de werktuigen der moffen zijn, dan zal het land weten waaraan zich te houden, aldus ein; digt het klerikale blad. Spectator schnjft in de t V'aamsche Kro-t niek » van « Dietsche Stemmen » (nummer 7-8, Juli-Augustus) : Dat het aktivistisch streven, zooals oven-gens aile Vlaamschgezind streven, onrecht-streeksch de Duitsche belangen in de toekomst kan dienen, wordt steeds grif toegegeven. Doch waar het juist toekomstverhoudmgen, vredes-verhoudmgen tôt den vreemde geldt, komt^na-tuurlijk het begrip vijandigheid, dat met den oorlog geboren werd en met den oorlog moet verdwijnen, geénszms te pa>. Zijn nu de Duitsche belangen, die door ©en zeifstandig Vlaanderen (destijds alleôn door de vervlaamschin'g der Gentsche Hoogeschool) gediend wordea, rechtmatig of niet, of mag Franknjk zijn in-vloed over V'aanderen bhjven uitstrekken en door « annexion der cerveaux » zijn eeuwen-lange aanvallen op Germaansch gebied voortzetten ? Zelfs de Staatsheden der Entente erkennen, dat ze den rechtmatigen invloed van Duitschland, waartoe zeker de înknmping- van onreclu-matigen Franschen invloed moet gerekend worden, niet willen in den weg staan. Ook wordt nu reeds in neutrale hoofdsteden. otiicieeJ met den vijand « geheuld » ter bevordenng- van we-derzijdsche belangen in verband met den oorlog zelf, een duidelijk bewijs, dat niet het in kontakt komen met den vijand, maar waarom men zulks doet, het kriterium moet zijn. Het doel van den oorlog is de vrede, en de vrede kan niet tôt stand komen dan door een klaar inziclit in het parallélisme van zekere « vijan-delijke » belangen en in de mogelijkheid om andere, uitêenloopende strekkingen te tempe-ren of tegen elkaar te doen opwegen. Blinde, systematische vijandigheid en isoleerîng- der wederzijdsche zedelijke en intellektueele Kraeh-ten is het treurigste verschijnsel van dezen oorlog, wijl het den oorlog verlengt en den tnomf van het bloote geweld over recht en rede m de hand werkt. De meeste regeeringen hebben daaraan scliuld. Ze stellen ailes in het wer.. om de uitingen van hoogere mensclielijke solidari-teit te onderdrukken en de laagste instmkten van den ruwen oerinensch wa\ker te schudden Onder hun schrikbewind worden de edeiste beschavingskrachten door haat en wantrouwen overwoekerfl. lste Jaargang. — Nr. 30. PRIJS : -iOCENTIEM. Zondag 29 September 1918,

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De vlam: socialistisch weekblad gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Brussel von 1918 bis unbestimmt.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume