De Volkseeuw Weekblad der Ghristene Volkspartij DE WAARHEID IS ONS WAPEN DE RECHTYAARDIGHEID ONS DOEL I ■ j Inschrijvingsprijs : 2 fr. 's jaars. Prijs per nummer 2 cent. Prijs per 1000 nrS 9 fr. Aankondigingen volgens akkoord en plaatsruimte. HOOFDOPSTELLER : PRIESTER FONTEYNE ' ... ( ' ; Voor wat opstel en bestuur aangaat schrijve men aan het hoofdbestuur, Vooiuitgangstraat, 345, BRUSSEL. Ws&tfrk Voor BRUGGE en 't arrondissement schrijve men aan Bernard Minnebo, gemeenteraadslid, Brugge. Onze nieuwe veldtocht De gemeentekiezingen zijn voorbij en gewoonlijk de kiezing voorbij, dan valt de stormwind, en ailes wordt weêrom stil. Maar nu staat het zoo niet in Brugge en ommeland, 't is eene geheel andere toestand als bij vroegere dagen. Nu is het volk onrustig gebleven, koortsachtig en men gevoelt dat er iets in de lucht itangt, iets gebeuren zal, 't is juist gelijk aan onze zeekusten, als er een onweer opkomt : de zee ligt stil, en nauwelijks ziet men, hier en daar, een baarke slaan en aan 't kabbelen gaan, maar in de verte hoort men een heimelijk geruisch en zeegedruisch, en men zou zeggen, doffe stemmen grollen den zee-man toe : Wijze man, zeil de haven^li 1 binnen, 't zal stormen ! Zoo zijn de gemoederen nu geste$ inf ons land, hitsig en grimmig en ta losbreken. De katboheke be-rç zijiu^y^^^v gebleven in 't lan3^®aM^t, en gekraakt, maar iucn meester Daar zou niets op te/zeggen vallen, -waren zij de vrije gekozenen van het vrije volk, en ik zou de eerste zijn om ze met eerbied te groeten ; maar 't is geweten en alom bekend, dat onze kieswet en geheei hare toepassing, een warreboel is en een nest van onrechtveerdigheden en volks-bedrog, en dat onze bewaarders de gekozenen zijn van die onrechtveerdigheden en dat bedrog. Dat begint ons volk te verbitteren, en dat moet en zal eindigen, met al dat eerlijk is en hert in 't lijf heeft, in 't vuur te jagen. Onze kieswet heeft uitgeleefd ; het volk het onrecht moê en beu, tôt walgens toe, eischt rechtveerdigheid op leven of dood. Eene nieuwe kieswet, eene rechtveerdige kieswet, dat eischt het, eerst en boven ailes. Het is niet noodig te zeggen wat wij, democraten, willen, wat ons oorbeeld is ; 't is klaar ; het algemeen stemrecht met de evenredige vertegenwoordiging, zoo breed mogelijk toegepast, al ware 't over geheel het land, en ik wensche erbij, als grondvesting, 't verplichtend onderwijs. Wierd dat grondrecht des volks eene waarheid, een grondwet, dan zouden wij zeggen aan ons volk : Nu zijt ge vrij en als vrije volk, bestemt uw eigen lot. Men weet het genoeg en wij zijn er fier over ; voor dat volksrecht hebben wij van 't eerste af geschreven en gestreden, rechtzinnig en zoo hardnekkig als wie ook ter wereld, en 't is gelijk waar en wanneer de strijd hernomen wordt, wij zullen op de eerste rangen staan. En dat het komen zal, 't is zeker en vast, en dat het niet lang meer duren zal, wij zijn er innig overtuigd van en mochte het nog vandaag zijn. De tijd is gekomen voor aile vooruit-strevende volkspartijen, als ze leven willen en op de toekomst rekenen, eens moedig den kop te rechten en man te zijn. Als ze door de lange jaren knechtschap en dienstbaarheid, zoodanig verlamd zijn en ontmand en er de kracht niet meer toe gevoelen noch den moed, dat ze dan gedwee den nek buigen, zwijgen van vrijheid en ontslaving, en 't volk niet paaien met ijdele woorden van verlossing. Maar 't moet en 't zal ! In Mei zal het stormen den lande door. Dat recht moeten wij kost wat kost veroveren, of 't is de dood, geene begoocheling, de dood voor eeuwig ! Wij zullen zien als de volkspartijen nog weerdig zijn te leven. Yooruit voor 't Algemeen Stemrecht ! Priester FONTEYNE. Uit Le Journalvzxi Parijs vertalenwe Èvolgend artikel, dat handelt over aartsbisg{^§ Kamerijk en den TTêfer*l^erhire,aêzen "laatste ge-.ft gelijk Priester Fonteyne, omdat lnj in de kiesstrijden de zijde van 't volk gekozen heeft. 't Is een schoon artikel ; men leze overal bisschop van Brugge in plaats van aartsbisschop van Kamerijk en priester Fonteyne in plaats van priester Lemire, en iedereen zal zeggen : 't is in Westvlaanderen gelijk in fransch Vlaanderen. m m a ■ ■ Aartsbisschop en Vilksvertegenwoordiger De Aartsbisscho|i van Kamerijk wil Priester Lemire van zijne politieke rechten berooven en hem uit het Parlement bannen. Te gelijker tijde als zijne confraters van het Noorden heeft het Journal de verledene week het voîgende opschuddingswekkend nieuws medegedeeld : 1 Bij besluit van den Aartsbisschop van Kamerijk is de afgevaardigde van Hazebrouck beroofâ van zijne politieke rechten, uit het Parlement gebannen en voor de toekomst ge-slagen met algeheete onbekwaam-heid voor verkiesbare ambten. Dit besluit, dat op het onverwachts de Grondwet van 1875 veranderde, van rechts-wege de schikkingen van het strafwetboek voliedigde en naast de gefuilleerden, de be< roofden van hunne burgerrechten en de veroor-deelden van het gemeene recht, eene nieuwe klas van niet kiesbaren schiep scheen mij onver-klaarbaar genoeg, opdat ik eene ontdekkingsreis omtrent de betrokkene personen zou onderne-men. ik wilde zoo spoedig mogelijk den nieuwen hervormer van ons gemeene recht keqnen, die, laatste spruit der werken van M. Dumay, stichter van de « Sillon » en vroe-ger hevige republiekeinsche bisschop van Perigueux, klaarblijkelijk in priester Lemire niet alleenlijk de enkele faut van zijne republiekeinsche halstarrigheid wilde straffen. In strijd met de onderstelling der losse tongen, scheen het hoogst onwaarschijnlijk dat Mgr. François-Joseph Delamaire, geestelijke gouverneur der Vlaanderen gedurende de geestes-krankheid van Mgr. Sonnois, zijnen zuiderlij-ken gloed door den Noordenwind zou hebben laten verfeoelen en van temperament zou veran-derd hebben, als van levensregiem, door den enkelen overgang van den truffel tôt de hop en van het Concordaat tôt de vrijheid. Zijn ge-ruchtmakend bevel scheen zelf in zijn vorm te getuigen van eene zekere bekommernis voor het modernisme, aangezien Priester Lemire — veroordeeld zonder geoordeeld te zijn — zijn ongeluk alleen door de drukpers kende en dat niets een vooruitstrevenden en vrijen geest beter kenmerkt dan het feit dat een aartsbisschop de Kerk door de tusschenkomst van de dagbladen bestuurt. Doch een voorafgaande herdelijke brief moest de onbescheidenheid onder de hoofzon-den gerangschikt hebben, want de voorzienig-heid dwarsboomde mijn oogwit, Wanneer ik den zondag morgen de kathedraal van Kamerijk binnentrad zag ik dat de bisschoppelijke troon niet bezet was, en wanneer ik mij aanmeldde aan het aartsbisschoppelijk paleis, zegde de huisbewaker, die een geheugen had als Fénélon en de behendigheid van zijnen meester bezat,. mij op droefgeestigen toon : — Zoo gij Monseigneur wilt zien, ga naar Rijssel waar hij gewooiilijk zijn winterkwartier heeft. Gij zult hem dezen namiddag vinden, want hij is den heelen dag op « eten » uit. En waarlijk zijne Hoogheid was op « eten » en dat zelfs voor gansch den dag. Bij mijn eerste bezoek duurde het morgenmaal misschien nog ; bij het tweede bezoek was het avond-maal zonder twijfel begonnen. Ik heb dus Mgr. Delamaire niet ontmoet, en evenmin M. Joseph Ponceau, vicaris gene-raal, kanonik en secretaris der bevelschriften of ten minste, ik zweer op de heilige Evangeliën dat ik hem noch gehoord noch gezien heb en mijn woord van dagbladschrijver moet in de onderhavige gelegenheid natuurlijk als een heilig woord aanzien worden. Ik heb nochtans aile reden te gelooven dat, zoo het uur weing schikte en de warme soep op hem wachtte, de vicaris mij, namens zijnen meester de volgende verklaringen zou afgelegd hebben : — Het besluit dat den vertegenwoordiger van het Noorden treft en dat hem langs den weg der dagbladen beteekend werd opdat hij zich in 't vervolg op geene geveinsde onwetend-heid zou kunnen beroepen, behelst noch uitleg-gingen, noch commentariën. Het is het zuiver en eenvoudig verbod van onder welken vorm en in welke omstandigheden ook, een kiesman-daat te aanvaarden, te aanzoeken of te vervul-len ; dit besluit is overigens verzacht door de toepassing der verdagingswet. (Loi de sursis). Ten ware een nieuw bevel hem verplichtte, of dat zijn geestelijke ijver hem aanspoorde tôt eene onmiddelijk aftreden, zal Priester Lemire zijnen zetel mogen behouden tôt 1 Mei 1914 — datum op welken én zijne loopbaan én zijn mandaat zullen eindigen. Monseigneur, alhoe-wel het verledene betreurende, stelt zich te vreden met de toekomst te regelen en zijn be- Derde jaar Zondag 10 Maart 1912 Nummer 10

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.