De volksstem: liberaal dagblad van Mechelen en omstreken

477 0
01 Februar 1914
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1914, 01 Februar. De volksstem: liberaal dagblad van Mechelen en omstreken. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/251fj2b250/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Vierde Jaargang. S 36 Prljs per iiuauaôir & 0 snt 1 eifieii. Zondag 1 en Maandag 2 Februari 193 4 DE VOLKSSTEM VAN MECHELEN EN OMSTREKEN i S) Liberaal Dagblad j VOLKSONTSLAYING | GEEN PLK'HTEN ZONDER RECHTEN VOLKSVEREDELING INSCHRIJVINGSPRIJS Emm jaar per drager 6.oo fr. per post, 9.00 &. 6 «taanden, » 3.00 fr. » 4-5o tr. 3 maanden, » i.5o fr. » 3.25 fr. Per week en per drager, 12 centiemen. Reûactie, Belieer en Drakkerii Lange Haargracht, 49, Mechelen ABONNEMENTEN en AANKONDIGINGEK TS MICHELIN I Lange Haargracht, 49 Zondagpraat —o - Het was koffiefëest bij ons thuis : een stak of vier gezette moeders met een liait dozijn lieve, jonge damekens. Ge kunt denken hoe de klepels klap-perden in de mondjes, en, wanneer het mansvolk zijn paart had gekregen. hoe de meiden dan over den hekel werden gehaald. Toen ik van mijn bureel binnenkwam, mocht ik niet bijzitlen ; mijn zetel werd bii het vuur geschoven en mijne gazetten werden mij in de hand gestopt. Ik mocht ailes doen wat ik wilde : het vnur opkote-ren, bouillie aauhalen, de kat wegja-gen; maar niet rookenen niet spreken. Nauwelijks had ik een oogslag op de Gazet van Mechelen geworper. ot ik schoot in eenen luiden schaterlach ; daar stond zwart op wit : Boncl tegen de overtollige en oneerbare Moeders ! Overtollige! en ik had mij laten wijs-maken dat Monseigneur in al de ker-ken had doen preêken, dat er te wei-nig kinderen waren ! Ik weet wel dat er kloosters zijn die wijnfabrikeeren voor den handel, en trappistenbier, en sterke dranken, en corsets en, hier en daar, nen heilige ookal. Klooster en handel in genever, dat springt zoo wat tegen den kop, maar kind ren zonder moeder, dat kon er nu toch niet door. Dat is zoo in den aard van Susken Siropenbloed, die voor zijn kind eene min moest gaan afhalen te Sempst, eenige jaren geleden. Toen de jonge, kloeke boerin, bij het heengaan, zich naar de wieg wendde om haar kleintje nogeenste kussen,stond Siropenbloed stokstijt van verontwaardiging : — Wafïer kind is dat ? — Ma kind. — Aaf kind ! dan moette met ma niet meegaan : meiskes die een kind hemmen, wil ik in maan huis niet. * ■¥ * Oneerbare Moeders I dat moest eene betreurenswaardige drukfout zijn in de eerbare Gazet van Mechelen ! En daar schoot mij een andere flater te binnen uit een ander Mechelsch blad van de katholieke pers. Er was sprake vandeeigenaars van vreemde waarden', die, volgens de nieuwe wet,, hunne titels moesten laten stempelen : bor-dereelenzouden tehunner beschikking zijn. Bordereelen hadde er moeten staan, maar er stond wat anders gedrukt, twee letters waren uit bordereelen weg-| gelaten, en dat maakte een leeiijk woord, dat wij niet durven neerschiij-! ven, omdat al de lezers van de Volks-stem een kruisken zouden maken. Dat zijn zoo van die ongelukken, waaraan een leiftige drukker bloot-staat. In een goddeloos blad, zooals het Volksstemmeken, zou men zich aan zoo iets kunnen verwachten, maar ouertollige en oneerbare Moeders voor de godsdienstige Gazet van Mechelen, en dat ander gemeen woord voorhare deftige-zuster, dat 's oprecht spijtig. * I* * Enfin, ik lachte luidkeels en al de moederskoppen en al de damekensg 3-zichten waren. als bij tooversi...,_ nieuwsgierig naar mij toegewend. — Jan, wat is er nu weer ? vroeg mijne vrouw. — Wel, pater Venandus van de Minderbroeders, en pater Evaristus van de Capucienen, en pater Electus van de Gonventueelen hebben eenen bond gestiebt ter bestrijding der oneerbare modes, en waarschijnlijk, om er een eindje mêe weg te loopen, schrijft de Gazet van Mechelen : overtollige en oneerbare moeders ! — Waarmêe dat die paters zich toch gaan afspinnen ? zei madam Sanders — zij loopen wel met hunne voeten bloot, dat's 00k zoo schoon niet. — Ja — antwoordde ik — en hoe meer ge iets verbiedt, hoe meer de menschen het doen. Zie maar nen keer hoe God met den appel van Eva is gevaren. Een Engelsche koning had met de doodstraf bedreigd al wie rookte of snoof ; hij zou er zoodanig veel moeten ophangen hebben, dat hij zich met den eenen uitvinder van de pijp moest tevreden stellen. In Frank-rijk deed de Minister Richelieu het beter : Wel, laat ze maar rooken, zei hij tôt den koning, maar zet er eene belasting op. De koning luisterde naar dien wijzen raad en dat braclit milli-oenen op, zooals nu de jenever voor onze staatskas. — En waar willen ze nu met dien bond naartoe ? vroeg madam Segers, neeje, 'k geloof dat het madam Steffens \ was. — Welja, om te behagen aan God \ mogen de beenen maar bloot zijn tôt ' aan de knieën en de armen tôt aan 4 den elleboog en van uitgesneden kleêren of de colietage, of van door-schijoende borststukken of mouwen in tulle, of van vleeschkleurige garnier-sels mag geene spraak meer zijn,want dat werkt op het bloed gelijk de roode kleur bij den stier. — Wel1 hemelsche God toch, waar dat zij het gaan zoeken ? En madam-rneken Krebels sloeg van verbazing de handen ineen. Dan moeten die eer-weerdige paters beginnen met, in al de kerken, de engelen, en Juzeken ookal, een hemdeken over te trekken of een zwembroeksken. Zie maar nen j keer in Hanswijck aan den voet van î den preekstoel : kunt ge een pronte-ren vent vinden dan Adam, en een j gemolliger vrouw dan Eva ? gij zoudt er in- bijten zoo rond en malsch is haar bloot vleesch. Die heeft nog zelfs geen smal roksken aan. — En dan schrijft het règlement nog voor dat, om ter kerk te gaan, de vrouw zich met geene rijke sieraden mog optooien. — Ja, ên Ons-Lieve-Vrouw van Hauswijk dan ? — lachte Lowiesken Hendrikx — ik lierinner mij, dat in het parochie blaadje gebedeld werd voor diamanten, voor goud en voor zilver om er de Heilige Maagd mede te versieren. Waarom geven ze dan in de kerk het voorbeeld niet van den eenvoud, het is ailes floer en zijde, goud en zilver, dat er blinkt? — Ze zouden ons zeker met een kabieken op den kop willen doen loopen — wist madam Schoeters in te brengen — en nen zak over 't lijf zonder sneê nocli vorm, en de rest in den ofïërblok steken? Staat er dat niet bij ? — vroeg ze mij, terwijl ze hare tas koffie leêg dronk. 't Is goed te zien — ging ze voort — dat in de kloosters hunnen mond niet meer stijf staat van bidden. anders zouden zij zich met al die wereldsche zaken niet kunnfen bezighouden. — Nog een klontje Louwies? — vroeg zij, ter wijl ze de suikertang boven de tas van Lowies hield. — En het Evangelie van den Bond gebiedt aan de vrouw hare schulden te betalen — las ik voort. — Dat weten wij 00k — gromde madam Mertens — maar als ge van nen pastoor wat moet hebben, wacht er dan achter. Ik weet er van te spreken. Dan komt hij wel twintig keeren met de beurs rond, nu voor 't eene en dan voor 't ander en pro-beert of ge met uwe rekening geene ofïerande wilt doen voor uwe zalig-heid. Allemaal prullen en praat voor den vaak : daar was zoo eens ne pastoor te Muyleghem, of te Dalhem of op een ander, ik weet niet meer, die donderde fel tegen den drank en was zelf van geen kleintje venaard. Zekeren keer, dat ze weer bijeen zaten en de leêge flesschen op tafel niet • meer konden tellen, stoefte die pastoor, dat hij op zij nen preekstoel ailes durfde zeggen. — Maar toch niet dat ge zoo'n ferm stuk in uw botten hebt — lachte een van zijne confraters. — Waarom niet ? — vroeg de andere — gewed ? De wedding werd aangegaan en des anderendaàgs klom Tikkenhaan naar boven met balken onder zijn oogen en vuur in zijn kaken. De anderen stonden te loeren van in 't koorgestoelte. Beminde parochianen — begon hij —gisteren beu ik het dronken geweest en vandaag zal ik nog meer zijn : zoo spreekt de zondaar. En dan bi gon hij weer eens te trominelen op den rug van lien, die hunne noodlottige dritt niet kunnen beteugelen. Zijne wedding was gewonnen en hij had waarheid gesproken, want dien dag kwamen er nog meer flesschen op tafel. - - Och ! — Zalfde onze Marie — I zoo hebben de pastooors het altijd > gedaan ; dat zij*n van die verlelsel-| kens van in grootvaders tijd en nog s vroeger. | Ja, Marie — lachte ik — gij moet . zells geen Der de Ordelinge zijn om | bij dien bond tegen die overtollige en oneerbare moeders aangenomen te worden ; gij moet maar aile dagen eenen keer : Bid voor ons, heilige vader Franciscus 1 zeggen, en vijftien jaar oud zijn. Gij vijftien jaar gewor-den, geloof ik, gij zoudt aangenomen worden. - - Hoort g'hem ? Hij moet 00k weer wat zeggen ! Hij wil weer wat vies doen en 't gaat hem niet af. — Snauw-de mij mijne vrouw toe, die vijf en dertig of veertig is, ik weet het niet goed, maar zich toch nog* kleedt als een jong meisje. Daarmee had ik mijn bekomste en stond met, den mond vol tanden ; de vrouwen schoven weer bijeen, Marie

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel De volksstem: liberaal dagblad van Mechelen en omstreken gehört zu der Kategorie Liberale pers, veröffentlicht in Mechelen von 1911 bis 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Themen

Zeiträume