9e Jaargang. Nr 2. Prijs : 5 Geiitiemen. Zondag 9 April 1916 DE IBHFin Orgaan van den " Vrijen Socialistenbond „ Slechts hij die de vrijheid van anderen lief heeft is die zelf waardig. ALLE BRIEFWISSELINGEN "E ZENDEN NAAR : P* De Wât^eg Vepspye*istpaat, ÏOg Gesit Verantwoorclelijite IJitgever ÂBONNEMEIMTSPRIJS : Voor 3 maanden, fr. 1-00. Voor 6 maanden fr. 2-00. Voor 1 jaar fr. 4-00. — Op voorhand betaalbaar. — Ânnoncen worden geplaatst volgens overeer.kcmst Aan onze Medewerkers « De Waarheid » blijft — als voor-heen — een « vrije tribuun ». Ieder medewerker ontwikkelt en ver- » dedigt zijne eigene ziens- en denkwijze, om het even over welk onderwerp. Aile medewerking is ons welkom. Wanneer de artikelen goed en lezens-waard zijn, worden zij opgenomen. Personeti die er bezwaar in zien ge-kend te worden, mogen hunne kopij ongeteekend inzenden. Alleen zij die klachten, grieven of feiten willen open-baren, dienen zich aan de redactie ken-baar te maken, die hun de strikste ge-heimhouding verzekerd. Wij stellen ook onze kolommen open voorvrouwen, die zouden begeeren de verzuchtingen, eischen en wenschen van hun geslacht, ter algemeene kennis te brengen. Wij verwachten dan ook van dien kant medewerking voor onze « vrou-wenrubriek ». — — - — "Ehrllcdavtif.. - Stokpaardjes !... Bijna elken mensch heeft een stokpaardje dat hij gaarne berijdt. Voor de trouwe bezoekers van den groo-ten schouwburg — in den tijd — waren het de zangers en zangeressen en de keus der opera's. In een gezelschap waar het over wat anders liep, voelden zij zich niet t'huis. Voor de duivenliefhebbers is het de roode zandvolle, de blauwe maillard, de sproete-kop, enz. Altijd zoeken zij elkanderop omde goede hoedanigheden van hunne lievelingen te kunnen roemen. In elkanders gezelschap zijn zij altijd verzekerd een aandachtig gehoor te vinden. De politiekers praten het liefst over hunne partij en de domine verstoktheid van de tegen-standers, die maar niet willen inzien dat zij het bij 't verkeerde eind hebben, en er eigen-lijk maar één goede partij bestaat : de hunne. Wie er aan twijfelt is een schurk of een dom-kop.Met de vurige liefhebbers van kaart, schaak, domino, voetbal, wielrijden, enz., is het even-zoo ; allen stellen het meeste belang in het spel dat hun het best vermaakt. Dat wordt hun stokpaardje waar zij bij elke gelegenheid opspringen. De politieke dagbladschrijvers hebben ook zoo eenige stokpaardjes waarmede zij hunne lezers — en meer nog elkander — onder-houden.De katholieken onder andere hebben het geloof onzer vaderen, het vrij onderwijs, de vrijmetselaars, het roode spook, de ministe-rieele weldaden, en nog een hoop anderen van min of meer lokaal of nationaal vermeend belang. De liberalen tijdens hun leven, haddenhet over de onverdraagzaamheid hunner tegen-strevers, over vrijheid, het officieel onderwijs, de jesuïten, de doode hand, en in vroeger tijd — maar dat is lang geleden — over het sparen dat den werkman moest leeren, en ook over de socialisten, voor zij met hen samen naar bed gingen en onder één deken sliepen. Onze vrienden van Vooruit evenwei zijn het rijkst aan stokpaardjes, en die kunnen bijgevolg het meeste menschen aangenaam onderhouden. Zij hebben vooreerst al hunne verschillende inrichtingen, die elk hunne specialiteit hebben, zooals de voordeelen der koôperatie, de vakvereenigheid, het beste brood der stad, de onvervalschte boter, het smakelijkste bier, de schoonste cinemafilms, de knapste tooneel-spelers, het schoonste muziek, het pensioen, 't kraambedfonds, het stemrecht, de uitbuiting, ook het officieel onderwijs, de reactie, de klassenstrijd, enz., enz. Hoe arm, bij dezen rijken stoet vergeleken, zien er de stallen hunner konkurrenten uit. Niemand, wat goeste of smaak hij ook heeft, die van onze vrienden niet kan bediend worden.Lekkerbekken, die van hunnen buik hun-nen god maken, kunnen dit lichaamsdeel laten kittelen in hunnen restaurant, in de taar-tenbakkerij, of in de vleesch en worstenwin-kels.Voor de fijnproevers — zooals er onder de darsenwerkers velen zijn — staat een kelder met van de uitgezochtste en lekkerste wijnen open. En wie kloefen te ongemakkelijk of te zwaar vindt, kan bij Moeder Vooruit onver-slijtbare schoenen koopen. rvortoîn, "net wà're rnoeiiijk een artikei te bedenken dat men in hare magazijnen niet kan vinden. Maar men moet geld hebben, zal men zeg-gen ? Natuurlijk ! Wie ter wereld geeft iets om niet? En wie doet zaken, al is het in socialisme, voor zijn plezier? Geen mensch is zoo dom, en elkeen moet zien door de wereld te geraken. Toch hebben de armen zich niet te bekla-gen; ook voor hen wordt er gezorgd. Wie bijvoorbeeld zonder licht en vuur zit, mag naar de cinéma komen. Voor de bagatel van slechts één frank, kan een geheel huisgezin van 5 of 6personen zich een ganschen avond komen warmen. En voor nog een frank kan men in de tusschenpoozen een hoop lekker-nijen bekomen, als spekken, appelcienen, taartjes, enz. De werklieden weten dan ook zoovele weldaden te waardeeren; de cinéma zit altijd vol zegt Vooruit, en het is niet gelogen. Elk van al deze artikels vormt voor Vooruit een stokpaardje, dat hij beurtelings tôt ver-maak zijner lezers en talrijke klanten bestijgt. En als hij hiervan vermoeid is, of denkt dat het de lezers zou kunnen vervelen, bestijgt hij een ander, namelijk : het socialisme, het stemrecht, de werkerswetten, en bij voorkeur : de klassenstrijd. Le Bien Public, die ook dikwijis gebrek schijnt te hebben aan kopij en niet weet over wat schrijven, is dan altijd blij als hij Nand of een andere ziet komen afgereden op dat paardje. Dan hebben zij beiden voor verscheidene dagen brood op de plank; de een om uit te leggen wat klassenstrijd is en te zeggen dat ze er geen schuld aan hebben, maar hem algelijk moeten onderhouden. De ander om nu eens te gebaren dat hij er niets van ver-staat, en nadien compère te verwijten dat hij de schuld is van den klassenstrijd, wat de eerste dan weer hardnekkig loochent. En zoo gaat het een geheel tijdje voort, om dan voor eenige dagen stil te leggen. De dagbladschrijvers verstaan hierin malkander stilzwijgend. Zij weten dat, om het even wie die alleen zou moeten praten, gauw uitge-klapt ware, al had hij nog zooveel te vertel-len. Met tegenspraak kan men het zoolang trekken als men maar wil. In de politieke pers begrijpt men over en w ~er de noodzakelijkheid van tegenspraak, uit de reden hooger opgenoemd, en ieder denkt : « als ik mijnen tegenstander heden d°n dienst bewijs hem tegen te spreken, zal hij morgen beleefd genoeg zijn te anlwoor-den, en zoo houden wij wederzijds onze « gaaien » wakker en verdienen we niet ons b;oodje in ledigheid. » Zulke onderonsjes noemt men polemikee-ren. En om te kunnen « polemikeeren » be-s'ijgen de persmannen bij voorkeur zulke stokpaardjes waarop de tegenstander voor de e^.r (?) van zijn blad verplicht is ook te paard te springen. Dan beschouwen de lezers zulks als een ernstigen strijd — ofschoon het slechts een toernooi is. Elk maakt zich warm voor zijnen kampioen, en in herbergen en elders wordt er getwist wie verloren of gewonnen heeft. Zoo blijft het plezier in het land en wordt het be-vfezen dat zij gelijk hebben, die de dage-hjksch-e pers de nuttigste uitvinding der wereld noemen. Niets verschaftde menschheid meer en vermakelijker bezigheid. scepticus. ——-— >-«»♦»-« —— Een heujlîjke gebeurfenis #7«'V'"ï ^T,Crvo', it/n Tï.rr>* nrvfSmoti X 'O ^ - — •' w uy w** Als met een trompet geblazen verspreidde zich het nieuws van het herverschijnen der Waarheid, lang voor het vast besloten was, « Hebt ge 'tal gehoord? De Waatheid komt weer uit! Wat geluk, hé? » Zoo ging het als twee vrienden elkander ontmoetten. Kwam men iemand van onzen groep tegen, dan was het: « Is het waar, komt De Waarheid weer uit? » — Misschien, het is nog niet zeker. « Hoezoo? Waarom niet? » — Een blad uitgeven, vooral in dezen tijd, is geen gemakkelijke zaak... Dat*kan kosten na zich slepen... « Hoeveel wel?... Voor een weekblad kan dat toch zoo erg niet zijn?... » — Het kan toch licht een paar honderd franken, meer of min beloopen... « Wat is zooveel?... Onder de oude lezers zijn er vrienden genoeg die gaarne zullen bijspringen... Het blad moet weer verschijnen, iedereen verlangt naar wat opwekkende lek-tuur in dezen gedrukten tijd, en bovenaien, er is zooveel te zeggen dat andere bladen niet kunnen, niet willen of niet mogen... Partij en kliekbelangen... Geef maar eenige inschrijflijsten rond, en ge zult wel zien dat het gaan zal... » Zoo hoorden wij ten allen kanten. En inderdaad, het ging, beter, veel beter dan wij hadden kunnen denken. Nooit had-den wij gedacht dat ons blad zôô geliefd, zôô gewaardeerd werd. Bravo, vrienden! Wij zullen ons best doen dat vertrouwen en die genegenheid waardig te zijn. De Redactie. *■ VAN ALLES WAT EVÎen vraagt maatregelen. — Onder dien titel lezen wij in een Brusselsch blad de klachten van eene vrouw, wiens echtgenoot bij het begin van den oorlog is moeten binnen gaan, verminkt geworden en thans in Duitsch-la» d krijgsgevangen is. Zij had een naaimacbien gekocht, 10 fr. op d'hand betaald en dan 5 fr. per maand, zooals overeengekomen w-s met de reiziger. Dan in ellende vervallen betaalde zij geclurende drie maanden 2,50. Z'j ontving nu een brief van de compagnie als zij niet aan de overeen-komst voldeed, men hare machien zou komen terughalen. Zij begafzich bij den bestuurder, toonde hem het portret van haren verminkten echtgenoot, denkende zijn medelijden op te wekken. En het antwoord was : « Wij hebben met uw man niets te maken, ge moet uwen achterstel betalen, zoo niet wordt de machien terug gehaald ; ge moet uwe handteekening eerbiedigen, en wij hebben te veel gelegenheid onze machienen met comptant geld te verkoopen. » Het blad voegt er bij dat het in 't bezit is van talrijke briever. die de terugname van naaimachienen onder dergelijke voorwend-sels vermelden. Mag dit zoo maar voortgaan, dat die rijke, machtige compagnies, de arme vrouwen van het eenige middel berooven om nog wat te kunnen verdienen ? Wij meenen ook dat een maatregel hier goed van pas zou komen, te meer daar die machienen somsal de helft of driekwaart betaald zijn en men nooit spreekt van iets terug te geven. De beste troost in den nood is deze van te weten dat men niet alleen onge-lukkig is. Aldus ten minste heeft de volks-wijsheid het ten allais tijde verkîaard. Als dit waar is, zal het ons ongetwijfeld verheugen te vernemen dat men overal op kort zaad zit. Zoo bericht men ons : Te Seraing verwachtmen een nieuweaan-komst van koffie, en de bevolking is daarover uitermate verheugd. Te Hoei verdeelt men niet meer dan een kilo aardappelen perpersoon en per week. Zij zullen welhaast geheel ontbreken, maar men verondersteld dat er binnen kort andere zullen komen en in groote hoeveelheid. Te Antwerpen zijn maatregelen genomen om in het vervolg aile zes dagen 2 1/2 kilo aardappelen te leveren per hoofd. In 't kort zal suiker te verkrijgen zijn in de winkels van hei komiteit, doch enkel voor de familiën met kinderen beneden de 3 jaar. Te Bergen bloeien de misbruiken als overal. De bevolking klaagt over de verdee-ling der aardappelen, over de hoeveelheid die aan 't Groen Kruis gaat, en aan de personen die van de stad bedeeld worden. In het Groen Kruis gaan velen eten uit de omstreken van Bergen, beweert men, en dit is ten nadeele van de Bergsche bevolking. Te Roubaix is het leven duur, maar tôt nog toe ontbreekt nog niets van het onmisbare. Men heeft zonder aardappelen geweest maar slechts korten tijd. De kolen zijn niet opge-slagen, maar de petrool is zeer duur. Ook haasten aile menschen zich met het vallen van den avond slapen te gaan. De vergoedingen aan de familiën van de in dienst zijnde, en de onderstand aan werke-loozen wordt regelmatig uitbetaald ; de taks is zelfs verhoogd; hij bedraagt 1,50 fr. per volwassene en 0,75 voor ieder kind. Men heeft er ook de winkels van het Spaansch - Amerikaansch Voedingskomiteit. Het brood is goed en hetrantsoen is gesteld op 250 gr. per hoofd. Hoe zit dat ineen? -— Wij lezen in Vooruit: « Ch. W. De S. M. Vooruit heejt niets te zien in den verkoop van wit brood. Uwe opinerkingen zijn aan de S. M. Groothandel overgemaakt. » Wie is die Groothandel ? In de artikelen van Vooruit wordt Groothandel, fabrieken en Bank opgegeven als behoorende tôt de won-derbare inslellingen van Moeder Vooruit, naast de kruideniers en andere winkels. Be-dienden van den Groothandel zijn bedienden

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.