8e Jaargang. Nr 34 Prijs : 5 Ceatiemen Zondag 2 Augusti 1914 DE WAARHEID ORGAAN VAN DEN " VRÏjEN SOCIAUSTENBOND „ i » Sleolit.s hîj die <1© vrij-lieid van anderen lie# lieeft 1s» die sself waar-dis. ALLE BRiEFWISSELINGEN TE ZENDEN NAAR DE Nieuwe Yeemarkt, 19, GENT ABONNEMRJVTSPRIJS Voor 3 maanden Fr. 1-00 Voor 6 maanden » 2-00 Voor 1 jaar » 4-00 0P VOORHAND BETAALBAAR — Annoncen worden geplaalst rolgeos overeenkomst — Inschrijvingslijst Domela-Nieuwenhuys Opdat velen mijn voorbeeld zouden volgen, D. C fr- 5 00 Van een onbekende » 2 00 Ik geef wat ik heb, een oude wever, » 0 50 Voor den belanglooste aller socia- listen, V. D » 2 00 Had ikmeer ik zou meer storten . » 1 00 Wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft » 1 00 Dal is ook mijn zeggen .... » 1 50 Hoe verachtelijk zijn de baantjes- gasten tegenover zoo een man, » 2 50 Zoo verstaan wij het niet.... » 2 00 Wij zijnslimmer, zeggen de schui- mers, H. S » 5 00 Geen wonder, met hun socialisme worden zij kapitalisten, M. L. . » 5 00 Leve den buit, zeggen zij ... » 2 00 Voor den apostel, S. H .... » 5 00 Waar zitten de sociaal-demokraten nu met hunne protestaties tegen den oorlog? Harry » 5 00 Hadden zij den moed gehad op het ' Int. Congres in 1891 het voorstel j^^)otnela-Nienwen'nuys te aan-|^rden om nagande voor de akpReene werkstakiïig te be-giofjfn in geval van oorlog, men zou misschien wel iets hebben kunnen doen om den oorlog te beletten, L. M » 5 00 De Duitschers waren bang in de doos te gaan, V. L » 2 00 Dat dierven zij niet zeggen, O. V. » 1 00 Neen, zij verborgen hunne lamlen-digheid onder een van die hol-klinkende frazen, D. G. ... » 1 00 Hoe luidde die ? » 2 00 Aldus : De oorlog is het gevolg van het kapitalisme en zal slechts met het kapitalisme verdwijnen, D. M » 1 00 Velen schijnen nu niet meer van dat gedacht te zijn. Nu het te laat was wilden velen het versmade middel van Domela-Nieuwen-huys ter hand nemen, V. D. W. » 1 00 In mijnen familiekring, V. D. H. . » 5 00 Ter ondersteuning van de « Vrije Socialist » » 5 00 Van een ongenoemde » 1 00 Eene lezeres van z'n prachtig werk : De Geschiedenis van het Socialisme » 5 00 Mijn eerste storting, P. D. B. . . » 2 00 Omdat velen zouden volgen, J. R. » 2 00 Totaal : fr. 72 50 « — HET ONWEER Het verschrikkelijk vernielend tempeest dat ons sedert zoolang dreigend over het hoofd hangt,'als eene akelige nachtmerie ons neerdrukte, schijnt eindelijk te zullen los-barsten.In welken tijd leven we dan toch? Sedert twintig jaar dreunt het kanon onophoudend. Opvolgentlijk oorlog van Turkije met Grie-kenland, Japan met China, de Vereenigde Staten met Spanje, Engeland met de Boers, Japan met Rusland, de Balkanvolkeren met Turkije, dan Bulgarije met de Seruërs en Grieken, zonder de koloniale oorlogen en strooptochten te rekenen. En nu de oorlog van Oostenrijk tegen Servie, om wellicht weldra geheel Europa in vuur en vlam te zetten. Wat een zee van rampen, jammer en ellende staan voor de deur, en hoe zijn er menschen, — redelijke (?) schepselen Gods — die de verantwoordelijkheid van zooveelwee op zich durven nemen? Heteenvoudig verstand staat er opstil. Wordt de oorlog algemeen dan staan 19 millioen gewapende mannen tegenover malkaar, gewapend met moordtuigen, waar-van de ailes verdelgende en vernietigende kracht, alleen ingedachten reeds de ziel doet ijzen. TeMoukden,te Lile-Bourgas en elders heeft men reeds een beetje van de uitwer-king gezien. Geheele regimenten jeugdige, gezonde mannen, ineens weggevaagd, wat zal het zijn als nietéén of twee honderd dui-zend geweren enkanonr.en, maar mlllioenen hun verslindend vuur en lood uitbr. ken ? En hoe zal men die massa's voeden? En bovenal hoe zal men de nog veel groo-ic.v::i3P. ^ ■ ; ... — -»—► IWl .. r s,, i, .U.lUCi'vlJ,' £/> . ijoacii O. Jj j zieken, enz. voeden die te huis blijven? Napoléon kon jaren lang zijne legers van het eene eind van Europa naar het andere slepen, omdat er slechts een deel van de krachten die de maatschappij in gang houden ingelijfd waren. Heden moet al wat werkzaam is aan de voortbrengst de wapens opnemen. Een algemeene oorlog ware dus niet alleen eene tôt nu toe ongekende slachting, maar een hongersnood, een algemeene verarming. En ondanks al die te wachten gruwelen leest men van manifestatiën, van geestdrif-tige betoogingen, ten voordeele van den oorlog, te Weenen, Buda-Pest, Belgrado, Mos-kou, St-Petersburg, enz. Leven we dan waarlijk in een zothuis ? Men kan er bijna niet aan twijfelen. En waarom nu deze nieuwe slachting? Is zij het gevolg van de moord opde Aarsther-tog en zijne vrouw? Of de schuld van het kapitalism, geholpen door de koningen en keizers, burgerrepubliek en de godsdiensten van den dag, zooals sommige weetnieten schrijven ? Neen, want ieder weet dat de Europee-sche oorlog sedert lang onvermijdelijk ge-worden is, en dat, zoo men hem in dezen oogenblik nog kan bezweren, hij toch later zou moeten losbreken, om de eenvoudige reden dat de huidige toestand onhoudbaar is. Van jaar tôt jaar klimmen de krijgsuitgaven, in groote landen met honderde millioenen in eens; de schuldenlast wordt ondragelijk, en men weet waarlijk niet meer wat te belasten om de steeds grooter wordende tekorten in de Staatshuishoudingen te dekken. Waar moet het heen als dit blijft duren? Daaruit is de noodzakelijkheid geboren de kaart van Europa te veranderen. Dien toestand zelf is het gevolg van vroegere oorza-ken.Elke oorlog bevat in zich de kiem van een nieuwe oorlog. Wat nu gebeurd werd reeds vooruit gezien door Karl Marx, toen hij het tweede Manifest der Internationale tegen den oorlog schreef, en dat gedagteekend is van 23 Juli 1870, dus vôôr het begin van den oorlog. Daarin lezen wij : I« Gelooven de Duitsche patriotten in ernst » dat zij de onafhankelijkheid, de vrijheid en » den vrede voor Duitschland daardoor » « waarborgen » dat zij Frankrijk werpen in ; » dp armen van Rusland ? » Als het géluk 'der Duitsche wapenen, de » aanmatiging van het overwinnen drijven » tôt een berooving van grondgebied van » Frankrijk, dan staan er slechts twee wegen » voor Duitschland open. Het moet zich, wat » ookgebeure ôf maken totbewust werktuig » van Russische plannen tôt verovering, een » politiek die overeenkomt met de traditie > der Hogenzollers, — ôf het moet zich na » korten tijd toerusten tôt een nieuwen « ver-» dedigingsoorlog » niet echter van een ge-» wooen « gelokaliseerden » oorlog, maar » een rassenoorlog, een oorlog tegen de ver- I» bonden Siavenen Romanen. » Hoejuist, hoe klaar is dit gezien! In die weinige regelen immers zijn de oorzaken ge-schetst van geheel den huidigen politieken toestand. Wat echter Marx niet kon voorzien, was de geweldige ontwikkeling die Duitschland zou verkrijgen, zoo in bevolkiug als in rijkdom, toe te schrijven is dat de botsing zoo lang verschoven is. Is het gevaar nu nog te bezweren? Voor het oogenblik misschien. De invloeden die de politiek beheerschen zijn velerlei. Vooreerst de hooge financie, handel en nijverheid. In dezen oogenblik heeft de finantieele wereld bij een oorlog geen belang, de geldmarkt is te zeer gedrukt; de nijverheid ondergaat sedert twee jaren een erge krisis, en een oorlog belooft voor velen den ondergang. We mogen dus verwachten dat dezen zullen trachten een algemeenen oorlog tegen te houden. Maar er zijn ook andere invloeden en be-langen, zooals de militaristische partijen, in aile landen zeer sterk, en gesteund door de wapenfabrieken, deze drijven in tegenover-gestelde richting. Dan komen de binnen-landsche moeilijkheden, deonderlinge veeten i en twisten tusschen de verschillende klassen en partijen, en hier en daar ook gereed staan handgemeen te worden; met een buitenland-schen vijand wordt dien haat en nijd tôt zwij-gen gebracht. Die verschillende invloeden werken tegen elkander op, en binnen eenige dagen wellicht zullen wij weten of het onweer zich over Wes-telijk Europa zal ontlasten. Een vafëche jroofheid Onzen tijd is voornamelijk dien van de reklame. Wie het meest reklaam kan of durft maken is de grootste man en doet de beste zaken. Dit heeft voor gevolg dat ernooitmeer kwakzalvers geweest zijn dan heden. Kwak-zalvers in den handel, in de politiek, in kunst en wetenschap, kwakzalvers 'op elk gebied. Maar wie zou het ooit gedacht hebben dat de groote Pasteur, die men als een der grootste mannen der negentiende eeuw, als een weldoener der menschheid tôt in de wol-ken verhcven heeft, niets meer was dan een doodgewoone kwakzalver? Dit blijkt nochtans uit hetgeen Doktor Xavier Raspail schrijft in de Manuel annuaire de la Santé, van 1914. Ziehier wat wij daarin lezen : « Het gesticht Pasteur komt het jubilé te vieren zijner stichfing, in tegenwoordigheid van M. de Président van de Republiek, de ministers, de hoogwaardigheidsbekleeders en stoet met al de wetenschappelijke groothe-, den van het huidig uur. M. Poincaré heeft daar met zijnvPn zëCje vruchtbare welspre-kendheid, de gedachtenîs opgehemeld van de stichter van deze inrichting, die hetuitgangs-punt werd van de algemeene verspreiding , der Pasteuriaansche leering, een noodlottig werk dat gestadig meer en meer het bloed vergiftigd van den mensch, met de poespas uit de laboratoriums, van verrotte en bedor/en bestandeelen, voorafgaandelijk ingeënt aan ; de dieren. Hij heeft gesproken zonder veel te drukken op de belangloosheid van dit « groote werk», bestemd om de menschheid van een harer meest gevreesde geesels te verlossen; een dergelijke bevestiging ware een beetje ge-waagd geweest tegenover hen die weten hoe ; het geld van de eerste uur is komen toege-stroomd, dank aan een luidruchtige reklaam, behendig geleid. Ook maakte hij geen enkele iTiHopC " -0 _ ' T~~x)iirfhici'Ci vcûi'ITTiTîiri>.ut"ù aan het gesticht Pasteur nagelaten door M. Osiris. Doch, dringen wij niet aan. Maar in deze omstandigheid willen wij eens herinneren wat Pasteur zoo algemeen populair gemaakt heeft, waarvoor men hem als de eerste der groote mannen van de negentiende eeuw uitgeroepen heeft—zelfs boven Victor Hugo — het is wel zijn middel tegen de razernij. Hewel, dit middel heeft, van bij den aan-vang, failliet gemaakt. Wanneer den 25 Februari 1886 Pasteur in deAkadernie der Wetenschappen, verklaarde, dat zijn stelsel tegen de razernij na den « beet » doeltreffend was, werd hij letterlijk dronken door den wierrook die het journalisme ter zijner eer brandde ; hij geloofde zich onfeilbaar, en gaf dit verwaand antwooid aan dokior Navarre : « Voortaan neem ik niet meer aan dat men mijne theoriën en methoden discuteert, ikzal niet dulden dat men mijne proefnemingen kontroleert. » Hij had nochtans zijn vermetele verzeke-ring moeten verliezen ; afdoende mislukkin- Igen bewezen dat zijne methode tegen de razernij ondoelmatig was. Hij kondigde dan aan dat hij zijnen toevlucht ging nemen tôt een krachtiger behandeling, het is te zeggen door een volledige behandeling van opvol-gende inentingen met de hevige virus, en hij hem zonder aarzelen op de mensch ging toe-passen.De noodlottige uitslagen lieten niet lang op zich wachten. De ingeënten stierven niet van de razernij opgedaan in de straat, maar van de razernij van het konijn, van de proefonder-vindinglijke razernij, van de kunstmatige razernij, rechtstreeks bij de mensch verwekt door de Pasteuriaansche inenting. De profetische woorden van professor Peter, in de geneeskundige Akademie geuit in 1886, werden bewaarheid door de feiten : « M. Pasteur geneest niet de razernij, hij deelt ze mede! » Aldus stierven Réveillac, Létang, Née, Soudini, Goriot, Gérard, enz. Wij waren ge-tuige van de dood van dezen laatste teBoran (Oise); deze ongelukkige, gebeten door een

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.