De Werkman 45" JAARGANG N°2317 8 Juni 1917 Hoofdopsteiler : Volksvertegenw. DAENS.' Prijs:4ctm. Drukkers-Uitgevers ; FRANZ DAENS & ZUSTER — BERICHT UIT PLICHT — Door den gedurigen losbandigen opslag van 't Papier vinden wij ons gedwongen den prijs van DE WERKMAN te zetten op 4 centiemen in plaats van 3. '/ Is een conditie sine -qu.a -non. | ^OIÏÏATFngêld! In fanuari 1917 is het verhoogd. Nu zou die ver-hooging betaald worden van Augustus 1914.. Mij is verzekerd dat in Brabant reeds een derde deel der totale som is betaaldaan AL de Ouders en Vrouwen der Soldat en. ifflÏÏÊÊ^IE^ . dringende vraag is 1° dat hier ook HR|B in 't arme Vlaanderen de aanzienlijke ver-meerdering spoedig zou komen; 2° dat men met d'een hand niet zal geven en met d'andere terugnemen. Die het Goede doel, het Goede ontmoet Die in dezen baugen tijd het Goede doet, persoonlijk, als-oolc in Besturen en Komiteiten zal het Goede ontmoeten in 't binnenste zijner ziel en in openbare Hulde en Dankbaar-heid..Ouderdoms-Pensioenfje Zal 1917 zijn gelijk 1916 en '15? 40 fr. Ik hoop ja, doch kan niets verzekeren. Mijn vragen blijven on-beantwoord en Srussel blijft voor mij gesloten als een peperdoos. Brief van den Suikeren Bijgang Geachte Heer Opsteller van De Werkman. Ik neem de eerbiedige vrijheid UEd. beleef J te verzoeken in uvv eerst verschijnend nummer het geëerd publiek te willen mededeelen dat ik, Adelf Wellekens, niet betrokken ben in de zaak van den suikeren bij-gang. Ik werd immers door U ten onrechte beschuldigd, daar ik ook twee huizen voorbij de « Arme Claren » woon. Ik heb nooit eene gunst genoten van het voedingscomiteit en ben nog veel minder een smokkelaar of moordenaar. Indien U aan mijne vraag weigerdet te voldoen, zou ik tôt mijn spijt genoodzaakt zijn de zaak in handen te geven van den Heer Gevolmach-tigden des Konings. Ik reken dus op mijne eerherstelling en verblijf na groeten, Met achting, Adolf WELLEKENS. ,<^'<1-'wii r*ta> ■—"-rmi lumen» ■—■ w ir 1—i-mn-nufiii n —i mi n ititw tihiht' Ons Park van Vrede Ons Park van Vrede wint gedurig aan in Volksheid en in schoonheid... Volkspark I Geen Vredeloos woord in uw be-luik. De reine balsemlucht heeft er een felle geneeskracht. Na den Oorlog, ons aroote Markt een middenpunt van trarns. E n tram naar Terjoden, Denderhautem, Kerkxken, Heldergem, enz. langs de Pontstraat, met stilstand aan 't Park,is dat de wensch niet van oude en ziekelijke menschen ? Voor de gezinnen der Opgeeischten Waarom zijn de de gezinnen der Opgeeischte Werklie-den, hunne Vrouwen of Ouders zoo zeer vergeten in de onder-steuning in vergelijking bijvoorbeeld bij de gezinnen der Soldaten ? Bestaat er veràchil tusschen de gezinnen der Opgeeischten en de gezinnen der Soldaten ? Ja. zoodanig dat, boven de afwezigheid van den Echtgenoot of Zoon, men maandelijks naar d'Opgeeischten ééa of meer paklcen opzendt, hetgêen voor de Soldaten niet gedaan wordt. Wat zoo een pakje kost, is genoeg gewè'en. En als men nu voir d'Opgeeischten meer kosten heeft als voor de Soldaten, waarom dan die gezinnen niet ge-lijkelijk ondersteund ? De eenen zijn toch de kinderen van 't Vaderland als de anderen... of oordeelt men anders over die ongelukkige Werkeloozen die toch ook geen schuld aan dea Oorlog heb-benlMen denke toch eens ernstig na, op de gezinnen 'der Opgeeischten.Nationaal Ifulp- en Yoedingscomiîeit AALST - Ajdeeling HULP. Wij herinneren nogmaals aan de Ondersteunden dat volgens artikel 37 van het Règlement den Werkelaozensteun moet ontnomen worden : 1. — Aan Personen die zieh aan den drank overleveren ; 2. — Zij die zich met kansspeien bezighouden, zeoals dossen, banken, enz. ; — 3. — Zij die van bekend slecht gedrag zijn ; 4. — Zij die de vermaak-lokalen bezoeken.(Kinema's. enz.) Deze onderstand zal in het algemeen onttrokken worden aan lien die er een slecht gebruik hebben van gemaakt. Dit artikel zal in 't vervolg streng toegepast worden. Voor het Comiteit, de Bestuurder, R. MOE YERSOEN. m een Volgend Nr. hoofdartikel : Panorama van Vlaanderen door Volksvertegenweordiger DAENS *15JUNI Aanstaande ! staat geprent in d'herten van 't Volk als zu!fende zijn een dag van troost en opbeuring. Loopende Meuws Teganwoordig g'en hoort niets dan van loopen ; g'en ziet niets dan loopen : naar den Amerikaan, naar de Gemeentewinkels, om allerhande Melk, om Brood, om Handteekens; naar den Post, naar rift iMfilHincr naar Hp.n flnntrol. 'tis de Melding, naar den Control, 'tis om de Loopziekte te krijgen. — Maandag voornoen kwam in de MOLENSTRAAT 'ne vent met een karreken naar mij ge-loonen, om mii te zesreen dat te MEIRE. Cauwenberg. bij loopen, om M. het Schaap elken avond uit de Weide, ver van hufs komt geloopen om gemolken te worden. Elk bewondert dit ve*stan-dig Schaap. - In OOSTENRIJK-HONGARIÉ loo pen de Volkeren ook getingeld voor den VREDE. Elk loopt naar de Betoogingen; ze spreken van 60.000 man in een Stad, zonder de Vrouwen en de Kinderen. — Men schrijft uit r»DAT3KTT\T/>riM T T _ 11 1 J - , • * * u uKUENINGEN, Holland, dat in een Me-nagerie een kind te dicht 'bij de kooi der Leeuwen was geloopen ( n door 'nen Leeuw gebeten. — In Aalst loopt 't ge-rucht dat mijn vriend schilder De Sade-leer in Eneeland is. te Cardif. en un ex- jeer in ruigeiana is, te uarau, en nu ex- poseert in Noorwegen. Daar zullen zijn sprekende schilder-stukjes grooten ophef maken. — En sprekende van Enge-land, ze loopen daar ook, ontelbaar ingetal, naar de bijeep-komsten voor den VREDE.. En te Parijs en in den Vdikrij ken Mont Parnasse is groot revolt tegen den Oorlog. Overal zijn de Volkeren moe van uitgehongerd, vermoord en ge-slachtof ferd te worden door die monsterachtige wreedheden. Dat de mogendheden hunne geschillen aan een Rechtbank of Scheidsgerecht onderwerpen, gelijk deNijveraars doen, de Burgers, Je Kooplieden, de Boeren, de Werklieden, de Nota-rissen, d,Advokaten en aile standen, en willen de Mogendheden dit niet doen, dat de grooten dan persoonlijk vechten, on-een, i n t e r - s e, dat zal ten minste eerlijk zijn en mensche-. liik. — Tôt Eindhoven. in Holland, is eene Keukenmeid die zeven talen spreekt. Zou die ookmoeten heur beentjes afloo-pen om een postje te krijgen ? — En de Kokernagie, hoe zit het daar mee ? Scherpe jacht voor 't oogenblik. Doch in verbeel-ding zie'k reeds honderden vrou-wekens naar hun akkerije loopen om wat groensel : wat nieuwe \JIL1 UUllOUI . T* Ut JLI1^U.TT\^ Pafatjes en worteltjes, een ajuintje of sjalotje, erwtjes, prin-cesjes, selder en porei... Wel Ôoa, dat zal smaken 1 En aaar-bij aan nen goeien boterham van den nieuwen oogst... Ja, ik zi'e de menschen al loopen met den kop omhoog en als dan tegen den Bamis de Vredesonderhandelingen konden begin-nen, dan zouden wij met goeie hoop de Winter intrekken. A-men, het weze zoo '! — Hoe mag 't zijn met staatsrainister S chollaert in den Haver ? Al acht dagen ligt hij op sterven... Maar zoolan<? er leven is, is er hoop op genezing. —■ Het zijn de Kalfkoeikens die vsor de boerkens goud waard zijn met dezen tijd. Ze krijgen acht, tien, twaalf frank van hun boter, en ze verkoopen hunnen slap aan 0,30 fr. de liter. Rekent en te)t. En dan zijn er nog veel boeren die klagen l't Is wreed, ; terwijl erzooveel menschen zijn die zich moeten plat ruinee-ren om een stukje eten te koôpen. Kardinaal Mercier en den Woeker, Op Sinxen werd in aile kerken van het Aartsbis-dom een herderlijken briej voorgelezen waarin Kardi-naal Mercier krachtdadig het woekeren veroordeeld. Over Belastingen Als Raadsheer DAENS, namens de groep der Christen Demoqaten, 2 fr. per kindsof 12000fr siaars niet te veel vond voor het Oeneeskundig toezicht in de Scholen, en als Schepene MOEYERSOEN uitriep : Waar zult gij 't geld halen ? Na den Oorlog .zal er schrikkelijk veel geld noodig zijn ! Dan was de ant-, woord . In deKlimmende Belasting ; In de Belasting < op't groot Inkomen. Daenshad er moeten bijvoe-gen : 5 3n tle lîran (1 verzekering doordeitad Dat ja, zal een goudmijn zijn voor de stad, eene ware GOUDMIJN .. En die zaak heeft veel veld ge-wonnen.Opvoeding der Kinderen Iemand die wat kennis heeft van bloementeelt en akkerbouw, weet zeer wel dat ef zaden en planten zijn, weike in de eerste dagen der Lente moeten ingelegd worden, omdat zij anders te laat opkomen en niets meer voortbrengen. Er is namelijk een gewas dat vroeg, zeer vroeg en metgroote zorg in het lentehofje, in den frisschen grond der ziel van uw kind moet gezaaid worden. En welke is dan die wondere 1 plant, welke zoo tijdig moet ingelegd en zooaanhoudend moet verzorgd worden, omdat ze niet verminkt of verkankerd zou opschieten ? — 't Is de Gehoorzaamheid. « Uw kind moet uwen wil doen. en gij niet den zij-nen. Dit is de eerste les waarmede gij moet beginnen, zelfs eer de tanden te voorschijn komen, of eenig tee-ken van begrip zich vertoont. — Mocht de kleine zich in het hoofdje gestoken hebben : « Ditwil ik, en dat wil ik Eiet, » kom dan, Vader of Moeder, toon wie er meester is, en geef nooit toe aan zijn geschrei. Laat hem weenen naar hertelust zooveel hij wil, eens dat hij zal gewaar worden dat zijne kreten niet veel van tel zijn, en dat er niets mede te winnen is, zal hij van zelf ophouden en niet gemakkelijk meer herbeginnen' Zoo gij echter bij het minste teeken van ontevreden-heid opspringt en toegeeft aan zijne grillen, dan zal hij u weldra, als een kleine dwingeland, met den neus leiden. Eene arme celle hlaakt in licht, Àntonius die op sterven ligt ! In d'eenzaamheid van Campo-San Pietro ; welke verzuchtingen zijn daar ten Hemel ge-stegen uit die manhaft'ige ziel ! Doch lang genoeg gewerkt en geleden... De belooning is nabij. Den 13 Juni 1231, Antohius zit aan deroen-tafel met zijne Medebroeders... Eersklaps hij verbleekt; hij zakt ineen, nij wordt opgeno-men en op eèn bed van stroo geleid.. « Ach Broeders, zegt hij, ik ga sterven ; maar breng mij naar Padua, mijne geliefde stad ! » Ze nemen hem op, ze leggen hem op een karre, met een wuif over; ze voeren hem stil-lekes, stillekes, maar aan de Poort der Stad, hij kan niet meer, hij kan niet meer.. Er is dâar een Klooster van arme Claren.. Dicht nabij is een huis van de Pa'ers Bestierders.. Daar wordt hij ingebracht... Als hij een weinig bekomen is, hij spreekt zijn Biecht ; hij ont-vangt d'Absolûtie; hij kômt in verrukking ; met zijn heldere welîuidende stem zingt hy het gezang : O glorierijke Vorstinne ! Ik groet U, o Moeder van mijnen Zaligmaker ! Eensklaps hij ziet naar een hoek der celle, sterlings.. « Wat ziet gij, Antonius ? — Ik zie, . ik zie mijn God, mijn Verlosser en Zaligmaker. » O Heer, wat zijt gij goed, goed voor de Zon-daars, goed voor aile menschen, maar b\jzon-. der goed voor uw Belijders. Missionnanssen ! en Apostelen.. Gelijk g'ii Petrus bij de hand [ naamt en op de zee deedt wandelen, zoo 'wor-. den uw getrouwe ieverige Dienaren door U ! beloond, getroost, versterkt, van in hun leven. Antonius ging sterven, sterven.. Ach hjj ; was arm, bij moest aan niets verzaken.. Hy . droeg haat noch nijd, hij moest niets ht-rstel-len.. Hg had in Arbeid en in Liefde geleefd voor God en voor de Menschen; met zijn Vader Franciscus vae Assisen mocht hij zeg-gen : Ik laat u mijnen besten zegen, in Jesus-Christus en mijn'peis... ik voele mij de ziel ontschieten. . ïk ga mijn God, mijn God genie-ten.. 1k hoor 't gezang van 't Englenkcor... Myn herte breekt.. Mijn God ! Ik kom ! Men bedient hem't H Olijsel.. Hij bidt luid-op met zijn Broeders . Dan blijft hij een half ■ uur in overwegirg met den Heer.. Hij sluit zijn oogen.. Antonius is dood. Het was den 13 Juli 1231, een weinig voor 't vallen van den avond. Hij was geboren in 1196. El gelijk de bloemekes in de weiden en in de boschjes de eerste van al de Lente aankon-digen, zoo ook in de stad Padua, zijn het kinderen van 't Volk die op de straten komen geloopen al zingende ; Il santo morte 1 Antonio santo ! Antonius, Sint Antonius is dood. » En zoodra het bekend is, gaat een eenparig lofgetuig op : Aan God de glorie, in'der eeuwen eeuwigheden ! Antohius is in 't land der zaligheid getreden; Hij zetelt in den schoot van 't ongeschaduwd licht Hij schouwt de middagzon der Godheid in 't gezicht, Glorie aan God ! Van aile kanten komen de Volkeren toege-loopen.. Rijk en arm, jong en oud.. Men vecht 1 om het lijk te zien en het aan te raken.. Er i moet sterke wacht zijn 'of er gebeuren mal-heuren.. Er is geen nacht in die streek ; de • toeloop vermeerdert gedurig.. Daar worden tranen gestort en herten geraakt.. Velen, on-bekeerd gebieven bij zijn Sermoenen, nu klop-[ pen zij op hun borst... Antonius preêkt door - zijn lijk... Men strooit bloemen op dit lijk; maar er stralen bloemen uit, van bekeeringen en van mirakelen.. Van dan af wordt hij de groote Mirakeldoener.. In een dorp van Pa-! dua, een dochterken Eurelia is in 't water ge-vallen en dood. Hare moeder aanroept Antonius, het Dochterken herleeftl. Te Comaglia, een kind is Vf rdronken in den stroom.. Nu is 't de Vader die Antonius aanroept. De dood geeft. hare prooi terug.. Te Padua, een kindje 1 van 21) maand Tnomassino is verdronken. De Moeder belooft een aalmoes aan de noodlij-! dende, en nog eens de Dood geeft hare prooi terug.. In Trevisa, een arme houtkapper lag gebo-gen over 't lijk van zijner eenigen zoon en kon er niet toe besluiten dit kind te laten be-graven. « Neen, neen, zegde hij, Sint Antonius, (want 't Volknoemde hem reeds heilig), Sint Antonius zal niet ongevoelig zijn aan mijne droefheid. » Den derden dag na de dood, en dit Mirakel is echt bewezen gelijk al : d'andere, den derden dag, de doode jongeling staat op, vol kracht en leven, tôt onbeschrijf-: bare vreugd van den Vader en van al de : Vrienden en Geburen, die Glorie geven aan i God en aan zijnen dienaar, Sint Antonius. > (Uit het boek : Sint Antonius van Padua en Bisschop i Lambrecht, door Volksvertegenwooreiger Daens, prlvi' -, legie-prijs ; 20 centiemen .J

Er is geen OCR tekst voor deze krant.