E Xj •—fffor Àankoûdigingen HOPLAND 30, Antwerpen Abonnement 2.50 fr. het jaar Het blad wordt ookwekelijks tehuis besteld aan 5 centiemen 24 October 1915 Nr 49 GESLLUSTREERDE 5 Centsemen ZONDAGSGAZET BUREEL : LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEN DAQELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. ÀANKON DIQINGEN (op voorhand bataalbaar) 4e bladz., den regel 0.30 Financieele aank. » 1.00 Reklaam onder de rubriek OVER ALLES .> 1.00 Begrafenisberickt » 5.00 Uitgiften (overeen te komen) Ipit nimmei' bestaat lnitZES BLADZIJDEf dasen en zakeh Lan 't werk tegen de bedriegers flet is alsof van hoogerhand bevel gegeve shandelend op te treden tegen de bedrieger L vervalschers van levensmiddelen, alsoo tegen woekèraars die de prijzen der eetware verschillende steden vernemen wij d< je nolitie gelast is met het opsporen van dez strafbare feiten en de plichtigen bij het be ïoegd parket aan te klagen. Te La Louvière, waar 4.80 tôt 5.00 voc een kilo boter geeischt werd, hebben hui: moeders 3 fr. aangeboden ; de verkoopei hebben geweigerd hunne waar af te leverei en de vrouwen hebben de verkoopers aang< nnd. De politie is er tusschen gekomen e foder dezesbescherming konden zij de mari veiiaten zonder een half pond verkocht t Te Namen werd van twee koopvrouwe dezoetelies, welke zij verkochten, aangesl; ffti en onderzocht ; ze bevatte 30. p. 1 «ater I Julia Chantraine en Emiiia Colso kregen 5o en 26 fr. boet. Te Brussel werden 60 stalen-van boter. ve suiker en andere waren genomen en 364 kru ten melk onderzocht. Men heeft_er bote tusschen ontdekt met 32, 34, 38 25 en zeli met 71 p. h. water ! Zoetelies met 3o-88 p. 1 ivater en Margarine opgemaakt met vuil olie ! Honing gemengd met vervalschten su ker ! Cacao opgemaakt met loogzoutachtig stoffen. Ruim honderd kruiken melk werde aangeslagen omdat zij ruim 40 p. h. vvate bevatten. Te 's Gravenbrakel, Zoningen en Enghie hebben de vrouwen de boter- en eierenvei koopers verjaagd en hunne waren onder d voeten verpletterd. Daags nadien ging he 00k zoo te Houdeng-Aimeries en t Binche. Het parket heeft een onderzoek b^ volen. Te I.uik heeft de stadskeurder de levens middelen onderzocht, welke ter markt ge voerd werden. Op i5 stalen boter werden e Ilslechts 4 als zuiver bevonden. Er waren twe ilitalen tusschen waarvan het eene 62 p. h Slhet andere 63.41 p. h. water bevatte ■ P fflvorige week werden twee stalen aangetrofle aiienim intrtftb ■craiî'creïi naatfîvarf «yei'irt Hïerd water » geven, want het eerste hield 7 ■en het tweede 72 p. h. water in. S Te Antwerpen is nu 00k boter en melk g< Hn'ogen en nagemeten en er werd 00k te vei ■ivater in ontdekt. Tôt eer der parketten kunnen wij thar melden dat de plichtigen de rechtmatig straffen niet zullen ontloopen. Het is hetgeen wij vragen _en wat het be Irogen volk eischt. De strijd der « Zondagsgazet » tegen on recht, bedrog, vervalsching en uitbuiterij zï n dus niet te vergeefs geweest zijn. ï II. Eeri niouw bedrog De Amerikaansche winkels door het « Ns tionaal Komiteit voor Hulp en Voeding ingericht, voor de noodlijdende bevolking werden sinds eenigen tijd bezocht door zeken personen, die niet doppen of geholpen wor den. Er werd een onderzoek bevolen en a spoedig kwam de waarheid aan 't licht. Mer stelde vast — te Antwerpen, Brussel, Gen en elders — dat de vervalschers van eetmid delen, nog niet genoeg hebben aan wat zi links en rechts weten op te koopen, maar o{ slinksche wijze ook waren wisten te bemach tigen in de Amerikaansche magazijnen. l'egen die handeling werd opgekomen kaarten werden afgeleverd aan de rechtheb benden, die in genoemde magazijnen mogei loopen ; zoodat anderen er niet klaar komen Maar bedriegers hebben aile middelen bi fehand om hun doel te bereiken. Zij zochter irme lieden op en lieten dezen waren in di imerikaansche magazijnen halen, wel vijf iaal per dag, zoodat ze iederen dag ver Kheidene zakken waren naar hunne maga îjnen voerden,welke zij dan, na ze vervalsch it verwaterd te hebben aan hoogere prijzer ferkoopen. Het « Nationaal Komiteit voor Hulp er 'oeding — kloeg ditmaal de ieiten aan bi M gerecht, dat onmiddellijk een onderzoeï «vool en de plichtigen ontdekte. Allen zullen vervolgd worden ; bij verschil-«de zijn de waren aangeslagen, zelfs die «eds vervalscht waren I Aldus bij een beenhouwer die in den Ame-ikaanschen winkel eene groote hoeveelheicî oetelies of vet had doen opkoopen. Deze jaar was reeds vervalscht met een veel minier waardig vet en water. Wij bepalen ons ,l) het aanhalen van dit enkel leit. Het gerecht zal niet nalaten recht te doen '"er zulke erge leiten ; v elke eene onrecht-'reeksche dieverij op de voeding, den nood-'jdenden bestemd, daarstelt. III Onmenschen Wij hadden eerst gemeend niet over het e't te spreken,maar daar 't in de huidige om-'andigheden zoodanig tegen de borst stuit, 'illen wij het niet onbesprokcn laten. 0p het grondgebied van de gemeente El-Me-bij-Brussel heeft men in eene herberg-«nszaal bal gehouden en gedanst. De tfmren waren zoodanig verontwaardigd en 'Pgewonden dat zij den heer politiecommis-"ls hebben verwittigd, die — helzij te zijner tre gezegd — niet wist dat er gedanst werd, Ook de gemeenteoverheid was onwetend Ivan het feit ; het bal was niet aangevraagd, wetende dat geen toelating zoude gegeven worden en men had met kaarten de kliênten uitgenoodigd. De politiecommissaris ijlde ter plaats, maakte procès verbaal tegen den uitbater dei zaal, de dansers en de danseressen op «n deed de zaal sluiten. De politièrechter heeft den baas veroor deeld, maar de dansers en danseressen vrij n gesproken. ® Het gemeentebestuur zal waken opdat der-k gelijk feit tijdens den oorlog niet meer plaats 11 hebbe. Ieder lezer zal zich afvragen wat soort van ■> menschen de plichtigen zijn ? Baasenpubliek e zijn van den lagen stand, de dansers en dan-stërs zijn doppers, of zonen en dochters van doppers, die daar meer verdansen en ver-r drinken dan het doppen hen opbrengt gedu >- rende eene week. s De meesten hebben broeders en vriender i, aan 't iront, otwel familieleden, die in de hos pitalen gewond, kermen van pijn en smart n ofer in doodstrijd liggen. En zij... dansen !! ' De baas uit den « Grooten Turk » — de e zaal waar het feest gebeurde — diende mer tôt straf naar Afrika te zenden opdat hij zich n daar zou kunnen overtuigen dat wilde men-l" schen ook dansen en zingen wanneer naast '• bestaanden en familieleden den dood zijr n ingegaan, en hij hen dus waardig is. Aan het dansende publiek, dat om zijnt :> jeugd te verontschuldigen is, mocht toch we het voordeel van het doppen afgenomer r worden. Geen hulp aan zulke onmenschen ! s L. L. e «b> * ÂNTWERPEN \H Q0RL06STIJII r V T V j r Q p Mijn naam is Li-Ping-pang. î- w L;Ye'ci7+\vo'Aéïî^r]'e unèn ânerl ëèr 1 rang die den een van den anderdoet leven. Zoo leven de menschen in klassen verdeek de eene geregeerd door de andere. îl Gij, blanken, die leeft gelijk wij gelen, gi lacht om de toestanden, die in ons machtig s rijk al eeuwen bestaan en gij let niet op u\\ e eigen leven. Gij lacht om mijn staart... en ik om den - baard die uw mandarijnen, 't is te zeggen t/zt geleerden, dragen, terwijl uw jongens de _ meisjes met hun knevel behagen. Wij laten j onze snor benedenwaarts groeien ten bewijze dat wij van stof zijn en in de aarde zullen vergaan, maar gij o blanke broeder, gij waant u een hoogere macht en gij cosmotiekt fier uw knevel ten hemel. Zijt gij dan vergeten het woord, dat een uwer wijzen, die door ons prachtrijke land 0 kwam reizen om er kennis en wijsheid op te , doen, van ons heeft medegenomen om het u ; tijdens zijn profetisch werk te verkondigen ? - Herinnert gij u niet meer het « hoogmoed 1 komt voor den val » ? 1 Neen, gij herinnert het u niet. 'k Bègrijp dit. Gij kunt het u niet herinneren, want uw j denken is slechts op winstbejag gevestigd. i t k Heb u hier in Antwerpen gade geslagen, . le heb van nabij uw doen en laten aan schouwd, en 'k zal nog langer onder u blijven, , want gij leert mij den mensch als een duivel bezichtigen. 1 In mijn stil vredig land ; in mijn schoone heerlijke vallei ; in het dorpje zoo rustig ge-: IeSen, daar wonen de menschen jaar in en , te midden van bloemen en vogels. , WlJ yoeden ons met wat rijst en eene vrucht, en zijn er nooit voor kommer beducht, want de grond en de hemel geven ons ailes om gerust en gelukkig te leven. Wij volgen de wetten door wijzen geschreven; dat elkeen | het recht heeft in viijheid te leven, mits hij zijn naasten van het zijne weet te geven, wanneer toestanden of omstandigheden dit vergen. Zoo hebben wij al eeuwen geleefd. Wat moesten wij meer begeeren ? Was het niet een onzer wijzen die eens had gezegd... en het dagelijksch leven om ons heen bewijst het immers overal « dat wat heden komt, morgen gaat », Waarom zou ik dan meer begeeren dan mij r.oodig is ?... Waarom ?... Waarom ? wel omdat er maar weinig wijzen en zeer yeel dwazen zijn. en deze dwazen in hun strijd om het hebben en houden de groote macht zijn en deze macht ailes tôt zich trekt en verslindt wat te zwak is om de kracht der overmacht te weerstaan. Want in ons prachtig hemelsch rijk heerscht de macht der groote verscheidenheid van het leven, daarom is het' ook zoo taliijk bevolkt met menschen en planten en dieren die... allen recht hebben — door hun zijn — om te bestaan. Dit is door een onzer groote wijzen bewezen. Die wijze man en groot denker heeit eens gezegd : « Ailes wat er is, is er, door de ongelijkheid der Heelalbeweging, want zoo er gelijkheid was in ailes, dan was er niets, want slechts één Iets als alleen-heid is niets. Zoodus is er verscheidenheid der dingen en dus ook ongehjkheid overal... ook in het goede en het kwade... . ook in het leven van de maatschappij, Ook dit had een onzer denkers al spoedig ontdekt. Daarom schreef | hij een boek, een wetboek voor de onder-linge samenleving der menschen. Dit boek begint aldus : — «Aile dingen die er zijn hebben in hun wezen een kracht die hun de macht ge- 1 ven om te bestaan. De menschelijke macht is zijn geestkracht. : Deze geest moeten wij aanwenden als macht tegenover ailes wat rondom ons is en dit kunnen wij slechts dan, wanneer wij deze geestkracht waarvan elkeen en ailes een weinig bezit, tôt eenheid brengen. Want alleen door éénheid te brengen in het menschelijk denken zullen wij door deze geestkracht machtig zijn om ons te kunnen verdedigen tegenover de machten in de natuur, hetzij plant, dier of ander elemenv. En zoo is gebeurd. In het menschbestaan is het zoo gegaan.... en gaat het nog. En ailes wat leeft volgens deze wet is machtig. Heerscht er eenheid in het huisgezin, de familie verbetert. Is er eendracht in een stad of land, er is vooruitgang, kracht en macht Herleest de geschiedenissen der vroegere en nu bestaande staten, gij zult steeds zien dat slechts één samengestelde eenheid macht geeft, vooral wanneer leiders en geleiden zich hiervan bewust zijn. Ik Li-Ping-pang, die de geschiedenis ken van mijn land, het eens zoo machtige Hemel-sche rijk, mag u dit, Sinjoor of Vlaming en ; Belg wel eens zeggen, want naar vreemden wordt eerder geluisterd, omdat men van . vreemden ook ailes meer ziet of weet dan [ van zich zelf. Zoo toch waren mijne eerste gedachten, gewaarwordingen en indrukken die ik bij mijne kennismaking tijdens mijn eerste rond-dwalen in Antwerpen verwerkten. De geleerde man die in zijn wfjsheid mij . uit heeft gekozen om door de wereld te I zeizen om er kennis en wetenschap op te doen, opdat ik later mijn volk veel zou kunnen vertellen,gaf mij den raad bij het afscheid : — « Gedenk steeds, mijn uitverkoren zoon, dat wanneer gij in het vreemde land deF blanken kûmt, gij dan het eerst zult opletten hoe die witte menschen hun huisdieren be-handelen, want hij die goed is voor dieren zal minder beestigheden begaan. .. En alzoo heb ik gedaan. » Doch ik ben verwonderd blijven staan, 'k heb wel veel menschen, maar weinig dieren gezien. Komt dit omdat uw land een land is zonder zonneschijn ? 't Moet dit wel bijna gelooven. Uw lichten zijn grijs en bewolkt. De Oktobermaand is koud, 's avonds hangt er al vroeg een zware dikke inist, geen ster-veling ziet men door (Je >str ien dwalen. Zou allés wat weg kan de menschen enuw stille stad ontvlieden. 1k denk het wel, want pas was ik hier in de eerste Octoberdagen, of ik zag de zwaluwen hunne nestjes geza-menlijk bijwerken en het gaatje bijkans dicht-kleemen, opdat de musschen er geen bezit van zouden nemen tijdens hunne alwezigheid, nu zijn de vlugge insektenhappers, dit gure oord ontvloden naar het land van zonneschijn. Ja ik vond het droevig, hier in die havenstad die, volgens het zeggen bij ons, een handelsdrukte moest hebben gelijk aan ons Shanghai. Doch een mensch moet zich aanpassen en gewennen aan ailes. En na enkele dagen van dolen en dubben, werd ik het woord van mijn wijzen leermeester gedachtig, omdat het toeval mij in kennis bracht met heer professor Hans. Ik heb in mijn heel groot machtig Chineesche rïjk nog nimmer zoo 'n gekultuur-den brillenkijker ontmoet. 'k Zal er u later — voor dat ik weg trek —, wel meer van vertel-len, 'k ken den man nog te weinig, doch wat ik al van hem heb geziei zal 'k u zeggen. Ziet, hij is meester over 'n paar honden, en omdat Bobbie nu met Bello wilde spélen werd heer professor zoo kwaad, dat ... dat ik maar wegtrok en daeht van zulke onderwij-zers zullen wij niet veel goeds leeren. Maar door dit voor val kwam ik tôt het besluit het hondenleven bij u eens wat meer van nabij te leeren kennen. Heel tipiesch vind ik het, dat cr bij u zoo veel soojten menschenredders worden gevon-den die niet in staat zijn menschen te redden. De namen van al die soorten ken ik nog niet, maar eer ik wegga zal ik ze weten, dat is zeker. Wilt ge weten waarom ? Luister. Wij zonen van het Hemelsche rijk levén eenvoudig en zijn met weinig tevreden, doch het gebeurt wel " eens dat droogte of over-strooming de rijstyelden verwoest en dan is er hongersnood. Nu heb ik al vernomen dat in Europa veel zwijnen- en hondenvleesch wordt gegeten, zoodus moet ik bij u leeren, welke soorten of welk ras het best en het smakelijkste vleesch oplevert. Nu moet ik u ook openhartig bekennen dat gijlieden er goed slag van hebt om op een goedkoope manier aan worst te komen. Wat kan een chinees van u toch veel leeren. Ja, ja, mijn wijze raadsman had gelijk mij het eerst naar deze gewesten te zenden. Ziehier hoe oi ik dit in mijn dagboek heb opgeteekend. — « In een der straten van de buitenwijken om Antwerpen wordt 's morgens en in Bor-gerhout 's achtermiddags een bak met het huishoudelijk afval nedergezet 'en door de eigenaars uit onachtzaamheid vergeten. Vierpooters met een verfijnd snuffelaars-orgaan rieken aanstonds op verren afstand de heerlijke uitwasemende geuren en weten dan uit huis of kot terstond te ontsnappen, I" om xvellicht iets te vinden wat thuis niet wordt gegeven, 2° om er een kameraad te zien. Na verloop van een kwartierke is dan zoo 'n vuilnisbak doorsnuffeld omgewoeld en soms omgeworpen en begint de kennisaan- knooping of wel het kameraadschappelijke honden gespeel. Dan lachen en loopen ol bassen en springen de vierpooters, dat kin-deren en grooten, die toevallig door deze stille buurten komen, blijven staan om het gestoei gade te slaan. En hebben dan na spelensmoe stoeien de blaflers vriendschap gesloten, of rusten zij een wijle, alvorens afscheid te nemen en verder te paan. dan is het oop-enblik pekomrn voor den man met ae zaK. un 11 zie ik oewe-ging komen bij de toeschouwers ; dan hoor ik de kinderen roepen — « stil ! de hondendiel is dààr — ». Dan zie ik .....de-keffers met hun staart tusschen de pooten loopen zoo hard zij kunnen, loopen gaan ....en een heel eind verder blijven staan .. .wat blaffen, juist gelijk! straatjongens... Want honden en kinderen hebben een instinkt dat hun vrienden vai.l hun vijanden doet onderscheiden. Zouden1 aile grooten dit ook nog wel kennen ? LARI. UIT HORGEHHÛUT Borgerhout, vroeger reeds zoo innig met Antwerpen verbonden, schijntsindsde laatste maânden met de handelsmetropool als 't ware versmolten. Van de bloeiende voorstad met haar 5o.ooo inwoners, haar handel en nijverheden, haar zelfstandig en bedrijvig leven, hoort men nog slechts zelden gewagen. Zoo is het overigens ook gesteld met de andere gemeenten der Antwerpsche omge-ving. Alhoewel deze in ruime mate den terug-slag ondervinden van het noodlot waaronder de Scheldestad gebukt gaat, is en blijft deze laatste toch hoofdzakelijk het voorwerp der openbare bezorgdheid. Zulks moet ons niet verwonderen. Antwerpen is als de zon wier schittering over heel den omtrek licht, warmte, leven en vrucht baarheid zendt en op wier ondergang alom dood en duisternis volgen. En stelt de zon niet steeds de kleinere sterren in de scha-duw ?... Men zal het echter den Borgerhoutenaar gereedelijk willen vergeven dat hij, schoon vol meewarigheid voor de tijdelijk onttroon de « Koningin der Schelde », toch ook een kommervollen blik werpt op den toestand in zijn eigene gemeente. En die toestand, men moet het bekennen, is niet opbeurend. Ver çeefs zoekt men hier nog naar uitingen van den volksgeest of naar bevveging op kunst-letter- en wetenschappelijk gebied. In Borgerhout bestaan geen dagbladen meer, geen vol ksmaatschappijen, geen kunstkringen, geen zang- muziek- of turnvereenigingen, noch iets van al datgene waardoor de menigte hgar ;emoedsroeringen openbaart. Gaat hier het dagelijksch leven, dat is te zeggen : de strijd Dm het stoflelijk bestaan, nagenoeg zijn jjewonen gang, hebben de bewoners zoo-veel mogehjk hunne bezigheden hernomen, aeerscht in onze straten schier dezelide Deweging als voorheen, zoo mangelt het ons :och aan opgewektheid en verrichten wij onze :aak eerder Trerktuigelijk. De lucht boven Dns en rond ons is niet meer vervuld met dat vrcolijk geroezemoes getuigend van de ar-Deidskoorts, de gewillige inspanning en de sellvoldaanheid eener naastige en welvaren-de bevolking. Dergelijke staat van zaken is,. dunkens ons, zwaarwichtig genoeg opdat men er eene wijl □ij vertoeve en pogingen aanwende om er in ! te verhelpen. Wij willen daarom in dit blàd van tijd tôt tijd eene„kronijk aan onze dier-bare gemeente wijden en alzoo trachten haar eenigzins te ontrukken aan de vergetelheid waarin de omstandigheden haar gedom-peld hebben. Misschien gelukt het ons on zen medeburgers eenige verstrooiing te bezorgen en hunne gemoederen een weinig op te beuren. « De buitengewone ontwikkeling van het nederige dorp Borgerhout, na verloop eener halve eeuw, doet ons onvrijwillig denken aan die Amerikaansche steden, welke als bij too-verslag uit den grond oprijzen en wier ontwikkeling aile gedacht te boven gaat ». Zoo schrijft de heer Stockmans, archivaris onzer gemeente, in zijn terecht geprezen werk Deurne en Borgerhout sedert de vroegste tijdcn tôt heden. Als men nagaat dat Borgerhout ten jare i836, bij de afscheiding van Deurne slechts een goede vierduizend inwoners telde, terwijl zijne bevolking nu ongeveer vijftig-duiaend zielen bedraagt, dan kan men niet anders dan het gevoelen van M. Stockmans beamen. Ook onder opzicht van openbare werken, gezondmaking en verfraaiing heelt Borgerhout gelijken tred gehouden met zijne ontwikkeling. Wel is waar, sommige wijken hebben gedeeltelijk hun ouderwetsch uitzicht behouden en men kan er nog enge straten en stegen met lage, bouwvallige en ongezonde woningen aantreffen, doch de verbetering van dien toestand is een loutere tijdskwestie. Men breekt niet een gansch dorp ineens af om het in een nieuwen trant herop te bouwen. Wie eene vergelijking wil maken tusschen het Borgerhout van 1836 en dat van I9l5, zal verbaasd staan over het reuzenwerk op die tachtig jai en verricht. En hoeveel goeds en nuttigs heeft de oorlog hier als elders .piet belet tôt stand te komen ! Ja, de Borgerhou-tenaar mag fier zijn over zijne geboorteplaats; zij is waardig de voorstad te wezen van het schoone Antwerpen. Breede, reine, welge-kasseide straten met sierlijke voetpaden beginnen stilaan de smalle, hobbelige en slijkerige wegen van vroeger te vervangen. Fraaie en luchtige woningen nemen nu de plaats in der onooglijke, vuile, middeleeuw-sche krotten, ware pestholen en broeinesten van allerlei kwalen. Ook onze openbare plaatsen als de Carnot-Kruger- Kox- en Groeningherpleinen hebben een aangenaam uitzicht gekregen. Er is gezorgd geworden voor een behoorlijke straatverlichting, voor gezond drinkwater, voor brand- en reinigheidsdiensten, zonder te spreken van andere instellingen als de policie, de vlceschkeuring, enz. die vermeer-derd, verbeterd of teenemaal heringericht zijn geworden. Zeker is dat ailes nog niet vol-maakt, doch laat ons geduld hebben en den wagen niet voor de paarden spannen. XXX Wat Porgerhout kenmerkt, is het behoud van zijn oorspronkelijk Vlaamsch karakter. De Borgerhoutenaar is Vlaming van kop tôt te'hféWir ^Çj^e^enhfeid voorbijçgan denke slechts aan de Vlaamsche fees^en en betoogingen, welke hier vôôr den oorlog zoo dikwijls plaats grepen. Een Verbond der V laamsche Maatschappij en kwamzelis, ettelijke jaren geleden tôt stand met het bepaald doel de inrichting van Vlaamsche feesten te be-vorderen. De stichting van dit Verbond het welk kïingen en genootschappen van verschillende politieke kleur omvat, is er wel een spiekend bewij:; van hoe sterk de Vlaamsche overtuiging der Borgerhoutsche bevolking moet wezen, vermits zij hàar toelaat, ledermaal onze taalrechten op het spel staan, haar voorliefde voor de een of andere onzer politieke partijen ter zij te stellen. Borgerhout is ook door en door Vlaamsch m zijn bestuur en dit is een pluimpje, hetwelk onze gemeenteoverheden fier op hunnen hoed mogen steken. In Kamer, Senaat en Gouw-raad hebben de Borgerhoutsche gekozenen eveneens inimer wakker den VJaamschen taalstrijd gestreden. Het « reuzendorp » is de bakermat geweest van menig Vlaming van aanzien, politiek strijder of letterkundige. Dat Borgerhout een zuiver Vlaamsch ge-west is, bewijzen bovendien de opschriften zijner herbergen/ winkels en handelshuizen, de namen zijner straten en openbare plaatsen. Een lonelijk denkbeeld der overheid is het geweest bij de opening van nieuwe straten de beroemde mannen, wier nagedachtenis iederen Vlaming duurbaar is, te herdenken, b. v. b. Ledeganck- Guido Gczelle- Albrecht Rodenbach- Jan De Laet- Karel Geerts-Jaak De Braekeleer- Cronjé- Bothastraten en meer andere. Ook in zijn dagelijkschen handel en wandel, in zij ne gesprekken, in zijne uitspanningen, tliuis en elders, legt de Borgerhoutenaar eene rondborstigheid, eene gemoedelijkheid en eene onbevangenheid aan den dag, welke ' hem als een erfdeel door de Vlamingen, zijne voorouders, zijn nagelaten. Op deze uitmun-dende hoedanigheden willen wij in een vol-gende kronijk terugkomen. Arno. ïssr 't Kind van den Soidaaf Geslort op het bureel der « Zondagsgazet » Maria Hei raans Naamloos * q*5q Naamloos q*25 dierentuin Kinematografische voorstellingen Het Bestuur der Koninklijke Maatschappij van Dierkunde had zijne leden op Zaterdag 16 October uitgenoodigd op de eerste der Kinematografische voorstellingen, welke yoortaan elken Zaterdag avond en elken Donderdag namiddagzullen gegeven worden. Het was te verwachten dat bijna ieder lid deze voorstelling zou willen bijwonen.De ruime zaal was dan ook opgepropt van volk,al de zitplaatsen waren ingenomen, de marmeren zaal stond vol volk en" een evengroot aantal peisonen kwamen even kijken en gingen weg omdat er geen zitplaatsje meer open was. Het Bestuur der Maatschappij, dat de ge-«oonte heeit ailes op puike wrjze voor te brengen, was wederom niet tenjachter geble-ven en had voor een keurig programma

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.