Nu m mer 5. MET DE TOELATING DER MILITAIRE OVERHEID Februari 191 (S. Bestuur- en Opstelraad : E. H. JANSSENS, I) 211 !. Adresserauderingen te zenden aan Leop. BRICHAUX, brigadier, I. M. 1. ()., Sainte-Adresse. Een christen huisgezin in Vlaanderen. In 't jaar 1914, daags na Zielendag, gingen onze Jagèrtjes schntsgrachten delven daar vvaar de Yz'er heden nog vreedzaârh vloeit en <cijn beide oevers biedt aan slille ruslige lâjûds-lieden.Menschen die vernieling" zaaien kwamen I" er nooit, doch niemand was bel zeker toen [lat de Duitschers gingen vastgelegd worden, ils door ijzer zoo sterk, op de huidige plaats in bet uithoekje van Vlaanderen. In een nabijgelegen bofstede woonden menschen van den onden Vlaamschen stam... Vlaamsch van aard en Vlaamsch van zeden. De moeder was een paar jaren tevoren naar den hemel gegaan en de ôudSte dochter had moeders plaats ingenomen. Ze wist met znlke moederiijke bezorgdbeid om le gaan met de jongeren ; 't scbeen of de Voorzienigheid een weede moeder, met de zoo noodige moeder-liand, geschonken had aan die beginnelingen, lie nog niet wel te beene waren op de hob-lielige levensbaan. Vader, bekommerd om de broodwinning en :1e toekomst van zijn zeven kinders, werkte ran den vroegen morgend lot den laten avond în was Gode dankbaar 'l zijn zijn woor-len om des wille van zijn oudste dochter, le engelbewaarder, die 'l zoowel deed met de vinders. Grootvader, een negcntigjarige ouderling, eefde ook nog en zal verheven in zijn -zetel n den lioek van de schônw. Zijn wezenstrekken, zijn breede schouders, îeel zijn lionding geluigden van den kranigen ;n kloeken landsman van weleer toen hij in len bloei der jaren door de voren Irok en met sijn zweet zijn akker bevruehtte. Statig troon-le hij daar nu, met den palernoster in de hand, als de koning van de omliggende landen in afwachting van de groote reis naar den grooten Koning van bel heelal. Zijn gelaat was sellier roerloos en zijn halfverduisderde oogen beneden 'l blanke voorhoold keken al onder de diehte wenkbranwen soms in 't rond, opzichtwekkend en zacht, als wilde hij nog toezien over al wat gebeurde. Zijn long roerde weinig en 'l was meest om le spreken over zijn kleinzoon die ook soldaat was. « Ik ben zoo tevreden, zoo mompelde de ouderling, dat onze Jozef zich zoo wel gedraagt.... hij is altijd bevriend geweest met den Aalmoe-zenier.... en hij volbrengt zoo schoon zijn plichlen. » 't \\ras alsof hij een voçrliefde ge-voelde voor dat kind dat zoowel den grootvader geleek als christen met zijn liefde voor den vadergrond. 't Kleinsle doehtertje ging nog 1er scbole en 'l lachtte zoo lie!' in zijn ônnoozelheid en zoo zuiver in zijn onschuld den dag door ; "l was eenieders harledief en de vreugde van liet huisgezin. 't Wedijverde met de anderen om de oudere zuster, die ziekelijk was, stil te houden en haar lasl te sparen. Door II un laaie werkzaamheid en door hun fraaie manieren toogden de overige jongens dat ze trouw, gezond naar lichaam en gezond naar ziele, de voetslappen gingen volgen van den alouden landsman in den lioek van den haard. De avond viel na een drukken dag. Heel de lamilie was te zevene rond de lal'el geschaard, behalve grootvader. die tronen bleef en gediend werd ter plaatse. Wat geëten werd was boerenkost, maar lek-kere kosl, ik kan bet getuigen, want ik werd uitgenoodigd den stoei hij le schuiven... Trek toe, Mijnheere, klonk bet maar toe,... ge moet doen of ge t' huis waarl... 'I was gegund en gulhartig medegedeeld.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.