NUMMER 5. TOEGELATEN DOOR DE CENSUUR N1 5o6 — 5-4-18. PASCHEN 1018. HET KANTOH HAACHT ONDER DE WAPENS Kosteloos Frontblad voor de Soldaten van het kanton Haacht. Opsteller: JOZ. CASTEELS, Z 3o, A. T. SX A YUIST EN VOET DE VANE OMTRENT ! Ditnummer moesttegen Paschen gereedzijn; (CENSUUR) Onze drukker heeft Veurne verlaten. We zijn dadelijk naar een andere drukkerij gaan uitzien, en zoo komen we met een nieuw pak te voorschijn. —♦— Wij brengen dezen lceer vijgen na Paschen! (CENSUUR) ZALIGE PASCHEN ! Weet ge 't nog, ten tijde dat er nog vrede op aarde was, hoe het toen ook Paschen werd.Toen voelden we innigrustig de vreug-de van het voorjaar met zijn blijde leven, al-lenthenen in de jonge natuur uitbottend, in onze zielen zinderen. De grimmige winterda-gen waren heen, de koude kale velden kleur-den terug op in hun eerste uitpiependgroen. Heel de natuur stond in gisting. Triomf van 't leven op den dood? De klokken kwamen terug van Rome, bel-den 't blijde alleluja van's Heeren verrijze-nis over de wereld uit, en riepen de geloovi-gen ten paaschplicht.De menschen haalden hunneschoonste kleêrenuit enophunpaasch-. beste trokken zij ter kerke. De vrede straal-de uit de wezens, na volbrachten hoogheili-gen plicht.'t Was hoogtijd in de natuur, hoog-tijdinde zielen en ook hoogtijd in onze goede families waar moederhare gasten op eene lek-kere tafel onthaalde. 't Is nu weer eens paschen, de vierde dien we in ballingschap of op de vuurlinie doorbrengen. De dingen heb- ben nu een heel ander uitzicht gekregen. Vele oude klokken, ook uit onze dorpjes van 'tkanton Haacht,met elk hun eigen onderschei-den klank ons van kindsbeen af zoo wel be-kend, luiden het paaschfeest niet meer in. Zij werden met hunne heerlijke torens neerge-haald en zijn gevallen met en naast onze sneuvelende jongens. Weer gaat de natuur aan 't verjongen, de boomen stooten hunne botten uit, en heel de schepping tooit zich weer op. We voelen vooral weer het goede zonnelicht wamstreelend over ons neerstrij-ken. Ons krijgsvolk schuilend achter dunne planken of halfsteenen murenenonderlichte daken looft en dankt zuster zonne om ha-ren dcugddoenden gloed. Doch in hun binnenste blijft dikwijls hetkoud, want ze missen de innige liefdewarmte der beminde wezens die nu zoo ver afliggen. Bij velen onzer jongens heeft die langdurige scheiding ware zielerampen verwekt. Zoolang bleven ze reiklralzend naar een goede woord uitzien, dat vvat heul en troost op hunzwaar-moedig hart zou laten vallen. We hebben den polslag van zoo men'igen gevoeld ; de wereld heeft hunnen liefdenood schandiguitge-buit. En toch, vrienden, de harten hoog! 't Moet weer hoogdag in onze zielen zijn! Ginder verre aan den kant waar we 's mor-gens de zon zien epdagen, denkt men nu weer bijzonder op u. Zij ook gedenken den tijd wanneerge nog samen methen Paschen vierdet, hoe ge toen ook op uw paaschbest ter kerke gingt. In hunne zielen is er wel-licht kommer en angst nu, want ze moeten zich afvragen of de ruwe oorlogsdoening die u onmeedoogend uit hsn zorgzame midden Wegrukte en u gansch alleen te midden een ge-vaarlijke wereld geworpen heeft, uw zedelijk en godsdienstig leven niet diep ondermijnd

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.