aterdâg ï3 November 1916. Tweéde Jaarg. Nr J2© Pfijs : 6 Centiemen door geheel Beigië Het Vlaamsche Nieuws Het best iogelicht en meest verspreid Nieuwsblad vas België. - Verschijnt 7 maal per week ABONNEMENTSPRIJZEN; AFGEVAARDIGDEN VAN DEN OPSTELRAAU : AANKONDIGINGEN : Per maajid 1.75 Per 0 maandan 10.~ ^^RHULST, Dr Âug, BORMS, Alb. VAN DEN BRANDE î Xweede bladz., per regel. 2.60 Vierde bladz., per regel. 0.50 Per 3 maanden 5!- Per jaar '.!!!!'.!! 18— Met vaste medawerlciag van Dr A. JACOB ~ Derde bladz., id. t.— Doodsbericht 6.— BUREELEN : ROODESTRAAT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1900 * Voor aile annoncen, wende men zich ROODESTRAAT, 44. Frans Van Cauwelaert en de Belgische Regeering DE OORLOG De Toestand weer beleven wij dagen van groote îdrijvigheid op het Westelijk front. Na m succès bij Beaumont-Hamel en St-ierrç Divion te hebben uitgebreid door ■ bezetting van Beauconrt, is de aan-jlskracht van de Engelschen ten Wes-11 van de Ancre eenigszins geluwd. )t een' doorbraak wil het dus, ten spijt il de geweldigste krachtinspanningen, iar niet komen. Dit neemt niet weg tdç aanvallers deze laatste dage-n weer a rnooi succès hebben behaald, maar rder dan eeti plaatselijk voordeel reikt ttoch niet. Berlijn seint cfficieel d.d. 11 dezer dat de Engelschen op zichzelf rade aanvallen doen in de buurt van a laatsten aanvalssektor bij Grand-art. Wat de Franschen aangaat, dezen 11 iu een allorverwoeJsten strijd ge-kkeld in de sektoren van SaillisJ, St-erre-Vaast-bosch en Pressoire. De jitschers zijn er in geslaagd Saillisel jeeltelijk te heroveren, namelijk het Isten van het dorp, vorderingen te mail op den Noordelijken rand van hoo-rgenoc-md bosch en in Pressoire terug men te dringen. Het Fransche leger-fleht van den 16n meldt dat de Fran-îe troepen Pressoire hebben herno-ffl, hetgeen de Duitsche mededeeling ius bevestigt : «Tijdens de gevechten tzich-giste.ren in het vak Ablaincourt-îssoire afspeelden, heeft zich geen jjzi^ing in de wederzijdsche lini-es padaau. » Het is opmerkenswaard dat de Fran-M grooten.. nadruk leggen op de )cht van de Duitsche tegenoffensieven ïZuiden van de Somme, al voegen ze |dan 00k bij dat die tegenbewegingen ft de resultaten opleveren, welke er htien van verwacht worden. In het Maasgebied is het weer rustig worden. Van het Russische gevechtsterrein, |'tn eenige schermutselingen ten idoosten van Riga, niets van belang. pan het Roemeensche front ontvan-pwij sedert eenigen tijd eenvormige pichten. De Russen bieden krachtda-p tegenstand op de Oostelijke grens p Zevenbergen. met name te.n Oosten !» ;iet dal der Putna, die een bijrivier fan de Sereth. De Oostenrijkers mel-p ver'kenningen ten Noorden van Sul-|en Roemeensche aanvallen op den Ns-berg, in het herhaaldelijk ge-™de Oitoz-dal. Aan de passen van W-Zevenbergen : Rooden Toren- en jwduk-pas, duren de verbitterde ge-[,en v°ort ; de Centralen- blijven er , fee vorderingen maken. pt volgende overzicht van de « Tifs»vat den toestand op het Roemeen-r ront aldus eenigszins pessimistisch pn : * Ne aan val der Roemeniërs op het F ia Moldavie, drie dagen geleden , Moekarest aangekondigd, is niet • F%zet. Daarentegen wekep ze in Mmden van aile belangrijke Zuide- . w passen langzaam terug. De Centra- ] Malien afwisselend dan in het eene, ( ! ,n net andere dal aan en al de ver- , ^ennç;en van de laatste week en daar- , r> ZIJn in het voordeel van den vijand 1 peest. 1 L? ^ Westen naar het Oosten ( v „ de troepen van von Falken- s kilometer over de grens bij den ; . 07^: bij.'(^n Rooden Toren- ( i'p J • 11611 ^oerzburgpas ^1 8 bij -, Lm • ^as' waar de tegenstand zeer ] lit6. j^eweest. In hun legerbe- ; ,fI.,Va.n. c'n 14n November geven de ] ' fniers, behalve bij den laatstge- 7 ■ ^ en. voor aile passen achteruitgang 1 fî' 2 L Dobroedscha weer geen r c.0m' a en van den eenen Do- 1 d \vordtt0t an(^eren vuur gewis- 1 n^ilecçdonjg heeft het hervatte of- ^ t(j ! v,atl Sarraiï eenig succès opgele- 1 fcen d ^erna;se^°r. De Centralen 1 |i ?ar |inies onder den vijan- f p tern tnik cen'?szins naar het Noor- a |ge ,"f "10eten nemen. Het telegram 2 tu.1'1?' "e^elst gisteren, dat de voor- \ Iten "UWe .ste^^n§en in dit vak be- ^at m<ln er ^ beproe- a [î»l 1 ■ * houd»n. Met \»«lk euccm, t Z>1 Wnnenkort wel blijken. ' J Van Cauwelaert's geschokt vertrouwen in ; de Regearing Men weet, hoe kort voor de opening der Vlaamsche Hoogeschool was beslist, vanwege de regeering te De Hâvre, aller-lei half ambtelijke berichten hier aan-kwamen over de strafmaatreeglen die zouden voorgesteld of genomen worden, de heer Frans Van Cauwelaert plots naar Le Hâvre is vertrokken. Thans is hij van de reis teruggekeerd en heeft hij voor het eerst, weer in zijn blad een artikel afgekondigd dat handelt over de houding en de verklaring der regeering in zake de Vlaamsche eischen. (Uittreksel daarvan zijn reeds in num-mer 314 van het « Vlaamsche Nieuws » vérschenen'. — Red.) Zijn artikel, waarover een beoordee-ling in korte woorden kan uitgedrukt worden, levert de-n pijnlijken indruk van iemand die er op uit is geweest een boel nieuws te vernemen uit den mond van hooggeplaatste personen, een massa aanduidingen te verkrijgen van links en reehts, om dan te kun-nen uitpakken met wat hij ailes heeft opgevangen van officieele en officieuse zijde, maar die terug moet komen, min of meer mistroostig, een beetje terneer-geslagen, wijfelend in even sterke mate als allen die hier en elders van de regee-ringskringen verwijderd bleven, en groo-tendeels wanhopig 00k, hij meer dan an-deren, omdat hij zich stellig had voorgesteld heel wat bijzonderheden omtreut de regeeringsverklaring te kunnen ope,n-baar maken. Zijn artikel dmkt tusschen elken regel dôôr de treurige mare uit : « de regeering heeft niets te zeggen », niets dan wat gekend is : ((dat de kwestie der vervlaam-sching der Gentsche Hoogeschool vôôr den oorlog bij het Parlement was inge-leid en dat het aan de Belgische wetge-vende macht behoort haar na den oorlog een oplossing te bezorgen ». De verklaring dus uit het rapport van minister Poullet aan den koning. Van Cauwelaert verbergt zijn ontmoe-diging, niet. Hoewel al wat door regee-ringshoofden aan Van Cauwelaert gezegd werd, ter gelegenheid van zijn reis, door dezen als munt zou kunnen ge.bruikt ge-worden om den twijfelenden Vlamingen in hun vertrouwen tôt de regeering (in zake VI. rechten) te sterken, toch moet Van Cauwelaert bekennen dat hij zijn reis, waarvan hi j en anderen wellicht zoo-veel hadden verwacht, a om niet » heeft gedaan en dat hij meer dan anderen nog, dus reden heeft ontgoocheld te zijn (wat ' hij dan 00k is, men voelt het) omdat hij juist had gehoopt zooveel te zullen ver- ' nemen. Hij is nochtans aan de hoogste bron geweest : « een toeval bracht mij te St- : Adresse op het oogenblik dat de minis- 1 ters over deze vraagstukken in beraad : zijn getreden, zegt hij, en men zal het : ius billijk vinden dat ik zelf klaarheid sver mijn eigen houding wensch te ver-îpreiden ». En na de hierbovenstaande regeeringa-/erklaring te hebben herhaald, schrijft , îij verder: « De verwoording van de be- ; îoeling is, miins inziens, te veel d'plo- J natisch om ten voile het goede uitwerk-sel te kunnen bereiken dat men voor/e- ' cer heeft beoogd en verhoopt. Ik heb, s vat mij betreft, met alî-e kracht aange-îrongen op een duidelijke uitspraak ten t >rmste van de vervlaamsching der Gent- s ;che Hoogeschool... een verklaring van c lien aard zou, naar mijn overtuiging een 1 ^oor hef land weldoenden invloed heb- 7 >en uîtgeoefend. De ministerraad heeft 1 :ich met deze opvatting niet vereenigd. s 3och, indien bij de formùleering van e ;ijn eigen bedoelingen een grootei'e c :laarhc-id en stellighe;d was betracht, s ;ou de resreerinsrsverklarins: over de r îoodzakelijker gelijkheid tusschen onze r >eide stammen aan waarde ongetwijfeld i îebben gewonnen ». t En nadat hij dan verder aanvoert dat, i' va<- de regeerins: op dit oofrenblik het neesf- van noode heeft is, « vertrouwen », z •oert hij verder heel juist aan : « De re- 11 :eering moet weten wat zij wil, en hou- e rast geven aan hare uitlatingen, indien 0 ij zeker wil zijn van de volgzaamheid t •an de bevolking ». à «Twijfelachtige verklaringen zijn voor- a 1 gevaarlijk in een zoo neteligen en op- « vinden de kwesti« sis d« taalkw»sti«. ^ Un v«râ«te nist, dat dt VlamlngeH op- e gevoed zijn in wantronwen, in een wan= trouwen dat door 80 jaar van on gelijkheid en onrechtvaardige behandeling niet allecn verkiaarbaar, maar « gewettigd » is en dat nog elken dag wordt onderhou-den door de misbruiken die voortwoeke-ren in de oogen van de regeering en die soms aan de oorlogsomstandigheden een tragisch karakter verleenen. Het is dus net te verwonderen dat zij zich behoed-zaam toonen bij het ontleden van ambtelijke uitingen betreffende onze taalrech-ten ». (( De regeering heeft echter zelf den goeden indruk van Laar verklaring nog verkleind, door twee ministerieele ken-nisgevingen, welke reeds de nuchtere Vlaamsche oninie nog een beetje nuch-terder hebben gemaakt De eerste was die van minister Gobi et d'Alv:ella — een onverzoenbare tegenstander van onze VI. Beweging — die verklaard heeft, dat de regeering noch rechtstreeks, noch on-rechtstreeks het beginsel der vervl. van de Gentsche Hoogeschool heeft aangeno-men (zie (( VI. N. » nr. 296), en de twee-de van Minister Poullet, die de zooçe-naamele officieele mededeeling, welke uit zijn naam aan de pers werd gezonden, « ontkcnd » heeft ». En Van Cauwelaert verklaart 'an waarbij het komt dat het persbericht ver-schilt van de officieele verklaring: een ambtenaar te Le Hâvre Lad de verklaring z66 opgevat als het persbericht ze weergeeft en had dit laatste dan 00k als officieel aan het dokumentatiebureel overhandigd. Waarop onmiddellijk valt aan te merke.n dat er dus wezenlijk \-er-schil bestaat tusschen ministerieele verklaring en persbercht en de ontkenning van den heer Poullet zeer beteekenisvol is, want die ontkenning duid*; aan dat zeifs de-bedoelingen die de regeering bij het a fleggen van haar verklaring heeft gehad, niet verder reiken dan de. ver-woording waarin die bedoelingen zijn bevat, dat dus in de hierboven aangehaal-de verklaring de regeering zich juist en volledig heeft uitgedrukt, er geen plaats is in die uitdrukking voor breeder eii die-per gedachten of opvattingen en zij het ongepast oordeelt gelijk welke ajfwijking , op den officieelen tekst toe te laten. Ware het anders, ging de bedoeling wezenlijk hooger, was de opvatting der i regeering werkelijk breeder en dieper en waren de inzichten in regeeringskringen van dien aard dat zij de Vlamingen door liet onoinwonden schenken van hunne rechten het volste vertrouwen in de regeering toe mogen laten, dan was het on-aoodig geweest, zooals Van Cauwelaert tiet juist zegt, <( twijfelachtige veiklarin-?en )> in « enkele aanwijzingen » neer te leggen, was het onnoodig geweest dat minister Poullet de « andere » uitdrak-1-ring dier inzichten in het persbericht, 3oor den ambtenaar te Le Hâvre opge-steld, ontkende ; was het onnoodig ge-eveest dat minister Goblet d'Alviella den ninisterraad zelfs verlooehende, maar ian zou de regeering, vrij uit, onbewim-peld, in duidelijke termen, met open vider en de hand op het geweten, hebben verklaard: « Vlam'.ngen, de regeering Delooft voldoening te zullen geven aan al iwe eischen ; uw eigen regeering, uw Vorst waarborgren u, van bij den terug-cter in het land, de volledige onmidel-ijke vervlaamsching van de Gentsche rloogeschool ! » Doch, herhaald wordt wat hier vroeger eeds werd geschreven : is verwarring •om s gewensclit? Dat de verhouding van de Vlamingen ] ot de regeering op dit oogenblik zoo } taat, als ze hierboven is afgeteekend, dat 1 r wezenlijk een gevoel van onbehage- 1 ijkheid bestaat in de verhoudingen der £ elfs passieven en getrouwen, tôt den | Hidelzak toe, bewijzen de lichte bedrei- ^ :ingcn die den heer Van Cauwelaert te-:en de regeering uitspreekt, bedreigingen t lie dan 00k weer .een slaapmiddel, een { ussertje zijn, waarmee de politieker van c echts, net zooals Huvsmans het doet als 1 lolit'ekcr van links, de Vlamingen wil c_ ndompelen om ze achter den rug om des ^ e beter van hun rechten te kunnen be- ( ooven. c De heer Van Cauwelaert moge dan v egigen dat wanneer de regeering niet bij c lachte mocht blijken om de verhoopte fc endracht der partijen te verwezenîiiken c f om de volstrekte geliikheid in rechte t st een levende werkelijkheid te inaken, at dan de Vlamingen die taak desnoods s iléon zullen vervullen ; hij moge zeggen t dat de Vlamingen door hun eigen v racht ten «lotte zullen zegeyierea over T 1k verzet » ; hij mojfe z«gg*n dat a om z de menschen te believen wij de beginse-len van het recht niet kunnen ver leggen, wij om afgestorven voorrechten te red-deu de levenseischen van ons volk niet verminderen » ; hij moge zeggen « dat JVfe poging om het streven der Vlamin-gc-a te stremmen op voorhand tôt de ne-deiaag is veroordeeld » ; het Vlaamsche volk, dat thans weet waaraan het zich te houden en wat het, naar het woord der regeering luidt, te vcrwaehten heeft, ar.twoordt beslist : heer Van Cauwelaert, tes^enover daden stelt men geen woorden ! Het verledrn bewijst dat partijpolitie-kers hoe trouw ze 00k verkleefd mogen scûijnen aan de onpartijdige belangen van het VlaamsGiie volk, in de eerste plaats de belangen liunner partij dieneii: d? schoolwet en de legerwet zijn daar om dit uit de tijden: kort voor den oorlog te bewijzen ; dat volk weet dat diezelfde tijden, zoo eenzelfde regiem onveran-derd terugkeert, zullen hernomen worden en dat de rechten der Vlamingen weer zullen geschonmield worden tusschen links en r^chts in het parlement, tusschen Franskiljons en Waal buiten het Parlement ; dat met die rechten zal gekaatsbald worden zooals tôt hiertoe het geval is geweest om ten slotte als o[fer te vallen aan de listige partijpoli-tiek.Het Volk kent slechts één groote zuclit naar vrede,. heer Van Cauwelaert, naar ■waarachtigen en duurzamen vrede, zooals gi j -het zoo goed zegt ; geen vrede in het vooruitzicht om na het uitloeien van dezen oorlog een nieuwen inwendigen ! strijd aan te binde.n en onnieuw bloed te i vergieten voor het bekomen van recht, ne m, heer Van Cauwelaert, zoo het voik daarvoor zijn zonen moest hebben j geofferd op het veld en in den strijd , vci»r de rechten der kleine volken, dan , zou het schandelijk bedrogen zijn ge- j weest. , Het volk wil na den oorlog een zui-veren toestand, het wil vrede na den oor- , log en geen nieuwe omwçnteling. Dit is het uitgangspunt van de nationalistische beweging die door zelfbestuur de zelf- j standiglieid van het Vlaamsche volk wil gewaarborgd zien. Als eerste resultaat v'an die beweging staat daar de ver» viaamsching der Gentsche Hoogeschool, jtaat daar de bestuurlijke scheiding in , !iet ministerie van Wetenschappen en ; Knnsten. Dat zijn de uitsiagen langs ( deze zijde behaald en waar zijn die wel- ( ke II, heer Van Cauwelaert, in uwe hei- j lige trouw reeds hebt behaald en aan het Vlaamsche volk kunt aanbieden? U roept van « eischen de.r vervlaam- ' sching, enx. », doch hier staat men ver- 1 der ; hier zegt men « wij hebben en be- ( houden de vervlaamsching», wat betee- ' kenen vnl : hier staat men onnoemlijk c verder op het Vlaamsch Strijdv^eld dan j waar U slechts staat en. het standpunt . waarop de regeering zich thans plaatst 1 is nevelachtig bij zooverre dat het nog " nauwelijks opmerkbaar is. c Uw politiek, heer Van Cauwelaert, ^ heeft dus het groote gebrek niet meer ,; aktueel te zijn. c 9. P. v \ (Dt Nieuu » GtusH vnn Gent, Nr 42.) t b " L'Avenir Wallon " Te Brussel is voôr enkele dagen onder r leze hoofding een nieuw Fransch week- ^ )lad verschenen, waarvan wij én strek- ^ dng én inhoud slechts ten voile kunnen 0 )eamen. Evenals wij is dit weekblad de ^ ifstunrlijke scheiding toegedaan. In zijn îummer van 16 dezer vinden wij o.m. ian het slot van een artikel, waarin het >lad de heropening de.r Vlaamsche Hoo- ' feschool van Gent bsgroet : « Terwijl dus alzoo een brandpunt van 1 sFederlandsche kultuur in de toekomst S u Vlaanderen gaat stralen en « de offi- Sl ieren der Vlaamsche Beweging », naar z: 1 et woord van M. Kamiel Huysmans in n e « Indépendance Belge », gaan ge- n ormd worden, zal men nu in Wallonië v' e enkele middens gesloten laten, waarin t: nze (( officieren » kunnen gevormd z< ;orden, en die ze aan de overleveringen n den geest van hun ras kunnen terug- w rengen? Past het niet, zonder verwijl, g nze hoosrescholen in de Fransche taal ; heropenen?... » h: « L'Avenir Wallon » heeft 00k den et trijd aansrebonden tegen de aanhech- m nçrspol'tiek van d« meeste Haversche la rienden. Wij hopen dan 00k dat on# di :/âRÎsch broed^ror^an uitstekoad werk al verrichfcen. » POLEN EN VLAANDEREN Al de verdrukte volkeren, die strijden voor hun recht op zelfstandig bestaan,ver-bundt natuuiriijk een band van genegein-heid en solidariteit ; zoo kon het niet anders of de Vlaming heeft steeds het onge-lukkige Polen een warm hart toegedra-gen. Voortdurend werd dan 00k in onzen strijd g-ewag gemaakt van het heldhaftige Poolsche volk wiens bewonderenswaar-dige weerstandskracht dikwijls aan onze stamgenooteji tôt voorbeeld werd gesteld. Voaral in de studentenbeweging werd s teeos gedweept met Polen en zoowel op de Landdagen als in de tijdschriften kwam die naam gedu-rig terug en hield men ons de moedige daden voor van de Poolsche knapenschap, die liever vervolging leed, knoetslagen en zware tuchtstraffen on-derg-ing dan hare taal prijs te geven. Ro-denbach wijdde aan Polen zijn « Studen-ten van Warschau », en Stijn Streuvels riep na de feesten te Roesedare de jonge Vlamingen verwijtend toe: « Ik zou hier een bende Poolsche schooljongens willen vôôr u brengen, jongens die zich lieten geeselen, liever dan bij een niet-Pool-schen meester ter schole te gaan. » Ja, Vlaanderen had veel te leeren van dit zoo offervaardige volk en de herinne-ring aan zijn epischen strijd werd hier dan 3ok steeds levendig gehouden. \ andaar dat de Vlamingen, alhoewel zelf in uitersten nood, meer dan wie 00k, ?cdurende den oorlog bekommerd zijn geweest om het lot van 't Polsche volk en jejuicht hebben wanneer met den val van arschau de algeheele bevrijding van Polen scheen rnogelijk te' worden. Wel îad Rusland reeds te voren bij monde . an den tsaar en later van diens 00m (rootyorst Nikolajevitsch vrijheid en ge-ijkheid aan de verdrukte natie beloofd ; 'n in de Doemazitting van 1 Augustus 915 verkiaarde de toenmalige minister-•oorzitter Goremykin : « Het Poolsche volk dat ridderlijk, del, getrouw en dapper is, verdient on-leperkte hoogachting. De tsaar heeft mij randaag opdracht gegeven, u te verkla-en dat Zijne Majesteit aan den minister-aad bevolen heeft wetsontwerpen gereed e maken, die na den oorlog aan de Polen let recht toekennen vrij te zijn en hun lationaal, sociaal en staatkundig leven >p den grondslag van het zelfbestuur on-ler de bescherming van den tsaar van lusland te ontwikkelen. » Dikwijls hebben vve die verklaring gele- ' en en herlezen en telkens daarbij gedacht ' vaarom onze regeering tegenover Vlaan- ' Ieren, d.at ook naar recht snakt en even ' idderlijk, getrouw en dapper zijn plicht leed, dezelfdè plechtige verbintenis niet ' anging ? Het nadeel van zuike mooie be- ' >ften met het mes op dé keel afgelegd, ' 5 evenrwel dat men steeds neiging ge- ' oelt ze in twijfel te trekken ; en dat de-en dan ook de Polen, die, het moet ge- 1 egd, door hun verdrukkers dikwijls zijn ' -elogen. geworden. Zelfs in dezen oorlog, '' p een oogenblik dat het de Russen weer ' oor den wind ging, maakte de minister an Binnenlandsche Zaken, Maklakoff ' ekend, dat de woorden van den opper-evelhebber Nikolajevitsch in zijn « Op-- ■ sep tôt de Polen », niet letterlijk opge- C at moesten worden. De ondervinding ^ eeft de Polen wijs gemaakt en in hunne ^ jdensgeschiedenis hebben zij onder ari-er geleerd dat een volk zich zelf moet îdden. Zij hebben dan ook krachtdadig V un eigen zaak in handen genomen, ge-ruik makend van de eenige gelegenheid ^ m voor goed aan den moskovitischen , wang te ontsnappen. ^ Hun manmoedig en eensgezind optre- cj en heeft geleid tôt de uitroeplng van het j, oninkrijk Polen. j Zoo zal 1916 vveêr goed maken wat » 772, 1793 en 1795 hadden vernietigd. » edert anderhalve eeuw heeft het Pool- » :he rijk opgehouden te bestaan en was » jn naam van de wereldkaart verdwe- » en : maar de Poolsche nationaliteit was » iet dood, want nooit had dit krachtige ,, >lk zijn taal -opgegeven, en met zijne » ial behield het den droom van een eigen, îlfstandig, nationaal leven. ei Het « Vfve la Pologne », dat zoo dik- z< ijls weêrklonk in het land dat de bond- st :noot werd van Polen's verdrukker, en lu :lf Fransch-Vlaanderen onder den knie w eld1, is nu eene werkelijkheid geworden st 1 gaat de wensch dien de geloovigen v< et ontroering gehoord hebben in den atsten herdelijken brief van Z. E. Kar- di naal Mercier in vervulling : m « Polen, het edelmeedig* Pôle*, Mj* v< geloof en zijn* verbint»niss«n «IHjd Onze Groote Letterkundige Prijskamp Arnold Hoogvliet 1687-1763 Arnold Hoogvliet heeft met Vondel gemeen dat hij juist na den grooten dichtcr werd gelDoren en dat hij ambtenaar geweest is aan de Bank van Lee-ning. Een verdere vergelijking houdt geen stand. Hij schreef een epos : A braham d* Aartsvader. Onder saai gerijmel zijn er soms ook mooie verzen aan te treffen, zoo de beschrijving van Ketura, Abra-ham's bruid. Abraham verwierf zulken bij val dat het twaalf herdrukken beleef-de ; dat was niemand sinds Cats en Poir-ters nog te beurt gevallen. Hij werd geboren en stie.rf te Vlaar-dingen.Hij was een dcorsnee-man van zijn tijd, vroom en braaf, met pruik en snuifdoos en tevens de geëerde kunst-genootschappelijke dichter. Bilderdijk ontloende een mooi beeld m z'jn Blanka u getooid in hemelsblauw gewaad ». «Te midden van haar maag-den, gedost in adellijk geel » : Gelijk het korenbloeinpje In 't rijpend graanbed staat. Ri _ 62 DE BRUID 62 Het schoone Ketura hield d'oogen neergeslagen I En bloosde in 't aangezicht, gelijk bij zomerdagea De vroege morgenstond, of als de rozeblaân Of roode bloemen, die in 't rijpend koren staan, Ber Oogstmaand, opgesierd met gouden en zijden draden Gaat treden over 't veld met krakende gewaden Zij buigt eerbiedig 't hoofd voor Abraham, haar heer, Un noemt zich te gering, t' onwaardig, znlk een eer. 1727. Arnold HOOGVLIET. ' gestand, Polen dat nooit eenen oorlog ■ om veroveringen heeft gedaan, maar > enkel voor de vrijheid der volkeren en ■ voor de beschaving vain Europa, Polen 1 lijdt meer dan wij ; zijne zonen zijn ver- strooia in de gelederen van het Russische, het Duitsche, het Oostenrijk-sche léger; zijn grond wordt omge-woeld, verwoest door het gaan en het keeren der krijgsvoerenden ; Amerika kan het niet bevoorraden ; bidt voor die streek, m.ijne Broeders, en vraagt aan God dat ten minste een der gelukkige uitsiagen van dezen schrikkelijken oorlog zou wezen, dat de onafhankelijk-heid van Polen voor goed worde er-kend. » Die hartebeê steeg ten Hemel, terzeJf-ertijd als de aartsbisschop van War-chkau en de aartsdiaken van Lublin in unne hoofdkerken het « Te Deum » a'an-ieven voor de bevrijding van hun land. Wanneer zij zullen vernemen dat hier oor hun volk gebeden werd, zal van hen eker ook een gebed opstijgen voor ons, ooral voor het arme Vlaamsche volk, at vervallen van vroeger grootheid, ook unkert naar vrijheid en zelfstandigheid. !n evenals voor Polen daagt voor Vlaan-eren een nieuw glanstijdperk op, inge-lid door de verklaring die den 5n April 1. in den Rijksdag weêrklonk : « Wij kunnen den reeds lang neergedirukten Vlaamschen stam niet weder aan de verfransching prijsgeven. Wij moeten aan Vlaanderen een ontwikkeling geven die overeenkomt met zijn eigen volksaard en die gegrondvest is op zijn eigen Nederlandsche taal en eigen-domme!ijkheid. » Sedertdien verwierf Vlaanderen zijne gene hoogeschool, grondslag van een ■lfstandig Vlaamsch leven ; ook de be-uurliike scheiding werd in^evoerd in st Ministerie van Kunst en Wetenschap, at de eerste stap is naar volledig zelfbe-uur, het eenige middel om het hierbo-:n omschreven doel te bereiken. Vlaanderen en Polen gaan dus, na ver-•ukking en lijden nieuwe wegen op die et Gods zegen, beiden volkeren ïullen aeren naar c»n heerlijik» totkomst. Dr. Aug. BORMS.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.