Het Vlaamsche nieuws

1697 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1916, 08 März. Het Vlaamsche nieuws. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/vt1gh9d592/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

let Vlaamsche INieuws Het best mgelicht m mmmt farspreiê ftieuwsblad van JBelgi& - Versckijot 7 mmX per weak ttEIgytMqaBiK»^ys«»a*sa*aMrec«,CT««a3asga»»«WM»aB4ag«eisiMKafi^^ :TtEP«f9«^ïisaKaraKxm^.»32iKaEME|ttnia££^aa**«r«K*éa«aHHfcMK3HBas&£WaaaKM &&e£3WieGtt!Ka&œ&4fSie£œ*n!X&MaaaŒ*Mm&BKBUPR&*? ABONNBMKffTSPKIJSSN : P AFGÊVaàRDI<S»1N "vMf K9f* &J*SïiiUCAA0 : | AANK#lf9MIN€£H 2 „r » ,M ^8 iHnii'niriii . ... 10.- I lf Aaâ' B*SMS, AHt. ViSf BBS BRAMBB '■ Twwofc Kb&., p* rago» 2.39 YferA* feiwfe., gas m**.. 8.89 i4~ . . , ' .„ 1 ' ifiet rasta jssâswerkiflg vas Br A, JÀiiôl» | D«tie fcfefc., M. t.— E**&>fc«riîi&« 5-~ p*, awa» ea ter j j BWREELEN: fiQOBESTRAÂT, 44, ANTWERPEN. Tel. 1900 I Vvw aile saaoajea, ir«â« is*a afct: RO©feBST&,»A-". 41 jtgsMSgasa^jgaiaMWiissEiaiaBâraa^ga^^sasa^^sBsœiggWi^gt^^^^ JJfc* 'S.vjw» «. ."ïï3gg£K« PETER BENOIT 7 Augustus 1834 — 8 Maart 1901 is een vernieler, en daardoor îteraar. Al de kleine glorie's jverbrokkelt hij snel of lang-■ zéker. In het doezelig ver-■auwen de gestalten, die eens schenen ; vervagen de om-; ze onduidelijk worden en ;winden. bestand zijn tegen den Tijd, 'loed en ebbe staan, zij was-:ien met de jaren en worden beelden, die bergen zijn op een vlaag van verstomping over het menschdom dan i» een nevelige dag en zoodra breekt steken de kruinen het juden hoofd in het licht. op onze Vlaamsche kimmen ige figuren van de Appelée Whagemaeeker's die den ivden, zoo de figuren van :ben9, Conscience en Peter noit! onze tijdgenoot, dien hebben, wiens menschelijke ^ehoord hebben, die we de m gedrukt zal onder de aller-enoemd worden in de komen-en zijn lied zal eeuwige blijven voor heel de wereld, Vlaanderen in de eerste : hij heeft ons innigste wezen ons Vlaamsche volk juicht laagt en schreit in zijn mach-1. Wij herinneren het ons 1 gisteren ware en 't is nu ' geleden : maar 't blijft een gste aandoeningen van ons ;lijk omhulsel van den Mees-het hooge koor tusschen de waska«rsen. De oogen van loorboorden de zwarte lijk-lag de reus met het leeuwen-majesteit van den dood. En zoo donker nu die machtige voor al tijd heenging. s ruischten onder de gewel-jk teeder en bijna boven-tonen van « Mijn Moeder-at was geen muziek meer, dat was de ziel van Vlaan-die zong, die bad en die ■t was een schokkend oogen-> vol oneindige zoetheid en 5... De hoop, het betrouwen, ja, het geluk, daalden in de ï. De tranen rolden uit aller gesmoord snikken greep die aan, en van die duizenden één, neen, niet één enkele, tond bad zijn hart, bad voor : de geest van den Meester ;enwoardïg onder de gewel-Kathedraal. Toen begrepen t Benoit onsterfelijk was en 1 ter ruste mochten begelei-de grievende gedachte van iden en verdwijnen. Vijftien ds heen en met de jaren za-onsterfelijken roem wassen. s dagen geleden bracht een migte met ingetogen plecht-ïdward Keurvels naar zijn daats. En de grootste roem lelen geliefden man was dat roem van den Meester had * * * tig geïllustreerd Brusselsch ( Vlaamsch Leven » wijdt zijn numrner van Zondag 'rdenking van dezen 8 Maart ig van Peter Benoit. lippen wij het eigen woord teester dat er aangehaald ont hoe door-Vlaamsch zijn 'as en welke de bijzonderste was van zijn leven : ctober 187a schreef hij aan liel, nadat de Commissie een gebracht aan die school : s dat men het Fransch zal ren, en dan is het gansche ®r school verloren. :n hier bijzonder als argu-e ooren tracht te blazen is, we met het Vlaamsch naar :ene nationale ontwikkeling-r het land — ailes voor den lar gaan we naar toe, beste ! t ik wanhoop! maar wij zul-moeten tôt den dood ! Indien s strijden vruchten drage ! zonder dit, moet de worste--dreven worden, zonder de icessie » ! want daarop drijft de school en in geheel het messies », de dood van ailes ! s een land van concessies — re '■ maar echt nationaal ge-'oel bestaat er weinig ! » deren brief aan Hiel, echter zonder dagteekening, klinkt het dat hij den dichter gaarne zou zien om allerlei te bespreken : « En ik zou dan 00k met u over het afschaffen der jaarlijksche vaderlandsclx muziekfeesten willen spreken. Men zegi dat die feesten door drijjaarlijksche, beur-telings in Brussel, Gent en Luik op Con-servatoricaler wijze gegeven zullen ver-vangen worden. » Goed. » Maar die feesten moeten geen hin-derpaal voor de volksfeesten wezen. Ten ware het Staatsbestuur denken zou dat « het volk » die feesten wel kan missen, dat de natuurlijke wending die onze Vlaamsche muziek genomen heeft eene onnoodige is, en dat België wel volledig Nationale muziekvoortbrengselen kan ontberen. » Ik denk binnen eenige weken eenen brief aan de Vlamingen te richten over die zaak : wij hebben ervoor gestreden, zij was reeds als een vastingerichte be-schouwd, en... ineens doet men ailes in-storten en nog wel zonder een woord van waarom noch waarvoor ! Een echte aan-slag tegen de Vlaamsche muzikale bewe-ging. » Heel zijn moedig en manhaftig karak-ter straalt uit deze woorden, die niet tôt publicatie bestemd waren, maar waarin hij zi.jn gansche ziele uitsto-rt tegenover zijn « edelen broeder en vriend » en strijd-genoot, dichter Emmanuel Hiel. Twintig jaren hield hij aldus vol, twintig jaren waren noodig om aan die levenskwestie eene oplossing te geven; twintig jaren hebben de Vlamingen moeten strijden om de billijke wenschen van den stichter der Antwerpsche Muziekschool door het Hooger bestuur te zien inwilligen. Maar eindeîijk gebeurde het dan toch : den 35 Juni, i8<;S verscheen in het Staats-blad het Koninklijk Besluit, waardoor de Vlaamsche Muziekschool tôt Koninklijk Vlaamsch Konse'rvatorium verheven en Peter Benoit tôt bestuurder benoemd werden. «HET VLAAMSCHE NIEUWS». Korte levensschets van den Meester Vlaanderen's Harpenaar ! Dat is in-derdaad zijn eere-titel. Wat hij schiep was de « Vlaamsche » Kunst ; wat hij wrocht was voor Vlaandere.11; zijn stand-punt was « nationalisme » in de Kunst, en naar dat grondbeginsel was al zijn streven gericht : zijn meesterlijke oratorios zijn op themas van oude Vlaamsche liederen gebouwd. Zijn onderwijsstelsel op het Koninklijk Vlaamsch Conserva-torium van Antwerpen was met ditzelf-de princiep doorweven. Veel heeft Benoit gestreden voor zijn kunst-opvatting, véél heeft hij er om geleden : zij ne figuur is er des te groot-scher om ! Uit nederige ouders te Harelbeke, in West-Vlaanderen, den 17n Augustus 1834 geboren, bleek hij als lcnaap reeds een buitengewonen aanleg voor de muziek te bezitten : hij was nog geen 15 jâar, als hij — op prijsuitdeelingen — al kooren van eigen maaksel bestuurde. De dorpsorganist van Harelbeke, M. Carlier, bewerkte dat de jonge Peter de lessen van Fetis op het Brusselsch Con-servatorium zou gaan volgen, en nog v66r zijn twintigste jaar, behaalde deze er de twee eerste prijzen van harmonie en fuga. In 1854 vinden wij Benoit als crkest-bestuurder bij den Nederlandschen Schouwburg van Brussel, waar hij tal van tooneelspelen op muziek zette, en waar 00k zijn eerste zangspel, Het Dorp in 't Gebergte, opgevoerd werd. In 1857 veroverde hij den Prijs van Rome, en ondernam hij daarna eene kunstreis door Duitschland, Bohemen, Tyrol, Engeland en Holland, om te Pa-rijs aan te landen, waar hij muziekbe-stuurder werd aan het Théâtre Offen-bach. Van dit tijdperk dagteekenen eene menigte klavierstukken, enz. In zijn vaderland teruggekeerd, liet hij op Kerstdag 1860, in' de Sinte-Goede-lenkerk der hoofdstad zijn Kerstnacht uitvoeren, dat later, in 1862-63, met «ij-ne prachtige Mis en Te Deum en een Requiem zijn befaamde Godsdienstige Quadrilogie vormde;. Maar zijn puursten roem zou hij oogsten met zijn geweldige oratorios, grootsch en breed opgevat, en steeds bewerkt voor ontzaglijke massas. Zijn meesterlijke Lucifer werd vol-->p ingestudeerd, toen hij op 3 Juni 1667 tôt bestuurder der Antwerpsche Muziekschool werd benoemd. Dertig jaar lang heeft hij geworstel om van de;ze nederige instelling h< thans befaamde Vlaamsch Conservai rium te maken : op 12 September 18£ werd deze verheffing plechtig door h< Vlaamsche volk gevierd, He.t vverk van Benoit is overweld gend : wij kunnen hier slechts zijne bi roemdste brokkcn aanhalen ; het zijn -behalve het reeds gemelde — de orat< rios en kantaten : De Schelde, Hymm , aan de Schoonheid, Juicht met ons, L Oorlog, Feestzang, Rubenscantaie, L Wereld in, De Genius des Vaderland■ Hircbald, Muze der Geschiedenis, Va Rijswijckcantate, Consciencecantate, L Leie, De Rhijn, en Ledeganckcantate de godsdienstige stukken, waaronder Drama Christi, enz. ; verder ontelbai kooren1, orkeststukken en liederei waaronder het bekendç pereltje Mij Moederspraak ; de cyclus Liefde i 't Leven, enz. Op tooneelgebied was Benoit ee wann ijveraar voor het Lyrisch drami Noemen wij van zijn hand : Isa, Cha lotte Corday, Pacificatie van Gent, K( rrl van Gelderland Meilief, Pombeia. Benoit was niet enkel een genia; toondichter, hij liet zich 00k kennen p een beslaeen letterkundige, icn zijn w< tenschappelijke bijdrapen liggen ve. spreid in tal van tijdschriften, terwi zijne <( Vlaamsche Brieven » een ongi meen schrijverstalent verraden. Hij liet eene gansche. schaar hoogs verdienstelijke leerlingen lia, die trou' 's Meesters werk voortzetten, daari geholpen door het tôt stand komen va de « Vlaamsche Opéra », in 1893 gesticl: door Edward Keurvels en Henry For taine, en waaraan de groote Meester zij: liefdevolle zorgen wijdde tôt aan zij: dood, 8 Maart 1901. Karel THOR. De psychologie van tut soidatenleven Daarover doet de heer Doucet, in ee: interview aan een Hollandsch blad, in teressante mededeelingen. Zoo geeft hi o.a. een overzicht van de voorbereidin, van een aanval. Wanneer, zoo zeide hi in den loop van zijn uiteenzetting, he terrein voor de vijandelijke loopgravei einaelijk zoo goed mogelijk van beletsc len gezuiverd is, dan kan de persoonlij ke aanval beginnen : Zijn dat voor den soldaat geen ver schrikkelijke oogenblikl<en ? Den vreeselijksten tijd doorleeft hi ongeveer een kwartier voâr den aanval Hoe verklaart u dat? Omdat hij wel weet, dat hij zal aan vallen en niet, of hij terug zal komen Dat zijn wel de beroerdste oogenblikkei in uw leven. Toen ik mij den eerstei keer in dien toestand bevond, maakte il haastig een pakje brieven en briefkaar ten voof de familie pereed, om afscheic te nemen. Ja, dat is dan zwaar werk. Ik moet u nog zeggen, dat niet altijc terstond tôt den aanval wordt overge gaan, als die bevolen is. Is niet-gchoorzamen dan geoorloofd Zeer zeker, als gehoorzamen roekeloo: doen zou zijn. Ik als officier ben ver plicht, om mij af te vragen, of een aan val wel noodig en raadzaam is. Er ziji kolonels en generaals, die zich kunnei vergissen. Ik gehoorzaam dus nooit voordat ik voor mij zelf de grootst mo gelijke zekerheid heb, dat ik geen men schenlevens nutteloos in de waagschaa stel. Lijken mij de omstandigheden vooi den aanval niet gunstig toe, dan maat ik bedenkingen en aanmerkingen. Daar op volgt b.v. het antwoord : op verken-ning uitgaan en rapport uitbrengen bin nen het uur. Eenmaal heb ik tegen mijr zin moeten aan vallen, omdat het toer een hoogen plicht bctrof, dien ik voora! niet begreep. Maar noodig was het. Hoe denkt u zich den zielstoestanc van den soldaat, als de aanval eenmaa' aan den gang is? Ik kan u dit wel zeggen, dat hij dai: aan niets meer denkt. In den aanval i; de soldaat geen mensch meer : dan i; hij een beest en vindt niets verschrik-kelijk. Ja, als men stil, rechtuit, op den grond moet liggen onder een mitrailleu-sevuur, dat is vreeselijk. Dan voelt men zich lang niet zoo pleizierig als in huis op een stoel... Het idee is, de vijandelijke loopgraaf te naderen zonder te schieten. Plat op den buik liggende, kruipt men steeds dichter bij tôt op een afstand van 15 à 20 meter. Is men zoo ver gevorderd, dan wordt het sein tôt den bajonetaanval gegeven. Men schreeuwt daarbij zooveel en zoo luid mogelijk. Het is een ver-schrikkelijk werk, maar de menschen voelen niets, zoo woedend zijn ze. Is het moreel van den vijand zoo goed als onaangetast gebleven, dan is het po- d gen, om in zijn loopgraaf te komen te- ;t yergeefs. Maar ia het moreel van den )- tegenstander door het kanonvuur erg 7 verzwakt, dan vindt ge niemand in de :t loopgraaf; de menschen zijn in de schuilplaatsen gevluckt. Dan springen i- onze bombardiers naar beneden en slin- ;- geren handgi'anten links en rechts, om - de schuilplaatsen te zuiveren. } ûfcsaijgs» iiëuws ne KRÎJGSGEVANGENEN TE GENT? . — Het kqmt ons ter oore dat er in de . Duitsche kampen vele Vlaamsche gevan-e genen zijn, die smachten om zich op de t Vlaamsche hoogeschool te laten inschrij-ven. Daar er echter weinig hoop bestaat, n dat de oorlog in Oktober zal ten einde wezen en dat de gevangenen dus zullen n uitgewisseld zijn, durven wij aan onze t vrienden niet voorsp>ellen dat hun xer-P. wachting kans op ver wezen! i j king heeft. Maar... men kan nooit weten. Misschien neemt de Duitsche overheid kennis van dit artikeltje en neemt zij het besluit iets [s te doen vcor onze geïnterneerde studen-ten. Het is een prachtige daad van ons eene Vlaamsche hoogeschool te sehen-jl ken ; die daad zou echter goed aangevuld' worden door een besluit waardoor de kandidaat studenten in de kampen oorlof t- krijgen, om zich in Gent te gaan vesti-y gen. Twee goede maatreglen zijn natuur-n lijk beter dan één. [T Als waarborg zou men van de gezadig-den hun eerewoord of een eed kunnen eisehen. Het zou overigens niet moeilijk zijn ze te Gent aan een bijzonder toezicht x te onderwerpen. (« G. v. Brussel ».) VLIEGONGELUK OP JAVA. — Blijkens een uit Nederlandsch-Indië ont-œ vangen telegram is de toestand van den bij het ongeval met een vliegmachine ge-wonde iste luitenant der artillerie H. ter Poorlen uitstekend en zal deze officier bin-> *n veertien dagen weer in staat zijn om dienst te doen. VERLEGGING VAN DE SCHEEPS-ROUTE IN DE NOORDZEE. — Naar 1 het « Handelsblad » verneemt,?is bij de " Nederlandsche reeders ernstig de vraag 3 in overweging, of men n>et het 00g op het ? mijnengevaar bij het a Galloper » vuur-J schip, en omgeving, niet zal overgegaan • tôt een verkgging van de route der uit-1 gaande en thuiskomende schepen, be- noorden Schotland om. De zooveel lan-gere reisduur met daaraan verbonden kosten, weegt, meent men, niet op tegen het risico, dat tegenwoordig wordt geloo-. pen. ^ Tôt een beslissing is het tôt nu toe niet ' gekomen, omdat men evenzeer laat gel-den de overweging, dat men van den toestand waarin de ande.re route verkeert, ' niets weet. Ook daar zal, meent men, 1 wel gevaar voor mijnen aanwezig zijn. | Bovendien >i!s een belangrijke factor, die k pleit tegen de eventueel nieuwe route, j dat, terwijl men in het Kanaal, naar de ervaring bewees, dadelijk hulp bij de j hand heeft, dit in de Noordzee twijfel-achtig is, zoodat wanneer men door een ongeval wordt getroffen, men geheel op j zich zelf is aangewezen. Het is dus nog niet zeker, dat de oude route verlaten ' wordt. DE TENTOONSTELLING VOOR l ZUIGELINGEN TE BERGEN. — De 1 rondtrekkende tentoonstelling « De Zui-, geling » welke door de « Miinchener ■ Centrale » ter verzorging van kindereu • der eerste levensjaren georganiseerd [ werd, is den 24en Februari, te Bergen, ■ geopend ge worden. : Na een korte toespraak van den voor- • zitter, den heer Haniel, afgcvaardigde • der provincie van het Belgisch Roode ■ Kruis, heeft professor Hecker, uit Mun-l chen, eene voordracht gegeven over het 1 doel dat door deze tentoonstelling be-. oogd wordt. De Gouverneur-Generaal heeft vervolgens, 111 een tameïijk lange rede, de beginselen, welke de werking ervan op sociaal gebied in België leiden, Liitoengezet, waarna de tencoonstelling geopend verklaard werd. Deze is goed voorzien en uiterst belangwekkend, zoo-als de bezoekers het gedurende dç leer-rijke wandeling, welke professor Hecker en de bestendige bestuurster, Mejuf-fwuw Werner, uit Munchen, met lien deden, hebben kunnen zien. HET HANDELSGERECHTSHOF. — De Kamer van Conciliatie van het Handelsgerechtshof te Brussel heeft hare eerste zitting gehouden. De poging door het Consulaire Gerecht op het initiatief van zijn voorzitter, den heer M. Del-trassine, ondemomen, scheen afdoend geweest te zijn. De betrokkenen zijn in nieni,srte opgekomen om van de nieuwe # jnrisdictie te kunnen genieten, welke de rechtskosten traeht te verminderen. Het inschrijvingsrecht kost slechts één frank en de verdedigers worden door een eenvoudigen aangeteekenden brief per post opgeroepen. De dure d£;gvaardigin-gen door deurwaarders zijn dus opgehe-ven. De partijen kunnen in persoon ko-mqn, ofwel zich door een advokaat of door een erkenden procuratie-houder laten vertegenwoordigen. De geniachtigde moet tôt het huis be-hooren dat hij veftegenwoordigt. Alleen de handelsagenten, als zoodanig bekend worden niet tôt de balie toegelaten. De verzoenings-vergaderingçn zijn be-sloten. Eén zitting per week zal aan deze nieuwe jurisdictie gewijd worden, maar het is te vermoe^len dat binnenkort deze dienst vermeerderd zal nigeten worden. VOORDRACHTEN POL DE MONT. — Een spijtige zetfout decd 0119 zeggen dat de volgende voordracht, over dichter J. M. Dautzenberg, zou plaats ,grijpen, Donderdag, 9n dezer in de Feestzaal Koninklijk Àtheneum om 4 1/2 uur. Het is wel, zooals gewoon-lijk, om 3 1/2 u. (Torenuur) stipt dat de heer P. de Mont zal aanvangen. OVFRLiJDEN VAN MOUNET-SULLY. — Men meldt het overlijden van den îieer Paul Mounet-Sully, de bekende dramaturg-, die in 1872 in de Comédie Française cpgenomen werd. Hij debu-teerde er in de roi var Androinachus. Men weet dat Mounet-Sully de meest ver-scheidene rqllen met succès speelde, maar de grootste triomfen behaalde in de roi van Konimg Oedipus. DE BETEEKENIS VAN HET SMEEKSCHRIFT. _ De « G. v. Brussel » schrijft : « Wij mogen de ontwerpers en onder-teekenaars van het smeekschrift aan den Duitschen goeverneur-generaal dank we-ten, omdat zij door hun onverwacht op-treden biij velen den twijfel hebben weg-genoimen omtrent de vraag of het wel geoorloofd is zich tôt de bezettende overheid te wenden met het 00g op de regeling van de taalkwestie. Inderdaad, vermits die heeren Vlaanderen nà ailes stellen, zal niemand hun Belgisch patriotisme ver-denken. Daar zij het nu met hun overtui-ging kunnen overeenbrengen een smeekschrift naar den goeverneur-generaal te zenden tegen de Vlaamsche hoogeschool, bestaat er niet de minste reden meer voor de onbeperkte Vlamingen om hetzelfde niet te doen, maar in de tegenovergestelde richting. » WIJZIGING DER NATURALISA-TIE IN FRANKRIJK. — Minister Vi-viani heeft bij de Kamer een wetswij-ziging ingediend, volgens weikc de m-turalisatie van menschen, die r,oc or tôt een anderen staat behoorden, kan in-getrokken worden, wanneer dc/e h *n vroegere nationaliteit ck>V oanhoudvn. Dit gebearc, volgens de v et- wi.Vigi-Jj wanneer de genaturaliseeiot- sind-. zijn naturalisatie in het moed - ind wnoâ-plaats genomen, eigendem ver-v .orven, " landbouw-, handels- of poli-iekc o«; Lr-nemingen deelgenomen of op andere wijze zijn verknocktheid aan dsn dag gelegd heeft. Verder kan hem da naturalisatie worden ontnomen, wanneer hij *an den militairen oproep gehoorzaarad heeft of ergens ten voordeele van zijn vroeger vaderland dan wel tegen het belang van Frankrijk een of ander ondernam. DE VLUCHTELINGEN TE BRUSSEL. — Het aantal vluchtelingen, welke te Brussel gehuisvest werden, neemt merkbaar geleidelijk af. De meeste gezin-nen welke in de hoofdstad, in het begin van den oorlog, een oinderkomen gezocht hadden, zijn langzamerhand naar hunne , oorspronkelijke woonplaats weer teruggekeerd.De hulporganisaties hebben zooveel mogelijk getracht om den terugkeer dezer ongelukkigen te bevorderen, die aan hunne hui°elijke omgeving ontrukt waren, en hen in staat te stellen om hunne gewone bezigheden weer te hervatten. Er is slechts nog onder het beheer van het speciaal Komiteit, welke te hunner in-tentie werd opgericht, ongeveer 50 vluchtelingen gebleven. DE ONTBLOOTING VAN DE KA-THEDRAAL TE DOORNIK. _ De Koninklijke commissie voor Monumenten heeft gunstig geoordeeld over de onder-neming van een zeer belangwekkend werk le Doornik, niet alleen van een. artistiek oogpunt maar ook uit eene verdienstelijke bezorgdheid om werk aan een aantal wer-keloozen te verschaffen. Men zal de zoogenaamde «Kanunniken-kapellen» afbreken, welke in de verleden eeuw tegen de Kathedraal gebouwd werden.Dit prachtig monument, een der won- : deren van vroegere kunst,was door bouw-werken omringd welke het zeer ontsier-den. Msn was scJert lang van plan dit restauratie-werk te beginnen, dat ■''oor- ; al de herslelling van den muur om het : koor beoogt, aan de noordzijde vjn de 1 Kathedra»;. Al de schikkingen zijn getroffen opdat 1 ailes goed gedaan werde met den meest mogelijken eerbied voor dit eerwaardig ; monument. Ms ﮧr ieierêi dag Kardinaai J.iercier Hij is uitnemend lang van gestalte en het misstaat of mishaagt keni niet dat er vcel purper noodig is om hem vor&te-lijk te kleeden. De; hetrekkelijk kleine, magere, scherpe kop zou iets van den roofvogel hebben indien er geen glans van vroomheid en van heilige zaehtheid over zijn gelaat lag verspreid. Zijn her-komst moge burgerlijk, zelfs n-ederig wezen, hij is van nature, in- en uitwen-^ dig, een aristokraat, een hoveling en in waarheid e.en kerkvorst. Als hij in Juni 1909 te Antwerpen kwam en zijn hooge Ic-nige gestalte, in de glorie van zijde eh satijn, zich buigen mocht voor den sneeuwwitten baard en den vorschenden blik van Leopold den Tweede, dan was dit meer dan een anek-doct uit de geschiedenis van België, het was een heel verleden vàn Kerk en Staat in ons land. En toea de kardinaal dan plaa'rs nom aan de zijde van d'-n Koning, Qp d* tribuiui van de Meir, in aanzieu jet volk, beieefde Mgr Mercier zichtbaar de gelukkigste oc'genblikken van zijn les ven. Op dit oogenbliîc ontving de Ko-ning zijn gencraal abaolutie en toen deze de oogen sloot, op een eenvoudig-legerbed, in een groote ledige zaal ran zijn Paleis te Laken, in norsche een-zaamheid en grimmij gewilde verlaten-heid, slechts bewaakt door het eenige wezen dat er werkelijk nog belang bij had dat hij leven zou, toen ailes gedaan was, kwam de Kardinaal met een dier herderlijke brieven die hij zoo gemakke-lijk schrijft en dekte de laatste liefde-geschiedenis van zijn vorst met zijn roo-den mantel van kardinaal. Het was hoofsch en niet zonder een zekere grootschheid, die aan de k'ardinalen onder Ix>dewijk XIV en XV deed denken. Sindsdien was het aartsbisdom nauwer vastgestrengeld aan het Belgisch hof en aan de Belgische regeering dan aan Rome. Dat lcon lofwaardig en vader-landsch gebleken zijn, indien er geen Vlaanderen ware geweest,strijdend voor zijn taa.l en zijn volksrecht. Nu weyd het in menig opzicht voor Vlaanderen noodlottig. Een hovelinsr kan buigen en schrijft in zijn blazoen met onvoorwaardelijkcn trots : « Ik dien », doch hij wil ook dat -1 n voor hem buige en onvoorwaarde-i ;1" çrehoorzame. r>;'" moest alleereerst de. Vlaamsche V^t-Jijkheid ervaren, over wie de ICar-»at met monniken strengheid zijn mar-htigen staf zwaait. Hij duldt geen «vàdfrspraak en de. Vlaamsche priester . steunend op zijn recht, vrijmoedig door een rein geweten met hem te rede-neeren durftj verlaat ge.broken het aarts-bisdom. Wij zotiden dit door menigen naam van brave priesters, met cnbe-sproken levenswandel en heilige toewij-ding, doch Vlaamschgezind, kunnen sta-ven.Mgr Mercier is een Belg, die voelt met zijn land, maar een Waalsche Belg, die als Waal en aristokraat 't Vlaamsch :>p de ondergeschikte plaats wil bij de inindere gemeente. Flet Fransch, detaal van het hof e.n de hoogere standen, zijn îigen moedertaal t.evens, mag geen enkel harer voordeelc-n verliezen, zelfs niet Ln het Vlaamsch aartsbisschoppelijk Me. :helen. De Kardinaal is een onverzoenlijk te- . ïenstander van elk lager, middelbaar of hooger onderwijs, waarvan de voertaal .litsluitend Vlaamsch zou zijn. Dit staat genoeg te lezen in het !>e-"uchte stuk van onzen kerk", oogd : . Instructions épiscopalcs aux directeurs si professeurs des collèges libres d'humanités, reeds in 19Q6, korts na zijn ver-leffing verschenen, Mgr Mercier verloor geen dag om den Pranschgezinden strijd aan te binden. In de geheime retretten voor de geeste-lijkheid werd de Vlaamsche. Beweging Diuneedoogend bekampt. Het zeer katholieke, maar Vlaamsch-gezinde weekblad Ons Recht van Antwerpen, werd den priestçrs verboden, op straf van zonde. Vo6r ailes had Mgr Mercier ook reeds n 1906, het jaar zijner aanstelling ,den Waalschen pastoor E. H. Legraive tôt lulpbisschop benoemd. De brave man sende geen gebenedijd woord Vlaamsch, wat als vormbisschop op den Vlaam-îchen buiten een pijnîijken toestand ver-wekte, c-n vernedere.nd was voor gansch het \Tome Vlaamsche volk. De Kardinaal is nu naar Rome gedaan. Zijn. onderheud met den Paus noei koel geweest zijn, v/ant de H.Stoel ioet uitdîukkelijk en ambtelijk uitschij^ ien dat ieder kerki.-oogd, buiten go V lienstzaken, zijn vrijen doen behondt. 'Zouden de, Vlaamsche geestelijken de-celfde houding tegenover den Kardinaal liet aannemen ?} iP L isdag 8 Maart 1916. Twe«d© jaafg'. ilr 68 P - ■ *j"J|1'''^»»Trririiii i ~niri"i rn)îritimi[rTiiT^waai.«nwM|ia«gi3^i«M Prijs 1 6 o. êmmt België

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Het Vlaamsche nieuws gehört zu der Kategorie Gecensureerde pers, veröffentlicht in Antwerpen von 1915 bis 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume