LZondag 31 Oktober ipis.Eerste Jaarg. Nr 289 Frijs : 5 Centiemen door geheel Beigië Het Vlaamsche Nieuws Het best ingelicht eu meest verspreid Nieuwsblad van Beigië. - Ver&chijnt 7 maal peiyweek ABONNEMENTSPRIJZEN Per waek 0.35 I Per 3 maandcn 4.— Par maaad 1.50 j Per 6 maand»n 7.50 Par jaar 14.— AFGBVAARDIGûBN VA N DBN OPSTELRAAD : Dr Aug. BORMS — Alb ert VAN DEN BRANDE BUREELEN: ROODESTRAA T, 44, ANTWERPEN. Tel. 1990 AANKONDIGINGEN Tweede bladz., per regel 2.50 Vierde bladz., per regel.. 0.50 Derde blad., id. 1. - Doodsberieht 5.— Voor aile annoneen, wende me n zich : ROODESTR A AT, 44. B~n i ) i"T" i " ri i i 11 m 11 t u\ i i il ii il i mi— * iw n * Mil iii i—n— Het nieuwe Fransche Ministerie BERICHT Ter gelegenheid -van ALLER= HEïLIGEN zaî ons blad morgen niet Lrschijnen en zullen onze bureelen ge= sloten zijn. Ze zijn gefopt ! Aldus, de zaak is geklonken : nu had-|tn de franskiljons toch zoo hun best ge-iaan om het Vlaamsch onderwijs te Brus-ieleens en voor goed onmogelijk te ma-[tn en den grond in te boren ; ze hadden iun plan zoo fijn beraamd, zich zoo on-indig veel mocite gegeven om toch maar jet schoolonderzoek ten hunnen gunste edoen uitvallen; voor geen lafheid noch ■oor valschheid deinsden zij achteruit ; # zelfs werden er dwangmiddelen aan-rewend tegen sommige ouders die paamsch regiem voor hun kinderen ver-angden, om ze te noodzaken hun kroost elaten verbalemonden op geestelijk ge-iled ! En toch mocht het niet helpen ! Oh, ze raren nochtans zoo zeker ditmaal den lagthuis te halen, onze franskiljons? Ze udden toch zoo hun best gedaan... En inderdaad, de uitslag van het onder-oek gaf hun, en niet den flaminganten, oldoening. Hoe hadde het ook anders ■ekund, na de vele flikflooierij waar-tëde dit onderzoek gepaard ging. Ende t jubelden ! Niet lang echter. De overheid van 't ipenbaar onderwijs zag klaar en duidelijk a dat hier gelogen en bedrogen werd om iooren en zien te doen vergaan ; die over-icid nu weet dat het onzinnig is de ouders t doen tusschenkomen in pedagogische aken ; ze weet nog, die overheid, dat iechts één middel bestaat om den kinde-tn degelijk te onderrichten, dat is : gaan !an het bekende naar het onbekende, van iteigen taal naar de vreemde ; ze zag ook laar in, dat ailes in 't werk gesteld werd m den valschen en vervalschten toestand t bestendigen, en ze nam het besluit, tac overheid, zich niet te laten in de loeken leggenl Zoo kwam dan te voorschijn, de mede-kcling welke zegt dat het kind zaî onder-tezen worden in de moedertaal, te Brus-dzooals in aile landen der wereld, en dat il het andere fopperij is, zeever in paks-ffls ende boerenbedrog ! Drommels toch, wat een steen in dien ikvorschenpoel ! Daar hadde ik willen bij als die kwabbernoot terecht kwam î den knikker van sommige schoolbe-tarders en onderwijzers met Fransche smplimenten; 't heb me laten wijs ma-:® dat sommigen tranen lieten dat er !®ne dassen van nat waren. Och arme ! de onderwijsoverheid toch niet heeft ""en aannemen dat het voor de Brussel-c':f kindertjes beter is Fransche apen te Nen dan Vlaamsche menschen, dat is te sterk, 't gaat boven hun verstan-rajk begrip ; en dan de deugnieterij dier-e'fde overheid die meent dat, zelfs in 't «lrng der studie van het Fransch, onze ; tinderen uitlegging in hun eigen taal be-!rverstaan dan uitleggingen in een taal wlke zij n0g moeten leeren, daar kunnen '!s Beulemanskinderen. noch kop noch ' ltaart aan krijgen ! 2e hebben toch steeds geleerd, en im-;'r in de Franco-Belgische (of Belgo- , r®sche) bladen gelezen, dat Vlaamsch , Jaderwijs voor de kinderen « néfaste » is, "dat het geen wereldtaal is ; dat ge in-l5cndeel Fransch onderwijs moet geven 1 I111 de kinderen om er wereldburgers van ' maken, menschen die genieten kunnen j ^ weldaden der diplomatische fwk! En leerden aan de kinderen ^ lÉt^1 "cver " het Fransch » dat zij J . kcnden, en dat ze in de stedelijke jT'Salschoel en in den « Soir » geleerd o«n ; dat Fransch waarvan de Fransch- 1 ^wirbeau schreef dat het in 't Walen- ( i " du Belge » genoemd werd en in ( "ssel « du Marollien ». Dat Beulemans- 1 l'jï Was dus het opperste geestesvoed- ( loor onze kinderen, daarmee zouden 1 I ■'■châafde menschen, kultuurlui wor- 1 i. ' !n st-ast « Le Journal » of « Le Petit ( J'sien » te ontcijferen, doch onbe- c ,,^rn n°ch Fransch noch Vlaamsch te 3 e"' «n zonder het minste benul van c "'de talen. Tôt wat was zulks ook tk'lf' t0t wat nut ^an ^et ziin ®"n" 5 Lj.en Duitsch te kennen als men «de» c |. ^ taal, het Fransch, ni«t machtig is, e sch&on», 2o»t«, welluidend« i ' ^ taal waarm*de de Bi'ussolaars \ aan de boorden der Seine zich konden doen verstaan en... zich belachelijk maak-ten ! Ze hadden zich voor dien uitslag toch steeds zoo ingespannen, zij hadden reeds uitslagen bekomen, en stilaan, zij voel-den het, zouden zij er in gelukt zijn hun doel volledig te bereiken, dat is, niet ons volk te verfranschen — een onmogelijk iets, immers ! — maar het te ontvlaam-schen ! Want hier werd stelselmatig, on-der voorwendsel van vrijheid, het begin-sel doorgevoerd : « Ontleer een volk zijn taal, 't verliest zijn raseigen, zijn nationale fierheid, en meteen zijn zelfstandig-heid ! » Met wat oogwit men dat doel in Brussel trachtte te bereiken, zal de ge-schiedenis ons later volkomen en klaar be-wijzen ; nu is de tijd nog niet aangebro-ken voor onthullingen van dien aard, tnaar niet lang na den vrede zullen de oogen geopend worden en velen zullen verwonderd opkijken wanneer sommige feiten aan 't licht zullen gebracht worden. Wat er ook van zij, nu ligt al dat werk en al dat geknoei ten gronde, de overheid van 't onderwijs verlangt niet gefopt te worden, en zij zal nu als grondslag voor de voertaal nemen de optelling van 1910, vermits het haar onmogelijk wordt ge-maakt, door der franskiljons deugniete-rijen, een uitslag te bekomen waarop te betrouwen valt. Zoo zullen dan de kinderen van de 80 duizend Vlaamsche menschen te Brussel een natuurlijk onderwijs bekomen, en klassen in evenredigheid van hun aantal, in plaats van vier voor heel1 de hoofd-stad ! Vier klassen met Vlaamsch als voertaal ! Wat 'n dieverij ! Kijk eens, als we aannemen dat de cijfers van het taalon-derzoek juist waren, dan hebben we 619 kinderen voor wie Vlaamsch werd ge-ëischt ; en daar er in de Vlaamsche klassen (in naam der gelijkheid, zeker?) 35 leerlingen zitten tegen 19 in de Fransche, moesten er toch reeds minstens 17 Vlaamsche klassen bestaan hebben ; met 19 leerlingen zooals in de Fransche klassen, hadden we recht op minstens 32 klassen ! En we hadden er vier, jongens, vier ! ! Heeft men ooit grooter schelmerij ge-zien? Maar, altijd voortgaande op de val-sche cijfers van het wetens en willens verknoeide onderzoek, waren er dus in die vier klassen 140 Vlaamsche leerlingen. Waar bleven dan de 479 overigen? Weet ge wel, lezers, wat dit zeggen wil? Deze hadden het « geluk » in de klassen voor verachterde kinderen te worden ge-duwd,of werden vermuilezeld in de Fransche klassen waar hun allen ijver werd Dntnomen omdat ze niet volgen konden waar ze niets begrepen. Zoo wordt dan volgens de franskiljons zelf bewezen dat hier jaarlijks minstens 479 Vlaamsche kinderen geestelijk vermoord werden. Waren het echter maar 479! Maar, he-laas ! op vele Brusselsche scholen zou nen als uithangbord het woord van Max Rooses mogen hangen : « Hier wordt een volk vermoord ! » Gelukkiglijk heeft de overheid ditmaal liet geluisterd naar de verfranschte heer-:jes der bureelen ; deze werden wandelen jezonden, ondanks hunne knepen, omdat ie Vlaamsche pers hunne batterijen bloot egde en bij tijds alarm riep. Zullen zekere Vlamingen, nu het nut 3n de noodzakelijkheid der Vlaamsche jers zoo klaar gebleken zijn als de zon, îindelijk inzien dat ze doolden met hun lanval op deze pers? Wij hopen het. 3qs verheugt den uitslag welken wij be-eikt hebben. We zullen onze kinderen weldra als nenschen zien onderwijzen die met rede :n verstand begaafd zijn, en niet meer ils apen of papegaaien, aan wie men al-erlei vreemde dingen inpompte waarvan :ij de helft niet begrepen en welke zij •ergeten waren, acht dagen na het ver-aten der_school. We zullen dan ook, door dit natuur-ijk onderwijs, een volk kunnen vormen lat gezond denken en oordeelen kan ; lat niet in bewondering staat voor al vat vreemd is, en geen liefde voelt vcor :igen wezen ; we zullen dan kunnen vor-nen, menschen die eigen schoon en eigen •olk en eigen land stellen boven ailes wat laarbuiten bestaat, tôt een kultuurvolk lat, zijn eigenwaarde bewust, de eerbied :al weten af te dwingen van al de ons >mringende natiën. Is dat niet voorbarig, en is niet te ; choon de voorstelling welke wij ons van len te verwachten uitslag maken? Neen, | luiaendmaal neen, op voorwaarde dat «r tu gedurig met ijzeren hand ingegrep»n vorde waar misbruiken heerschen. Waar zal men inderdaad de noodige onderwijskrachten halen voor het inrich-ten der Vlaamsche klassen? De drie vier-den der Brusselsche onderwijzers zijn onbekwaam eene klas te leiden met het Vlaamsch aïs voertaal. Wat te doen? De ijzeren hand zal ingrijpen : deze onderwijzers verplichten onze taal dadelijk op degelijke wijze te leeren, en daartoe een tijdstip bepalen ; wie onwillig is, de deur uit ! We hebben ons nu lang genoeg laten voor den aap houden, en 't gaat er hier voor de toekomst onzer kinderen,dus van ons volk, en er dient geen kwartier noch genade geschonken waar zulke 'e-vensbelangen op 't spel staan, bijzonder tegenover degenen die ons reeds lang ka-pot wenschten ! Voor de toekomst? De Normaalschool vervlaamschen, er een degelijke, en geen zwansleergang van Vlaamsch inrichten; de examen doen afleggen met gelijke punten voor beide talen, en die examen afnemen op ernstige wijze ; en als het dan nog niet gaat, en er onwil is, dan maar onderwijzers genomen van buiten die Normaalschool, dat gebouw op de Hene-gouwlaan dat ons, Vlamingen, toegrijnst als een schavot, voor onz-en landaard in Brussel opgericht 1 Alleen met zulke doordrijvendheid is het mogelijk te redden wat nog te redden is ; wil men van de Vlamingen te Brussel verwachten dat zij meehelpen, uit voile kracht, tôt grootmaking van het gemeen-schappelijk vaderland, dat men hun dan geve waarop zij van natuurwege recht hebben, namelijk het middel, het eenige middel om menschen te vormen met vol-ledige ontwikkeling. onderwijs in eigen taal ! J. HERREMANS. ONZE LETTERKUNDIGE PHIJSKAMP Flor Heuvelmans I86O Op de hoogeschool was hij van 't be-roemd Leuvensche studentengeslacht, dat ook de Tachtigers lcon genoemd worden. Het is de tijd van Albrecht Roden-bach, Pol de Mont, Julius Delbeke, Flor Heuvelmans; zij houden de Vlaamsche banier hoog,en zijn de Vlaamsche schrij-vers en Vlaamsche strijders. Aan den anderen kant Emile Verkaeren, Iwan Gilkin en Kayenberg, die zij,n naam te Vlaamsch vindt en dien ruilt tegen het pseudo Albert Giraud, met eere voor-noemd in de Fransch-Belgische letter-kunde.1 Tusschen beide groepen, Henri de Ra-venne, Limburger, Vlaming van hart en ziel, doch verfranscht door opvoeding en midden, mild genoeg bedeeld om in bei-de talen de eerste redenaar, de eerste ! voordrager en tevens de eerste polemist te zijn, en zelf in de wieg gelegd om in de letterkunde een gevierde naam te worden, doch die te veel tijd noodig heeft om, met zijn edelmoedig hart, zijn vrienden te bewonderen, op te hemelen, hun verzen op te zeggen en te doen genieten, en aldus niet de minst schoone figuur van een schoonen tijd. Verhaeren is, ja Verhaeren geworden... Notre plus grand poète, zeggen de Franschen, en voeger er scherp bij : C'est dommage qu'il n'écrive pas le français! Het Fransch van Verhaeren vinden ze te Bel-gisch, te barbaarsch. Toen iemand vertelde dat een Vlaamsche dichter Le Cloître van Verhaeren had vertaald, vroeg Giraud, zeer ondeu-gend : En français ? Wij zçggen : — Hadde Emile Verhaeren maar Vlaamsch geschreven ! Albert Giraud is opsteller geworden ! van de Etoile Belge en is dit gebleven tôt met den oorlog. Henri de Ravenne is de meester van het woord ter Antwerpsche balie, altijd twintig jaar, met jeugdige onbezorgdheid en jongen overmoed het romantisch weelderig omlokte hoofd dra-gend, >een hart van goud, de manieren van een edelman, een geest schitterend en snedig als diamant, en oogen van zon. Heeft altijd nog een mooi gedicht op zak, een Vlaamsch of een Fransch, dat hij gisteren ontdekte 'en u voorlezen moet. Nog altijd aan 't bewonderen en 't ophemelen en zelf een schât van anek-doten en geestige woorden uitvindend, die hij dan zijn vrienden toedicht, om z® in een aureool ta plaatsen. Dit oprakelend spreken we van Flor Heuvelmans, want hij is van de familie. Deze kent ook de wereldliteratuur van de wereld, hanteert de pen met zwierige vaardigheid, maar vertelt liever bij pot en pijp zijn « volledige werken )) vol luim, humor en opmerkingsgave en ge-niet liever bij anderen dan zich de moei-te te getroosten en zich de weelde te gunnen, ailes neder te schrijven. Gelukkisrerwijze, als hij nog student was, op den vooravond van advokaat te worden, schreef hij een werkje Jan Blok-ker, schetsen uit het studentenleven. Clement Thibaut zalieer, zelf een Leu-vensch Tachtiger, die groote Antwerpsche drukker werd, gaf er een tweede uitgave van in 1892 met penteekenin-gen van onzen nitstekenden Vlaamschen schilder Frans Simons. Daarin komt een geestig plaatje voor. eer, echt dorpschilderijtje met de pen : aan een kruispunt van 't dorp, het kerk-torentje on1 't achternlan, tusschen een paardjesmolen en een herberg : boeren en boerinnen in kermislooi rond de koets van een tandentrekker. Die tandentrekker is eigenlijk een st-u-dentenfrats en de Flor wordt er als tandentrekker in voorgesteld, den rechter-arm deklameerend in de lucht en met een doodshoofd in zijn linkèr. Het moet zelf een studenpoets van Frans Simons zijn, want Flor Heuvelmans als tandentrekker.. tenzij het geestige aardisrheid weze 00 dezes politiek le-ven en gemeend op de politiek in 't al-gemeen.Het politiek leven van Flor Heuvelmans was lang genoeg om hem al de kuipcrijehi en slinksheden van politielce vrienden te leeren kennen en kort genoeg om zijn gemoed g"aaf te laten. Toch ligt er sindsdien eer loozer tint je, een scheroer vorikje in de sfeestigheid en le-vensblijheid van zijn blik. Eén wankehnoedigheid en één flinke daad als politiek man ; de zwakheid : hij ging den franskiljon Woeste verdedigen en de Vlaamschgezinde kristen-demokra-ten bestrijden te Aalst, tegenhanger van deze vlek : Jan van Rijswijck in de Ruche Wallonne. De daad : Flor Heuvelmans als wet-gever hechtte zijn naam aan de wet op het Vlaamsch in de burgerwacht. De garde-civieker die, door een plezierig standje, aanleiding gaf tôt die wet, komt eerstdaags aan de beurt, want deze werd, naar het getuigenis van dichter Prosoer van Langendonck, a de sierlijkste proza-schrijver van Vlaanderen ». Wij zullen het dan bij beurt en stond wel vertellen. ! Of onze beroemde burgerwacht, dus of de w et - H eu v e 1 m a n s, de gebeurtenissen .van Augfustus-September 1914 zal over-leven, moet de toekomst uitmaken ! Dit is zeker, aan die wet hadden wij den ge-weldigen Flaminganten-zomer van 1909 te danken : bij het bezoek van konine: Leopold II. het « Spreek Vlaamsch vol-gens de wet u gebiedt !» ; de historische « strooien hoed » ; de beruchte pleidooien van Henri de Ravenne... (hoe die na-men weer bijeenkomen !) en dan die glo-rierijke Elfde-Juli als we in onzen roes van sreestdrift waanden : de zaak was gewonnen ! Nog een illuzie waarvoor we de-Flor dankbaar mogen zijn. ! Nu is Flor Heuvelmans voorzitter van de Politie-rechtbank van Antwerpen. — Vroeger, zei de Flor, was mijn taak (als advokaat) de menschen eruit te helpen, nu moet ik ze erin draaien ! Een geestighed... want de goede rech-ter, voor wien menschlievendheid een vast gewicht is in de weegschaal van 't gerecht, zal hij wel wezen voor ieder geval dat voor zijn rechterstoel komt. Flor Heuvelmans was voorzitter en medestichter van de Vlaamsche Konfe-rentie der Antwerpsche Balie. Zijn studentenboekje Jan Blokker, dat altijd een smakelijk en geestig ding zal blijven, verleent ons de gelegenheid aan dien oprechten Vlaming en onderlegden flamingant, onze hulde te brengen. Of Jan Blokker een eenling zou blijven? Wij gelooven en wij hopen het niet. 't Zou zonde zijn ! DAGELIJKSCH NIEUWS ANTWERPEN BOVEN. — Men vindt in het ie November-nummer de por-tretten onzer twee begaafde Vlâamsche dichters K. L. Ledeganck en Julius Vuyl-steke met een korte, maar zaakrijke be- schouwing over hun leven en de beteeke-nis van hun werk. Door zijn efemerieden verricht « Antwerpen Boven » goed werk en 't is te hopen dat er zal mee voortge-gaan worden, zonder ook de mannen der Vlaamsche wetenschap te vergeten. In dit nummer is ook een kaartje afge-drukt dat bij de beschouwingen over den militairen toestand uitstekend te pas komt. We vestigen de aandacht onzer lezers op de degelijke artikels die het laatste nummer bevat, waaronder we speciaal vernoemen « De Noodzakelijke Eensge-zindheid » van J. Gondry, en « Beroeps-onderwijs » van H. M. Inlichtingen en wetenswaardigheden met betrekking tôt den Vlaamschen strijd vindt men er we-derom in menigte. Verder verslagen over kunstfeesten, nieuws van de krijgsgevan-genen uit Duitschland, enz. De lezing van « Antwerpen Boven » is ongetwijfeld voor iederen Vlaming warm aan te bevelen. DE ZAAK DER BRUSSELSCHE VEROORDEELDEN. — Men meldt uit Spanje dat het Spaansche ministerie geruststellende berichten ontvangen heeft, volgens welke de doodstraf der onlangs door de Krijgsrechtbank te Brussel veroordeelde vrouwen in gevan-genschap zou veranderd worden. DE ENGELSCHE « STUIVERS » IN PICARDIE. — Het Britsch kleingeld, de pennies, waarop sedert eeuwen-— en dat gaat terug tôt de Georges en Williams — Engeland van kop tôt teen gewapend af-gebeeld staat ,houdende de zee-drietand in de eene hand en het schild van den «Union Jack» in de andere, heeft het westen van Frankrijk ingenomen, Vô6r den oorlog waren die Engelsche « stuivers » aan dezen kant van het Ka-naal niet gangbaar, ofschoon zij eenigs-zins premie gaven, Cimdat 12 Engelsche stuivers — of 12 Fransche décimés, bij het uitwisselen geen 1.20 maar een schilling waard zijn, dus 1.25 frank. Men was gewend die in Picardie als «slechte » sous of stuivers te beschou-vven, doch daar heden de Engelsche « in-filtratie » de Engelsche sous grootelijks helpt, zoo worden die thans van Calais totAmiens gretig ontvangen en gewis- > seld. Van « slechte sous » zijn het goede, j uitstekende sous geworden. j DE OPENBARE WERKEN IN AN-( DtKLECtlT. — Het voorbeeld van de stad Brussel volgende, heeft het grootste aantal gemeenten van Groot-Brussel besloten, om werken van algemeen nut, te ondernemen en die, welke reeds v66r den oorlog begonnen waren,te voltooien. I De aidus veroorzaakte werkhervatting heeft in 't algemeen eenen voordeeligen invloed op het oeconomisch leven en vennindert anderzijds in aanzienlijke mate het aandeel der gemeenten aan het werkstakersfonds, door arbeid aan een groot aantal werkloozen, te verleenen. Steunende op deze beschouwingen, welke bo-venaan der aan de stemming on-1 derworpen deliberatie stond, heeft de gemeente Anderlecht in weerwil van den slechten toestand zijner financiën besloten, om een reeks werken te ondernemen. De kosten zullen 887.000 frank beloopen, welk bedrag door eene leening, door het gemeentekrediet toe-gestaan, zal gedekt worden. Deze werken zullen namelijk het bou-wen van een school in de Processiestraat t omvatten, benevens nieuwe inrichtingen 1 in de scholen van Neerpede en der Odonstraat, en in de scholen van den 4den graad en in de Teekenscholen, als-00k werken van de bestrating. PRO DOMO. — Noord-Nederlandsche bladen brachten ons gisteren het nieuws-je, dat in de Tweede Kamer een wets-voorstel werd aangenomen, betreffende eene belasting, die onder den naam van « voornamenbelasting » zal geheven worden. Deze nieuwe wet behelst regelen omtrent het verschuldigde recht voor toe-kenning van meer dan een voornaam aan een kind bij aangifte van geboorte, voor latere toevoeging of verandering der voornamen, enz. Van een onzer Hollandsche vrienden nu, kregen we een dezer dagen een brief-kaartje, in hetwelk. hij de aanstaande geboorte aankondigde van zijn eerste spruitje. U moet echter weten lezer, dat het van geslacht tôt geslacht bij hem de gewoonte was, tien voornamen bij de geboorte van een kind, v66r zijn familie-naam te voegen, en deze overlevering werd immer trcrow nageleefd. Hij aelf h»at : Nicodemu&p Polycarpus, Franok-cus, Xaverius, rJorbeftus, Konifacius,. Urbanus, Apollinaris, Edmondus, Hen-drik van Scheltema. We zijn thans benieuwd te vernemen of onze Noord-Nederlandsche vriend, door het aannemen der nieuwe belasting op de voornamen niet werd genoopt met de oude familietraditie af te breken ! DE SCHULDEN VAN RUSLAND. — « Rjetsj » deelt rnede, dat, volgens de schatting van het département van financiën, de schulden van Rusland op het einde van 1916, 16.794 millioen roebel zullen bedragen tegen 8.800 millioen in 1914 ; de verplichtingen op lang termijn beloopen 11.47 millioen roebel, deze op kort termijn 5.25 millioen roebel. " De vlag zal niet meer de Iadîng dekken De Engelsche pers in vol over het « order in Council », waardoor de Re-geering den 20 October vcrklaard heeft, dat de Britsche vloot voortaan ieder verdacht schip zal brengen voor het prijzenhof, al voert het een onzijdige vlag, om door deze buitengewone juris-dictie te doen uitmaken of het tôt eene vreemde reederij behoort. Men weet dat artikel 57 van de Londensche Declaratie uitdrukkelijk zegt dat het onzijdig of vijandelijk karakter van een schip uit-gemaakt wordt door de vlag, die het rechtmatig voeren mag. In de toekomst, wanneer het bewezen is, dat het schip inderdaad geheel of gedeeltelijk aan Duitschers behoort, zal het aangeslagen en verkocht worden, terwijl een gedeelte van den prijs aan de onzijdige reeders naar evenredigheid hunner rechten zal gegeven worden. « Deze nieuwe verordeningr », zegt de « Standard », « vernietigt zoo niet in geest, dan toch in woord het princiep dat « de vlag de lading dekt ». Deze zin-snede welke het eerst in de genomen overeenkomsten van de Parijsche Con-ventie voorkwam, werd formeel door de Londensche Declaratie bekrachtigd, welke het Parlement sedert geweigerd heeft goed te keuren. In den loop van deze laatste konferentie werd er bepaald, dat de vlag, waaronder een schip vaart, het bewijs « a priori » zijner nationali-teit was. De oorlog heeft getoond, dat wij ons onmogelijk aan dit nrinciep kunnen houden ». De « Standard » na eerst beweerd te hebben dat schepen, welke den vijand toebehooren en een onzijdige vlag voeren zonder dat er regelmatigë overvoer plaats had, zegt dat ten einde de Engelsche maatregelen tegen den vijandelij-ken handel werkdadig te maken, de Engelsche regeering dan ook de Londensche Declaratie eenvoudig over boord geworpen heeft. « De usantie om zijn toevlucht tôt een prijzenhof te nemen werd vroeger zoo-wel door de Vereenigde Staten als door ons aangenomen », gaat het blad voort. <( En wij durven dus aannemen, dat het opnieuw invoeren ervan tôt geene moei-lijkheden met gene zijde van den Oceaan aanleiding zal geven. » Het gelooft voorts dat het systeem vooral in de Baltische Zee zijne uitwer-king zal toonen. Het zal de taak onzer onderzeeërs zijn, zegt het blad, om kon-trool uit tp oefenen over de schepen, waarvan vermoed worc^ dat zij geheel of gedeeltelijk eigendom van Duitsche onderdanen zijn. De <( Standard » eindigt aldus : « Men moet evenwel niet uit het 00g verliezen dat het een dubbel spel spelen is en dat schepen, welke geheel of gedeeltelijk aan Engelsche eigenaars toebehooren en onder onzijdige vlag varen, op hunne beurt blootgesteld staan aan de moge-lijkheid om door de Duitschers aange-houden en veroordeeld te worden. Wij weten ,niet of, en zoo ja, hoeveel schepen, geheel of gedeeltelijk aan Engel-schen toebehoorend, er zijn die aan een dergelijk gevaar zijn blootgesteld. Indien er zulk« schepen bestaan, zouden hunne eigenaars verstandig doen om zn uit de gevaarlijke zone weg te nemen nu het nog tijd is ». De « Daily Mail », om het besluit der Britsche overheid te recht vaardigen, zegt dat de Declaratie van Londen in haar geheel moest toegepast worden of anders in het geheel niet. Zij was echter ■ioo dikwijls g«wijzigd geworden dat niemand er mesr wijs uit fcon worden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.