Het Vlaamsche Nieuws Het best mgelicht en meest verspreid NieuwsbLid Beîgië. » Verschijnt 7 maal per week IAB0NNEMENT5PRIJZEN | AFGEVAARBIGDEN VAN DEN OPSTELEAAD •. ? AANK0NDIGIN6EN Per week 0.36 Per 3 maanden 3.7S VAtZ ÏYR1W noA*miK ? Tweede bladz., per regel 2.60 yierde bladz., per regel.. 0.5S 1.25 Per 6 maanden 7.S8 D A* BORMS Aïimt VAÏ, BEN BRÂNDB x , Derde bladz>) f id K _ DoodBberieht »... 5.- jaar é BURïiibLfcN ! ROODESTRÀÀ 1, 44, AN1WERPEN. TeL Î&QO f Voor aile annonceii, wende m en zich: ROODBSTRAAT, 44. I VLAANDEREN EN DE BELGISCHE POLITÎEK IHet uitbreken van den wereldoorlog en de bezetting van België door de Duit-schers hebbeni voor de Vlaamsche. Beweging een nieuw en hoogst belangrijk stadium geopend. Eén oogenblik.tijdens de eerste zenuwoverspannende gebeur-tenissen diè op onzen grond plaats gre-pen, was wellicht bij de besten onder ons 't gedacht gerezen, dat onze strijd door de plotse kentering in de omstan-Jigheden ',n felle knak gekregen had. Doch eens de aanvankelijke opwinding gezonken, scheinçrde dra weer 'n spran-kel hoop, en de smeulende kampijver werd door 't optreden en de uitlatingen van 'n Maeterlinck, 'n Harry e. a. wel-haast aangeblazen tôt 'n flakkerend vuur. Mannen als Léo Picard en Dr. Borms sprongen in 't krijt voor onze ge-krenkte rechten, voor onze gesmade waardigheid. Streuvels' dagboeken sme-ten olie in de vlammen ; de heldhaftige Zuid-Afrikaansche opstand tegen 't Engelsche impérialisme en de wijze waarop hij beteugeld werd, bekeerden vele wei-i felaars; Kris de Wet's voorbeeld en Jopie ! Fourie's « groot Afrikaander hart » de-den me.nig Vlaamschen boezem slaan met meer beslistheid en rasser klop. Trots I verdachtmaking, laster en bedreiging, I trots bedilling door lauwbloedigen en I afkeurende gebazel van officieele kop-■ stukken en slaaplievende voorzichtigen, I zijn we zonder één aarzeling voortge-I schreden op den ingeslagen weg. We I hebben kleinmoedigen uit schrik voor de I banblikséms uit Sainte-Adresse de,n af- ■ tocht zien blazen ; doch in vervanging B tegen we 'n René de Clercq, 'n Dr. ■ Jacob, 'n Jozef de Cock. En nu staat een H roortdiwend wassend Vlàamsch heir ■ siagvaardig; rond beproefde ouderenmet H klaren kop en bergvasten wil scharen ■ zich de jongere geslachten, dragers van ■ enthousiasme, kweekers van energie, ■ stuwkracht van heden, mdesters der toe-I komst. Vlaanderen moet gered ! En al- M \ee,n door het verkrijgen van zelfbestuur H bu het verlost en groot worden ! I Willen we met zekerheid dit verheven ■ doel naderen, dan hoeven we in deze I are zonder voorbehoud ééndrachtig ■ saam te werken. Versnippering van ■ weerbare elementen zou thans meer dan I ooit noodlottig zijn. Daarom is het on- ■ ontbeerlijk te wijzen op 't gevaar, dat ■ uit sommige heerschende opvattingen ■ voor die noodzakelijke eenheid zou kun-jfl uen voortspruiten. Dikwijls werd vroeger reeds de psy-I chologie van ons volk ontleed, zoo" b.v. ■ door Dr. Marten Rudelsheim, in 'n deel I van ',n merkwaardig opstel, dat in 1904 ■ m « Groot-Nederdand » verscheen. Als I de twee hoofdgebreken van ons volks- ■ sarakter noemt hij oppervlakkigheid en ; H iaksheid ; daarbij gebrek aan doorzet-1 ■ nngsvermogen, veel onverschilligheid, j ■ dilettantisme en « middelmatisme », be-f I nevens 'n ingewortelde voorliefde tôt s I weinig gezopde politiek. Vooral op dit j M laatste punt wensch ik de aandacht te| ■ vestigen^ omdat deze trek gewoonlijk ge- î H paard gaat met iets van veel meer ge-1 Bwicht, n.l. het opofferen aan het heil H '<an 'n bepaalde partij van aile, en jam-H Her genoeg ook van de Vlaamsche be-B'îngen, het tçrzij schuiven van dezelve, H «lien ze niet strooken met die van de B*litieke gxoep, waartoe men behoort. ■fobegrijpelijk mag het heeten, dat zoo ■lenig begaafd m'ensch dergelijke hande-^■®gen goedkeurt en begaat. 't Is meer tijd, eens voor immer af te rekenen de meening dat men vooreerst ka-Hioliek of iiberaal of socialist moet zijn, I11 dan flamingant. Te licht kon de ■ kortzichtigheid van de aanklevers dezer ■ :'pinie onze zaak nadeel berokkenen, ■ 'ooral wanneer1 we letten op de weer- ■ iarstigheid en den eigenzin, door velen ■ *toond, waar 'n eenvoudige redenee-B111? hun de valschheid van hun stand-1 ^Bpttnt kan bewijzen. De beteekenis van dq sprexik der H^den : « Primum vivere, deinde philo-^Btophari », werd door hen niet genoeg Bîepeild, (Dolf Pauwels vertolkte ze al-« ]?erst ; zullen we leven? en daar- ■ ^hoe zullen we leven?»). Voor Vlaan- is de hoofdzaak : zijn of niet-zijn. meeste volkeren hebben in den loop eeuwen een kwasi-officieel erkend, ^ ^■^naangetast bestaansrecht verworven. ^ recht, dat feitelijk elk volk bezit, j. ons echter betwist door de macht- s ^B®bbers in den Staat, welke tôt hiertoe ^ °ver ons oefende, en door velen £ W" hen,die sedert 1830 onze, landgenoo- j Z1-jn. Het is dus logisch, dat we vôor ^ ons inspannen om die klemmende ^ I racht te breken, om vrij onszelf te kun- -, ■ l!n zijn, om de onbelemmerde ont- ^ ■ van al onze « Seins-Môglich- z I 'ÎJ1 » te verzekeren, om de atmosfeer t yan totale onafhankelijkheid te schep-pen, die de geest behoeft om te kunnen evolueeren en de kultuur om te groeien en rijker te worden. Is de leefbaarheid van ons volk gewaarborgd, dan eerst mag er, zonder dat zulks voorbarig, en zelfs nadeelige weze,ernstigberaadslaagd worden, hoe ons leven op de beste wijze dient ingericht.Vooral nu is de toekcmist duisterc wel wetfen we, dat na den oor-log beslist zal worden over Vlaanderens lot. Dat bewustzijn moet stemmen tôt overpeinzing. De omstandigheden belet-ten de ruchtbaarwordi,ng van heel wat dingen ; zoo niet, zou blijken, hoeveel Vlamingen aarzelen, «ich rechtstreeks aan te sluiten bij de Beweging, of, erger nog, haar tegenwerken, uit bloot wan-trouwen jegens enkelen de.zer aktieve lei-ders, wantrouwen, voortvloeiend uit be-kend of verondersteld meeningverschil op politiek-godsdienstig terrein.Dergelij-ke inzichten getuigen weliswaar niet voor hem, die ermede bezield is, doch wanneer die persoon min of meer in-vloed heeft, kan zijne houding een niet te miskennen gevaar in zich sluiten. Dat vermoedens van dien aard onge-grond zijn, en we overtuigd mogen we-zen van de goede trouw çn eerlijkheid van degenen, die in deze tijde,n de stem voor onze zaak verhieven, hoeft ons dunkens geen betoog. Ze toonen eens te meer, hoe diep de verkeerde opvatting geankerd zit, waarover we hooger spra-ken. Ik kan er niet omheen, al waag ik erbij, langdradig te worden, nogmaals op 't onredelijke van dit standpunt te drukken, en omstandiger uit te weiden over de weldaden, die 't mooie stelsel « politiek vôor ailes » Vlaanderen bewe-zen heeft. De leus der katolieken luidde onver-andejlijk : (( Ailes voor Vlaanderen, en Vlaanderen voor God ! » De liberalen wilden dat het herboren Vlaanderen vrijzinnig zou wezen.De socialisten ver-klaarden, geen vrede te zullen hebben met 'n Vlaamsche samenleving, die niet ingericht was volgens de in hun programma vervatte beginselen. Elke partij beweerde, dat alleen met de princiepen welke zij voorstoncî, ons volk te redden was. Hun afzouderlijk streven was ge-richt naar éénzelfde doel ; alleen over de middelen om het te bereiken bestond oneenigheid. Strikt genomen, zou dit meeningverschil de Beweging geen ern-stig nadeel berokkend hebben, in&ien de strijd onder de aanhangers van elk dezer drie richtingen gevoerd ware zorfder ne-venoogmerken, uitsluitend met het prij-zenswaardig inzicht, het Vlaanderen der toekomst te bouwen op de basis, welke 't meest geschikt zou lijken, om het de schitterendst mogelijke positie onder de, we^eldkultuurmachten te doen verove-ren. Doch rechtschapenheid en oprecht-heid zijn nu eenmaal zoo goed als niet te vinden in politieke kringen. 't Begrip der juiste verhouding tusschen de belang-rijkheid van datgene, waardoor wij het kunnen bereiken, werd vervalscht. De « middelen » werd en het doel. Het pro-grammatisch doel der Vlaamsche poli-tiekers bleek louter theorie, en werd in de praktijk verdrongen door een zelf-zuchtig streven naar 't absoluut over-wicht vanwege iedere partij. Het onge-schonden behoud van dezer prestige pri-meerde in den kamp om 't bewind het verdedigen van de Vlaamsche belangen. (Wij zullen niorgen even nagaan wel-ken invloed die wantoestanden op Vlaanderens levensbelangen hebben uitgeoe- ' te.nd.) Bernard CAMPER. ONZE LETTBPvKUNDIGE h P3RIJSKAMP j; 1 | r Richard de Gmidt ; t IS77 t r ——— r \ Zijn laatste verzenbundel, in 1912 c -erschenen, draagt den glorierijken ti- s el : Naar Lichtende Wegen. Hij zelf s Leet er den dichter : een vinder van h choonheid en een rustelooze wekker r an eeuwige vreugden. Schepper van v euwige schoonheid, die daar uitgebeeld 1< igt en al tijd kan nagenoten worden, t lebben wij altijd het beste antwoord ge- i: onden op de vaakgestelde vraag : Wat t 5 poëzie? Het is ook het ware gevoel g an een dichter waar Richard de Cneudt d egt : Ik hoor, zeer diep, de zuivere ma- n sn slaan van den zang die s uit onbewuste diepten werd geboren, diepten der ziel, gevuld met stilte en droom, waar 't aardsch geluid blijft zinderen aan den zoom. Deze dichter laat u breede akkoorden toeruischen, waar hij persoonlijk erâ zichzelf is, hetgene een loffelijk woord is voor hem. Zoo De Boomen : o Boomen, vreugd en trots van Vlaanderland, reuzen, die goedheid paart aan kracht en schoonheid 't is Vlaandrens geest, die stoere kracht u geeft 't is Vlaandrens schoonheid, die in 't zacht gefluister en 't groene wonder van uw loover leeft. Bloeiende boomen van mi.in Vlaamschen grond, warm-kloppend hart van bosschen en landouwen, maakt, naar nw beeld, ons krachtig en gezond vol frissche schoonheid en bezield vertrouwen! De dichter van dezen zang wortelt zelf diep in Vlaamschen bodem en wij mogen gerust zijn dat het geweld en de ver-dwazing dezer tijden zijn hart e.n zijn geest gaaf zullen laten. -Richard de Cneudt is een rijke en milde dichternatuur, die ons reeds vier gedichtenbundels sehonk : Gevoel en Phantazie, 1-895; Van Bichterleven, 1898; Wijding, 1902, en Naar Lichtende Wegen, 1912. Van hem. bezitten wij ook twee novelle.n : De Primus (1908) en De Sekretaris der^ Dekenij ; een roman: Geluk (1905), en he.t mooie tooneelspel in één bedrijf : Een Offer. Ter gelegen-heid van het eeuwfeest-Conscience, liet hîj, in 1912, verschijnen : Hendrik Conscience, zïjn leven en zijn iverk voor het volk geschetst, want Richard de Cneudt is in den Vlaamschen strijd en in df Vlaamsche letterkunde, met René 3e Clercq, de klare stem van Ge,nt. Hij is een oprechte dichter die zich, gelukkig, maar hier e.n daar liet beïn-vloeden door het aansetllerig geknutsel van den dag, en die zijn verzen niet met typografische aardigheden opsmukt, als daar zijn trema's op toonloonze e's, haakjes op de elisies, afkanningsteekens voor de n van !t meervoud1 : booij^e' en bloemen : te wandlen waar uw droome' u wenken. ! 't Is nog geen Kloos zijn als ge de j zonderlingheden nabootst die deze dich-® ter zich veroorloven mag. Wij zeggen het niet van Richard de Cneudt, wiens oorspronkeli.ikheid en op-rechtheid wij waardeeren, doch 't kan een goede wenk zijn voor menig jong dichter. Vluchteliogeoleed In het « Berline,r Tageblatt » vertelt . een Duitsch officier van de landbewo- i ners,die in het Oosten van de frontstrook : vijftig- tôt zestig kilometer achteruit wer- ] den gebracht. ! Wie een maal, zoo zegt hij, met twee- 1 tôt drieduizend van deze bannelingen da- ' gfen lang door het land getrokken is,weet ' dat hij den beker van het menschelijk ge- 1 duld tôt den laatsten druppel moet ledi- c jen en tevens ook, dat hij zijn hart drie- c naal verlooehenen moet, als hij nog 2 rooruit wil komen. Het transport over 1 îen afstand van vijftig tôt zestig kilome- ^ :er eischt vele dagen. De lange, toren- 1 îoog bepakte ladderwagens, waarop bo- I /endlen ook nog de oude vrouwen en de ^ ioogende moeders zitten, komen slechts ^ angzaam voort op de zware zandwegen. ^ Sinderen, vrouwen, mannen en grijs- f lards loopen er naast. Vierhonderd van „ t :ulke wagens met begeleiding — men * a tan zich een voorstelling maken van het l o narschtempo. Zoo'n kilometers lange -j itoet van schuddende, knarsende hitten- " n vagens en het bont gekleede, blootvoets | ii faande volk er naast, is het toppunt van j b roosteloosheid. Ik heb oude veldofficie- \ e en gezjen, die hem met vochtige oogen : n lastaarden. Daar drijven drie kleine,bar- \ t< oets loopende meisjes, met den hoofd- i v loek haar gezicht tegen den wind be- ! n chuttende, onder een voortdurend ge- j h chreeuw, het laatste, weerbarstig var- J o> :en der familie met stokslagen in den j h nodder voor zich uit. Hier sleepen twee ] d rouwen een zwaren zak met aardappe- j t( ;n, die van den wagen gegleden is, en j is rachten den verder rollenden wagen weer ] h i te halen. Andere vrouwen loopen ge-fg ogen, met kleine kinderen in de lange, | ri ele doeken op den rug. En nog een an- j v, er bundel hebben ze onder den arm.Een î k îoeder zoogt boven op den wagen haar \ chreéuwend kind en dek* het met den * rug en haar geopenden mantel tegen de koude. Merkwaardig, hoe suf en onver-schiilig de mannen zijn. Waar iets te doen is, of te sleepen, doen de vrouwen het. De mannen sturen slechts den wagen. Vergeefg tracht ik een verschrom-peld, oud moedertje op een wagen te la-den. Ze is er niet van af te brengen, op haar gelijkmatige wezenlooze manier verder te loopen. Ze ziet niet naar rechts en ook niet naar links. Ze hoort niet. In zichzelf trippelt ze haar weg. Haar oogen zijn^koud en hard en zien over ons h een, als waren wij maar lééndagsvlie-gen. Ze klaagt niet, ze loopt, met de rechterhand op een stok geleund, terwijl zij met de linker hand een heiligenbeeld tegen de borst gedrukt houdt. Dit is haar gewichtiger dan eten en drinken. Ze zal het overal mee heensleepen. Na drie dagen marsch zie ik het oudje nog met haar beeld in denzelfden gelijkmatiggn, bijna eigenzinnigen pas naast den wagen. Er is iets heldhaftigs in deze kracht en stille berusting in het noodlot. In het algemeen toonen deze menschen een verbazende taaiheid en weerstandsvermogen tegen weer en wind en ontberingen. Vijf dagen lang was ik met ongeveer drieduizend îtoenschen onderweg, waaronder kleine kinderen en oude vrouwen. Vier nachten hebben zij, gedeeltelijk bij sneeuw en slechts beschut door het kampvuur en primitieve gevlochten matten, tegen den wind in de open lucht gekampeerd. Geen enkelen zieke heb ik onder hen gezien. Even verbazingwekkend is de taaiheid der kleine paarden. Van hooi, een beetje haverstroo en gras levende, trekken ze de zware lasten door het diepe zand, tôt ze er Bl] neervallen. Toen ik het bevel kreeg met twintig ruiters de ontzaglijke kolonne te begeleiden en achter het front in te kwartieren, meende ik, dat met de gebrekkige wagens en met deze ellendige menschen geen drie kilometer ver te komen was. Toen wij na vijf dagen aan-kwamen, ontbrak er ternauwernood een wagen. De menschen weten zich ook te helpen. Breekt een wiel, dan krijgen zij wel, de duivel weet waar vandaan, een ander. Of ze lappen het op de *een of andere wijze op, zoodat de wagen weer verder bonkt. Ze willen zelf vooruit, om- | dat ze weten dat daar ginds hun een nieuw tehuis geopend wordt. Is de kolonne eenmaal in gang, dan rolt zij bijna vanzelf voort. Het ergste echter is het vertrek. Op een morgen worden de dorpen door gendarmerie-patrouilles omsingeld en den inwoners medegedeeld dat zij in drie uur klaar moeten zijn voor den marsch. De plotselinge aankondiging en de omsin-geïmg is noodzakelijk, omdat anders vele families in de bosschen de wijk zouden aemen, waar zij ellendig zoudenr omko-men. Onmiddellijk verheft zich een groot ■ ^ehuil en geschreeuw in het geheele dorp. De vrouwen hollen naar de orthodoxe kerk en kussen weenend aile heili-jenbeelden. In de huizen werpen eenige sveerspannigen zich op den grond en moe-:en met geweld weggesleept worden.Dan aegint het inpakken. Natuurlijlc willen à] eerst het onmogelijkste meenemen, :ot ze zelf inzien dat het paard en de ■vagen niet zooveel verdragen kunnen. Oaarom wordt nog eens overgepakt.Van :1k stuk huisraad wordt onder tranen ifscheid genomen. Enkelen hebben kreu- ( >ele paarden, anderen geen tuig. Men icheldt elkaar uit, omdat eenige familie-eden niets van de anderen willen opla-len. Ten slotte zijn er nog eenigen, die ' n het geheel geen paard en wagen heb->en. Voor hen staan eenige groote lad- 1 ierwagens van onze bagage gereed.Daar 1 lit echter ten slotte geen meubelwagens c ijn en de menschen meenen er ailes te ; :unnen opladen, houdt bij elk van deze 1 vagens en gendarrft streng. toezicht. )an zitten natuurlijk de mannen en jon-fs ;e vrouwen bij hoopen op de vol beladen | iragens, zoodat de paarden niet vooruit | :unnen. Allen, op de gebrekkigen na, \ /orden er af gejaagt. Men moet zich bij i et uitvoeren van dit onverkwikkelijk § evel zelf hardvochtig inpraten. Want nders staat men acht dagen later nog s p dezelfde plek. c Een andere moeilijkheid levert het b achtkwartier. Dit moet zooveel mogelijk i de nabijheid van een waterput en van « osch opgeslagen worden, opdat paarden n menschen water' en eenige bescher- t îing tegen de koude hebben. Daar ech- d :r de eindelooze rij niet op den weg, die rij moet blijven voor automobiel-kolon-es, mag blijven staan, moet men het ^ md op. Dat kost reeds in het leger veel •. sfening. Men kan dus denken hoe het ier is. Nauwelijks zien de achtersten, at de voorste wagens den weg verla- ^ in, of zij weten reeds dat er een put , en varen zelf het land op. Dwars over a st veld heen. Plotseling staat men te- ^ enover een reusachtige golf van nade-:nde wagens, een onontwarbaar klu- p en. Men gelooft nooit meer orde te rijgen. De ruiters komen er bij te pas. I1 Dan worden de wagens bij twintig; af- 11 eteld en door een kurassier in volgorde V gesteld. Twee uur duurt het, voordat het veld met ordentelijke rijen bezet is. Als bij tooverslag branden dan overal tusschen de Wagenrijen de kampvuren. Het is mij nog een raadsel, hoe deze lieden, die meest al geen lucifers hebben, met het natte Eout zoo' gauw vuur aanleggen. Den volgenden morgen bij het vertrek weer een dergelijk tooneel. Ieder wil de eerste zijn. 's Middags gaat het echter reeds geregelder. En den avond van den vierden dag r ij den ze allen zoo1 goedmoe-dig en ordelijk op hun plaats, als hadden ze acht weken Pruisische kazernetucht achter zich. Eindelijk, op den vijfden dag komt de verlossing en de belooning. In de mor-genzon liggen de dorpen, die op de nieu-we inwoners wachten. Van den heuvel af kan ik drie dorpen overzien. Ik laat de huizen tellen en verdeel de lieden over dofp na dorp-. Bij het verdeelen der huizen worden zelfs de mannen Wakker. Zel-den heb ik zulke begeerige en levendige oogen gezien waarmede zij de rijen huizen afkeken, -om er een uit te zoeken, dat zij voor het beste hielden. Zoo m zijn wo îe JUtvirpti ! In het Stedelijk Hooger Onderwijsge-i sticht voor jufeouwen, Lange Gasthuis-straat, te Antwerpen, werd gevraagd welke kinderçn de les van Gezondheids-leer in het ¥laamsch wilden volgen. Op de 44 Içerlingen, waren er DRIE die Vlaamsch onderricht vroegen. In onze stedelijke scholen worden de lêerlingen geraadpleegd, hoe ze 't liefst hebben in taalopzicht ! Voorders worden ALLE vakken, het Nederlandsch uitgezonderd, alleen en uitsluitend in het Fransch onderwezen ! Sinds acht dagen wordt voor de aard-rijkskunde de kortg inhoud in twee ta-len %egeven : een Fransche voor héél de klas, ten Vlaamsche voor de drie leer-lingen die het uitdrukkelijk wenschen. Zoo wordt een volk moe.dwillig, stel-selmatig, met voorbeda^hten rade ver-rnoord.En die stelselmatige verfransching en verbanning van al wat Vlaamsch is, gaat officieel uit van de Stad. Wij vragen of dat wettig is? Zoo dit indruischt tegen de wet, dan moet onze taal haar voile recht verwer-ven ; zoo dit mag zijn, te Antwerpen, dan vragen wij ons af waar het vader-land is van de Vlamingen? Of is de eerbied voor de moedertaal liet het eerste en bijzonderste bestand-deel van aile vaderlandsliefde? ALPHA. j DAGELIJKSCH NIEUWS I, — ! i WERELDTALEN? — De Eoqden- ! sche briefwisselaar van de « N. R. C. » ! zegt : « Ik moet bekennen dat ik nog het ( "îieuwsgierigst ben naar opheldering over de wijze, waarop de heeren over-en-weer de taalmoeilijkheid hebben overwonnen.» ( Dit ter gelegenheid van de bijeenkomst j 1er Engelsche en Fransche ministers. ( Van de vier Engelsche ministers, die c /an de week in Parijs zijn geweest, is Isquith de eenigfe die wat Fransch kent, r loch in hoever een Franschman zijn uit-. r ipraak snappen kan, is nog een raadsel. r ^lo,yd George kent heel geen Fransch. Van Balfour heet het dat hij Fransch ou kunnen lezen, doch dat hij er een j >aar woorden kan uithakkelen wordt niet ^ feloofd. Sir Edward Grey — minister ■an, buitenlandsche zaken nogal — het 5 bekend genoeg, verkeèrt in hetzelfde ;eval als Balfour. ^ « Men beweert trouwens, dat zijn uit- ^ tapje van deze week hem voor de twee-e maal in zijn leven buiten Engeland eeft gebracht. » d Die zal over de Engelsche kolonies niet e de visu » meepraten ! Het staat met de Fransche ministers n 2n opzichte van het Engelsch niet an- z ers. is Dat zijn nu ministers, de eersten van a : land ! Dat zijn nu bondgenoofen de v Intente-Cordiale-mannen sinds vijftien a iar! | Doch een Vlaming die korporaal wil g 'orden in 't Belgisch leger moet grif li 'ransch kennen. Voor een Vlaming1 die e geleerdste mensch van Europa zou g-rezen doch slechts zijn eigen taal zou Cl ennen, gelijk die Engelsche en Fransche g linisters, is ailes potdicht gesloten in ei : land van laag tôt hoog : in bestuur, \ S1 i regeering, in 't gerecht, in 't leger, î t< i 't ondeVwijs... overal, overal ! ; Z( 't Is waar dat ge met Fransch alleen ' rr i \ ailes kunt worden, ook in 't Vlaamsche land. Braun werd burgemeester van 't Vlaamsche Gent. De Engelsche en Fransche ministers spreken allen zoogezegd een we!reldtaal, doch als ze bijeen zijn, kunnen ze mekaar niet eens verstaan ! En nog eens : dat zijn nu ministers ! VQORSPELLING. — De « Times » van verleden Vrijdag, 26 November, voorspelt dat het lot van Bagdad in Mésopotamie « reeds is beslist» en op 't punt in de handen der langs de Tigris oprukkende Engelschen te vallen. Het baantje van oorlogsprofeet is niet lconend gebleken, dat ondervond ook Churchill toen hij in Juui met zijn minis-tergezag den val der Dardanellen aan-kondigde.Maar 't is toçh altijd plezierig den da-tum op te schrijven, wanneer die door groote profeten, als de « Times », wordt aangegeven. En als die wereldorakels dan, schier regelmatig, feilen in hun voorspellingen, zal dit ons wat^wijzer maken misschien in 't aanhooren çn voortvertellen van de dwaze praatjes van den dag, die geen ander nut hebben dan de teleurstellingen op te hoopen. DE DIENST DER POST-TERUG-BETAL1NGEN. — Aan dezelfde voor-waarden als voor den dienst met Oosten-rijk, kan meni voortaan naar Hongarije en Bosnië-Herzogowina aangeteekende brieven sturen, met terugbetaling, welke tôt 1000 kronen (800 mark) mogen gaan. AFTREDEN VAN BARON "gUÏT-LAUME. — Uit « l'Echo Belge » : Uit goede bron vernemen wij, dat Baron Guillaume, Belgisch gezant te Parijs, binnenkort onbepaald verlof zal nernen. De heer Henri Carton de Wiart, tegen-woordig minister van justitie, zou hem vervangen. DE BEROEPSKEUS. — De internationale kommissie voor de beroepskeus voor jongelieden heeft eene belangrijke zitting gehouden waarop de wijzen en middelen bestudeerd werden ter oprich-ting van een bureel. Al de gemeenten van G^oot-Brussel werden door schepenen, gemeenteraads-leden en hooge ambtenaren vertegen-woordigd. Het is de heer A. Nijns, inspecteur van de lagere scholen te Brus-sel, die de voorzitter was in zijne hoeda-nigheid als président van de Belgische Vereeniging voor Pedotechnie, welke de 3tichter der beweging is. Het is inder-daad door deze wetenschappelijke inrich-ting dat het Instituut van de beroepskeus :ot stand gekomen is, welke iederen Zon-dag morgen op de school in de Visitan-dinenstraat geopend is en waar een zeer jroot aantal ouders hunne "Volwassen iinderen doen onderzoeken, op het tijd-;tip dat zij een beroep of ambacht moe-:en kiezen. De opmerkenswaardige resultaten wel-ve dit Instituut reeds heeft afgeworpen :n welke aan de pogingen van den heer Dhristiaens, de ijverige ondersteuner van let Werk, en zijne medewerkers te dansera zijn, hebben de gemeentebesturen loen besluiten om eveneens de beweging oe te treden. Drie oplossingen werden in den loop lezer bijeenkomst onderzocht : die van :en centraal bureel te Brussel op te rich-en, toegankelijk voor aile voorsteden; lie van verscheiden bureelen in iedere femeente te stichten. De derde oplossing echter, zijnde een niddenbureel te Brussel te stichten net een bijzonder bureel in iedere ge-neente, scheen de bovenhand te hebben. Binnenkort zal de eindbeslissing geno-nen worden. De kwestie van de « leer-!ngschap » zal aldus een groote schrede oorwaarts in de Brusselsche omgeving ;edaan hebben. UITVOERRECHT OP VERSCHE :EEVISCH EN OP HARING. — Men îeldt uit IJmuiden aan de « Nieuwe'Rot-îrdamsche Courant » : « Ter bestrijding van de onkosten van e te IJmuiden opgerichte Zeevischver-eniging, is, in overleg tusschen de re-eering, de reederijen en den handel be-loten, een uitvoerrecht te heffen van aar het buitenland te zenden versche eevisch en van haring. Dit uitvoerrecht ; thans, in onderling overleg bepaald, ls volgt : versche zeevisch : 1 tôt 4 collis rij van belasting-; 5 tôt 10 collis 0.25 ulden per zending; 11 tôt 30 collis 0.50 ulden per zending; 31 tôt 100 collis 1 ulden per zending en voor elke 100 col-s of gedeelten daarvan 1 gulden meer. » Voor haring is het uitvoerrecht vast-esteld op: 1 tôt 4 collis vrij; 5 tôt 10 jllis 0.25 gulden; 11 tôt 30 collis 0.50 ulden en voor zendingen daarboven tôt m gewicht van 5,000 kilogr., gelijk-:aande met het gewicht van 35 gepakte >n haring, 1 gulden; voor zwaardere îndingen 1 gulden meer, met een maxi-ium van a guidon per wagon.» I' " Vrijdag 3 December 1915. Eerste Jaarg. "âr 322 Frijs : 5 Ceotiemen door geheel België

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.