ABONNEMENTSPRIJZEN i Voor een maand 1.76 Voor 3 maand 6.00 Voor 6 maand 10.00 Voor één jaar 18.00 Aile kl*chten nopen» oaregelm&tig-hoden in d« bestelling der postabonue-menten zijn UITSLUTTEND te rich ten aan het BESTELLEND POST-BTJREEE, en niet a»n het beheer van 1. -x L1. J ZAJ£HDA,G 26 OKTOBER 1018 VRIJS 7 CENTIEM VOOR VLAANDEREN en WALLONIE VIE RM; JAAROAKG — Nr 294 j Het Vlaamsche Nieuws AÀJN KON DIUIMG tN : Aankondigingen, per regel .. 0.76 Stadnieuws id. ... 1.26 Finantieele berichten 1.60 Doodsbericht 6.00 Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrij ven, en bindt niet heei de redaktie REDAKTIE. BEHEfcR EIS AAiNKOKDlUINUfcN : 73, Si JAKOiiSMARKi ANTWFBPEN Verschijnt 7 maal per week D$ OPSTEI.RAAD: Hooîdopstdler Rat VERïiULST, Dr. Aug. BORMS, Hoogleeraar 41b. VAN DEN BRANDE filsoa Ijeantwoorâî de ûnitsctie Iota Washington, 23 Oktober. —■ Staatssekretaris Lansing heeft de volgende nota aar den ZwitserSchen zaakgelastigde in de Unie toegezonden en openbaar-gemaakt : Ministerie van Buitenlandsche Zaken. Mijnheer, . 23 Oktober 1918. Ik heb de eer U de ontvangst te bevestigen van de mededeeling der Duitsche Regee ring dato 20 Oktober, vvelke U mij heeft overhandigd en U kennis te geven, dat d< Président mij gelast heeft, daarop als volgt te antwoorden : Nadat de Président der Vereenigde Staten de plechtige en duidelijke verzekerinf van de Duitsche. regeering heeft ontvangen, dat zij de vredesvoorwaarden, neergelegc in de Boodsçhap van den Président aan het Kongres van de Vereenigde Staten van f Januari 1918 en de grondbeginselen eener regeling, zopals uitgesproken in zijn volgende Bôodschappen, met name in zijn Boodschap van 27 September, zonder voorbehoud aan. vaardt en dat zij de bijzonderheden van de toepa^sing daarvan wenscht te bespreken en dat deze wensch en dit doel voortspruiten niet uit hen, die tôt nu toe de Duitsche politiek gedikteerd hebben en den tegenwoo -aigen iA»rlè« in Duiischland's naam voerden doch van ministers, die voor de-meerderheid van het Duitsche volk spreken ; nadat verdei de Président ook de duidelijke belofte der tegenwoordige jJuitsche îve^eering heeft ont. vangefl* dat de wetten der menschelijkheid van de geciviliseerde wereld door de Duitsch< strijdkrachten te land en ter zee in acht genomen zu'.len worden, voelt de Président dei Vereenigde Staten, dat hij niet kan weigeren het vraagstuk van een wapenstilstand aan-hangig te maken bij de regeeringen, waarmede de regeering der' Vereenigde Staten ii geassocieerd. Hij acht het ecbter zijn plicht opnieuw te zeggen, dat de eenige wapenstilstand. dien hij zich gerechtigd zou voelen ter overweging voor 'te leggen, er een zal zijn, welke d< Vereenigde Staten en de met hçji Geassocieerde regeeringen in een positie stelt, dat zij welke regelingen ook mogen worden getroffen, <laaraan kracht kan bijzetten en 'n her-vatting der vijandelijkheden van de zijde van Duitschland onmogelijk kan maken. D< président heeft daarvoor zijn korrespondentie met de tegenwoordige Duitsche overheder voorgelegd aan de regeeringen, waarmede de regeering der Vereenigde Staten als oorlog. voerende is geassocieerd, met het voorstel-, dat zoo deze regeeringen geneigd zijn om der vrede te verwezenlijken volgens de aangeduide voorwaarden en beginselen, hun militaire raad^evers en de militaire raadgevers der Vereenigde Staten uit te noodigen, om den teger Duitschland verbonden regeeringen de voor een dergelijken wapenstilstand noodige voorwaarden voor te legeen, zoodanig, dat de belangen der betrokken volkeren jten volk gewaarborgd worden en aan de Geassocieerde regeeringen de onbeperkte macht verzekerc worai de_ onderdeelen van den vrede, waarin de Duitsche regeering heeft toegestemd. te waarborgen en kracht bij te zetten, mits zij zulk een wapenstilstand van het militai] stanupunt uit, als mogelijk beschouwen. Zoad^n zulke voorwaarden voor een wapenstilstand worden voorgesteld, dan zal de aanvaarding daarvan door Duitschland het best< konkrete bewijs leveren voor de ondubbelzinnige aanvaarding door Duitschland van d< voorwaarden en beginselen van een vrede, waaruit de geheele aktie voortspruit. De président zou het als een gebrek aan oprechtheid in zichzelf beschouwen, indier hij niet in zoo vrijmoedig mogelijke termen de reden uiteenzette, waarom buitengewom waarborgen moeten worden verlangd. Hoe vol beteekenis en belangrijk de konstitutio neele verandering, waarvan de Duitsche staatssekretaris in zijn nota van 20 Oktobei 6preekt, ook is, schijnt het, dat beginsel der aan het Duitsche volk verantwoordelijk* regeering nog (niet ? Red. H. N. Het woord « no » staat niet in den Engelschen tekst) ter voile is uitgesproken noch eenige waarborgen bestaan of in overweging zijn, dat d* waarborgen bestaan ol in overweging zijn, dat de wijziging der beginselen en der oraktijk, waarover thans gedeeltelijk overeenstemming is bereikt, van duurzamen aard zal zijn, Bovendien blijkt het niet, dat tôt de kern van de tegenwoordige moeilijkheid is doorge-drongen. Het kan zijn, dat toek^mstige oorlcgen onder de kontrôle van het Duitsclu voik iijn gebracht, doch de tegenwoordige oorlog is dit niet geweest en het is met der tegen woordigen oorlog, dat wij 'te doen hebben. Het is duidelijk, dat het Duitsche volk geen middel heeft om te bevelen, dat de militaire autoriteiten in den yolkswil berusten, dat de macht van den koning van Pruisen, om de politiek van het rijk te kontrôleeren ongeschokt is; dat het besliste initiatief nogsteeds blijft bij hen, die tôt nu toe d< heèrschers van Duitschland zijn geweest. Gevoelende dat de heele wereldvrede thans afhangt van duidelijk spreken en var recht op het doel afgaande aktie, acht de président het zijn plicht om, zondèr eenige mœitt te doen, dat, wat harde woorden mogen schijnen, te verzachten, te zeggen, dat de naties der wereld geen vertrouwen hebben en kunn sn hebben in het woord dergenen, die tôt nt toe de beheerschers der Duitsche politiek zijn geweest en er nog eens op te wijzen, dat de regeering, der Vereenigde Staten bij het sluiçen n den vrede en bij het pogen, om hel eindelooze onrecht en de eindelooze onrechtvaardigheden ongedaan te maken, niet kar onderhandelen met iemand anders dan met de werkelijke vertegenwoordigers van hei Duitsche volk, die zeker zijn van een eclit konstitutionœle positie als de werkelijke re-geerders van Duitschland. Indien met de militaire heerschers en de nonirchistische autokratie van Duitschland onderhandeld moet worden of zoo het waarschijnlijk is, dat met hen later onderhandek moet worden met betrekking tôt de internationale verpli'chtingen van het Duitsche Rijk. dan moeten geen vredesonderhandelingen worden gevraagd, doch overgave. Niets kar worden gewonnen door deze essentieele zaak onuitgesproken te laten. Aanvaard, Mijnheer, de hernieuwde verzekering van mijn hoogachting. (geteekend) ROBERT LANSING. OFFICIEELE BERICHTEN Van Du tsche zijde DUITSCH AVONDBERICHT Berlijn, Dandserdagf 24 Oktober. — Officiced : Plaatselijke geslaag-die gevechten in Vlaanderen. Oos>telijk van Solesmes en le Catean aijn zeer zware aanvallen der En-gelschen mislukt of bleven tôt een plaatselijke terreimvinst bepeirkt. Verdea- vlel mets bolangrijks voor. DUITSCH LE<iERBERICHT Westelijk gevechtsterrein Berlijn, Vrijdag 25 .Oktober. — Of-ficieel : \ _ Legergroep Kroonprins Rupprecht : In Vlaanderen duren de gevechten in het Leie-dal voort. De vijand, die in 't Zuidwestelijk deel van Deinze binnendrong werd door tegenstoot weer teruggeworpen. Bezuidwesten Deinze namen wij gedeeltelijk van het door de Franschen over de Leie gelegde bruggehoofd terug. Beoosten Vyve St-Eloi sloegen wij een krachti-gen aanval tusschen Leie en Schelae en aan de Schelde aparté aanvallen van den tegenstander terug. De vernieling van plaatsen in het Schelde-dal door den tegenstander gaat voort. Ook de binnenstad van Doornik lag onder Engelsch vuur. De uitwijking der bevolking uit dit gebied naar het Oosten duurt voort. Beoo3ten Solesmes en le Lateau zetten de Engelschen hun groote aanvallen voort en breidden ze naar het Noorden tôt aan de Schejde uit. Bezuiden de Schelde, opj de hoogten beoosten de Ecatillon-beek drongen ze voorwaarts tôt de lijn benoordoosten le Quesnoy. De tegen net basch van Morûal stormloopende vijand kon m het Bois du Nord en in Fontaine-au-Bois voet vatten. Voor t overige werd hij bewesten de straat Anglejontai-ne—Landiest na heftigen strijd tôt staan gebracht. De gevechten van gis-teren hebben den vijand in t geheel een terreinwinst van 800—1000 m. gebracht. Suksessen van grooteren om-vang kon hij, trots buitengewe^r krachten-inzet niet bereiken. Legergroep von GaP.witz : Arsarte aanvallen der American en op beide Maas-oeoers werden argesla-®én' ___ Zuidoostelijk gevechtsterrein Vijandelijke aanvallen aan weerszi den van de Morawa, bewesten c stroom drongen ons in de streek va Kragujevar iets of wat terug. Beoo ten de stroom, in de streek van Pa cm werden aanvallen van den vijan afgeslagen. Van 0ost. Hong. zijde BALKÂNFRONT Weenen, Donderdag 24 Oktober. -Officieel : De ver&terkte vijandelijke d.ruk op d* scktor van Zajecar heeft ons aanlpdir gfOgeven, het front der bondgenooten < Jagodina te'rugf te nemen. Hier zijn v,i stjerke Servische aanvallen afgeslagen. Van Franche zijde WESTELIJK GËVECHTSTERREI Parijs, Donderdag 24 Oktober. — C ficieel : Op het Oise-front hebben de Franscl troepen, na het kanaal ter hoogte vi Longchamps te zijn, overg-estoken, vord rkngen giemaakt op den, Oostelijk,! oever, waarbij zij 30 gevangenen maa ten. Tusschen de Oiise en de Serre he bien de Franschen in dlen loop van di middag een aanval ontwikkeld. Ondah: dien, tegenstand der Duitschers hebb< hun troepen belangr:jke votrdering.en g maakt len Zuiden van Aurigny-Saint Benoîte en ten Noorden va Villers-le-Se Op hun rechtervleugel hebben de Fra schen den w|e*g van la Ferté—Chevre: naair de Ferrières-hoeYe bereikt. V< scheiden honderden gevangenen word gemeld. Niets bijzonders op de rest v; het front behalve vrij groote bedrijvi heid van het geschut op de hoogvlakt ten Oosten van Vouziers. Van En|«lsehe zijde WESTELIJK GEVECHTSTERRE1 Londen, Donderdag 24 Oktober. Officieel : De vkinige strijd hield gkteren r in.iddasf en -avond aan op het slaarfrr ten 7uiden van Valenciennes, Nenvil Solenhes en Beaudifînks. waarbij overgang oaier de EcatilloH-rivier laatstgenojBnKfepIaats wWrd gtfxyrccet 's Avonds deed de vij.and een kraohti-gen tegenaanval tegenover Vendegies, daarbij zijn, infanterie krach,tig met ge-schutvunir steuhonde. Hij werd afgesla-gen.H.edenmargen hervatten. wij den aanval op het geheele front tusschen het. Sambre-Oise=k,uiaal en de Schelde. Ten Noorden van Valenciennes zuiver-den-wij hôt bosch van, Raismos van vijain-i den en maakten ons maaster van de dor-> pan Thi ers - H a u te= R ive en Thun Een 1 nordnekkîge plaats,elijke alrijd ontwikkel-de zich ook ten Westen van Doornik, zonder wijzigLng in den toestand te brengen. Van ltaitaaf»sche zijde 1 ITALIAANSCH GEVECHTSTERREIN ! Rome, Donderdag 24 Oktober. — Officieel : Het vuur van ons geschut, dat giste-r/en langs het geheele front aeer krachtig bleef, werd vaiirnorgen tegen het aan-breken van dein dag bijzonder hevig un het geb'.ed van den Monte Grappa. ! Gisterenavond deden wij krachtige ; overvallen o pde hoogvlaktie der Zeven Geineenten, Eenjge Fransche afdeelingen drongen stoutmoedig door in de vijande-i lijke stellinge.n. op den Monte Sisemol en 1 overwonnen de bezetting na een levendi-gen, strijd, waarb.lj zij 23 officieren en 707 ! manschappen gevangen namen. Ten Zuiden van Asiago -bestormden Engelsche troepen de Oostenrijksche loopgraven bij ' Ave en namen vùjf officieren en 209 rnan , gevangen. Onze patroeljes zijn, or.danks dat zij belemmerd werdbn door zeer krachtigen vuurtegenstand, binnenge-| drongen op de rechterzijde ten Zuiden van de AsSa en ten Noorden van den Monte Val Bella, waarbij zij ongeveer 100 gevangenen maakten en 3 mâchiine-, geweren vermeesterden. Op den Monte Corno werd een aatv val, door den vîjajnd met het tôt ont-1 ploffing brengen van mijnen voorbereid, volkomen afg',eslagen. Onz:e viagers bcmibardeerdlen met zicbtbaren uitslag vijandelijke kampe-menten in het g-pbiedi van Sonzaso, en groote magazijnen in de buurt va het sta-tio van Sacile. TElEGHAMMLN Uit de Veorgeschiedenis van den Oorlog Het Oostenrijksch'Servisch konflikt Graaf Ti ,za heeft in het Huis van Afge-vaardigden twee dokumenten overgelegd, aïs bewijs', dat Hougarije den oorlog met ge-wild heeft en dien van den aanvang af als een verdedigingsoorlog gevoerd heeft. Het eerste dokument is een vertrouwelijke schrif-j- telijke mededeeling aan wijlen keizer Frans !e Jozef, welke de spreker als toenmalig Hon-gaarsch minister-president op 8 Juli 1914 aan den keizer deed. Daarin wordt gezegd : met 3" een daad, waardoor een oorlog wordt uitge-r- lokt, zou ik te minder akkoord kunnen gaan, d omdat wij juist thans de middelen in handen gekregen hebben, om een toonaangevenden invloed op de ontwikkeling op den Balkan te kunnen uitoefenen. Dit geeft ons reden voor de hoop, dat, als ons een strijd ter beslis-sing zou worden opgelegd, wij dezen met een betere kans zullen kunnen opnemen. Aan Ser-vië moet de mogelijkheid gegeven worden, _ een oorlog te vermijden en als het toch tôt een oorlog zou moeten komen, dan moet voor de oogen der geheele wereld bewezen worden, ® dat wij op het standpunt van gerechtvaardig-g de noodweer <îtaan. Er zou dus aan Servië m een in gepasten, niet dreigenden toon ge-" stelde nota gericht moeten worden. Indien Servië een onvoldoend antwoord zuo geven, of de zaak op sleeptouw zou willen houden, dan zou daarop met een ultimatum en na ver-loop daarvan met het openen der vijandelijkheden geantwoord moeten worden. Indien Servië toegeeft, dan zouden wij ook deze op-V lossing te goeder trouw moeten aanvaarden en het den terugtocht niet afsnijden. De tekst f_ van het ultimatum werd op 19 Juli defimtief vastgesteld. In de kwestie van het ultimatum werd geen be^preking met Duitsche verant-le woordelijke elementen gehouden. (Geroep van in de Karolyi-partij : In Weenen, maar niet m e- Potsdam I) Tisza, voortgaande, zegt : Noch m >n Potsdam, -noch ergens anders. Wij hebben i het besluit betreffende het ultimatum m Wee-nen genomen en de tekst ervan is te Weenen in een gemeenschappelijken mmisterraad "n vastgesteld. In het protokol van dezen mims-terraad staat: « Na vaststelling van den tekst van het ultimatum, verzoekt de - komnklijke "n minister-president de aanwezigen, het besluit e- nemen, waarover hij bij de laatste beraad-e- clao-ingen gesproken heeft en er den nadruk c op legde, dat de toestemming der komnklijke ' Hongaarsche regeering tôt de geheele aktie yan dat besluit afhankelijk zou zijn De mi-;is nisterraad moe=t namelijk nog met algemeene :r- R+emmen uitspreken, dat aan de aktie tegen an Servië geen veroveringsplannen waren vast- ,n geknoopt en da,t men met deze aktie, behalve om militaire redenen vereischte wijzigmgen S- aan de grens, geen stuk van Servie wilde sn annexeeren. Hij moest er onvoorwaardehjk op staan, dat zoo een besluit met algemeene stemmen genomen werd. Daarop gaf een der aanwezigen uitdrukking aan de bedenkmg, dat men met de mogelijkheid rekening moest houden, dat het ons aan het emde van den vr oorlog wegens de dan bestaande toe^tanden misschien niet meer mogeluk zou »jn, iets te annexeeren. De Hongaarfche minister-president verklaarde, dat wij dergelijke reserves niet meer kunnen laten gelden en dat hij met het oog op zijn veran.twoordelijkheid als Honnit g-aarsf-h minister-president er op moest staan, le, dat ziin standpunt door den mmisterraad ju eenstemmig werd aanvaard. Hierop werd het , voorstel met algemeene stemmen tôt beslu ^ gem«akt. Vlaanderen en de Volkerenbond De volkerenbondgedachte is door het' ver-schrikkelijke van den huidigen oorlog en de noodzakelijkheid van de bewapeiungen te be-perkem, daar de uitgeputte landen de lasten van de huidige militaire inrichtingen niet meer kunnen dragen, in de werkelijke politiek- getreden. Nadat er van af het jaar 191G, wannèer Wi'son, toen nog niet in de oorlog, aan het Kongres zijn bekende nota zond aan al'e zijden met min of meer eerlijkheid van regeeringszijde over gesproken is geworden, is het door Wilson's voorstel ^tot een idée ge- orden welke haa|- invloed op het-a.s. vredes-kongres zal doen gevoelen. De volkerenbondgedachte is niet nieuw, reeds verscheidene malen is haar doel : de wereldvrede, verwezenlijkt geworden, dank zij het door haar aangegeven middel, de eensgezindheid der kon-'titueerende elementen : dé staten. Wanneer wij de verschillende pogingen tôt het verwezenlijken van dit ideaal aanschou-wen, moeten wij scherp onderscheiden tus-ohen deze welke louter op macht gebouwd waren en dezen die van een rechtsprinciep zijn uitgegaan. Het Romeinsche keizenijk bracht reeds een verwezenlijking van een pax mundi naar het eerste princ'ep. De toengekende wereld was eendrachtig, omdat aile stîatpgemeen-schappen aan de Romeinsche heerscheres een deel van hunne soevereinifeit hadden moeten afstaan : de oorlogen toen nog ondernomen tes'en de Germanen en de Parthen zijn als kolonisatieoorlogen te beschouwen. Engeland, dat in menig opzicht in onze huidige samenleving de olnats van het onde Rome inneemt, heeft zijn impérialisme, d.i. het samengaan van vele landen ondpr T?nge-1 and's hegemonie, hetze'fde willen bereiken De bekeride Chamberlain heeft zelfs getracht een groote Anglo-Saksische b^nd te verwe-zenliilîen om deze wereldorde on nor Ureedere bazis: te verwezenlijken ; in de Vereenigde Staten heeft deze poging in menig opzicht vrnchtbaar gewerkt, en heeft er niet weinig toe bijgedragen de geesten in Amerika gun-stig voor de Bngelsche oorlogsopvatting te stemmen. De huidige voorstanders van een volkerenbond, welke meenen dat deze enkel kan tôt stand komen wanneer Duitschland volkomen verslagen is en de Angel-Saksisohe hegemonie dus va^tsKat, zijn te beschouwen aïs voort-bôuwerc, or dezç gedachtengang, zij w-illen het Ange'-Saksisch impérialisme door middel van de volkerenbond over de geheele wereld uitbreiden en zoo een tweede pax romana verwezenlijken. Deze gedaohte heeft ongetwijfeld veel voor-deelen. Inderdaad achijnt het er voor de mensohheid weinig op aan te komen hoe de wereldvrede wordt verwezenlijkt, de groote kwestie is dat de wilkeren eindelijk de rtist verkriîtren die hen een gelnkkig leven ver^ zekert. Zonder macht die hem verzekert is de wereldvrede niet tôt stand te brengen, en deze macht is in de Angel-Saksische koali-tie ongetwijfeld voorhanden. Toch i= derp wereldvrede niet wat wij, en wat allen die het ideaal dienen, bestreven. Zijn groote tekort-koming is het gebrek aan een eth'sche b^^is Zonder e'hische bazis echter kan de volkerenbond niet blijvend bestaan, omdat de elementen met wier rechtsbewuszijn geen rekening is gehouden geworden tenslotte toch de band doorbreken. Wij hebben dit vastgesteld bij Rome, waar de tôt hoogere beschaving gekomen koloniën tenslotte het rijk vermolm-den; bij de poging van Napoléon .waar de on-derdrukte nationaliteiten de heerscher en zijn statensysteem wisten te fnuiken, en in de onafhankelijkheidsbestrevingen van de Engelsche dominions zien wij eenzelfde ver-schijnsel zijn gang gaan. Het is de groote verdienste van het kristen-dom dat het de ethische bazis voor een volkerenbond gebracht heeft. De vastlegging van de onvervreemdbaarheid der menschelijke rechten welke wij de Heiland danken, is er de grond van. Groote veidienste hebben ook de kerkvaders verworven door het organisch op-bouwen van het kristenrijk naar het voorbeeld van de civitaS dei, de Godsstaat welke Augus-teinen in lichtende glorie als voorbeeld stelt. De onafhankelijkheid van het individu dat te-gelijkertijd deel is van en zijne pl'aats vindt in een hoogere eenheid, is de kern van dit systeem. Zoo loopt ailes samen in de hoogste eenheid Gods, vanwaar aile kracht uitgaat. Aile macht is slechts een atribuut van zijnc macht, wat het lagere heil van de menschheid betreft, het heil van de menschen voor zoo-ver zij menschzijn berust de macht om dit te verwezenlijken bij de keizer, die Gods stedehouder op aarde is, voor aile wereldlijke dingen. De paus, is dit voor de geestelijkf zaken en staat ais dusdanig hooger. Zoo gaar de Middeleeuwen van de eenheid uit om toi de geweldige verscheidenheid van het indi vidu dat in zijn sfeer toch weer zelfstandig is te komen. Deze opvatting heeft gedurende lange eeu wen, van 800 tôt 1500 de vrede aan de mensch heid bezorgd. De toenmalige oorlogen zijn af weer van kolonisatiepogingen van buiten di toenmalige wereld levende volkeren als d< Noren, of den strijd tusschen het wereldlijl en het geestelijk gezag. De breedere vrijhei. van het individu braeht ook dit systeem to val. Het verschil van godsdienst vooral werk te ontbindend. De jonge staten, zonder die pere rechtsgrond deden hun eischen geldeti en zoo ontstond de phase der wereldge chie denî» waarfn de politiefc waar Machiavelli zo karakteristiek voor is, en waarin wij in den grond nog in 1914 leefden. In het begin der 19e eeuw werd, nadat het Bonapartisch avontuur sçhipbreuk liad gele-den, nogmaals een poging gedaan om het • onde systeem te doen herleyen : de Heilige Alliantie, welke Europa van 1815 tôt 1850 ■ ongeveer de vrede verzekerde, maar gebouwd op princiepen die met het rechtsbewustzijn : der volkeren in, de 19e eeuw geen rekening 1 hielden, werd het een verbond der vor^ten ,te- « gen de vo'keren, dat de volkeren dan ook hebben weten te vernietigen, de Heilige Al- ' lantie had geen. rekening gehouden met het ■ machtig oplevend nationalisme.' Het nationalisme en zijn bestrijding ken- i merken de 19e eeuw, het heeft lang geduurd ' eer het nieuwe inzicht werd geboren. Niet al-leen dat de gevestigde machten bet als uit den booze, ,ja, als een heiden-ch princiep be-streden, maar de voorstander?. zelf waren zich veelal over de beteekenis ervan niet klaar. Pas in de laatste jaren heeft een duidelijk i inzicht .zich doorgezet, wat vastlegt dat, even-als de menschelijke zelfstanàigheid een on- ' vervreemdbaar goed i^, de zelfstandigheid * d'r nation al 'teiten onvervreemdbaar is, d. i. 1 dat men de nationale zelfhtandigheid niet kan J afsraan ; zoo werd de autonomie der nationa-li'eiten vastgelegd. Daard<x>r was een ethische bazis gegeven ' waarop een nierwe volkerenbond ont ,taan ' kon ; deze over zichzelf beschikkende nationaliteiten, waai' ook het zelfbe&chikkingsrecht : van den mensch moest in geëerbiedigd wor- ' den die lu -op ddemakrotische bazîs moeten 7115;, ingericht, kunnen zich tôt hoogere een- ' Vden satr.ensluiten, welke kunnen sarnen-loopen in den volkerenbond. Menschen die < het i"icte inzicht in de waarde der nationali- < teiten nog niet bezit+en en dit met rasgemeen- ' 'chap vermengen, denken daarbij aan een ' organisch samenvloeien van nationaliteiten van hetze'fde ras, we'ke rassen dan de vol- 1 kerencemeen chap zouden vormen. Zij verge- j ten dat raskwes,tie<: op de gang der geschiede-nis van de 20e eeuw, welke in hoofdzaak door ' ' ekonomisehe faktoren wordt geleid, geen in- ' vloed uitoefenen. Dit systeem is dus als on-'.verkelijk te verwerpen. - 1 Zonder macht welke haar bestaan verzekerd • i» ondertusschen ook deze volkerenbond, hoe ] p-erecht hij ook zijn moge, niet bestaanbaar. ■ Prof. Van Vollènhove. een der vooraanstaan-st^^nde Nederlandsche kra^hten op gebied van het volken-echt. heeft in zijn werk « T>rie treden van het Volkenrecht » betoond, dat , de noodige elementen om de soevereiniteit : van die volkerenbond te verzekeren, een on- ( parti idige bësli&ser, een onbaat'znchtige vol-trekker, en de mogeli,-kheid om obiektef een h=o-anp tnisda-'d te konstateeren wel voor- 1 handen zijn. N'ets dan de nog niet overwon- ] nen heerschzucht van sommige regeerders : die d;t nieuw kristendom ook zal weten , overwinnen, staat dt^ de verwezenlijking dier , gedachte in den weg. ^ Het is een ongeluk voor Vlaandreen dat dit land ook hier weer ten achter bleef. Velen ook tusschen de stambewuste Vlamingen denken nog op de wijze waarop men in de "—1ère T'nropeec<-he landen in 1870 dacht. Dit < heeft velen van de besten van het aktivisme ■ vervreemd, waar zij slechts een beweging voor een pro-germaan?che machtsver-'chuiving in zagen. Ten onrechte trouwens, want de meest ontwikkelden tusschen de aktivisten hebben ook steeds het middel in den volkerenbond epzien waardoor Vlaanderett's zelf- : stardigheid zou worden gewaarborgd. Wanneer de roes van de overwi"-ning, zeer begrijpelijk bij een her-oplevend volk, hen niet altijd de leiding in handen gaf, hebben zij toch steeds erop ge-drukt, en ook voor het geval dat. den volkerenbond niet tôt stand kwam, voor België_ deze princiepen willen verwezenlijkt zien. De in September gestichte groep der Unie zegt het uitdrukkelijk in zijn programma, waar zij zegt : » De Unie sluit zich principieel aan bij de gedachte van een volkerenbond met scheids-gerecht, waarin de rechten der volkeren en der nationaliteiten volledig zouden gewaarborgd zijn. Wordt echter België als een op zich zelf staande federatieve staat hersteld dan streeft de Unie naar een volstrekte neutraliseering die geen ruimte overlaat voor eenige zelf-standige buitenlandsche of militaire politiek, dus met uitsluiting van elk offensief of defen-dief verbond. Deze opvatting past zich het best aan bij het karakter en de historische ontwikkeling van de Belgische gebieden. » En in zijn laatste proklamatie plaatst ook de Raad van Vlaanderén zich op dit standpunt.Zoo mogen de Vlamingen dus het ontstaan van een volkerenbond en de verwezenlijking van zijn princiepen n'et alleen met een ge-rust gemoed afwach+en, maar in hem, en iu hem alleen vinden zij de waarborgen voor de verwezenlijking van hun nationale zelfstan-. digheid, nu en in de toekomst. ; ' G. in,, ..UU.M ;m I jniumw» 1 Nederland, Dnltschland, Noorwegen, t staan aan de splts der beschaafde landen, om- - dat een degelljke per» In de volkstaal er aile - lasîen der bevolking vnorHcht. Vlaanderen moet 1 voltfen. De eerste daad van VlaamschtfezIndheU - Is dus : zich abonneeren op « VUamiche 0 Nfenwi ». De Neutraliteit vau Beigiâ Onder d' j hoofdisng ISàeit de « Frank-urter Ze .ung» \an, Maandag j.l, eyn jrivaat-teic^ram mode uit dew Haag, waarin verschilleinde treffende uiitingen .'oorkamen aangaande dit hoogst aktueel Sunt. Om de belângrijkhed deelen, wij het irtikel Ln zijn geheel mee : De vraag of Beigië na den oorlog zijn leutraliteit zal bewaren ja of niet, wordt le laatste maandeh op bijzoncter leven-iige wijze behandeld en toegelicht ia de Belgische pers en in de uiiteenzettitragen >an staatsliedjeh. De vroegiere Belgische jezant en la.ter min'ister van binneidand-iche zaken, Baron Bej'ens, die bij 't be-jin van deln oorlog de meening verdedig-ie dat de onafhankelijkheid van België >es,taat en moet bliiven bestaan, stant hans' o_p het standpunt dat het miet de teutraliifiôst van België eens en voor al-:ijd moet afgedaan. zijn. Terzelfdertijd wint aan ':invloed de grœp om den vroe-jeren miinister-presidient de Broquieville, .velke tijdens zijn regeering een, v.erwoe-ie annekslonistische propaganda voerdie, ai zelfs de Nederland,en niet ontzag, ver-ni.ts ze aans-praak maakte op de Schelde-nonding en op Nederlandsch(Zeeuwsc h)-Vlaanderen.Heden komt de woeste aanvechter van ieze ideeën, n.l. de redakteur van de < XX<e Sièécle », heer Neuray, wed-er aan t-woord in de «Nation Belge», welke îich totnogtoe onbetuigd had gelaten. iij w.ijs-t elke vrede als onvolkomten, af, .var.neer hij geen grensv.erbetering >rengt. Daarentegen verdedigd de bro'der van len huidigen minister van rechtswezien, Je vroegere sekretaris van Leopold I, Carton de Wiart, met een ov^rfuVde ial&sta,rrip-heid de noodwmdiVheid van iet voortbestaan der neutraliteit Carfon le Wia.rt, die in zijn hoedaniigheid van jewezen Bestuurdeir der Soc^^é Gèvém-e, zeer beA-œ^d geacht wordt trpffe-nd ie n<x>dwendigheden van België t,e be-jordefden,. schrijfl : « België moet ofwel neutraal blijven jf het raoet zich aan een grootmacht ver-i)'nden. Voor de werkelijke zelfstamtfg-leid van het land îs het eerste het beste. Voor vele volkeren kan het wel hard val-en Duitschland als garantiemacht toe te iaten. Men moet echter bedenken dat jan den ourlog geen einde komen kan îonder DuitSch=Belglsche verdragen en jvereenkomsten, en zonder een zeker r'ertrouwen ln Duitschland. Daarbuiten 110et de Duitsche regeering uitdrukke-ijk veirklaren dat de houdlng van Belgîë in de neutraliteits-aangelegenheden iteeds rechtvaardig is geweest. De waar-jorïfen voor de Belgische onafhankelijk-iieid kunnen ook verbeterd en vergroot svorden, met de Vereenigde Staten en Italie als nieuwe garant'en toe te late'n. » Voorgaande uitla-tingen weirdien echter >p 't einde van Augustus neergeschre-,-en, dus v6<5r de laatste groote gebeu-rte-li&sen ten voordeele der Entente. Ook de Vlaamsche Aktivisten v.erzet-ten zich tegen het opgeven van de nieoi-Lraliteit. Zij gaven een manifest uit waarn verklaard werd: noch Fransch, ioch Duitsch, maar Vlaamsch. België -nag zijn lot niet verbimdiein, noch aan de [intente, noch aan Duitschland. Tôt daar de uitlati-ngen in den « Frankfurter ». Ons, Aktivisten, mag het groo-^elijks verheugen dat nu eindelijk ook het blad van de uiiterste-lmksche partij in Duitschland het wezenliike doel laat in-?:.en van wat wij reeds zoolang hardnek-kig en vastberacten hebben voorgestaan. Nadat het zich ueMicht een tijdlang te-"ughoudencl tegenover de aktivistische beweging had getoond en u'tgelaten, af-geschrikt misschien door uitiingen van meer radikalen aard, mo©t het thans toe-geven dat de Hjn, die de aktivistischie politiek gevolgd heeft in haar hoofdpum-ten dezelfde is gebleven van af haar ver-trekmmt, en dat ze van dan af reeds een duidelijke kijk had Ln de voornemens van de Belgische regeering. De t.ijd zal nog betere inzichten brengen over het nagestreefde doel der Be-Wieging-, en dan zal hoogervermeld blad wel bij z wen ken in de kœrs van, nu af in-gfeze t. ST1D en UNO GROENINGERWACHT, ANTWER-PENt. — De leden worcten dringend i:it-genoodigd tôt de algemeene vergadiering van heden, Zaterdiafr àvond om 9 Toren-uué in het lokaal n De Vierhoek », Dam-bnugges.traat.Daar de leden niet peir post kunnen uitp-en,ood"<rd worden geldt dit bericht als «enige kennisger\-ing. OPROEP. — Bond der Gepensioe-neerde Stadsbed'efden : « On?,e Belangen ». — Op Zondag 27 Oktober 1918, ten 11 Torenwt.r, algeimeene vergadering voor ai de leden, Ln het « Antwerpsch Koffiehiûs ».

Er is geen OCR tekst voor deze krant.