JOURNAL DES PETITES AFFICHES DE L'ARRONDISSEMENT DE LOUVAIN ABONNEMENTSPRIJZEN. PRIX D'ABONNEMENTS. Per trimester 2.50 fr. Par trimestre 2.50 fr. Per jaar 7.50 fr. Par an 7.50 fr. Het nuraraer 0.25 fr. Le numéro 0.25 fr. 1.75 fr. per jaar meer voor het verzenden per post. 1.75 fr. par an en plus pour l'envoi par la poste. Men abonneert zicli te Leuven, bij YAN LINTIIOUT, Diestsche straat, 32. -On s'abonne à Louvain, chez VAN LINTIIOUT, rue de Diest, 32. DE GELDDUIVEL 't Was korts vôôr de rampvolle dagen die we tegenwoordig beleven. In een der verafgelegenste hoeken van het rijk der eeuwige duisternissen, lag een afzichtelijke duivel, op een bed van kokend metaal, te schuimbekken van machteloo'ze woede. Ziju roofgierig slangenoog onophoudelijk naar het land der levenden gericht, kon hij maar niet ver-kroppen dat de groote meerderhcid der menschen, tevreden met hun lot, de bitterheden van hun balling-schap aïs eene weldaad des Hemels aanschouwden ; en, ineenkrimpend van liaat en jaloerschheid, deed hij een wanhopige poging om zijne ketens los te wringen en het al te gelukkig menschdom te keer te vliegen. Maar Koning Lucifer gaf hem zulk een duchtigen slag van zijnen schepter, dat het duiveltje huilend en grijnzend, zijnen staart introk van de klare pijn en geen iu^t meer iiad om zijn kwade parten te herbeginnen. « Dat zal u leeren, kerel — bulderde de hellevorst — het spel door onbezonnen haast te verbrodden. Wat kan het u schelen dat de aardbewoners wierook branden vôôr het altaar van mijn gezworen aartsvijand ? des te vreeselijker zal mijne wraak wezen, als het uur komt te sla.in... » De oorlog brak uit; en, op een teeken van Lucifer, snelde de duivel, rap als de bliksem, door het on-metelijke luchtruim, en vloog regelrecht de wijde wereld in. De sluwerd hoefde niet veel te zoeken waar of hoe hij het best zijn verderfelijke strikken zou spannen, en het duurde niet lang eer hij op loer lag in een der centrums der landelijke bevôlking. Hij zag ze daar, de onnoozele boeren, gebukt en gekromd door den lastigen veldarbeid, zwoegend en zweetend om hun dagelijkschen kost te verdienen, en, des-niettegenstaande, met blij gemoed de hand kussend van Hem die hun het slavenjuk op de schouders gelegd had. En hij zwoer, bij Lucifer, daar spoedig' een einde aan te stellen. En zie, terwijl ze met hun zweet den grond besproeiden die hen voeden moest, liet hij aan hunne ooren den verleidenden klank van het goud klinken. « Arme, sukkelachtige lieden — fluisterde hij hun toe in zijne serpentenlaal — staat op uit uwe bekrompenheid. De vette jaren zijn aan-gebroken, laat ze toch niet heenvlieden zonder er profijt uit te trekken. Uwe veld- en stalprodukten, die u tôt nogtoe enkel dienden om niet van den honger te sterven, moeten voor u een onuitputbare bron vrorden van weelde en fortuin. Ziet ginder in de verte : de wulpsche stedelingen, door de ellende uit hunne woonhuizen verjaagd, komen in dichte drom-men naar uwe pachthoven en landerijen afgestroomd, op zoek naar de onontbeerlijkste levensmiddelen ; menigeen, in zijn prangenden nood, zal vôôr u op de knieën kruipen en u zijn laatste spaarcenten aan-bieden voor een handvol aardappelen of een miserabel klontje boter. Maar weest daar niet aan gevoelig ; laat u vooral niet verteederen door het gejank en geween van die akeligs spotvogels, die er steeds hun behagen In scheppen u voor t domme ploegen » uit te schelden. Willen zij absoluut uwe produkten, doet hun ten minste honderdvoudig den prijs betalen ; zooniet, laat ze maar kreveeren van den honger. » En de boeren, door de bekorende taal van den geldduivel aange-prikkeld, kenden na korten tijd noch God noch wetten meer ; één ding alleen wilden ze nog kennen : den klank van het vervloekte goud ! En toen de einde-looze stoet der wegkwijnende kinderen, der honger-lijdende vaders en moeders, een hartscheurend l^e-roep kwam doen op hun medelijden, grinnikten zij als bloeddorstige tijgers en legden hun, aan sluip-moordenaars gelijk, het mes op de keel en snauwden hun toe : « De heurs of het leven ! » Intusschentijd was de geldduivel met een afgrijse-lijken schaterlach naar verdere gewesten voortge-\logen, en onder zijn vergiftigend geblaas rezen er t' allen kante welingerichte benden opkoopers en smokkelaars, die, tôt groote vreugde der hebzuchtige boeren en handelaars, de prijzen der waren op schan-dalige wijze deden stijgen. 't Was kermis in de hel, en, verduiveld, het kon niet anders. Want, toen Lucifer's zendeling met de tallooze buitgemaakte zielen naar zijn onderaardschen kerker terugdaalde, mocht hij er waarlijk op pochen zijne zending getrouwelijk volbracht te hebben. In de stad zoowel als opden buiten, stond de bevôlking als het ware in twee kampen verdeeld : van den eenen kant een leger van rampzaligen, tôt de bitterste ellende en hongerdood gedoemd ; van den anderen kant een legioen nieuwe rijken, die, neergebogen tôt in het slijk, al lekkebaarden de stinkende pooten aflikten van het gouden kalf. MINNEZANGEN Een Stem uit het Graf Ilet is zeker dat bijna de helft der bevôlking van het land schatten vergaart en zijn rug aanspekt ten nadeele van de heurs en van de maag der andere helft. Aan de klachten over het drijven van sluikhandel door ziellooze geldjagers in al wat men maar uitdenken kan : eetwaren, kleedsels, rookbehoeften, wind, water, lucht, regen en mist, komt geen einde. De voedingsmiddelen worden zeldzamer en duurder en duurder. In het voorjaar staan de dagbladen vol van allerlei troostvolle en opbeui ende voorspellingen over den te verwachten oogst. Later, naarmate de veldgewassen sterker opschieten en zwaarbevrucht aan het rijpen gaan, kan men lezen dat de oogst aile vooruitzichten overtreft. De lezer Tcrblijdt bij de lioop wat meer brood op de plank en aardappelen in den kelder te krijgen. Doch, eens de Herfst aangekomen, valien al die heerlijke vooruitzichten in gruizelementen kapot. De Winter klopt aan de poort... Het stukske brood wordt geen sikkepit grooter en geen ziertje smakelijker, het tasje patatten smelt weg als de sneeuw van mijn schoenen bij de gloeiende kachel. Wat gewordt er van de gouden beloften? Waar blijven de voorraden tarwe en rogge, waar de stapels aardappelen, de karrevrachten fruit, de wagon-ladingen groenten ? Voor niemand is het een geheim. Die voedzame dingen worden opgeborgen op veilige plaats, verre van het begeerige oog van den honger-lijdenden medemensch, in schuren en kelders, afge- legen krocbten, in de lucht, onder den grond, in de maan, in de hel, 'k weet niet waar overal, tôt ze in het geniep en langs kronkelwegen hen bereiken die ze dik en vet kunnen betalen. Gister hoorde ik de stem van de Aarde. Zôô klaagt onze aloude moeder : II oe welig schiet het koren uit mijne vette gron- [denr het is om elk te spijzen dat ik het groeien laatT gij tast het op de solders om uwe beurs te ronden, terwijl er kinderen sterven van honger langs de [straat. Het is het eeuwige lied, het nimmer uitgezongeit referein van den gebreklijJer, die den uithongeraar met gluiperig oog en een sardonieken lach om de» mond, zijn stuiptrekkingen en wegkrimpingen ziet gadeslaan. Want dit lied is niet de ontboezeming van een dichter, die de Aarde dezen treurzang laat aanhelFen bij het zicht der schaamtelooze handelwijze van de helft des menschdoms tegenover de andere helft, binst den verpletterenden oorlog welke Europa doet dood-bloeden.Want dit lied kwam niet uit het hart gevloeid eens verontwaardigden zangers, die thans zelf de marteling," onderstaat die zoovelen onzer met forschen scho{» naar het graf heenduwt. Neen. Emanuel Iliel, Vlaanderens kloeke bard, onttolt-kelde het zijner harp in 1861. 57 Jaar geleden !... Maantje rust in het graf sedert bijna twintig jaren ! En uit den grond stijgt zijn geweldige stem op, om aïs een dondervioek over het misdadige menschdom te slingeren die verontwaardigde kreten zijnei" groote ziel welke hierboven zijn aangehaald en dair nog deze waar hij de Aarde aan de menschen doet verwijten : Ik heb u om te ploegen, het ijzer mildgeschonken, gij hebt er van vervaardigd een wapen voor den [dood ; ik zie de bloedvergieters in grooter glorie pronken dan zij die vrnchten lialen uit mijnen rijken. [schoot. Ja, mijn goede dichter, zoo ging het in 1861, zo» gaat het thans, zoo zal het wellicht immer gaan : Glorie voor de eenen, Rijkdom voor de anderen, Ellende voor de rest. De rest dat zijn de eerlijke lieden!... WEKEUJKSCH NIEUWS LEUVEN. Zondagdlenst der apothekers. Heden zondag, 27 Januari, zijn de roîgende ap<w thakers open : MM. Vandermaulen, Blijde Inkomat-atiaat, 17, en Vanhoof, Naamsche straat, 144. Dimanche 27 Janvier 1918 iocr année N° 4

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.