IN0 48 Dimanche 2 Décembre 1917 99 année JOURNAL DES PETITES AFFICHES DE L'ARRONDISSEMENT DE LOUVAIN IABONNEMENTSPRIJZEN. Per trimester 2.50 fr Per jaar 7.50 fr Het nummer 0.25 fr 1.75 fr. per jaar meer voor het verzenden per post. Men abonneert zich te Leuven, bij VAN LINTIIOUT, Diestsche straat, 32 PRIX D'ABONNEMENTS. Par trimestre 2.50 fr. Par an 7.50 fr. Le numéro 0.23 fr. 1.75 fr. par an en plus pour l'envoi par la poste. On s'abonne à Louvain, chez VAN LINTIIOUT, rue de Diest, 32. IEERLJJKHEÏD Een schoolmeisje ha cl in stilte aan eene han gezetiïnnen eene pen ontnomen. Wanneer zij daa over ondervraagd en gestraft werd, zegde zij, dat h de andere niet schaadde, het was toeh een rijk meisj Gij ziet, eenieder heeft in zich zelven iets waardoi liij zich door allerlei middelen zoekt te redden. W zoudt gij nu de kleine dievegge geantwoord hebbei: Mag men dan stelen wanneer de andere rijk is e zulk roorwerp missen kan ? Niet waar, het stelen Ivooreerst immer iets wat men zich zelven schenk Mensch zijn, wil zeggen : « grenzen behouden « koeien en schapen grazen op vreemde weiden, totd men ze voortjaagt, en het paard van den melkwage I . bijt in de hofhaag terwijl de baas in het huis is. I) Igene die geene fijne grenzen tusschen « mijn » e < zijn s behoudt, is, gelijk een dronkaard, die ov< den weg tuimelt en op zijne beenen niet meer,ka staan. Of hij links valt of rechls, of hij op een veld i in eene gracht ligt, daar komt het niet op aan, hij toch bedronken, daarmede weet men genoeg en ste men zich tevreden. En of men eene pen steelt van ee rijken of van een annen buur, of het den bestolei: schaadt ofniet, wie de grenzen van eerlijkheid ove schrijdt, die is een oneerlijk inan geworden ; hij hee den vasten tred verloren en daarmede heeft hij zic zelf eene scliade toegebracht die met geld bijna niet i nieten is. Hij die weet waartoe zooietslijdt magweenei Gij hebt reeds in nieuwsbladen en aan winke vensters gelezen : « Beschulting tegen diefstal ; hie zijn veiligheidskoffers tebekomen». Dit zijn alzo ijzeren koffers, zoo sterk dat geen breekijzer ze opene kan. Dat is gewis reeds schoon, maar de mensch hee nog eene andere beschulting tegen diefstal noodit namelijk, de beschulting tegen den kleinen dief i zijn eigen hart, die hem onder lultele voorwendsei op de oneerlijke baan wil lokken. Iloe zult ge i zelven tegen hem vrijwaren ? Alleen daardoor, dat g den vinger ook van het kleinsle stuk van vreemde eigendom, zôô verwijderd houdt alsof er een vuu omheen liep. Dit is de eenige « beschutting tege diefstal ». Iloud geenen penning bij u die u niet to< hoort, en wanneer het de penning van eenen millioei bezitter is, heeft hij ook geene weerde voor u ; toch i hij voor u geene kleinigheid, maar wel het gewichlit ste geldstuk der wereld, want uwe eer hangt er van al de achting voor u zelven. In New-York kocht een zeer rijk heer een dagbla aan een kleinen verkooper en gaf hem een dollar. D Itnaap kon niet weêrgeven. De heer echter deed zij koetsier voortrijden, daar hij haastig was en niet ko ft wachlen totdat de kleine het geld. ergens gewissel I had. Toen hij voor zijne deur stil hield, stond d knaap daar ook gansch buiten adem, om het geld ds I hem niet toebehoorde, weer te geven. De heer nan den knaap aanstonds in zijnen dienst. Waaroin? Ili L wist dat de kleine eerlijk was, op hem kon hij be I trouwen. Ilij zag noch naar zijne lompen, noch naa I zijne armoede; de eerlijke houding van den klein H alleen dwong zijne bewondering af. Ilet kind, d H jongeling, onderscheidt zich daardoor van de straat I honden, dat hij streng de handen afhoudt van hetgeei H het zijne niet is. H Aldus, blijf eerlijk, altijd en overal ; 't schaadt wel Hongeren of Vervuiien !.. Treurspel van den Oorlog. ;r r- PERSONEN : Bt Lowie, een mensch. Lowis, zijn vrouw. 11 Het stuk speelt zeer hedendaags in eene st. vanjiet bezette gebied in België. n Ilet tooneel stelt de keuken voor in e is zindelijke wërkmanswoning. 't Is Winti t. In de kachel brandt een vlammetje, e nachtlicht. De regisseur regelt verder 1 tooneel naargoeddunken. Bij het opgaan des doeks zit de man 1 het vuur...tje. De vrouw stopt kousen 1 î- de tafel. 11 Lowie. — (Hij steekt zijn pijp aan met een sti ''' hout dat hij even in de stoof heeft doen vlam vattei 11 Paf !... paf !... paf !... Sedert ik gesausde kastanj '' bladeren aan één frank het half-vierdeel rook, t IS profijt, zou ik wel 'nen halven frank daags moet' " uitgeven aan fosfoorkens, indien ik niet dit prof n telijk middeltje had uitgevonden. Ik kan geen dozi e trekken doen aan mijn oliekop, van Ilollandsche kh zonder dat hij uitgaat ! (Hij blaast de vlam weg < dooft zijn oorlogslucifer in een met zavel gevuld '' bloempot uit.) Lowis. — Voor de duizend- en zooveelste ma '• vraag ik u toch weer, waarom ge het rooken niet laa Snoep ik nog, zeg? Zietge mij nog een vlierbolle ir of een kalissiepastilleke in den mond steken ? Ik pa 0 Waarom kunt gij eok niet passen ? 11 Lowie. — Wilien en kunnen is twee, Lowis. ^ heb het u reeds gezegd onder aile houdingen < gezongen op aile tonen : Nog liever'nen boterhai 11 'k bedoel een snee stesselbrood, minder dan mi s pijp ontrouw te worden. In dezen ongelukkig< " tijd is de tabak een troost, een... !J Lowis. — Onnoodig voori te gaan, manneke. ! " ken het van buiten, wat ge daar meent af te rammele r Onder aile houdingen en op aile tonen, hee> hebt s 11 het gezegd en gezongen !... Lowie. — (Trekt met aile geweld aan zijn pij Ilet lukt hem maar niet een rookwolkje, een liai s groot, door den steel op te zuigen.) Daar hebt ge weer ! Ze is nog eens uit !... Kunt ge me dan ge< ' a i jf minuten in vrede laten smoren ? Lowis. — Ja, dat kan 'k, hartevreterke-lief ; 't 1 nu... Kijk, de wekker staat stil. e Lowie. — Hola !... Hoe laat m^g het wel zijn ? 1 Lowis. — Och hemel lief, en ik moet naar h 1 Komiteit ! ' Lowie. — Om wat uur ? e Lowis. — Tusschen drie en vier. ' Lowie. — Naar ik meen, moet het reeds een lieeh ) lioop minuten oyer drie zijn. Ik liaal mijn horloi j boven. (Af). Lowis. — (Neemt hare sjaal van een stoel op < r smijt ze om. Voorzichtig, kotert ze in de kachel o 5 het enkele kooltje dat er in te gloeien ligt niet na: 5 den aschkelder te zenden. Dan stelt ze zich ét oogenblik vôôr den spiegel en laat heur hand ov 1 heur liaarbanden glijden. Ze schijnt tevreden, wa ze knikt vriendelijk heur eigen tegen in het verfoelii (Yia« 7.irii omwendend. tôt haar man, die opnieuw < keuken binnentreedt, een zakuurwerk in de hand.) * A wel, Lowie, wat zegt uw raap? Lowie. — Ze schreeuwt, dat het halfvier voorbij is en dat ge kapit zult moeten geven, wilt ge niet voor de deur slaan van het Komiteit. A propos, wat geeft men er vandaag? Zal ik niet met u moeten gaan om te helpen dragen? Neen, 't is te koud... als 't noodig is ■id laat ge liever een commissionnaire een duit verdienen. Lowis. — 't Schijnt dat er te kiezen valt tusschen een pakje zeeppoeier en 'nen boeksering. pu Lo\\ ie. — Olio ! Dan is de keus spoedig geklonken. Vivat lammekezoet ! 1>I! Lowis. — Dat wist ik. Uw buik, uw buik, uwbuik, iet maar... ! ,ij Lowie. — Ja, ja, 't eten voor ailes ! jij Lowis.—En het-proper-zijn schijnt ge voor niels tg rekenen... Ik zou nochtans moeten wasschen ; ge ik hebt uw laatste hemd aan en ik kan niet meer van i.) voorschot verschoonen. Dus, moet ik zeeppoeder meê-e- brengen. lit Lowie. — Wat ! Voor éénmaal dat er in het mi Voedingskomiteit iets anders uitgereikt wordt dan een ij- horentje linten ofeenvingerhoedsrîMersoe, zoudtge-.. jn Lowis. — En voor éénmaal dat er in 't Komiteit ;i, wat waschpoeder te krijgen is, zou ik moeten naar ;n huis konien met een slinkenden, slappen boeksering-, >n ' Lowie. — Stinkende, slappe bokking ! Stinkende, slappe bokking ! Zou men niet zeggen madain Lowis al spuwt er op? Vôôr den oorlog gingt ge toch ook niet t ? achteruit voor een paar gardevilà ! Geloof me, breng ie boeksering. s. Lowis. — En dan mijn wasch weeral een week uit-stellen, ofwel wasschen zonder zeep? Dat ziet ge van [k hier!... ;n Lowie. — Koop zeep in den specerijwinkel. ii, Lowis. — Koop zeep ! Koop zeep ! Met onzen trek jn zekers van het Steunkomiteit? En uw pijp dan, uw ;n pintjes bier, de cinéma?... Neen, neen, 'k zal waschpoeder meêbrengen. [k Lowie. — Ge zult met lammekezoet naar huis i. komen, zegik! ij Lowis. — Met waschpoeier ! Lowie. — Met lammekezoet ! ). Lowis. — Met waschpoeier ! id Lowie. — Met lammekezoet ! 't Lowis. — Met waschpoeier ! :n Lowie. — (Geeft haar een oorveeg.) Arrê, nu zijt ge gewasschen ! is Lowis. — Wel, verdekke ! (Ze grijpl de kolenschup en gooit hem ze naar het hoofd.) En daar hebt ge lammekezoet ! Leg hem op den rooster ! (Vlucht de et deur uit.) Lowie. — (Ilij werd door de schup niet aangeraakt, raapt deze op en plaatst ze terug in den kolenbak. Dan neemt hij een boek van het vensterbord, schikt ■n zich dicht bij de kachel, ontsteekt nogmaals zijn pijp >e met een vuurhout van zijn fabricage. Ilij slaat het boek open en begint te lezen. Weldra ziet mem hem in knikken. Ilij valt in slaap. Men hoort zijn gesnork in m de zaal.) ir Hier wensch ik iets nieuws in te voeren in de •n dramaturgie, een soort intermezzo voor grooten en ;r kleinen. ûé-orkestmeester zwaait den maatstok in de nt hoogte en de muzikanten spelen een afwisselende ;d reeks liederen, welke dapper door het publiek zullen le worden meêgezongen. Ik vind zulks natuurlijker yoof

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.