NUMMER 3 Nagezien en goedgekeurd door de Krijgscensuur onder N° 449. JULI 1917 Kortrijks Oorlogsblad Verscliijnt als 't kan l Heil zal uit lijden groeien Van 7 moe gemarteld land ! Ailes wat uitgave en opstel betreft sture men aan korp1. Jef VANDE KERKHOVE, C 245, 9de Kie Voor andere inlichtingen schrijve men aan soldaat Arthur VAN DEN BROUCKE, zelfde adres. Door den drang der omstandigheden verschijnt dit nummer veel te laat. Wij verzoeken onze lezers ons te willen verschoonen en geven hun de verzekering, dat wij al onze krachten inspannen om ons blad met de grootste regelmatigheid mogelijk te doeti uitkomen. GROENINGHE Vaak, des nachts, als ik wakende ben aan den heiligen Yzer, varen mijn gedachten en gevoelens Groeningherwaart, en met een smachtend verlangen sîuit ik mijne armen dan om dit bekorend beeld, als om den hais eener geliefde maagd. O Groeninghe ! met i3o2 dat U vereeuwigde! O maagd van Vlaan-deren, die ik nog rijzen zie over dit helden-oord, zwaaiend hoog in de lucht den glan-zenden Goedendag, en den brieschenden leeuvv bij zijne manen terughoudend ! Gansch het beeld mijner geliefde stadKort-rijk, lcomt me dan weerom voor de oogen en ik zie het opgetogen volk, dat naar Groeninghe trekt, om zijne voorvaders plechtig te herdenken ; ik hoorop den kouter een mach-tig volkslied opgalmen uit duizenden herten een lied dat heinde en verre weergalmt; ja hoe dikwijls hebben wij, in jeugdige fierheid daar niet trouw gezworen aan ons land, daar waar zooveel eigen bloed vloeide, voor vrij-heid en recht!.... .... O, dan dachten we wellicht niet, dat de tijd nakende was, waarop we onze jonge le-vens zouden moeten veil hebben voordiezelf-devrijheid,voordatzelfde recht?Neen,wedachten niet, dat, getrouw aan onze vaderen, wij het leven onzer kinderen met ons bloed, op een slagveld moeten koopen, — En toch, die tijd is gekomen, niet waar? O, hoort ge nog de bronzen klokken gillen uit de oude torens, zoo akelig wreed op 1 Oogst 1914: «'t Land isin nood, vrijheid of doôd!?» Ziet ge nog het volk samenstroomen van op de groote markt, tôt in de kleinste steeg-jes, en zich angstig al'vragen: «wat moeten we doen ? » Ziet ge nog de mannen vaarwel zeggen aan vrouwen en kinderen, en langzaam.... voor altijd, den Vlaamschen leeuw uitjubelend En sindsdien hebben in den afgrijselijksten oorlog Kortrijks jonge mannen zich allerheld-haftigst gedragen, gedurende drie jaren. Vele zijn gestorven voor 't land en zullen nooit hun Groeninghe meer terugzien. Vele zijn gekwetst en gebrekkelijk. Vele lijden in gevangenschap. Vele, en 't zijn Goddank de meeste, strij-den nog dagelijksch aan den Yzer. — Aan diegenen, zeg ik fier en gelukkig: « Houdt rnoed, en gedenkt den Guldenspo-renslag.In uren van last en lijden, in stonden van droefenis en verlatenheid, zult gij van aan den Yzer 00k wel eensgevaren zijnlangs den gulden Leiestroom, binnen de muren uwer beminde stad, en gij zult daar uw machte-lôos volk gezien hebben onder den ijzeren dwang der vijanden: gij zultze ontmoet hebben, uwe uitgemergelde moeders, die smach-ten naar uw blijde terugkomst ; uwe vergrijs-de vaders, die niet willen sterven, vooraleer u nog eens gezien te hebben ; uwe geliefden die den dood liever zouden doorstaan, dan hen te laten onteeren, en dat, uit liefde tôt u. Doch midden dit rouwdragende maarhcld-haftig volk, zult gij 00k de Maagd van Vlaan-deren gezien hebben, die steeds den Goeden dag zwaait ! Houdt moed dus en stand, en blijft waar-dige moedige Kortrijkzanen, die als 't nood

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.