ENTHE NOUS. ONDER ONS. Bulletin des anciens Eleve da College iV.-Z). d'Anvers. Oorlogsblad der oud-leerlingen >an /iet O.L.V. College, Antwerpen. Alle Bijdragen Opzenden naar F. DE RAEDEMAEKER, Z. 190 68 Cie Maria Mater gratiae Tu nos ab hoste protege. (Haeo olim meminisse invabit). Het was een groote dag, de dag der prijs-uitdeeling. Hoe wel me alles nog te binnen komt, wanrieer ik er aan denk ! Met welke koorlsae-htige haast snelden we voor de laatste maal naar 't College ! Hoe benauwd we waren ; hoc we onze harten /voelden kloppen ! «Zou het stuk dan nooit eindigen?» — De vijfde akt van «Le General Hoche» naakt zijn einde. Reeds zijn de ldeinste door de surveil-lanten uit de ban ken geroepen ; in rang gesteld. Ziet ge hoe onrustig de ouderen nu worden ? Het is aan hunne beurt. Reeds is een hunner klas geroepen. «Za] ik er bijzijn ?» Hoe hunne oogen, angstig vragend op het gelaat van Pater D.. zijn gevestigd ! Deze slaat een oogslag op zijn papier ; en, de rechterhand omhoog, richt een zoekende blik over de banken. Geen tweede maal hoeft bij teeken te doen. In een oogwenk is de uitverkorene recht ; nu over de knieen der nog ongeruste makkers>, en langs het enge gangsken tot achter de banken op 't tapijt. Zijn dat dezelfde jongens van daareven ? Hoe gem si en gelaten zijn ze nu ! «Ah of we niet wisten op voorhand- dat we er bij waren» zeg-gen de bleide, blinkende oogen. Stilaan zijn ze naar beneden gedaald. Reeds zien ze van op den trap de menschen in de zaal. Het ge-moed komt nu weerom vol gedachten. «Hoeveel prijzen zal ik hebben? Wie zal ze me geven ? Dat hij toch maar niets zegge !» — Hij staat op den drempel der zaal. Zijn kop begint te draaien. «...et de dix accessits, M. Leon Du-roy.» Zijn naam ! «Allez» zegt de geleider. PRIJSUiTDEELING Met Snellen stap, de kop bloedrood, de aagen neergeslagen gaal hij naar de belooning. Nu weet Leon van niets meer. Slechts buiten de zaal gekomen, in bezit van twee zware deelen «Les fastes de l'Eglise» wordt zijn gemoed een weinig kalmer. Hij herrinnert zich die eeuw op een oogenblik doorleefd. «Heb ik gebuigd?... die heer heeft iets gezegb — maar wait — en beb ik geantwoord ? ~,'k weet het filet,» Een oogslag op de prijzen nu. 0 het ware innige zielgenot ! De jongen is gelukkig ; zijn arbeid is beloond ; al waf lastig heeft geweest en ver-velend onder 't schooljaar is tvervlogen, is ver-geten. Hij is tevreden ; op voorhand weet hij zijtie ouders tevreden. Hij smaakt een oneindig genoegsn, een oneindige vrengd. * ¥ * 'Komt U bij deze zoete herinneringen het vers van Byron niet te binnen : «There's not a joy the world can give, like that it takes a-way.» — Geen vreugde zoet jals de gedoode, kan 't Leven leven doen. — Zullen we met hem nit: zoepen : «0 could I feel as' I have felt, or be what I have heen !» — Mocht ik rnijne vroe-gere gevoelens bervoelen, mocht ik weer zijn wat. ik eens was ! — Neen, besten. Met onze jongeli'ngs jaren zijn onze jongelings gevoelens verdwenen. Wat er ons overbleef van losse in-beeldingen werd door den oorlog verminkt, ver-morzeld en vermoord. Hoe ver zijn we van onze schitterende toekomstdroomen ! De uitslagen we verhoopten, die geestes worming we beoog-den ; het geluk waar we fiaar snakten, waar is het al naartoe ? En zijn we ongelukkig ? Neen, ongelukkig, ontevreden zijn we niet. Hebben we geleden ; zijn onze gemoederen niet teneerge-slagen, hebben we geslaafd ; zijn onze harten Toeg-elaten Door de Militaire Overheid N° 20. — Augustus 1918. A. Van Herck Arrtwerpen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.