Ons land: in woord en beeld

3077 0
27 Februar 1926
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1926, 27 Februar. Ons land: in woord en beeld. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/jd4pk07s0h/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

MARY'S LEVENSGELUK VRIJ NAAR HET ENGELSCH, VAN C. GARVICE EERSTE HOOFDSTUK. DE VERLOREN ZOON. „Wel ja, op dien trein daar zul je voorloopig nog wel niet op hoeven te rekenen ! Als er twee vlok-ken sneeuw vallen, is ailes in de war, en bij dat station hier nog 't ergst ! Oui 't uur zoo ongeveer 'n ongeluk, 't zou me niets verwonderen — nu ja, dàt meen ik nu ook zoo precies niet, papa ! Maar waar blijft hij nu zoo lang, hé? Denkt u, dat de paarden niet zoo gemakkelijk op den weg vooruit kunnen, of zou aïleen die trein maar zooveel te laat zijn ?" Carrie Dalton sloot weer het gordijn van het raam, waar ze door uitgezien had en liep de kamer door met een wat opgewonden, ongeduldig vuur in de vorschende oogen en een blos op haar nog kinderlijk gelaat van zestienjarig meisje. De oude heer, dien zij als papa had aangespro-ken, was kort en plomp vari postuur, had een rood hoofd en een zoo alledaagsch gezicht, als een Eneelsch handeisman maar bij mogelijkheid hebben kan. „Hm ? Wat," vroeg hij met de oogen knippend, terwijl hij zich ongemak-kelijk omdraaide in den wijden crapeaud, waarin hij een rustig, maar niet bepaald geluidloos slaapje had gedaan. ,,Wat zei je, Carrie ? Ik was juist op weg om in slaap te vallen, geloof ik," „Maar papa, u hebt wel een uur lang gesnorkt ! Ik zei dat die vervelen-de trein weer zooveel te laat is ! Het is half negen en Mary had hier om vijf minuten vôôr acht moe-ten zijn !" De heer Dalton stond langzaam op, haalde zijn horloge te voorschijn om het te vergelijken met een enorm leelijke vergulde pendule., die op den prot-serig gebeeldhouwden schoorsteenmantel stond. „Hm. Die klokgaat vijf minuten achter. James of Jack moeten hem ge-regeld gelijkzetten. Je zou je trein érdoor kunnen missen. — Zoo, is Mary te laat ? Het tocht hier verschrikkelijk ! Carrie, sluit de deur toch !" Maar Carrie hoorde hem niet meer. Zij had een rijtuig hooren aankomen en was de trap al afgestormd. Ze bereikte het bordes juist toen een rijtuig, blinkend van lak en van de livreien, den hoek omkwam en voorreed. Carrie liep er met hoogrood gezicht en fonkelende oogen op toe : „Mary ! Ben je daar eindelijk," riep ze uit. „Dag Heveiing," antwoordde een heldere, muzi-kale stem tusschen de zijden gordijnen, en een oogenblik later stapte de lang verwachte uit en sloot Carrie in haar armen. „0 Mary, ik ben zoo blij, zoo blij dat je er weer bent, maar wat ben je laat ! Was er vertraging ? En hoe vond je het rijtuig ? En wat ben je mooi geworden !" Zij zweeg plotseling en leunde achter-over om met onverholen bewondering het gezichtje boven zich, juist boven zich, aan te staren. Mary Dalton — want het was Samuel Dalton's oudste dochter — lachte en kitste het blozende gezichtje. ' ,,En wat ben jij groot geworden, lieve ! Dragen jelui in deze streek soms stelten ? Ik had me je zoo anders voorgesteld ! Nog zooveel kleiner en kinderachtiger !" „Maar jij bent ook zooveel gegroeid en veran-derd," antwoordde Carrie, die nu lachend aan haar arm hing, terwijl zij de hall binnengingen. ,,En o Mary, wat vind je van ailes hier ?" „Het is allemaal erg deftig, lieve." „Deftig ! Dat zou ik ook zeggen," zei Carrie, even gestreeld, maar het volgende oogenblik vroeg ze met een beetje teleurstelling in haar stem : ,,Wat bedoel je met deftig, Mary ? Vind je 't niet mooi, — niet prettig — de laan —" „Prachtig," stemde Mary dadelijk toe, ,,prach-tige oude boomen, en het huis is heelemaal nieuw, is 't niet ?" „Natuurlijk ! Papa heeft het oude huis laten sloopen om dit nieuwe te bouwen. Het was zoo vreeselijk ongezellig ! O Mary, ik hoop, dat je 't hier prettig vindt, en ik...." „Welnu ?" Zij hadden nu de zitkamer bereikt en Mary bleef staan, met de hand op den deur-knop. ,,Wel, wat is er nog ?" „Papa is heel blij, dat je weer komt, en eh — en dat van vroeger zal heelemaal vergeten zijn ; en -— o Mary, jelui zullen nu toch weer niet dadelijk aan 't kibbelen gaan, hé?" t- „Neen lieve," zei Mary, zich voorover buigend en haar zuster nogmaals kussende, „we zullen niet kibbelen, papa en ik ; terwninste — als 't gebeurd zal 't heusch niet mijn schuld zijn." De heer Dalton ontving zijn dochter met een koelen kus. „Hoe gaat het met je, Mary? Veertig minuten te laat, is 't niet ? Dat komt van dien goederen-trein, die vôôr je trein liep, daar hebben ze elk oogenblik wàt mee. Heb je al gedineerd ? Ik dacht dat je onderweg wel niet zoo heel veel gehad zou hebben, ik heb in de eetkamer voor je laten dekken. Oa eerst maar wat gebruiken, dan kunnen we daarna rustig wat praten. Vind je 't rijtuig prettig, ja," vroeg hij met een nieuwsgierig lachje, en een behagelijk rondkijken door de rijke, om niet te zeggen ôverweelderige kamer. „Heerlijk", antwoordde Mary, ,,Is dat het rijtuig, dat u hebt als landrechter, papa ?" Het gelaat van den heer Dalton werd plotseling vuurrood en scheen op te zetten van beleedigenden trots. ,,Wat bedoel je daarmee," bromde hij, terwijl hij het onschuldige gezichtje vôôr zich boosaardig aanzag. ,,Dat is mijn eigen rijtuig, en als je vindt, dat het te mooi is...." Carrie had de misdadigster al buiten de kamer geduwd en stond nu met haar halfweg op de trap. „0 Mary, hoe kon je dat nu doen? De eerste vijf minuten ai," fluisterde ze verwijtend. „Het spijt me vreeselijk, lieve, maar ik bedoelde 't zoo niet. Ik dacht heusch, dat het 't rijtuig van den landrechter was : het was zoo prachtig en er stonden zulke groote wapenschilden op de por-tieren, dat weet ik zeker, — of ik moet me toch al heel erg vergist hebben." „Neen, dat is zoo, maar dat is — dat is ôns wapen, Mary". „0 ja," zei de oudste verstrooid, terwijl zij den rijken corridor rondzag met de schilderstukken aan de wanden en de uitheemsche planten en marmeren beeldwerken. ,,0 ja ? Ik wist niet, dat we er een hadden." „Ik ook niet, totdat we rijk werden — ik bedoel, voor we hier kwamen. Hier zijn jouw kamers, lieve, ik hoop, dat ze je bevallen zullen. Ik —" Zij werd even weerhouden door een verbaasden uitroep van haar zuster, die, in de open deur met groote oogen rondzag. Deze trachtte den glimlach te verbergen, die haar lippen krulde. ,,Wat 'n mooie kamer! Maar is ze niet veel te rijk, lieve," vroeg ze aarzelend. „Vind je ze werkelijk te mooi ?" Carrie zag eerst met onverholen bewondering de kamer rond. „Neen, dat vind ik nu niet. Nu, het zijn de mooiste van het huis, Mary." „Dat vind ik aardig," antwoordde Mary kalm, te kalm.. „De mijne zijn hier vlak bij. En laat me je nu helpen met je koffer, of misschien heb je liever m'n meisje, of laten we zeggen : jouw meisje." „Meen hoor ! Dus er is :en meisje ook, Carrie ?" ,,Ja lieve, ik wou er *een hebben, maar me-yrouw Geoffrey Turner tei, dat we anders be-spottelijk zouden doen, en iij heeft er een voor ons »evonden. Het is een Française, zoo leuk. Ze zou eigenlijk te aardig zijn, als ze niet zoo veel babbelde en zich zoo poe-derde."„En wie is mevrouw Geoffrey Turner? Is die ook bijna te aardig," vroeg Mary een beetje spottend. „Mevrouw Geoffrey is de dame, die het groote huis in de stationslaan bewoont," antwoordde Carrie. „Het is een we-duwe, en zij heeft ons ge-introduceerd, weet je ?" „Neen, dat wist ik nog niet. Maar je zult me wel ailes vertellen, als we be-neden zijn. En we zijn dus geïntroduceerd, Carrie," vroeg Mary met een glimlach, die een spotlach zou geweest zijn, wanneer haar gelaat niet zoo jong en zoo mooi was gewe?st. „Je moet me dat ailes straks vertellen, ik ben reusachtig benieuwd het te hooren !" „En ikverlang er reusachtig naar om je ailes te vertellen, maar ik ga nu naar beneden. Weet je de eetkamer te vinden ?" ,,Neen," zei Mary, zachtjes lachend, ,,hangt er niet ergens een kaart van het paleis ?" Carrie lachte ook, maar half beschaamd. „Nu, zoo groot is het huis nog wel niet. Begin je met ons uit te lachen op den eersten dag dat je terug bent ?" „Neen lieve, ik wilde niet spotten," zei Mary en ze kuste haar zuster berouwvol. ,, Ik zal heel blij zijn met dit ailes, zelfs met de lakeien ! Ik ben in drie minuten ook beneden hoor !" Er waren inderdaad nauwelijks drie minuten verloopen, toen ze haar kamer uitkwam en de breede trap afdaalde. Hoe goed haar het reistoilet ook had gestaan, nu zag ze er nog bekoorlijker uit. „Afwisseling bekoort," zegt de dichter, en het ten-gere jonge meisje, dat daar de trap afging, toonde reeds in de uitdrukking van haar gelaat afwisseling genoeg om een hart van graniet te verteederen. Met een oogenblik stond haar ovaal gezichtje zoo ernstig als dat van een jonge non, de bruine oogen verborgen onder de lange wimpers, de rijpe lippen streng gesloten — even later kon de sluier weggeslagen worden, konden de oogen blinken, de bewegelijke lippen krullen in een fijnen glimlach en heel haar gelaat stralen van licht en blijheid. Daarachter kon men gemakkelijk haar fijnen hu-mor vermoeden en haar ontembaren spotlust, haar oprechtheid en haar afkeer van al wat naar opgeblazenheid zweemde, naar pretentie, naar onwaarheid. (Wordt vert'olgrf.) Ken groepje deelneemsters uun het Vastenavond-bal in den Muntschouwburg' te Brussel. ONS LAND IN WOORD EN BEELU m

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Ons land: in woord en beeld gehört zu der Kategorie Katholieke pers, veröffentlicht in Brussel von 1919 bis 1973.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume