4d« Jftsrçar.;: ITr W FRIJSt S CÉ*flStaf.ft 18 0 4B0NNEMBNTSPRIJS: Per jaar . 3 Voor 6 maanden 1,75 Voor 3 roaanden |, ONS LAND c Mcti scîirljit in ten fcureclt va " Opst.'Jraad ■«! Behwei ROOÏH3STR A AT 14, À NTWI > A Lut Mi; LIN WfciiRBLÀD Vùo« ttfci vi.AAMSCIiE VOLK STAATKUNDE - **™5eweORisir4«a£3Ck3*a-îs».3t«»o<»; sMtiKazxzMgtu4s*xziG&.'suK2cBasaa&ecs; WETENSCHAP - «a*-. yw*- «u mb -w ' KUNST - TOONEEL - LETTERKIJND Na de Kanseliersrede I Duitschland, bij monde van zijn nieuw-aangestelden iianselier, prins ,ax Van Baden, heejt aan président W iison het voorstel gedaan Vredeson-derhandeiingen te beginnen op grond van 's voorzitters laatste rede. Het er-I kçnt België te wiïlen herstellcn in zijn I algeheele politisée onafhan^elijtiheid I en binnen zijn vroegere grenzen en I laat de mogehjkheid open om schade-I loossteiling. De nieuwe Duitsche re-I geering, die niet den klarik der demo-I kratie verluidt, maar de demokratische I idee waarlijk Vertegenwoordigt, ver-I langt dat de vrede van Brest-Litofsk I en die van Boekarest geen hindernis-I sen wezen voor den wereldvrede en I verkjaart haar bereidwilligheid om I 00k die reeds gesloten vreden te her-I zien. Met andere woorden, vanwege I het Duitsche Vollj opdracht gebjegen I hebbend der wercld den vrede te I brengen, neemt de Duitsche regeering I elke hindernis van den vredesweg af I en vraagt den tegenstrever, op Jiet I moment zelf dat deze de overtuiging I \rijgt het Duitsche iront niet te kun-I nen breken, te onderhandelen. De I vredesstap van de nieuwe Duit- I sche regeering is Wel zeker de meest II habiele van al de politie^e zetten tôt 1 nog toe gedaan : hij vangt de politie-I kers der Entente bij hun eigen woor-I den en zal ze doen bekennen of zij I vooreerst zôô demokratische regeer-I tiers als de Duitsche zijn, vervoigens) I of zij iDezenîijk en waarlijk de demo-I hratische gedachte zijn toegedaan. Uit I het antwoord zal blijhen of van het I Entente-zijde démocratie wat anders I dan k}an\ Was. Van de ons zoo aan 't hart liggende, I niet opgeloste Vlaamsche kwestie is I heelemaal niet gespro\en. Te rechte of te onrechte Wordt ge-I meend dat de oplossing in rechtvaar-iJigen zin van de Vlaamsche kwestie, Ijui'sf omdat deze aangelegenheid zoo Inauu) de Belgische aangelegenheden I raalit, den vrede in den Weg staat. ■Maar wat de vier jaren harden strijd Igesticht hebben, zal zijn gevolgen Idragen. Er is een diep bewustzijn ge-ltoren van gekjrenkt recht door de op-Meenvolging van al het onrechtvaardig mmaden en lijden van de Vlamingen, IzooujeZ van regeeringszijde als van-Itoege een deel van het beoooroordeel-|f?e volk- De franschdolheid, die hoog-Ifij viert in eenige vervreemde burger-Vjamilies, hèeft ooh de oogen geopend |i)an de passieve Vlamingen, die Vce-l/en en weten hoe heel die handelwijze Im'ef is ingegeven door eenig verheven ■gevoel of eenig hoogstaand idee, maar I ?ewoon-weg door haat. Men haat IVlaanderen en de Vlamingen omdat zij te fier, te ras- en zelfbewust zijn om zich te laten vervreemden. Daar-tegen reageerend, vergaderen thans passieve Vlamingen en deze zullen eenmaal eischen dat al wat door de werkers-in-den-nood werd gesticht, houden blijve. De Haversche regeering weet dat dien eisch door heel het Vlaamsche léger zal gesteund worden; de Haversche regeering weet dat in haar eigen schoot stemmen zullen opgaan om met het leger en met het Vlaamschei Volk dàt te eischen. Verwonderlijk mag het heeten dat precies onder den drang van de so-ciaal-demokratische partijen het gebeurt dat de Duitsche Rijksleiding de Vlaamsche kwestie onbesproken laat. t tS alsof de Duitche Demokratie niet weet of niet weten wil hoe de oplossing vart het Vlaamsche vraagstuk niet een zuiver Vlaamsch-nationale zaak is, maar vooral een bij uitstek Demokratische Daad zijn zou. Wij zouden nooit den Vlaamschen Strijd zoo aan-gebonden hebben, ware hij niet Ver-maagschapt geweest met den strijd voor den vooruitgang en den zege van de Demokratische Gedachte. Edoch heel Je demokratie, 00k de Duitsche met Scheidemann en zijn volgelingen, staat op het standpunt van de kultu-reele autonomie der nationaliteiten omdat daarbij heel de menschheid te winnen heeft. De huidige demokratie is daarenboven draagster van de idee Van den volkerenbond; d.i. van een verminderins van de waarde en d beteekenis der grenzen, van een ver-leggen van de nationaliteitwaarde naar de individueele waarde met tegelijk de universeele waarde der menschheid. Wij Weten dat de gedachtendragers van de huidige Vlaamsche politiek dat eveneens inzien; dat zij weten hoe het Vlaamsche vraagstuk niet mag opge-lost in den eng-nationalistischen zin, maar in den geest van waarachtige Demokratie. Daarom, wijl het moment gekomen is om voor heel de we-reld het Vlaamsche levensrecht in den te stichten volkerenbond te verkondi-gen en op te eischen, moet thans die verkondiging en die eisch bekend ge-maakt Worden. Eenige der huidige leiders zullen misschien op een ander plan te treden hebben; — omdat hun gedachte niet heelemaal vertrouwd is met de waarachtige demokratische Idee. Laat het zôô zijn. Vlaanderen moet, voor altijd gered, uit den oorlog Zjomen. De tijd dringt. « Ons Land ». FRONT MAKEN !Is een goeddoende verschijnsel in ;n Vlaamschen Strijd om Zelfbe-ïi en Recht dat er t' allenkanten enen van toenadering zijn. Op dit :nblik kan men zeggen dat er volute eensgezindheid is over het te iken dœl, destengevolge over de Tam-punten. De verwijdering van pen kan nog enkel tegengewerkt ichteruitgesteid worden door eeni->ersonen. Het zal nu zaak zijn te îrzoeken of de personen, die hin-is zijn om het opbouwen van het imsche front, niet, om hoogere :ieke redenen, zouden rnoeten ver-it, desnoods gedwongen worden, te bepalen bij het spelen van een îre roi. Al wie door zijn daden of rden thans een hindernis wordt ' het uitbouwen van het Vlaam-: front, waar 00k de Vlaamsche îsgevangenen en de Vlaamsche tpartij hun plaats moeten hebben, :t plaats maken. Zijn Vlaamsch ustz'jn in de liefde voor zijn Land ïijn Volk, die niet wordt in twijfel okken, zu^en hëm-zelf klaar doen en dat in het naar andere plaatsen n, noodzakelijke plicht is. 1 eenmaal het Vlaamsche front uit-ouwd od een program breed ge-g om àlle Vlamingen zonder on-scheid te kunnen omvatten ; uitge-kt door menschen waarin eenieder, ( van goeden wil is en waarlijk erlartder, betrouwen in hebben 1 en in heeft, is de tijd aongebroken anderen heelemaal zelfstandiglijk aten beslissen over zijn lot en zijn somst dcor een eigen wetsrevend 'aam, dat het Vlaamsch Parlement 1 moet. Vlaamsche wetrevends macht D°sçhikken over heel een Vlaamsch -ïsofganisme, met uitvoerende, rechterlijke en bestuurlijke macht, naar het woord van de Vlaamsche passieve Vlamingen in Holland : IN VLAANDEREN ZAL DE STAAT VLAAMSCH ZIJN ! Hij zal niet meer de verfranschende eenheidsstaat België zijn, noch de Belgische Staat, hij zal de Vlaamsche Staat zijn binnen België. In den hoogernstigen tijd, dien we thans beleven, die ons morgen vinden kan te midden van de vredesonderhan-delingen, waarover het lot der volke-ren voor lang, voor eeuwen misschien, zal worden beslist, mogen de Vlamingen niet met ledige handen worden gevonden. Het front-maken Van aile Vlaamsche k.mchten is noodzakelijk om Vlaanderen te redden. In dezen tijd, die men gemakkelijk afzienbaar noemen kan, moet het Vlaamsche staatswezen gereed gemaakt en in zoo-ver uitgebouwd, dat het, bekrachtigd door de vredeskonferentie als die zich zal bezighouden met den volkerenbond en met den eisch om rechtvaar-dighèid vanwege de Vlaamsche front-partij en het Vlaamsche Volk en met onze eisch op eigen levensrecht, sterk genoeg zal wezen om hier te bescher-men wat te beschermen is, totdat hier 00k de toestanden gekonsolideerd zijn. We zijn van meening dat perslakeien, die alleen haten en te ijveren gaan voor een verproot België, als die schrijven over Browning's en koorden wst voorbariglijk het vel van den beer verkoopen. Rekening houdend met de omstandigheid dat ons toch nog tijd b'.ijft en dat we weten hoe wij de dra-gers' zijn geweest van den Vlaamschen levenseisch, toen die dreigde onder te gaan gedurende de bezetting, door aanvallen, zoo binnen als buiten het land, van franschdolheid en Enge- lands-aanbidding ; hoe vervreemdim zonder rem noen teugel hoogtij vierdï en wij de eenjgen waren die durfder het Viaamsch Bewustzijn terug op tt weicken ; wetend hoe in Holland, ir : Duitschland, elders nog en vooral aar i het Belgische front ons eigen volk me j genegenheid heeft geden naar de dra> j gers der Vlaamsche Gedachte en d« wektcers van het Vlaamsch Bewustzijn, zijn we van meening dat die pers-Kornuiten vooreerst openlijke boetc zullen moeten doen alvorens terug ir Vlaanderen een vaderland te kunnen vinden. Aan ze allen, die op dit oogenblilî werkzaam zijn aan de samenstelling van het program dat eenieder, die vaii goeden wil is, die voor Vlaanderen voeiend, eischt dat Vlaanderen blijve leven, werischen we groote breedte van gedachten, zuiver Vlaamsch-be-wustzijn, onaantastbare rasfierheid, graniet-sterk zelfvertrouwen en de noodige energie om allen en ailes uit den weg te ruimen die hindernis k?. zijn tôt het noodzakelijke frontmaken, maar dit slechts naar rechtvaardig oor-deel met in aanmerkingsname van de bewezen diensten, den invloed en het belang voor de Vlaamsche toekomst. Zooals we 't vroeger alreeds ge-schreven hebben zijn de Vlamingen op zichzelf aangewezen om het Vlaamsche Levensrecht aan heel de wereld te doen kennen. Vlaanderen moet zich-zelf redden. Dat moeten de Vlamingen dan 00k kunnen en al wie de Vlamingen daarbij bemœilijkt is de vijand van Vlaanderen. En dat de Vlamingen tevens vol-doende reaal-politiekers worden ! Woorden mogen hen niet scheiden en nog veel minder benaiaingen. De in-houd van wat door een woord of een benaming v/ordt aangegeven, dat heeft waarde. Van volkerenbonden durven te spreken en haten is de Demokratie smaden en teg.en de Menschheid zondigen. Daarom moet wegge-nomen worden, onder den onweer-staanbaren drang van hooger men-schelijk bewustzijn al -wat docr den haat is ingegeven geworden. Er mag geen strijd zijn over de woorden poli-tieke zelfstandigheid en kultureele autonomie; alleen de inhoud van wat door die woorden aangegeven wordt : DE STAAT MOET IN VLAANDEREN VLAAMSCH ZIJN, heeft beteekenis.De politiekers die over de woorden twisten, over de benamingen moeten we verlooehenen ! Over de benaming mag men beslissen bij het lot. 't Heeft toch geen zier beteekenis ! George P. M. ROOSE. DE TOONEt'l KW' STIE in VLAANDEREN Wij herinmeren, ons niet dat « Het Vlaamsche Nieuws » pozitiie g-ekozen heeft nopans de vraag- of }a dan meen in Vlaanderen een Instituut van tooneel-kunst mopst worden gesticht ; maar toen heel de pers, tôt zedfs de bladen die zich gevvoonlijk zeer weinâg met tooneel. kunst en literatuur inlaten, schrev.en over de al of nnet noodzakelijkheid van zulke Ak.ademie, drukte boveng-enoemd blad een schrijven af van den heer Dree Her-mans, waarin deze %wes op een, zeer ve-r-ouderde en lang-ver-laten stelling, d'at tooneelspeelkunst, — evpnzeer als aile kunst dan, .naar a!3e Waarschijnlijkheid ! — een inç-eboren gave is en dat aile oplei-ding en onderwijs da,arbij zoo niet uit den br>07e zijn, dan ten minste als overbod'g mogen worden aanschouwd. V66r eenige weken antwoordden wij op deze niet ver-dedigbare stelling en thans lezen wij in het nieuwe Brusselsche blad « De Tiid » eveneens een flink anitwoord. dat alles-?'ns verd'.end overwogen te worden. Die het geschreven heeft, geeft blijken heel den nood van het Vlaamsche tooneel te kennen. In dteze tijden, dat w'j de dag-hladoers zoo dikwijls onverschillig zi<?n teg-enover de kultureele belangen van het land en het volk, kunnen wij niet anders dan de redaktie va<n « De Tijd » f.elici-teeren omdiat zij dieze belangen niet be-neden de aandacht van de lezers rekent : « Ten ee-rste weze daairop géant woord, dat een tconeelschool niet alleen mimie-kers moet vormen, maar dat de taak veel grooter «s. Wie b.v. vormt in Vlaanderen vrouwelijke choristen? Wie vormt danseressen? Wie vormt tooneelschil-ders? Wie leert aan de bestaande too-meelimeesters de technjek der nieuwe too-neelen en het streven naar stijl als in Holland en Duitschland ? Wie leert de nieuwe uitvindingen in de theatermachn<-nerie (draaitooneelen). Dit ailes zijn vra-gen, dringende vragen om- het tooneel-instituut in Vlaanderen naar smaak en opvatting hooger te brengen. Daarna de pprsoonlijke vorming der tooneelspelers in het spel, vooral lin het , spreken. Al te dikwijls vefv.âsselen de ; Viaamsche tooneelspelers de kunst van j het spreken met het dekiameeren. Al te . dikwijls mengen zij :o hunne uitspraak [ provinciale uitdrukkingen, terwijl het l Vlaamsch toaneel, ten minste in zijn beste schouwburge.n aan overdreven pu-tiiSme zcu moeten doen zooals de « Comédie Française » dat te Parijs doet. Dan de vorming van den geest, van dien stand dfâr tooneelspelers. De schoone lichaamskracht van dien man, de aange-boren lisftaliîgheid eener vrouw — deze natuurlijke g-aven heeft de tooneelspeler te verfijnen e.n geestiger te maken door de studie tôt zij,ne algemeene vorming. Temperainent is heel schoon, maar het wordt ,als iets natuurlijks bij den tooneelspeler verlangt. De Vlaamsche tooneelspelers verlaten zich maar op deze, hunne natuurgave, maar zj-j beelden zich met in, welke hooge kunst van nadenken en veirdieping in de wetenschappen voor een Hollands-chen of Duitschen tooneelspeler zijn beroep is. In de Vlaamsche tooneelopvoeringen is dezelfde teugel-loosheki, een jtugdtrotseerend dilettan-tismius ingericht als in de Vlaamsche moderne schilderkunst. D -t beroep, als elkander in Vlaanderen,. als de politiek en het ekonomisch leven, kan eerst gevonden worden wan-neer het zich met vrijwillig en vast be-sluit onder het juk der opvoeding ge-buigd heeft ; slechts zoo heeft Vlaanderen kans weer te worden als een ethn-r logische merkwaardigheid, n.l. een me. de andere vormingsmachten van Europ-i berechtigd kultuiurgebied. Te veel nor^ verontschuldligd Vlaamd'eren zi'ch met zij-nen grooten tijd, zijne groot,e kunste-naars en hunne nog zichtbare \verken van weleer ; het is een zeer sieebte veront-schuld'iging en die ' nieuwe tijd verlang-n.ieuwe moeite, een sterk staan op eigen vocten. » Wij schreven in ons voorgaand artikel dat de kommissie voor tooneelaangele-genheden, waarvan w'j de weder-instel-ling vragen, zich zou onledig houden met de Investie der tooneelliteratuur. V66r -den oorlog werd de tooneelliteratuur nogal goed. ondersteund. Wij willen daardoor niet schrijven dat de onde-rsteu-niiing doehnatig was en het kunstpeil van het geschrevene verhoogde, alhoewel dat wel in de bedoeling lag van den stichter van het premiestelsel. Preces omdat het premiestelsel niet aan het deel beant-woardde, precies omdat letterkundigen hoogere eischen voor de tooneelliteratuur begimnen te stellen, wa& er schier alge-meene ontevredenheid over het premiestelsel en waren er voorstellen om het af te schaffen en door wat anders te ver va n-gen of het toeassen opp zulkdanige wijze dat het stelsel wel het voorgestelde doel bere'kte of t.en minste benaderen zou. Hoe eenvoudûg de kwestie z-fch bij den eersten aanblik 00k voordoet, de oipâos-sing is lang zoo eenvoudig niet. Bij het pramiestclsel werden twee partijen gediend : de schrijver en de spelers. daar de gewoonte bestond van de helft van die premie uit te keeren aan de spelers Het publiek oordteelde niet recht-streeks, maar wel onrechtstreeks. H,e' t stuk door de leeskommiss'e tôt het geno: f der premie toagelaten, werd beoordeeld door een komiteit, dat uitspraak deed over het soort van premie dat moest uit-gekeerd worden; de bijval bij het publiek gaf den doorslag. Dat precies was de oorzaak dat kunstrijker werk de plaatr ruimen moest voor sukseswerk De smaak vain het publiek veirkiest « Madame Sans-Gêne » boven « Adam in Ballingschap » en «De Klene Lord > boven « Koning Richard III»; het ver-kiest, zonder zijn voorkeur eenigszins te kunnen wettigen « De Graaf van Luxem-brug » boven « Tannhauser », «Faust» van Gounod boven Wagner's «Parsifal». Toen de oorlog. loskwam legde « heel patriotisch » het leeskom.iteit zijn werk stil, waarschijniijk 00k onder het voor-wendsel dat men met aan kunst hoeft te doen terwiil het kanon dondert. Het lecskomiteit stelde zich daardoor op de « laagte » van de burgerlijke opinie over kunst : kunst is een ti'-jdlverdrijf enkel toelaatbaar rià aile ernstige z.aken. De zedelijke faktor der kunst als kultunr-waarde, als representatieve volkswaarrde werd! heelemaal t/er zijde geschoven. In-tusschen ging het Leven onverstoorbaar voort en de nneest passieve onder de Vlamingen vonden, het goed dat onder de Duitsche bezetting en onder Duitsche censuur hun werken verschenen. De Tooneelliteratuur leeft! De schouwburgen spelen ! De bezoe-kers komen bij dichte drommen ! Alleen 's Rijks beheer dat te zorgen had opdat heel het normaal leven zijn normaien gang ging, bleef ton achter. Het dacht er net aan het leeskomit.eit, dat bewiijzen had gegeven van geen be-grijpen van den nood des tijds, te ver-vangen.En dat wa.s een e#rste fout van 's Rijks Beheer. * * » 1 J2.cn iWCcuC infci v ail de J c-j -t .1- . > _ p-idL^.1 ti-iuur Dlota aciitcr. wCi u i xi-eiieer mtoep., <_ aan Ue ivut bo^'«iin, ti-uoi lict . leu. i\aar laid van het « Staau&lad » -er vier cirioj'darl'jtcsclic ten u . ■ ge van ir. elk ingesicio, : a) LPnjejaarnjksche prujztaa voor gs. meene noeraïuur ; b) jUr.iejaanijksche prijzen voor . . lanasene toone'CiliLera^uur niet Uui.-? van de lioretti. L>& prijzen voor Nederlandsci neelleiterKun-ae rnoestm voor *t et'ist in 19ib tocg'ekLncl woruen. L/dai van gekomen. Dc^iengevoilge ware het g'oed, ai.s over-gangsmaairegei, den prijoKamp < -a vjerkiaren tôt 1918 inbegrtpen en . er te gaan tôt de beoordeeling der ingx werken, njet toekenmng van den p: ! het einde van nei jaar, ten einde s 1 Beheer vrij te maken van d,e for men het tlians kan ten las te 1 burgerlijke opvatting der kunst. * * * Verheugendl jis daarbij vast te s' en dat Vlaanderen, meer dan Wallonie d< den oorlogsgeest getoisterd, bcvv.j • heeft gegeven van zijn geestelijk lev Door zijn schrijvers en zijn dachtws door zijn gedachtendragers en -zaïaiers, waarvan niet een heeft kuirunen zwij . 1 gedur,ende den \ ree-selijken tijd van Groote Bezoeking, heeft Vlaanderen ir ■/.-een z-jn levensrecht op eigen kultuur , gevorderdi. Dat de oppnbare besturen, zoo v; . Staat als andere, niet hebben begrep 1 dat zij daarbij hadden een plicht te v [ vullen, bewijs-t nog eens dat zij den u o-dernen, demokratischen plxht van b< ee- ren niet begrijpen. * * * Wij schreven verleden week oolc ' lijke regelen- over de klekie hoogte v, op de tooneelkritiek en 2!elfs de litei kr-tiek in Vlaanderen staat. Teekenend daarvoor, bewijzend metéen hoe .wij niet alleen zoo denken, is vol gend'e uitlating over deze kwestie, ov<' genomen uit '< De Eendracht » : « Waarom wordt er zoo weinig Via.": 1 • sche kuin&t op 't tooneel vertoond, . ' tegenstaande Dr. Hiibner verzekort d.a « Vlaanderen eigen krachten genoeg te' om een rijk voorzien speelplan te ki-nen samenstellen. » en waarmee we v< mondig instemmen? Ligt het aan w.i. bejag der schouwburgbestuurders ? G deeitelijk wellicht ja ! De grootst.e schuk echter treft den intellektueele Vlaminge en tooneelschrijvers zelf ! Hoe dat-Dat wiillen we tr.achten « diets » te ir ken. Duikt er ergens in Vlaanderen. 'n tr neelschrijve.r op of krijgt de een of dere degelijke prozaschrijver het in hoofdi ook eens iets voor 't tooneel ' schrijven — hoe dit ook uitvalle, 't blijft ■altijd! prijzenswaardig ; o, dan gebeurt f dadelijk iets heel zonderlings. De k.ritie; begint! Is het nieuw verschenen wer, minderwaardig bevonden of mangelt ht biji eene gebeurl'jke opvoering — ja, di1" heeft wel eens plaats ! — aan grondige kennis der tooneeltechniek, dan breek er 'n orkaan van ongenadige afkeurir los ; men neemt niet eens in aanmcrk dat aile beg.in moeiâijk is... Is het daaren-tegen goed, ja, dan gaat men er nog-maals onbarmhartig op los, bevreest da 'e schrijver eenmaal 'n grooter ma. zou de worden dan de schreeuwiers ze Laat zich d!an b'jwijlen 'n stem ten go-, vernemen, wat ook wel eens gebeurt, ze wordt overbulderd door de tfentallen van afbrekende lawaaimiakers, die bij derge-lijke gebeurtsnissen uit den grond rijzeu als paddestoelen. Ofwel, en dat ko' t niet zelden voor : « men » gaat schrijvr opvatting of meening op politiek ge ! navorschcn. Soms steunt «men» op gezegden. Is « men » daar zoover > . gevorderd, dat « men » er iets meer o . weet, dan, goede hem et, begt'nt het spel soms nog v66r de gebeurlijke opvoerine,. Door den vrienden opgehemeld zoo hoi •als O. L. Vrouwetoren en door de tege -partijmaninen zôô « onzichtbaar » gemaakt als de huiden waarop voornoem-den toren rust. En. de strijd, tusschen beide groepen, is ontbrand ; van den schrijver krijgt men bijna niets meer te h-ooren. Èevinden zich die tegenpa.rtij-mainnen in de meer der hed dan is het met des schrijvers naam en werk voorloopig u, i, t, uit, spijts het degelijke, het goede, waarvan het werk blijk geeft. An-dersom 't tegenovercpstelde. Doch wat 't ergste is, 't publiek staat gewoonlijk aan den kant der bombas-tische drukte-makers. En zoo gebeurt het dat volstrekt minderwsardig werk 'n officiëele beloo-nimg toege...sch.reeuwd wordt, waarop dan volgt : « Zet ge nu wel, dat i-A Vlaanderen geen goede tooneelschrijvera zijn wa.n.t anders zou men zoo'n prul-werk niet behoeven te « bepremieën » ! Wat doet nu zoo'n schrijver? Heeft hi sukses, al is het soms on boven beschrv \ \-ene wijze, dan krijgt hij ho&gmoed en ^ J , ... , ^

Er is geen OCR tekst voor deze krant.