ONS VADERLAND I STICHTER3 : J. Bacckelandl en A. Tempsre Balgïsch dagblad vôrsehijnende op t! de dagen der wp.ek Opstel en Eeheer : J. BAECKEL/J IT 17, rue ftlorîët, CÂLAÏS ASSli'S JKÏÏ"^?! Pesp 2SSÏSKISM.S Fr»fi5£i"S^t: ii.:£!ï HsSageS&tni'^laiiît.aci 3*50 î-'ca» tr5»« ë«0Ô »• <»«&© » ^OoOffl Mes irefarlîjve % « ©ï3a Wa,nî«*»isi««î: >*■ IT, c» Mortct. C#»î«sS» flsctif door, vrl| en vrank vo^r Gad en vclk en lasid — -"■- Aile briefwisseling zende men aan * ONS VADEKLAND " rue Mcrtet, 17, Calais Hel anlvvoord van M. Wilson aan Czernin en Herlling Eerdc-r dan gedacht werd heeft Wilson geantwoord op de verklaringen op 24' Januari door Hertling en graaf Czernin gedaan. Wij hebben den in-lioud van dit antwoord medegedeeld en te v en s reeds een korte bespre^ing eraan gewijd. Wij meenen dat die nieuwe verklaringen van Wilson van het uiterste belang zijn. Zoo er in 't andere kamp en ook in hst onze menschen geno^g van goeden wil zijn is bet een groote toenadering toi den vrede. Ora haar belang meer te vatten meenen wegoed te doen eenige bjîangrijke gebeurtenissen uit de laat-ste weken kort samen te vallen- Die gebeurtenissen schijnen duidelijk aan te toohen dat er twee groote stroomin-gen tegen el'.aar ingaan. De eene, bijna alleenstaande maar bezittend voor nu nog bet overwiclit der brute macbt is de krijgspartij in Duitsch-iand. De andere is de strooming naar algemeenen en rechtvaardigen vrede, slrooming die loopt door ai de verbon-den la n den, cioor Rusland, door Oostenrijk, en die machtig begint te zwellen in het Duitschè eigenlijke volk. _ De krijgspartij in Duitschland heeit voor 't oogenblik nog de overmaeht. Haar niet weg le eijferen weîslagen in Ukranië/ in Rusland, haar verraoede-Yvk gelukken me t Roemenië heeft haar v-ùsitie verstt rkt. Haar plan is zoo gau w mogelijk de zaken in 't Oosten kla; r te rnaken en dan, met ganseb haar over-rnaclit van troepen en materiaal ophet Westerfront te beuken en een offensief te beginnen die in wreedhi id allts z-1 overtreffen viat we tôt nu toe zagen. Zai de vredestrooming diî strooming kunnen stremmen ?We hopen van ja ! Erzijri in aile geval t;ekenen dat er voor gèwerkt wordt. ?o o< - er meer rie houding van Oostenrijk, dat bùive-rend zoo 'n offensief met htt langer uitblijven van den vrede te gemoetziet. 't [s niet voor niets dat de oostenrijk- ; sehe censuur zoo breed was om alte versîagen en beschrij vingeii toe te laten der laatste werkstakingen. 'lis niet. voor niets dat de Keizer zich zoo in-schikkelijk toonde raet de werklieden en hun de stellige belofte deed uit al zijn macbt te ijveren ^oor een duurza-inen vrede. Zoo onder meer is daar nog de werkersbeweging in Duitschland. 'k Geef toe dat ze voor 't oogenblik gt smoord lijkt, maar idealist geloof ik «an de onverdroten werking van een gedachte die door honderd duizenden wordt beleefd reeds. Eens komt de dag dat de werking ontegenhoudbaar is. Men doodt lichamen ; men doodt, men temt geen zielen. Wat lijkt dus onze'plicht, van ors die elken dag zeggen dac we slec'nts een rechtvaardigen, duurzamen vrede wil-len? Die vredestrooming .uit al onze macbt in de hand werken. Zooals een belangt'ijkEngelscb blad zichuitdrUkte moeten de Verbondentn terwijlze zich wapenen tegen het mogeltjic Duitsch offensief te velde, een krachtig en eens-gezind vredesoffensief doorvoeren. Ons dunktde redevoerihgvan Wilson is de eerste groote aan val in dit offensief en we hopen dat aile Verboadenen àien aanval steunen zullen. Dit lijkt Ons eerst noodig te zeggen om het ge- j wicht van Wilson's jongst.^ rede beter j ïe begrijpen, Wilson anta-Qordt afzonderlijk aan Hertling en graafCzeriiin. Ditantwoord j vprschilt hemelsbreed ; zooals er feite-, lijk een groot verschil was tusschen het spreken van Hertling en dat van Czernin. Reeds van 'tbegin van zijn rede verklaart Wilson hoe eunstie een' LT»» 1 "" onthaal zijn woorien vonden in Oostenrijk; zoo verre dat Czernin had gezegd dat *o!gens hem de voorwaar-den van Wilson een basis zijn konden tôt overeenkomst. Hertling sprak heel anders, 't was duister en moeilijk te vatten. 'tWas ten slotte de krijgspartij en niet meer de Rijksdag die had ge-sproken door zijn mond. Zijn antwoord was geen toenadering tôt vredfce. Wrilson had gevraagd en Czernin was daarmede eens dat aile vraagstukken over d?n vrede door aile betrokken landensamen zouden geregeld worden. Hertling wil dat niet. Hij eischt over-eer.komsten van staat tôt staat alleen, zooals ze bezig zijn met Ukranië en Roemenië. De methode dat de duitschè hanselier voorstelt, zegt ilson, is deze van het Kongres van Weenen. Wij mo-gen en wij willen tôt deze methode niet terugkomen. Ilet gaat over een wereld-vrede. Wij vechten voor het stichten eener nieuwe internationale werelderde, gegrondvest op de breede en algemeene beginselen van het recht en der reehl-vaardigheid. F! ij vechten niet voor een gewonen vrede, tôt stand gekomen uit stuJcken en brokken. Door deze methode zegt Wilson, is Hertling in tegenspraak met de Rij ksdagmotie van 19 Juli. Zij is ten slotte slechts een uiling van Her tlingsweerzin van ailedoorgevoerde internationale werking en van een internationalen raad.. In eenige groote algemeene vaagafgeteekende lijnen zou hij dit wel willen, waar de prak-tische toepassing op vraagstukkan van grondgebied, soevereiniteit, vrijheid derzeeëo, koloniën, Polen, Rusland, Frankrijk, Balkanslaten, enz., weigert hij halsstair g. Door deze houding slelt Hertling of liever de krijgspartij in wiens naam hij spreekt zich buiten den onlwikke-lingsgang der gedachten die gegioeid zijn uit dezen oorlog. Ilij blijft de groote hinderpaal zijn tôt den vrede. Daarom kunnen wij zijn methode niet aanvaarden, zegt Wilson, « de vraagstukken waarvan de vrede afhangt, al hangen ze niet af van deze of gene ree'<*s bijzondere voorstellen, belangen toeh gansch de wereld aan en indien zij niet opgelost worden in een geest van vrijheid en onpartijdigheid, van eerbied voor de natuurrechten, kan er geen duurzamen vrede bekomen worden.» Erkan geen kwestie neer zijn een volk van hand tôt hand te zien over gaan, als gevolg van een verbond tusschen tegenstrevers. De nationale eischen moeten volgens hun eigen wersch bestuurd worden. » Dj algemeene vrede kan niet spru'-tenuiteen hoop k'eine afzonderlijke vreden. » Al de volkeren, in den strijd ge-mengd, moeten tegeriwoordig zijn en de eindregeling en al de hangende geschillen moeten in hunne bijzonder-heden aan hen onderworpen worden, «De huidige oorlog had voor oorzaak het misprijzen der rechten derkleine volkeren en van deze die machl en eenheid mankeerden om hun recht te doen eerbiedigen van zelf den vorm van hunne regeering te kiezen. » De volkeren moeten thans een ver-bond sluiten om zulke ongelijkheid i a de toekomst af te weren en aile volkeren die het recht beminnen moeten zich nauwer aaneensluiten. » Dit verbond wiit Hertling praktisch niet. Dit zelfbestem ningsreeht der volkeren weigert hij te erkennen. 't Is weigeren te aanvaarden de leer dat ten slotte de staat er is voor 't volk, dat t volk moet zelf beslissen door wien en GESCHIL TUSSCHEN DDITSCHLANO EN SPANJE ✓ Buiîschers hosden een burgemeesîer aan De Caferino tôt zinken gebracht Madrid, 13 Febr. De « Caferino » van Barcelone werd in den grand geboord op 500 mijlen van Porta Orehillas. 37 overledenen bereikten in vier boo-ten het eiland Hierro. De burgemeester van het eiland aan boord van den onderzeeër genomen Parijs 14 Febr. Eecige duitschè matrozen ontscLeîp-ten op het Spaacsch « lie de Fer » en eischten de duitschè matrozen die zij beWeerden in de stad te zijn. De burgemeester verzekerde dat zij opgesloten waren te ïeneriffe. De duit-schers hielden dan den burgemeester aan en brachten hem aan boord van den onderzeeér tôt dat zij van Teneriffe bevestiging kregenover het gezegde van den burgemeester. De onderzeeër verliet dan het eiland. hoe het wil bestuurd worden. Daaron kan Wrilson m t Herll ng rdtt meergaai en met hem niemand der Verbondenen A. DE GROEVE. «ras»*»— Versailles en Washington IIet doet eerlijk aan vast te stellen. Iat de onduidelijkheden der eonferentie /an de Yerbondenen te Versailles, door Wilson 's helder woord, verzwinden aïs ie duisternis voor het licht ! Over oorlogswerken werd er te Versailles niets gezegd. Von Hertling en graaf Czernin werden er beschouwd als twee mannen onder een kaproen. De vriendelijlîe en zeer tegemoetkoniende toon vau Cierniti 's verkiaringen werden jr even verderfelijk gebrandmerkt als ie opdiipgende en veeleischende toon van von Hert'.iog 's rede. Oas behoorl het niet deze dingen te beoordeelen et! veel minder ze sf te keuren. Maar lie! recht blij te zijn omdat Wilson eer gansch ander gedachte er op nahoud hebben we zeker. Wilson betu:gt niets dan sympathie er lof over de rechtzinnigheid van Ççeroin Uit zijn redevoering Llijkt dat hij tham Oostenrijk als een vreileliever.de natit besohouwt. Terwijl er te Versailles niet noodif werd geacht, duidelijk de oorlogsmerker af te lijnen, en er besloten werd dat ei nu geen sprake kan zijn van een vr'edc door overeenkomst en verzoening, waf men er van oordeel dat de wapener alleen dienden aangewend, krachtdadl ger dan ooit. Wilson echter blijft bij zij eiger standpunt. Hij blijft overtuigd, dat dt drukkingdoor de gedachte, dat de krach der overreding, meer uithalen dan het barbaarsche zwaard. Niet alleen gansch Je geschiedenis, maar het verloop van ie drie en half jaar aorlog stellen hem a 't gelijk. De d"ur van den vrede door een ver-jelijk, houdt Wilson open. Hij reikt de îand naar Czernin, en stelt zelfs den [)uitschen kanselier in de gelegenheid jm zich nader en welwillender over rredesaangelegenheden te verklaren, En tevens teekent hij zijn oorlogs-nerken, die deze van de mensheid aijn, :oo scherp en duidelijk af, dat wij niet nzien hoe von Hertling ze zou kunnen 'an de hand wijzen, zonder zieh ten >verstaan van het Duitschè volk en de jansche wereld te verlageD. MILES FLANDRIAE. Sîem van het Voik in Duitschland Alhoewel de milioenen weïkstakers n de Middenrijken onder de bedtfei-fingen hunner onderscheidenlijke r«-[eeringen het werk hebben hervat, toch >iijft daar een toenemende misnoegd-reid heerschen. Zoowel in Duitschland als in Oosten-■ijk begint het volk naar den vrede te junkeren. Indien de bondgenooten eenerzijds îiet afwijken van Président Wilson 's >rogram, en indien ze anderzijds er in dagen de nakende aanvalsbewegingen ier Duitschers op het Westerfront ts sveer te staan, dan zal het einde van den oorlog zeker niet lang meer uitblijven. M. Simms, do bijzondere briefwisse- laar van de « United Press of America « die naar Zwitserland werd gestuurd on nopens de toestanden in Daitschland ei Oostenrijk ifiliehticgen in te winnen verklaart dat de volksmassa hoe lange hoe meer afkeerig is van de Al-Duitschi staatkunde en van aile zucht naar vero ve>ingen. Hij is van oordeel dat he volk begint klaar te zien. Ëen bewijs daarvan is dat het geloo: hecht aan Wilson 's rechtzinnighéid Het is jammer, schriift M. Simms, da' het Duitschè voik zijn vertrouwen oj Wilson, niet eveneens op ganseh de Entente stelt. Da'ar zijn de diplomatisch» flaters die ze beging oorzaak van. Naai hij meent droegen deze er veel toe bij om rond de krijgspartij veel aanhai.gers te seharen. M. Simms haalt het volgende voos-beeld aan : Yoor 18 m*and b<edreigde Scheidemann de Al-Duitschers met op-stand zoo ze ni«t een toontje lager zon-gen. Korts daarop verklaarden de bond-geneoten dat zc de wopens niet zouder neerleggen, vooraleer de Middenrijkei uiteenbrokkclden. Seheidemann en zijr partijgangers konden dan natuurlijl maar lastig anders handelen dan d< regeering steunen. Te oordeelen naar hetgeen de Duit-schers zeggen die enlangs naar Zwitser land kwamen en die Mr Simms konder benaderen, zouden de bondgenoten hel nu aan het rechte eindje hebben, mei den oorlog to- willen voortzetten enke totdat de Duitschè krijgspartij van haai vermetelheid en grootheidswaanzir thuis gekomen is. ïegenwoordig — aldus Mr 5 i m m s — zijn de volksm*ssas in de middenrijker overtuigd dat het voortzetten van der oorlog op een nutteloos Lloedbad zoi uitkomen. De krijgsgezinden zijn luidruchtig er herhalen maar gedurig dat vrede enke met de wapens kan verkregen worden en dat hij spoedig zal gewocnen zijr indien het volk naar zijn leiders wf luisteren. Moet het nakend offensief, een twee-de Verdun zijn, en ailes laat het voor-zien, dan zonden Hindenburg en Lud-dendorff en hun trawanten u.itgediend hebben. Dan zullen de onlusten in de middenrijken zich niet meer beperken tôt werkstakingen, vrede zal het volk eischpn, den wereldvrede, den Vrede van Wilson. — I I «a. Il II RUSLAND - wW« - Heî einde van dea oorlog Twee proclamaties van Trotsky Petrograd 13 Febr. De volgendeproklamaties werden op-gevangen door een Russisehe T.S F. « De ouderhandelingenzijn geëindigd de kapitalisten, duitschè hecren igehol-pen door Fransche en Engelsche bur-gers) hebben aan onze makkers voor-waarden onderworpen die de revolutie niet kan aanvaarden. De Duitschè en Oostenrijksche regee-ringen willen de landen onderjukken die zij bezet hebben. Wij konden geen vrede onderteeke-nen die de verdrukking en het lijden zou opleggen aan millioenen werk- en landlieden, maar wij willen, -wij kunnen geen oorlog voortzetten dcor den Tsar en de kapitalisten onderworpen. Wij onderteekenen geen vrede van kapitalisten en heeren. Laten wij aan de Duitschè en Oostenrijksche soldaten op de slagvelden we De oorbgsraad van Versailles HEVIGE BESPREKING TUSSCHEN MM. ASOiCTfi f il LLOYD GEORGE In de Engelsche kamer Londen, 13 Febr. Na het aflezen der troonrede die ver-zekert dat Engeland voor plicht heeft den oorlog voort te zetten tôt er een duurzamen vrede op volgt, werd de vergadering voor twee uren verdaagd. Bij het heropenen stelde M. Asquilh eene vraag over den hoogen oorlogsraad van Versailles. Hij sprak in dezer voege : In November 1917 onthaalden wij met voldoening den uitleg door Lloyd George verstrekt betrekkeiijk den raad van Versailles en zijne verzekeringen dat deze raad geen uitvoerende macht zou hebben nog de hoogere hand over de 'militaire leiding.Zijne zendingzou moeten zijn zooveel mogelijk een gemeen overleg te bewerken en niet zijn gedacht opted'ingen. Aangeziende laatste offici-eele mededeeling na de laatste bijeer.-komst de uitbreiding seint van demaoht \ van den raad en aangezien oas uitleg' geweigerd werd op dit pnnt, heeft men ï misschien valsche verondersteliingen gedaan. In deze voorwaarden moet de kamsr, in de mate dat de krïjgsbewerkingen het mogelijk maken, aan de regeering vra- \ gen in welken zin de macht van den oor- ! logsraad uitgebreid werd en of deze ] machtsuitbreiding ook de uitvoerende niooht bevat. Persooniijk zou ik zutks zien gebeuran met mistrouvven. De le-geraanvoerders kunnen volgens £mijn ' oordeel geen twee meesters dienen. De 1 opperbevelhebber moet bevelen ontvan-' gen van de regeering door bemiddeling van den opperstaf. Ik wensch ook te weten welke veran-dering in die twee diensten gedaan werden of zullen gedaan worden. Lloyd George neemt het woord. Wij hebben gematigde voorstellen gedaan en de Duitschè kanselier heeft ge-antwoord door voor de eerste maal in in vier jaren het afstaan te eisehen van onze statien van Grilbraitor, Maie, Aden enz. waar duitschè schepen in 't verle-den zoo wel doorgang hadden aïs de onze. Is deze verwaandheid het bewijs niet dat Duitschland niet geneigd is rechtzinnig te onderhandelen. Het spijt mij erg maar vruchteloos kunnen wij vrede bewerken als die onmogelijk is. Toont de houding van Duitschland te-genover Rusland niet dat vrede zonder aanhechtingen enkel holle zinnen zijn. Heeft het over de kwestie van Polen, Belgie en Elzas niet onredelijk geant-woord ? Antwoordende aan M. Asquith zegt hij : M. Asquith schijnt te d^nken dat het mij mogelijk is hem te antwoorden zonder geheimen te verraden over dekrijgs- ten waarom zij strijden. Laten wij hen weten dat wij weigeren de wapens tegen hen op te nemen. Bewust van zijne verantwoordelijk-heid voor het verdrukte volk heeft onze afvaardiging op 10 Febr. verklaard r'at zij Weigerde de aanhechtingsvrede te onderteekenen. Voor zijn deel varklaart Rusland den oorlog geëindigd met Duitschland, Oostenrijk, Turkeye en Bulgarie. De Russisehe troepen htbben bevel tôt algemeene ontvangen. Trotsky. i Als gevolg van de voorgaande pro-klamatie beveel ik aile maatregelen te treffen om de troepen te laten weten dat de staat van oorlog geëindigd is. Geen krijgsbewe rkingen mogen nog plaats hebben, De algemeene ontwapening is afge-kondigd.Dat iedereen geduldig het vertrek naar huis afwachtte. De uitrustiogen en artillerie die aan het volk milJioenen gekost hebbeo moeten in zekerheid gebracht worden. Trotsky. Vtamingen abonneert op « Ons Vaderland » bewerkingen. Welnu dit is het geval niet. Het is zeer juist dat hit in Noven-ber besloten was den oorlogsraad geen uitvoerende macht te v, ri er ex. Sec rt dien heeft Rusland. zieh tciuggetrok-ken en talrijke duitschè <Hvifaies zijn naar ons front overgekônu-. De toe-stand is veel dreigender gevs orden en de raad van Versaiiies hccft, een rat iho-de moeten vaststellen om in 1918 ari ■■ die bedreiging het hoofd îe bief n. Het zal mij voldoendo zijn te zeggen dat de besluitselen bij algemeenheid aanvaard werden en datgeen l.}ger i eer dan het Engelsche van de ni \ i "j, dezer besluitselen afhangt. M. Asquith sprak over bevel'ubber-schap. Niemand meer dar. ik sj : k met lof over onze aanvoerdèrs en ik trek geen woord lerug maar ik vraag aan ds ka-mers dat zij geen verdereo ui'.leg zouden \ragen die onze vijandi aan gu o-ten prijs zouden willen bekom n. M. Asquith protesteert en.zegt dat 1 ij geen openbaringen gevr •.<! î it de nationale verdediging lit- nen in ge-vaar brengen. Lloyd George tielt ds kwestie van vsrtr_ îi Ik heb aan de kamers wiîie. zeg^ea, herneemt Lloyd George, dat 1- ' sn-gelijk is bepalingen te gevs i:\-v . « uitbreiding der maçht ver!--, ad aan d -n raad van Versailles. Z<. k. • -, d door den raad Jjcsloten en d:- uiU'oe-riog er van werd to vertronv-:d a j Je vertegenwoordigers der regeerir . . n die zetelen te Versailles1, vertegenwoi i-gers die niet noodzakelijk cî- :e ?ijr. die er zieh thans bevinden. Meer kan ik niet zeggeu. Miliitaire beslissingen zij van r : =-ren graad en dit is een va;-, u - hoonst.-?. Maarschalk Haig en gene ! Hober-son hebben zij die goed gekeurd vra -t M. Georges Lambert. Natuurlijk antwoordde Lloyd George, zij wa;en tegenwoordig en keijrdi n die met de andere vertegenwoordigers : oed Voor de tweede maal stelt d-j minister de kwestie van vertrouwen. Indien gij, zegt hij, in < ■>, oorlogsraad geen vertrouwen hebt dai i.unt' j van regeering verand&ren. Ilet is onmogelijk langer over zulkë ontvverpen te spreken zonder de leiding van den oorlog in gevaar te brengen. Deze woorden verwekken een storm van uitroepingen. Waarem schaft . ij de besprekingen niet afin de pers ? Persooniijk ben ik er toe geii> ig ■ ant-woordt Lloyd George. Het vervolg der zitting werd varJ: a d ;ot 's anderendaags. Drlando over ïtaliës Oorlogsdoelei.îidcn Orlande heeft in de It liaanschc kamer het woord gevoerd en he .> ov , cù Dorîogswerkea van Italie , a. I maakt : « Italie wil zijn r •lionale'o-ù. heid verwezenlijken, en wil , grenzen aan land en zee », We betreuren het, dat hier { ; en kl -ren wijn werd geschonken. f'edert VVi'î-san's roke woorden, doet het oi n: Daam aan verklaringen te h oor en -, ar-îan men geen hourast heeft. Ook mag het jammer heeten dat 0(-lando in een adem spreekt over de red -voering van von Hertling en die van Lzernin. Hij aeht ze beide even verwer-pelijk.W iison denkt er, gelijk redf-rren weet» heelemaal anders over. Terwiil hij tc-recht tegen deze van dea. Duitschè kanselier uitvalt, vindt hij gee-n > -0oi één om Czemin's yerkïarlng • ken. Wel integendeel, hij is va- oor l dat zij zeer te gemoetkonu nd is. Wilson rangschikt Oostenrijk onder de landen die naar een rechtvaai di, en vrede streven. r- V*i«rde faaurgang—Humotu Prijs : 5 ce&tî«mea 2aterd»g 16 Fetruari

Er is geen OCR tekst voor deze krant.