f : i.a» a. repéré Belgisch dagblad verschijnende op tl de dagen der week «#• 0psW H, ru 'lT ABONrV' SSÏMENE'S'KM j2er saneua.iMï ÎSeSgïa £«"*"& ïfsrjaMfcrJJjfa 'î ■» *i fe£2àg:<ÎjÈ4àÏjii£"Ëà4>jSÏi»ï££Sî£ St«SvO traie sr'îiaïeii!.^^ ♦> ër.®0 »• «i.&O » «0.0$ S^s-ea rcfi»rïj'V« s •* Ort» "SïSifSc-râaesîi » il1, rs Mortet sD&XaIk h. nimi-w i innw «■ imn .« mmxtw «!»■ wuwwwuuiw mm m ■■ m mi m mr -■-■-■ -r~ 5^ ? Eecht dûor, vrij en vra&k I V'ùût Qod en valk en land s Aile brie|wisseling zende men sian * ONS VADERLAND " rue Mortel, 17, Calais He! aol woord van M. Wiison aan Czernin en Herlling Eerd; r dan gedacht werd heeft Wiison geanlwoord op de verklaringen op 24" Januari door Herlling en graaf Czernin gedaan. Wij hebben den in-houd ^ an dit antwoord raedegedeeld | en tevens reeds een korte bespreking \ va an gewijd. Wij meenen dat die TUeuvve verklaringen van Wiison van liet uiterstç btlang zijn. 'oo er in t sndcre ksmp en ook in hît onze nv. nschen genoûgvan goeden wil zijn is het een groote toenadering tôt den vrede. Om haar belang meer te va'lten meenen we goed te doen eenige belangrijke gebeurlenissen uit de laatste weken kort samen te vaille r. Die gebeurlenissen scbijnen duidelijk aan te toonen dat er twee groote stroomin-gen tegen elkaar ingaan. De eene, bijna alleenstaande maar bezittend voor nu nog het overwieht der brute macht is de krijgspartij in Duilsch-laad. De andere is de strooming naar algemeenen en rechtvaardigen vtede, strooming die loopt door ai de veibon-den landen, door Rusland, door Ooslenrijk, en di^ inachtig begint te zwcllen in het Duitsche eigenîijke volk. De krijgspartij in Duitschland heeft voor 't oogenblik nog de overmacht. Haar niet. weg te ci jferen welslagen in Ukranic, in Rusland, haar vormoede-lijk gelukkeu met Rpeuaeniëhëeft haar positie v.er s te rk t. Haar plan is zoo gau w ûiogelijk de zaken in t Oosten Mai r te maktn en dan, met gansch haar overmacht van troeperi en materiaal ophet Westerfront te beuken en een offensâef te hegiûncn die in wreedheid ailes zA overtreffen -«at we tôt nu toe zagén. Zul de \redestrooming di3 strooming kunnen stremmen ?We hopen van ja ! Erzijn in aile geval t «kencn dat tr voor gewerkt worot. / o.. i ; ci meei de houding van Oostenrijk, dat huive-rend zoo 'n offensief met het langer uitblijven van den vrede te gemoet ziet. 't Is nict voor niets dat de oostenrijk- j sche censuur zoo breed was om alie verslagen en beschrij vingen toe te laten , der laatste werkstakingen. 't Is niet ( \oor niets dat de Keizcr zich zoo in-, Bchikkelijk toonde met de werklieden en hun de stellige belofte deed uit al ^in macht te ij veren voor een duurza-]■, vrede. Zoo onder mserisdaai nog ie \vei^er3^8V*'8S''nS in Duitschland. k Geef toe dat ze voor 't oogenblik Kstnoord lijkt, maar idealist geloof ik .an de onverdro^ werking van een redachte die door hdoderd duizenden l'ordt beleefd reeds. Eens komt de dag lat de werking ontegenhdunbaar is. Men doodt lichamen ; men doodt, men temt geen zielen. Watlijkt onze plicht, vaT ons lie elken dag zeggen dat we slechts een echtvaardigen, duurzamen vrede wil-en? Die'vredéstrooming uit al onze nacht in de hand werken. Zooals een JelangrijkÈngelsch blad zich uitdrukte moeten de Vêrbondenen terwijlze zich wapenen tegen het mogeltjk Duitscli iffensief te velde, een krachtig en eens-?ezind vredssoffensief dooi voeren. Ons dunktde redevoeringvan Wilson s is de eerste groote aanval in ait olïen-iief en we hopen dât aile \erbondenert lien aanval steunen zullen. Dit lijkt ons eerst noodig te zeggen om het ge-svicht van Wilson's jongste rede beter lebegrijpen, Wilson antwoord t afzonderlijk aan Iertlingen graaf Czernin. Dit antwoord frsehilt hemelsbreed; zooals er f.;ite- j ijk een groot verschil was tusschen letsprekrn van Herlling en dat van îernin. Reeds van 't begin van zijn 'ede verklaart-Wilson hoe gunstig een' onlhaal zijn woorien vonden in Oostenrijk; zoo verre dat Czernin had gezegd dat *olgens hem de voorwaar-den van Wilson een basis zijn konden lot overeenkomst. Hertling sprak heel anders, 't was duister en moeilijk te vatten. 'tWas ten slotte de krijgspartij en niet meer de Rijksdag die had ge- i sproken door zijn mond. Zijn ant- i woord was geen toenadering tôt vrede. ^ Wilson had gsvraagd en Czernin was daarmede eens dat aile vraagstukken . over den vrede door aile betrokken landen samen zouden geregeld worden. ^ Herlling wil dat niet. Hij eischt over- ^ eenkomsten van staat tôt staat alleen, e zooals ze bezig zijn met Ukranië en Roemenië. De méthode dat de duitsche kanseUer voorstelt, zegt ihon, is deze , van het Kongres van ]Yeenen. Wij rno- , gen en wij willen tôt deze methode niet terugkomen. Het gaat over een wereld-vrede. Wij v seule n voor het stichten eener nicuwe internationale werelderde, ^ gegrondvest op de breede en algemeene v beginselen van het recht en der recht- \ vaardigheid. fl ij vechien niet voor een d ge\vonen vrede, tôt stand gekomen uit stukken en brolcken. Door deze methode s zegl W iison, is Hertling in tegenspraak j= met de Rijksdagmotie van 19 Juli. Zij v is ten slotte slechts een uiling van t Herllingsweerzinvanalledoorgevaerde ^ internationale werking en van een internationalen raad.. In eenige groote ^ algemeene vaagafgeteekende lijnen v zou hij dit wel willen, waar de prak- r tische toepassing op vraagstukk»n van s groadgebied, soevereinit'eit, vrijheid der zeeën, koloniën, Polen, Rusland, j Frankrijk, Balkanstaten, enz., weigert l hij habstair g. ( Door deze boudin g slelt Hertling of ^ liever de krijgspartij in wiens naam hij spreektzich buiten den onlwikke- 0 lingsgang der gedachten die gegroeid r zijn uit dezen oorlog. Hij blijft de c groote hinderpaal ztjn tôt den vrede. r Daarora kunnen wij zijn méthode niet aanvaarden, zegt Wilson, « de vraagstukken waar van de vrede afhangt, a] s hangen ze niet af van deze of gene d reeks bijzondere voorstellen, belangen ^ toch gansch de wereld aan en indien zij niet opgelost worden in een geest j van vrijheid en onpartijdigheid, van ii eerbied voor de natuurrechten, kan er geea duurzamen vrede bekomen wor- S den, ^ » Erkan geen kwestie n: eer zijn een 0 volk van hand tôt hand te zien over v gaan, als gevolg van een verbond tusschen tegenstrever*. De nationale eischen moeten volgens hun tigen wer sch bestuurd worden. v » Dj algemeene vrede kan niet sprui- o ten uit een hoop k'eine afzonderlijke g vredeti. » VI de volkeren, in den strijd ge-mengd, moeten tegenwoordig zijn en de eindregeling en al de hangende ~ geschillen moeten in hunne bijzonder- « heden aan hen onderworpen worden, » De buidige oorîog had voor oorzaak het misprijzen der rechten der kleine volkeren en van deze die macht en eenheid mankeerden om hun recht te . doen eerbiedigen van zelf den vorm g van hunne regeering te kiezen. g » De volkeren moeten thans een ver- b bond sluiten oin zulke ongelijkheid in ^ de toekomst af te weren en aile volkeren die het recht beminnen moeten zich , . n nauwer aaneensluiten. » Dit verbond wilt Hertling praktisch n niet. Dit zelfbestem ■ningsrecht der p volkeren weigert hij te erkennen. 't Is s1 weigeren teaanvaarden de leer dat ten ^ slotte de slaat er is voor 't volk, dat „ i t volk moet zelf beslissen door wien en ! GESCHIl TUSSCHEN DUITSCHLÂNB EN SPÂNJE Duitschers hosden een burgemeesîer aan De Caferino tôt zinken gebracht Madrid, 13 Febr. De « Caferino » van Barcelone werd in den grond geboord op 500 naijlen van Porta Orchillas. 37 overledenen bereikten in vier boo-ten het eiland Hierro. De burgameester van het eiland aan boord van den onderreeèr genomen Parijs 14 Febr. Eenige duitsche malrozen ontseke^p-ten op het Spaansoh « lie de Fer » en eischten de duitsche matrozen die zij bew^erden in de stad te zijn. De burgemeester verïekerde dat zij opgesloten waren te Teneriffe. De duitschers hielden dan den burgemeester aan en brachten hem aan boord van den onderzeeer tôt dat zij van Teneriffe bevestiging kregenover het gezegde van den burgemeester. De onderzeeër verliet dan het eiland. hoe het wil bestuurd worden. Daarom kan Wilson m t Herll ng niet meer gaan en met hem niemand der Verbondenen. A. DE GROEVE. — i i maglgB». ^ Versailles en Washington Het doet eerlijk aan vast te stellen, dat de onduidelijkheden der conferentie van de Verbondenen te Versailles, door Wilson 's helder woord, verzwinden ajs de duisternis voor het licht ! Over oorlogswerken werd er te Versailles niets gezegd. Von liertling en graaf Czernin werden er beschouwd als twee mannen ouder een kaproen. De vriendelijke en zeer tegemoetkomende toon van Czernin 's verklaringen werden er even verderfelijk gebrandmerkt als de opdringende en veeleischende toon vân von Hertling 's redç. Ons behoort het niet deze dingen te beoordeelen en veel minder ze af te keuren. Maar het recht blij te zijn omdat Wilson een gansch ander gedaehte er op nahoudt hebben we zeker. Wilson betu:gt niets dan sympathie en lof over de rechtzinnigheid van Czernin. Uit zijn redevoering Llijkt dat hij thans Oostenrijk als een vre3eliever.de natie heschouwt. Terwijl er te Versailles niet noodig werd geacht,duidelijk de oorlogsmerken af te lijnen, en er besloten werd dat er nu geen sprake kan zijn van een vrede door overeenkomst en verzoening, was men er van oordeel dat de wapenen alleen dienden aangewend, krachtdadi-ger dan ooit. Wilson echter blijft bij zij eigen standpunt. Hij blijft overtuigd, dat de drukkingdoor de gedaehte, dat de kracht der overredir.g, meer uithalen dan het barbaarsche zwaard. Niet alleen-gansch de geschiedenis, maar het verloop van de drie en half jaar oorlog stellen hem in 't gelijk. De d 'iir van den vrede door een ver-gelijk, houdt Wilson open. Hij reikt de hand naar Czernin, en stelt zelfs den Duitschen kanselier in de gelegenheid om zich nader en welwillender over vredesaangelegenheden te verklaren, En tevens teekent hij zijn oorlogsmerken, die deze van de mensheid zijn, zoo scherp en duidelijk af, dat wij niet inzïen hoe von Hertling ze zou kunnen van de hand wijzen, zonder zich ten overstaan van het Duitsche volk en de gansche wereld te verlagen. MILES FLANDRIAE. De Sîem van he! Voîk in Duiischland Alhoewel de milioenen werkstakers in de Middenrijken onder de bediiei-gingen hunner onderseheidenlijke ra-g-eeringen het werk hebben hervat, toch blijft daar een toenemende misnoegd-heid heerschen. Zoowel in Duitschland als in Oostenrijk begint het volk naar den vrede te hunkeren. Indien de bondgenooten eenerzijds ! niet afwijken van Président Wilson 's | program, en indien ze anderzijds er in j slagen de nakende aanvalsbewegingen ! der Duitschers op het Westerfront ta weer te staan, dari zal het einda van den oorlog zeker niet lang meer uitblijven. M. Simms, do bijzondere briefyvisse- laa" van de « United Press of America «, die naar Zwitserland werd gestuurd om nopens de toestanden in Duitschland en Oostenrijk iulichtingen in te winnen, Verklaart dat de volksmassa hoe langer hoe meer afkeerig is van de Al-Duitsc.he staatkunde en van aile zucht naar vero-ve'ingen. Hij is van oordeel dat het volk begint klaar te zien. Een bewijs daarvan is dat het geloof hecht aan Wilson 's rechtzinnighéid. Het is jamrner, schriift M. Simms, dat het Duitsche volk zijn vertrouwen op Wilson, niet eveneens op gansch de Entente stelt. Daar zijn de diplomatische flaters die ze beging oorzaak van. Naar hij meent droegen deze er veel toe bij orn rond de krijgspartij veel aanhaLgers te seharen. M. Simms haalt het volgende vooï-beeld aan : Voor 18 maand bedreigde Scheidemann de Al-Duitschers met op-stand zoo ze ni«t een toontje lager zon-gen. Korts daarop verklaarden de bondgenooten dat ze de wapens niet zouden neerleggen, vooraleer de Middenrijken uiteenbrokkelden. Scheidemann en zijn partijgangers konden dan natuurlijk maar lastig anders handelen dan de regeering steunen. Te oordeelen naar hetgeen de Duitschers zeggen die onlangs naar Zwitserland kwamen en die Mr Simms konden benaderen, zouden de bondgenoten het nu aan het rechte eindje hebben, met den oorlog te willen voortzetten enkel totdat de Duitsche krijgspartij van haar vermetelheid en grootheidswaanzin thuis gekomen is. Tegenwoordig — aldus Mr Simms — zijn de volksmissas in de middenrijken overtuigd dat het voortzetten van den oorlog op een nutteloos bloedbad zou uilkomen. De krijgsgezinden zijn luidruchtig en herhalen maar gedurig dat vrede enkel met de wapens kan verkregen worden, en dat hij spoedig zal gewonnen zijn indieu het volk naar zijn leiders wil luisteren. Moet het nakend pffensief, een twee-de Verdun zijn, en ailes laat het voor-zien, dan zonden Hindenburg en Lud-dendorff en hun trawanten u.itgediend hebben. Dan zullen de onlusten in de middenrijken zich niet meer beperken tôt werkstakingen, vrede zal het volk eischen, den wereldvrede, den Vrede van Wilson. De oorlogsraad van Vers; li# s HEVIGE BESPREXING TUSSCHEN MM. ASÛflIïl EM LLOYD GEORGE In de Engelsche kamer Londen, 13 Febr. Na het aflezen der troonrede die ver-zekert dat Engeland voor plicht heeft den oorlog voort te zetten tôt er een duurzamen vrede op volgt, werd de vergadering voor twee uren verdaagd. Bij het heropenen stelde M. Asquith eene vraag over den hoogen oorlogsraad van Versailles. Hij sprak in dezer voege : In November 1917 onthaalden wij met voldoening den uitleg door Lloyd George verstrekt betrekkelijk den raad van Versailles en zijne verzekeringen dat deze raad geen uitvoerende macht zou hebben nog de hoogere hand over de militaire leiding. Zijne zendingzou moeten zijn zooveel mogelijk een gemeen îverleg te bewerken en niet zijn gedacht jpted-ingen. Aangeziende laatste offici-sele mededeeling na de laatste bijeen-iomst de uitbreiding seint van dernaoht /an den raad en aangezien ons uitleg' jeweigerd werd op dit punt, heeft men nisschien valsche veronderstellingen jedaan. In deze voorwaarden moet de kam?r> n de mate dat de krijgsbewerkingen het nogelijk maken, aan da regeering vra-ren in welken zin de macht van den oor- ! ogsraad uitgebreid werd en of deze ; machtsuitbreiding ook de uitvoerende macht bevat. Persoonlijk zou ik zulks sien gsbeuren met mistrouwen. De le-|eraanvoerders kunnen volgens £mijn oordeel geen twee meesters dienen. De j jpperbevelhebber moet bevelen orjtvan-' yen van de regeering door bemiddeling /an den opperstaf. Ik wensch ook te weten welke veran-iering in dietwee diensten gedaan wer-ien of zullen gedaan worden. Lloyd George neemt het woord. Wij hebben gematigde voorstellen ge-iaan en de Duitsche kanselier heeft ge-intvvoord door voor de eerste maal in in vier jaren het afstaan te eisehen van onze statien van Grilbraitor, Maie, Aden enz. waar duitsche schepen iu 't verle-den zoo wel doorgang hadden als de onze. Is deze verwaandheid het bewijs niet dat Duitschland niet geneigd is rechtzinnig te onderhandelen. Het spijt mij erg maar vruchteloos kunnen wij vrede bewerken als, die onmogelijk is. roont de houding van Duitschland te-jenover Rusland niet dat vrede zonder lanhechtingen enkel holle zinnen zijn. * ïeeft het over de kwestie van Polen, 1 îelgie en Elzas niet onredelijk geant-voord ? i Antwoordende aan M. Asquith zegt < iij : M. Asquith schijnt te d^nken dat het ' ai j mogelijk is hem te antwoorden zon-[er geheimen te verraden over dekrijgs- t bewerkingen. Welnu dit is het gcval nict. Het is zeer juist c'at h( t if; November besloten was den oorlogsraad geen uitvoerende macht te- ve;i: er^en. Sedeit dien heeft Rusland» zich teruggetrok-ken en talrijke duitsche (tivisies zijn naar ons front overgekomen. De toe-stand is veel dreigender geworden en da raad van Versailles het 11 een nu tb;.-de moeten vaststellen om in 191S af>i: die bedreiging het hoofri te biede: . Het zal mij volclornde zijn té zeggen dat de besluitselen bij ; l;xemernheid aanvaard werden en datgoen leger meer dan het Engelsche van c'c uiivoerir-g dezer besluitselen afhangt. M. Asquith sprak over î vel'iebbei -schap. Niemand meer da: i!- sp :«k met lof over onze aanvoerder-- - • k tr [H'en woord terug maar ik vraag a." i dft ka-niers dat zij geen verdere i uitleg zouden vragen die onze \ij?-■ --on aan ç >co-ten prijs zouden svillen bekomen. M. Asquith protesteert en ze?,t dat hij geen openbaringei!- gevraagd l\ceft die de nationale verdediging kunnéh in ge-vaar brengen. ' Lloyd George steit de kwestie van vsrtrouwen Ik heb aan de kam^rs willen zeg.\\*:n, herneemt Lloyd George, d t h t on io-gelijk is bepalingen te gevo-t over de uitbreiding der macht verlet n 1 aan den raad van Versailles. Zckere aad werd door djn raad besloten en ele ujtvcc-ring er van werd to vertrouwd aan de vertegenwoordigers der regeeringen die zetelen te Versailles, vert n oordi-gers die niet noodzakelijk oeze zijn die er zich thans bevinden. Meer kan ik niet zeggen. Millitaire beslissingen zijn van zeke-ren graad en dit iseen van ds hoogsle. Maarschalk Ilaig en généra;.! Rober-son hebben zij die goed gekeurd vraa t M. Georges Lambert. ( Natuurlijk antwoordde Lloj t G jorge, zij waren tegenwoordig eu. keurden die met deandere vertegenwoordigers goed Voor de tweede maal stelt de niiniSter de kwes tie van vertrouwen. Indien gij, zegt hij, in oorlogs raad geen vertrouwen hebt da:; Lui > ^ j van regeering veranderen. Het is onmogelijk langer .over zulke ontwerpen te spreken z'oiul r de leiding van den oorlog in gevaar te b Deze woorden verwekken een stnrm van uitroepingen. Waarom schaft gij de besprekingen nie.t af in Je p i s ? Persoonlijk ben ik er tos geneigd ant-woordt Lloyd George. Het vervoîg der zitting werd vard.-.cjd tôt 's anderendaags. RUSLAND Bel einde van den oorlog Twee proclamaties van Trotsky Pctrograd 13 Febr. De volgendeproklamaties werden op-jevangen door een Russisehe T.S F. « Deouderhandelin gen zijn geëindigd le kapitalisten, duitsche heeren (gehol-pen door Fransche en Engelsche' bur-ïers) hebben aan onze makkers voorwaarden onderworpen die de revolutie :iitt kan aanvaarden. De Duitsche en Oostenrijksche regee-•ingen willen de landen onderjukken lie zij bezet hebben. Wij konden geen vrede onderteeke-nen die de verdrukking en het lijden sou opleggen aan millioenen werk- en landlieden, maar wij willen, wij kunnen geen oorlog voortzetten door den Tsar en de kapitalisten onderworpen. W'ij onderteekenen geen vrede van kapitalisten en heeren. Laten wij aan de Duitsche en Oostenrijksche soldaten op de slagvelden we- ten waarom zij strijcien. J.aten wij nen ^ weten dat wij weigeren de wapens tegen hen op te nemen. Bewust van zijne verantwoordelijk-heid voor het verdrukte volk heeft onze afvaardiging op 10 Febr. verklaard ciat zij weigerde de aanheehtingsvrede te onderteekenen. Voor zijn deel varklaait Rusland den oorlog geëindigd met Duitschland, Oos- ' tenrijk, Turkeye en Bulgarie. De Russisehe troepen hebben bevel tôt algemeene ontvangen. Trotsky. « Als gevolg van de voorgaande pro-klamatie beveel ik aile niaatrege3eu te treffen om de troepen te laten weten dat de staat van oorlog geëindigd is. Geen krijgsbewerkingen mogen nog j plaats hebben, De algemeene ontwapening is afge- i kondigd. j Dat iedereen geduldig het verirek naar huis afwachtte. De uitruslingen en artillerie die aan het volk millioenen gekost hebben moe- ; ten in zekerheid gebracht worden. Trotsky. ceagea8gEsaaiBMpg»wjifl3Ba * mutiwry r Vîamingen abonneert op « Ons Vaderland » ôrîando ever Ifalië's Oorlogsdoeleindên fl""" «■***-» . ■- Orlande heeft in de Kali insche kamer het woord gevoerd e . i ri, ove de oorlogswerken van Italie gewag"*Vo-maakt : « Italie wil zijn r ,, îionale' eenheid verwezenlijken, en wil veilige grenzen aan laiid en zee », We betreuren het, dat hier geen kla-ren wijn werd geschonker. Sedert Wilson's r-ke woorden, doet het . ■aai-V"-naam aan verklaringen te hooren wâar-aan men geen houvast heeft, Ook mag het jamtoer hec ton dat Orîando in een adem spreckt over de rede-voering van von Hertling en die van Czernin. Hij acht ze beide verwer-pelijk.Wilson denkt er, gelijk ie ' reen we'et, heelemaal anders over. Terwijl hij te-recht tegen deze van den Duitschen kanselier yitvalt, vindt hij ge- n wooi.: geen één om Czernin's ver.'daring te ' 1 ken. Wel integendeel, hij is \ ; ooiv. 1 dal zij zeer te geinoetkomend is. Wilson rangschikt Oof.tenrijk onder de landen die naar een rechtvaarditêu vrede streven. « Vier de gang —• Kuœm«r b»94 Prijs : 5 ceutàesa«& Zaterdag 16 FeiruÀti

Er is geen OCR tekst voor deze krant.