ONS Door Eendracht Sterkl vekschijnt elken zaterdag Liever Dood dan Duitsch! ————_______ . Inschrij vingsprijs : Bureelen der Redactie : Aankondigingen : Voor Frankrijk :-per jaar 4.00 fr. , o pt Tien fratik per 4 Regela. per zes maam te Gent : 24, Wellinckstraat. — te Parijs : 181, rue de Charonne 7irh Int ft>,. Buiten Frankrijk: per jaar 6.00 » j > Zich wenden tôt Ons Vlaanderen. Aan onze Gëabonneerden Van deze week hebben wij aan al onze gëabonneerden wier abonnement verviel in Juni of Juli, en die ons tôt nu toe den abonnementsprijs niet op-gezonden hebben, eene postkwittancie gezonden van 2.50 fr. voor den volgenden semester; wij verhopen dat onze lezers deze kwittancie gunstig zullen vvillen ontvangen. Deze onzer abonnenten weer abonnement in Augusti of September ver-valt, worden vriendelijk verzocht ons den prijs (2.25 fr. voor zes maanden) per post te willen opzenden. Algemeene Oproep der Belgen tôt den Soldatendienst Het Belgisch Gouvernement vraagt ons het volgende te willen mededeelen : Eene laatste verlenging is toegestaan voor de inschrijving : de laatste datum vôôr de welke de inschrijving moet gebeuren, is gesteld op den 25 Augusti aanstaande. Bij gevolg : aile Belgen geboren 11a den 30 Juni 1876 en vôôr den 1 Juli 1898, die zich in Frankrijk bevinden, moeten hunnen Inschrij vingsbulletijn behoorlijk ingevuld, zenden aan het Ministerie van Binnenlandsche Zaken — Dienst der Militie — te Le Havre (Ministère de l'Intérieur de Belgique (Service de la Milice), au Hâvre) ; die verzending moet geschieden ten laatste den 24 Augusti aanstaande, wil men zich aan geene boete of gevang bloot stellen. Inschrijvingsbulletijns zijn te ver-krijgen bij al onze Belgische Consuls alsook bij de verschillige Belgische Werken in Frankrijk ; de belangheb-benden kunnen 00k een bulletijn vragen per ongefrankeerden brief aan het Ministerie van Binnenlandsche Zaken te Le Hâvre. HET E1NDVEBVAL Wanneer een geweldige brand in eenige uren tijds een uitgebreiden hoeve vernietigd heeft, dan zijn er gewoon-lijk maanden en maanden van doen om de stapels en puinen uit den weg te ruimen en den afgebranden boedel klaar te maken tôt den heropbouw. Op drie en zeventig dagen tijds was de woeste duitsche vuurkolk die over geheel Europa was ontketend, schier volkomen gebluscht geworden ; maar de puinen bleven vonken en gens ter s werpen en rookwalmen en roetwolken verspreiden ; men vreesde lang nog met gegronde reden een nieuw nood-lottig losbarsten van den uitgedoof-den vuurgloed. Heden toch, na vier en twintig voile maanden oorlog zien we met bedaarde overtuiging het ver-ijdelen van dien schrikwekkenden euveldroom te gemoet en zijn we ver-zekerd nopens den onvermijdelijken ondergang van den grootheidswaanzin der Germanen die den wereld wilden overweldigen en onze hoogere Bescha-ving vernietigen. Duitschland en Oostenrijk hadden op kortstondigen tijd vele grondgebieden weten te veroveren en om ze voor goed te behouden zich halsstarig er aan vastgeklemd en in versterkt. Om ons althans den genadeslag toe te brengen heeft de keizerlijke kroonvorst op zijns vaders bevel, al wat hem overbleef aan menschenkrachten vôôr Verdun wreed-aardig den vuurkolk ingerukt. Geene middelen bleven gespaard om het eind-doel te bereiken. Negen millioen zvvare houvvitsers werden op vier maanden tijd geslingerd tegen de onovervvinbare borsten der fiansche krijgshelden ; dit onzinnig waagspel dat hun tôt nu toe meer dan vijf milliarden kostte neemt nog aile dagen toe in forschere woest en ruwer geweld. Met al dat hebben de duitsche heirescharen er in geshagd op vijf maanden tijdverloop hoogstens acht kilometers op Verdun vooruit te sukkelen, 't zij ongeveer zooveel als de fransche en engelsche legers op twee dagen in Picardie voor-uitrukten. Die gebeurtenissen stellen, niet waar, eene onbetvvistbare vergelij-king daar, tusschen de beide krachten die ten zege tegeno. er elkander in 't harnas staan. En ziehier nu dat de duitsche krijgsbriefwisselaars er einde-lijk toe genoopt zij n,als het ware hunne onmacht te bekennen tegenover de overmacht van ons geweldig veldge-scliut. Niets, zegt de Lokal Anzeiger, zal voortaan den vijand in zijne wilde aanvallen kunnen stuiten. Eén voor één zal hij met zijne onuitput-bare legers onze stellingen bij storm-loopen innemen, ondanks het geknetter onzer mitrailleusen en het geschot onzer geweren. ^ Het 1 gt niet in onze bedocling alhier te spreken over den vooruit-gang der Russea die, sedert ze de wapenen bezitten, de vijandelijke iinie vôôr zich verbrijzeien op hunne beide fronten . We wilden alleenlijk bewijzea dat het lot der germaansche staten berust in onze handen van staal, en dat de val der midden-rijken nabij is. Zulks was het thema dat het duilsch-gezinde Spaansche dagblad «A. B. C» verhandelde in cen artikel van 25 Juli 1. 1. De « A B. C. » bestatigt dat iederen dag, Duitschland van den eindzege meer en meer afwijkt dewijl het nim-mer zijne vijanden naar ware weerde wist te schatten. Veel had Duitschland voorzien, maar wat het nu juist wel niet en had voorzien deed zich keer op keer onverwachts vôôr : de weerstand van België en Servie ; de tusschen -komst van Engeland en Italie ; het moreele ontwaken van Frankrijk ; de hulp der Japanen ; de onverwachte slag van de Marne en het vastbera-den standhouden der Bondgenoten. Duitschland kon het tegenwoordige niet loochenen ; het loochende de toe-komst. Immer dezelfde feilen en dwa-lingen ! Maar de grootste der fouten Duitsçhlands was zich zelven in te beelden dat nooit de vèrbondene legers ter zelvertijd op al de fronten zouden kunnen aanvallen. Voortaan heeft Germania geene man-schappen meer genoeg om aile aanvallen te gelijkertijd tegen al de vijandelijke aanranders af te weren en de straf die haar kortelings gaat te beurt vallen te keer te gaan. Alreeds wordt hare geile schoot geteisterd door on-ophoudende stuiptrekkingen en kram pen, van dewelke men nog zoo heel wel niet en weet of ze verwekt werden door honger of moedeloosheid of woede. 't Is ons om 't even ; maar Duitschland begiut nu eindelijk te begrijpen dat het ten jongsten dage der eindrekening de' gebroken potten, met interest en schadevergoeding betalen zal, dat ten andere, iederen dag van hopLlo~>ze verdediging de kolossale verval-reke-ning die ieder der Bondgenoten het eens ter uitbetaling zullen voorleggen immer en nog verhoogt en bezwaart. De officieele en officieuse leugens van voorheen hebben hoe langer hoe minder vat op het bedrogens en al te laat klaarziende duit<che volk. Maar dit nu staat vast : Had de teutsche waan-wij-geer iet of wat begrip van de logieke en zielekunde, niet morgen, maar heden nog lagen de vredesvoor-v^aarden ons ter onder teekening vôôr. V. St. Oe hartroorende rede van Kardinaal Mercier Wij zijn thans in de gelegenheid de gloedvolle rede mede te deelen door den grooten volksgeliefden Kardinaal Mercier te Brussel in de kerk van Ste-Gudula op 21 Juli uitgesproken. Beminde Broeders, Wij moesten hier vergaderen on» de 85ste verjaring van onze onafhankelijk-haid te vieren. Binnen veertien jaar, op dezen dag zullen onze heropgebouwde kerken en kathedralen wagenwijd openstaan; de menigte zal er heen stroomen ; van op z'jn troon zal onze Koning Albert fier en bewust, het hoofd buigen in dank-baarheid voor den Koning der Konin-gen ; de koninklijke prinsen zullen het blij gelui van onze klokken vernemen ; door het gansche land zullen de Belgen, liand in hand, den eed van trouw op-nieu'vV afleggen aan hun God, aan hun Vorst en aan hun Vrijheid, terwijl bisschoppen en priesters, als tolken van 's lands ziel, einstemmigmet blijde dmkbaarheid een zegevierend «Te Deum » zullen aanheffen. Heden versterft de zegezang op onze lippen. Het Joodsche volk, in zijn gevangen-schap te Babylonië zat met weenende oogen op de boorden van den Eu-phraat en zag den stroom zijn golven henenstuwen.Toonlooshingen deharpen aan de wilgen op den oever. Wie zou den moed hebben gehad om Jéhova's lied te zingen op den vreemden grond ? O vadergrond van Jezuzalem, riep de psalmist uit, moest ik u ooit vergeten, mijn rechterhand verdorre! Mijne tong kleve aan mijn gehemelte, indien mijn gedacht ooit van u afwijkt, indien gij niet de opperste van mijne vreugden blijft ! De psalm eindt met woorden van wraak. Het past thans niet meer die woorden uit te spreken; wij zijn niet meer in 't oude testament dat 00g voor cog en tand voor tand eischte. Uit onzen mond, door de kristen naasten-liefde gezuiverd, klinken geen woorden van haat. Haten is streven naar een anders leed en er behagen in scheppen. Hoe groot 00k onze smarten wezen, wij voeden geen haat tegen dezen die ze ons hebben aangedaan. Hier in ons land innig vcreenigd, staan wij broederlijk tegenover de gansche wereld. Maar boven deze broederlijkheid stellen wij den eerbied voor het recht, zonder denwelken geen samenleven mogelijk is, noch tusschen personen, noch tusschen volkeren. En daarom zeggen wij met Thomas van Aquinen, den meest gezaghebbenden kristen godsge-leerde, dat de gerechtigheid door het volk uitgeoefend op de deugd gegrond-vest is. De misdaad, aanslag op rechtvaar-digheid, krenking van de openbare rust, moet gestraft worden, of zij door een persoon of dyor eene massa wordt bedreven. Ons geweten komt in op-stand zoolang de schuldige zijn ver-diend loon niet heeft ontvangen. Wat ons geweten wil, is de orde herstellen het evenwicht weer grondvesten, de rust doen steunen op het recht. Aldus begrepen, kan de toorn van 't volk de overgevoeligheid kwetsen van eene zwakke ziel; hij blijft er niet te minder om de uitdrukking van de zui-verste liefdewet et van den hoogsten ijver voor het goed. Hoe wilt gij de orde liefhebben zonder de wanorde te haten; hoe wilt gij den vrede wenschen zonder de hinder-palen voor den vrede uit den weg te ruimen; hoe kunt gij een broeder bemin-nen, hem goed toewenschen, zonder te eischen dat hij, goedschiks of kvvaad-schiks, het recht en de waarheid eer-biedige ? Het is met dergelijke gedachten dat men tegenover den oorlog moet staan, om teleeren begrijpen wat grootheid is. Ik zeg het u nogmaals, gij zult waar-schijnlij'k vervvijfde zielen ontmoeten, voor wie de oorlog, niets anders betee-kent dan mijnontploffingen, obussen-regens, menschenslachterijen, bloed-vergietingen en opeengestapelde lijken ; gij zult kôrtzichtige politiekers ontmoeten die in een gevecht niets meer zien dan een voorbijgaand belang, de inneming van een land of van eene provincie. Maar neen, indien ondanks zijne schrikwekkende zij de, de oorlog, de rechtvaardige oorlog, zooveel strenge schoonheid bevat dan is het omdat hij de belanglooze krachtinspanning is van een volk dat geeft of geven wil al wat hem het duurbaarst is, zijn leven zelfs, voor de verdediging of voor het erlan-gen van iet$ dat noch met maten noch gewichten kan worden aangeduid, wat niet kan ontrukt worden : HET RECHT, DE EER, DE RUST, DE VRIJHEID ! Voelt gij niet dat de oorlog, en de aandacht die gij er van hier uit zelf aan wijdt, u sedert twee jaren zuiveren, van uwe smetten ontdoen en u opvoe-ren tôt iets beters dan u zelf ? Gij wordt opgevoerd naar het ideaal van recht en eer. En wijl dit ideaal, indien het geen ijdele droom wil zijn, zijn grondvesten vinden moet in een onwankelbaar en overanderlijk iets, zoo leg ik u eens te meer deze waarheid voor oogen : God is de Mees'er, de Leider van de gebeurtenissen en van onzen wil, de heilige Meester van der wereld geweten. Ha ! Indien wij onze helden mochten omhelzen, die ginder voor ons strijden, of die met ongeduld hunne beurt af-wachten om ten strijd op te trekken, indien wij het kloppen mochten ver- Tweede Jaar. — N* 26 EDITION HEBDOMADAIRE Zondag 20 Augustus 1916.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.