&Q.LAHDMEI. -o ZUT r^R ,iEM : N.CT MtE�VE'^&Tregi^Bff^ ZOO GERE N ', Nr.l20.|| Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 27? Oktober 1917 De Week van Jong-Vlaanderen 27 Oktober 1914. 27 Oktober 1917. Een historisGh-plechtige week voor Vlaanderen ! 27 Oktober 1914, een paar weken na den val van Antwerpen, gaat te Gent de eerste aktivistische stem op tegen het tragische : la Belgique sera latine ou ne sera pas ! Dan stonden we aan den IJzer door een boeltje staatipliohtjes zedelijk gedwongen, wij, zonen van 't verkneehte Vlaan- deren, granaten te slingeren tegen 't belang in van ons Vlaamsche vaderland, in dienste van onzen' erfvijand, Frankrijk, en zijn voedsterkind : de Staat Belgi� !... Wij waren gegaan, Jong-Vlamingen, in den doodendans niet omdat we aan een neutraliteit geloofden of ons een sekonde stilhielden bij de gedachte aan een onafhankelijk Belgi� : het wezen zelf van een kleinstaat tusschen groote buren kunstmatig opgetimmerd, het onophoudelijke neus-in-'t-spel-ateken van fransche gezanten en fransche ministers tot in ons dwaas parlement toe, had ons al vroegtijdig hieromtrent de waar- heid gewezen ; niet, omdat we 'meenden te moeten strijden voor de latijnsche beschaving tegen de germaansche "barbaren",voor het land der Dreyfus Mme Steinheil, Caillaux, enz. tegeB de geleerdste natie der wereld ; niet, omdat we ons voelden Belg naar lijf of hart of ziel; maar alleenlijk omdat we, Vlamingen, door den Staateplicht opgeroepen, met het opnemen van de verdediging Tan deze zoogezegde onzijdigheid onze regeering wilden dwingen onze rechten te erkennen! Ze hebben leelijk in de vuist gelachen onze beste aflamands-de-c�ur", Maeterlinck enz. een heele kliek die hunnen beroemden naam voor een mooi gedeeltje te danken hebben aan de germaansche gestoftheid van hunne denkbeelden : "de vlaamsche leeuwtjes dansten aan den IJzer voor de culture fran�aise !..." Wij gevoelden dan als we ginder verre aan den IJzer ons geweten napluisden, dat we deerlijk gefopt waren, dat men den draak stak met onze verwachtingen, dat men ons wilde zien verbloeden tot den laatsten druppel bloeds (payer la victoire de la destruction de la Flandre, enz.) en we keken rondom ons naar hen die ons hadden ge- leid, we zochten naar het driemanschap van v��r den oorlog en we vonden niets dan radelooze leiders zonder volgelingen die zich zelf voelden meegesleurd door den voorafgegraven stroom v�n den volkshaat. En moedeloos hadden we al onze laatste hoop opgegeven, Vlaanderen voor eeuwig vaarwel gezegd, op niets anders meer bedacht dan te sterven in schoonheid : we hadden niets meer, niets, waarvoor we nog leven konden, onze jeugdidealen waren in stuk geslagen en we ge- voelden ons, ontwikkelde jongens, zonder volk, zonder leiding, zonder steun. Toen kwam die stemme over 't gedreun van den volkerenstrijd tot ons : er waren er in Vlaan- deren nog die dachten lijk wij, die gevoelden hetzelfde wee, waaraan wij leden, die begrepen wat voor ons die oorlog was, wat hij meer was voor ons dan voor alle andere volkeren, de mees tragische van heel de geschiedenis. Jong-Vlaanderen was wakker! Onze makker� die in 't land gebleven waren, weerden zich, durfden op te kijken en te wijzen den waren, rechten weg. Jong-Vlaanderen ! V��r den oorlog was het de prachtigste nationaal-vlaamsche keurbende : niet de armzalige kliek van arrivisten en kleurpolitie- kers die elders overal 't groote woord voerden, beloofden dit en dat, tranen stortten van Vlaamsche vaderlandsliefde op alle mogelijke "meetings" en niets anders beoogden dan een plaatsje in 't dwaze Belgische parlement of een nieuw franje aan hun geel, blauw, of rood partijvlagje ! Niet eerst geeL-rood- blauw, maar eerst Vlaming: die ook geloofden

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.